Tag: de Grote Verdrukking

Van Christenen voor de waarheid

Zijn we in de eindtijd – en zo ja, wanneer zijn ze begonnen?

11 juli 2021 Door CFT Team

(google translate gebruikt en niet aangepast. In het origineel afbeeldingen en links)

Het onderwerp van de timing van het begin van de eindtijd is een veelbesproken onderwerp in christelijke kringen. Aan de ene kant stellen brieven dat de “laatste dagen” op handen zijn – of zelfs op handen zijn. Hebreeën 1:2 zegt dat “in deze laatste dagen tot ons heeft gesproken in Zijn Zoon.” Petrus zegt dat de Heer Jezus “in deze laatste tijden is verschenen” (1 Petrus 1:20). Paulus legde de Thessalonicenzen uit dat het zou lijken alsof de Heer hen zou inhalen – en dat ze “elkaar met deze woorden moesten troosten” (1 Thessalonicenzen 4:18).

Het lijkt duidelijk dat de apostelen geloofden dat de wederkomst van de Heer Jezus ophanden was. Aan de andere kant is de Heer Jezus duidelijk nog niet teruggekeerd. Er is een grimmige discrepantie tussen de overtuigingen van de apostelen en de realiteit waarmee we nu worden geconfronteerd. Als gevolg daarvan is er veel onenigheid ontstaan, waarbij christenen de neiging hebben naar een van de twee kampen te neigen.

Het eerste kamp gelooft dat de eindtijd een volledig toekomstige gebeurtenis is – ze zullen in de toekomst beginnen en ze zullen in de toekomst eindigen. Het tweede kamp gelooft dat de “eindtijd” of “laatste dagen” al vervuld waren in 70 na Christus – toen de tempel in Jeruzalem werd verwoest door de Romeinen onder Titus.

Toegegeven, wanneer men de Schrift leest, voelt men zich in de een of andere richting getrokken. Men zou zelfs meerdere keren van mening kunnen veranderen in een enkele studiesessie. Er is een pleidooi voor een reeds vervulde “laatste dagen” en er is een pleidooi voor een toekomstige “laatste dagen”.

Zeker, de Schrift stelt ons voor wat een paradox lijkt. Het is een algemene opvatting dat de “laatste dagen” noodzakelijkerwijs moeten zijn wanneer de Heer Jezus terugkeert. Met andere woorden, de dagen of maanden voorafgaand aan Zijn terugkeer zijn letterlijk de laatste dagen – het zijn de laatste dagen voor het einde. Tegelijkertijd noemt Hebreeën 1:2 de tijd van de eerste komst van de Heer de “laatste dagen”.

In plaats van naar de ene of de andere kant te gaan, zijn wij van mening dat wanneer de Schrift ons met paradoxen presenteert, we ons uiterste best moeten doen om de interpretatie te vinden die ervoor zorgt dat alle duidelijke interpretaties van de Schrift waar zijn. We moeten de feiten uiteenzetten die elkaar lijken tegen te spreken en de interpretatie vinden die niet vereist dat we een van beide partijen in diskrediet brengen of negeren. Wanneer we dit doen, lopen we het risico om de vraag te stellen .

We hopen dan een interpretatie te geven die het concept van de “laatste dagen” verenigt. Om dit idee over te brengen, zullen we veel draden aan elkaar moeten knopen, dus we moedigen een doordachte en langzame lezing van dit essay aan.

DE EERSTE OPENBARING VAN CHRISTUS

Veel mensen beschouwen de Openbaring van Johannes als de eerste openbaring van de Heer Jezus, maar technisch gezien is het eigenlijk de tweede. Kijkend naar Daniël 10, is de figuur die aan hem verschijnt niemand minder dan de Heer Jezus. Hij verschijnt aan Daniël op dezelfde manier als waarop Hij aan Johannes verschijnt in Openbaring 1, behalve dat Openbaring 1 wat extra beelden uit Daniël 7 toevoegt.

Wanneer hij verwijst naar Zijn eigen tweede komst – de “Dag des Heren” – zegt de Heer: “die dag en dat uur weet niemand, zelfs de engelen des hemels niet, noch de Zoon, maar de Vader alleen.” (Mattheüs 24:36) Daarom, als de visioenen die aan Daniël werden gegeven, afkomstig waren van engelen, moeten we concluderen dat de engelen zelf niet precies wisten wanneer het einde zou zijn. Dat is vooral opmerkelijk, vooral als je bedenkt dat het visioen van Daniël 10 helemaal doorgaat tot Daniël 12, wat zeer zeker het einde is.

Petrus vertelt ons ook dat zelfs engelen ernaar verlangen om profetie te onderzoeken die door de Heilige Geest is geïnspireerd (1 Petrus 1:12). Engelen hebben geen duidelijk beeld van hoe alles zich gaat ontvouwen. Daarom, als Daniël het visioen van Daniël 10-12 van engelen ontving, kunnen we alleen maar aannemen dat het geen compleet beeld is. Dit begrip doet op geen enkele manier afbreuk aan het visioen – we nemen aan dat alles wat Daniël ontving volledig juist was, maar de engelen vertelden hem alleen wat ze zeker wisten – meer niet.

Tegen de tijd dat de Heer in Mattheüs 24 spreekt, weet Hij Zelf nog steeds niet precies wanneer het einde zal zijn. Met dit in gedachten begint de schokkende verschuiving van gebeurtenissen tussen Daniël 11 en Daniël 12 logischer te worden.

Daniël 11 verwijst naar de val van Perzië, de opkomst van Griekenland onder Alexander de Grote en de splitsing van Griekenland in Ptolemeïsch Egypte, het Seleucidische rijk, het koninkrijk Macedonië en het koninkrijk Pergamon. Vervolgens wordt in enig detail de gebeurtenissen beschreven die plaatsvonden tussen het Seleucidische rijk – het noorden – en het Ptolemaeïsche Egypte – het zuiden. Dan verwijst Daniël 12 plotseling naar de grote verdrukking en de uiteindelijke opstanding – een voor de hand liggende toekomstige gebeurtenis.

Als we bij de interpretatie van deze gebeurtenissen te veel uitgaan van het verstrijken van de tijd, kan dat nogal verwarrend zijn. De Heer zegt: “In die tijd zal Michaël, de grote prins die de wacht houdt over de zonen van uw volk, opstaan.” (Daniël 12:1) We weten dat zelfs in de tijd dat Daniël dit visioen ontving, Michaël, de “oppervorst”-engel, al met andere “oppervorsten” vocht ter wille van Israël. De Heer was onlangs teruggekeerd van zo’n veldslag, zoals staat in Daniël 10:13,21,

13 Maar de vorst van het koninkrijk Perzië stond mij eenentwintig dagen lang in de weg; zie dan, Michaël, een van de belangrijkste vorsten, kwam mij helpen, want ik was daar achtergelaten met de koningen van Perzië… 21 Maar ik zal u vertellen wat in het schrijven van de waarheid is opgetekend. Toch is er niemand die pal achter mij staat tegen deze krachten, behalve Michael, je prins.

Niet alleen dat, maar de Heer was volledig van plan om “terug te keren om te vechten” (Daniël 10:20), waar Michael al met een andere prins vocht. Dus Michael vocht momenteel (Daniël 10:21) en hij zou in de toekomst ook namens Israël vechten (Daniël 12:1). Openbaring 12 bevestigt Daniël 12:1 – de toekomstige strijd, terwijl Michael ook tegen Satan streed rond de tijd van de vleselijke geboorte van de Heer. Tegen de tijd van de geboorte van de Heer was Michael al honderden jaren verwikkeld in verschillende veldslagen .

Daarom, wanneer Daniël 12:1 zegt dat Michaël “zal opstaan”, nemen we aan dat dit een langetermijngebeurtenis is . De Heer zei dat zelfs op het moment van Zijn wederkomst, “de machten van de hemelen zullen wankelen” (Matteüs 24:29) – wat wijst op nog meer hemelse onrust. De Openbaring vertelt ons dat Satan – een verzameling van zeven hoofdvorsten – zal proberen Israël te vernietigen tot de tijd van de wederkomst van de Heer en daarna. In alle opzichten kunnen we aannemen dat Michael opstond om Israël te beschermen tijdens Israëls Babylonische ballingschap en de strijd is niet echt gestopt – meerdere keren opgestaan ​​om Israël te verdedigen tegen “hoofdprinsen”, de huidige is de hoofdprins van Mesech en Tubal.

Op het moment dat Daniël 11 eindigde, was Michael de strijd al begonnen en zou hij nog honderden jaren blijven strijden. Als we aannemen dat de strijd zou voortduren tot de tijd van de wederkomst van de Heer, zouden we kunnen zeggen dat Michael al duizenden jaren strijdt. In deze context is het logisch dat er een sprong voorwaarts in de tijd zou kunnen zijn tussen Daniël 12:1 door te zeggen: “Nu, op dat moment zal Michaël… opstaan” en “er zal een tijd van benauwdheid zijn zoals er nooit heeft plaatsgevonden”.

In Mattheüs 24:21 citeert de Heer Daniël 12:1 als een toekomstige gebeurtenis,

Want dan zal er een grote verdrukking zijn, zoals er niet is geweest sinds het begin van de wereld tot nu toe, en ook nooit meer zal gebeuren .

Daniël 12:1-2 bevestigt deze toekomstige aard van de gebeurtenis wanneer deze voortduurt,

1 … en op dat moment zal uw volk, iedereen die in het boek wordt gevonden, worden gered. 2 En velen van hen die in het stof van de grond slapen, zullen ontwaken, deze tot eeuwig leven, maar de anderen tot schande en eeuwige verachting.

Vanuit het perspectief van de Heer en zijn engelen was Michaël verwikkeld in de strijd en zou hij in de strijd blijven tot de tijd dat de Heer terugkeerde voor Zijn tweede komst. Gedurende de tijd van Michael’s strijd – maar niet noodzakelijk aan het begin van de strijd, zou er een “grote beproeving” zijn. Na deze gebeurtenissen zou er een grote opstanding zijn – iets dat zelfs in onze huidige tijd niet is vervuld. Zoals we zullen zien, is dit volledig juist – maar het is niet het volledige plaatje. Op dat moment wist de Heer niet hoe lang het zou duren en ook niet hoe lang het zou duren toen Hij sprak in Mattheüs 24.

Terloops, iemand stelt de Heer de vraag: “Hoe lang zal het duren tot het einde van deze wonderen?” (Daniël 12:6), waarop staat in Daniël 12:7,

En ik hoorde de man gekleed in linnen, die boven het water van de stroom was, toen hij zijn rechterhand en zijn linkerhand ophief naar de hemel, en zwoer bij Hem die eeuwig leeft dat het voor een tijd, tijden en een halve dag zou zijn. tijd ; en zodra ze klaar zijn met het vernietigen van de macht van het heilige volk, zullen al deze gebeurtenissen worden voltooid.

Hoe graag iemand ook zou willen dat dit een specifieke tijd zou zijn, dat is het niet. De Heer Zelf kende geen specifieke tijden, daarom kunnen we dit niet als specifieke tijden interpreteren. In plaats daarvan kennen we de tijd van de Dag des Heren door tekens te interpreteren , niet door datums te voorspellen. Er wordt van ons verwacht dat we het op deze manier weten en de Heer Zelf weet het op deze manier – zoals hier en in Mattheüs 24 duidelijk is.

Om het punt samen te vatten, zegt Daniël 12:1: “In die tijd zal Michaël… opstaan.” “Die tijd” verwijst naar de tijd direct nadat het Seleucidische rijk Palestina van Ptolemeïsch Egypte had ingenomen, verteld in Daniël 11. Toch gaat Daniël 12:1 verder door te zeggen: “En er zal een tijd van benauwdheid zijn”, verwijzend naar de grote verdrukking – een voor de hand liggende toekomstige gebeurtenis volgens de Heer Jezus (Matteüs 24:21). Het verwijst ook naar de opstanding in Daniël 12:2, ook een duidelijk verre -toekomstige gebeurtenis – die nog niet heeft plaatsgevonden.

Het Seleucidische rijk nam Palestina eeuwen voor de tijd van Christus in, maar de opstanding is duizenden jaren later nog niet gebeurd. Daarom is de tijdschaal van Daniël 12:1-2 veel groter dan we aanvankelijk dachten. Ook suggereert niets in de tekst dat Daniël 12:1-2 zelfs maar een korte tijd nodig heeft. De chronologie die aan Daniël is gegeven is als volgt: Wanneer het Seleucidische rijk Palestina inneemt, zal Michael opstaan ​​om Israël te verdedigen

Dan zal er een “tijd van benauwdheid zijn zoals nooit heeft plaatsgevonden”

Na de tijd van benauwdheid zal er een opstanding zijn

De bovenstaande tijdlijn is volledig nauwkeurig, maar is niet specifiek. Men zou kunnen tegenwerpen dat we het negeren van Daniël 12:7 zegt “dat het voor een tijd, tijden en een halve tijd zou zijn “. Daniël 12:7 zegt: En ik hoorde de man gekleed in linnen, die boven het water van de stroom was, toen hij zijn rechterhand en zijn linkerhand ophief naar de hemel, en zwoer bij Hem die eeuwig leeft dat het voor een tijd, tijden en een halve dag zou zijn. tijd ; en zodra ze klaar zijn met het vernietigen van de macht van het heilige volk, zullen al deze gebeurtenissen worden voltooid.

Er is veel geschreven over de “tijd, tijden en een halve tijd”, maar als de Heer Jezus de “dag en het uur” niet kende, kunnen we niet verwachten dat het “tijden”-principe enige vorm van specificiteit vertegenwoordigt. We zeggen niet dat de profetie van “tijden” niet nauwkeurig is – ze zijn eerder niet specifiek .

Profetisch geeft het ’tijden’-principe eenvoudigweg het verstrijken van een bepaalde, niet-gespecificeerde hoeveelheid tijd aan. De Heer vertelt ons in Daniël 12:7 dat er een bepaalde tijd zal verstrijken – “tijd, tijden en een halve tijd”, totdat de macht van het heilige volk wordt verpletterd. Zie hoe de Heer een teken gaf om de voltooiing van de gebeurtenissen te markeren – het verpletteren van de macht van het heilige volk.

Onthoud dat profetie gaat over het interpreteren van tekens, niet over het kennen van tijden. Hoe kon Hij specifiek zijn over hoe lang het zou duren als Hij niet wist wanneer Zijn tweede komst zou zijn? Maar in Openbaring 10:5-7 bereikt de Heer een punt waarop Hij vol vertrouwen verklaart dat de gebeurtenissen zijn voltooid:

5 Toen hief de engel [de Heer Jezus], die ik op de zee en op het land zag staan, zijn rechterhand op naar de hemel, 6 en zwoer bij Hem die in alle eeuwigheid leeft, die de hemel en alles wat daarop is, en de aarde schiep en de dingen daarin, en de zee en de dingen daarin, dat er geen uitstel meer zal zijn , 7 maar in de dagen van de stem van de zevende engel, wanneer hij op het punt staat te klinken, dan is het geheimenis van God volbracht, zoals Hij aan Zijn dienaren, de profeten, aankondigde.

Let op de overeenkomsten tussen Daniël 12:7 en Openbaring 10:5-6 – Hij heft Zijn hand op naar de hemel en zweert een eed. Behalve in Openbaring 12:6 is er geen uitstel meer, terwijl in Daniël 12:7 het uitstel “een tijd, tijden en een halve tijd” zou zijn. Interessant is dat als we die twee verzen naast elkaar zouden plaatsen, we zouden kunnen concluderen dat “een tijd, tijden en een halve tijd” (Daniël 12:7) gelijk is aan een “vertraging” (Openbaring 12:6) – een niet-gespecificeerde hoeveelheid van tijd die wordt afgesloten wanneer aan een voorwaarde is voldaan.

Dus waarom is er geen vertraging meer in Openbaring 10:6? Waarom werd de „tijd, tijden en een halve tijd” afgesloten? Omdat op dat moment in Openbaring 10:6 aan de voorwaarde in Daniël 12:7 was voldaan – de macht van het heilige volk was vernietigd. Hoe weten we dit? Omdat in Openbaring 10 de zegels van de boekrol die in Openbaring 5 aan het Lam werden overhandigd, waren geopend. Waarom staat de geopende boekrol gelijk aan de kracht van het heilige volk dat wordt verpletterd? Dit zal steeds duidelijker worden naarmate we verder gaan.

DE SCROLL (boekrol)

We weten dat het Lam in Openbaring 5 de Heer Jezus vertegenwoordigt – en we weten dat de “sterke engel” in Openbaring 10 de Heer Jezus vertegenwoordigt wanneer hij verwijst naar Ezechiël 1, Openbaring 1, Daniël 7 en Daniël 10 . Openbaring 6-8 stelt het verbreken van alle zeven zegels door het Lam voor. Openbaring 10:8 zegt:

Toen hoorde ik de stem die ik uit de hemel hoorde , opnieuw met mij spreken en zeggen: “Ga, neem de boekrol die geopend is in de hand van de engel die op de zee en op het land staat.”

In Openbaring 5 heeft de Heer een boekrol in Zijn bezit die verzegeld is – hij is gesloten. In Openbaring 6-8 breekt Hij de zegels open – opent de boekrol. In Openbaring 10 is de boekrol geopend in Zijn hand – nadat hij hem heeft geopend. Wat zijn dan de zegels en wat staat er in de boekrol?

Openbaring 5:1 beschrijft de boekrol als “binnen en op de achterkant geschreven”. De Heer zegt tegen Johannes in Openbaring 10:9: “Neem het en eet het op; het zal je maag bitter maken, maar in je mond zal het zoet zijn als honing.” Dit zijn citaten uit Ezechiël 2 en 3. Net zoals de Heer de boekrol aan Johannes overhandigt in de Openbaring, overhandigt Hij de boekrol aan Ezechiël in Ezechiël 2.

Ezechiël beschreef de boekrol als “op de voor- en achterkant geschreven” (Ezechiël 2:10), hetzelfde als in Openbaring 5:1. Toen Ezechiël de boekrol at, zei hij: “Het was zo zoet als honing in mijn mond.” (Ezechiël 3:3) Iets aan de inhoud van de boekrol maakte Ezechiël ‘verbitterd in de woede van [zijn] geest’ (Ezechiël 3:14). Daarom, net zoals de boekrol zoet en bitter was voor Johannes, was hij ook zoet en bitter voor Ezechiël.

Op dit punt zou de beste manier om een ​​volledige indruk van de inhoud van de rollen te krijgen, zijn om Ezechiël 2 en 3 te lezen. Samengevat, op de voor- en achterkant van de boekrol stonden “liederen van rouw, zuchten en wee” ( Ezechiël 2:10) voor Israël. Ezechiël werd gekozen als profeet om tot het volk van Israël te spreken – een grote eer voor Ezechiël, zeker zoet naar zijn smaak.

Hij kreeg de taak om Israël over hun slechtheid te vertellen en hij werd herhaaldelijk gewaarschuwd geen aandacht aan hen te schenken als ze als reactie op hem scholden – ongetwijfeld bitterheid in zijn maag. Meer specifiek, Ezechiël zou een wachter voor Israël zijn om hen te waarschuwen voor hun goddeloosheid en om hen te vertellen dat als zij zich niet bekeren, “U zeker zult sterven” (Ezechiël 3:18).

Daarom is de boekrol van de Openbaring onlosmakelijk verbonden met Israëls straf. Bij het verbreken van de zegels deelt de Heer Israël straf uit, zoals we zullen zien. Als alle zegels verbroken zijn, is de macht van Israël verbroken – in overeenstemming met de wet en de profeten. Als op dat moment de zegels open zijn – en de macht van Israël wordt verbroken – dan is aan de voorwaarde van Daniël 12:7 voldaan. Als aan de voorwaarde was voldaan, zou er “geen vertraging meer zijn”. (Openbaring 12:6)

Op dit punt is het belangrijk om de tijdlijn van gebeurtenissen vast te stellen. Toen de Heer Jezus de boekrol in Openbaring 5 ontvangt, werd Hij onlangs gedood. Daarom concluderen we dat Openbaring 6 – het verbreken van de zegels – relatief kort na de opstijging van de Heer naar de hemel begint. Met andere woorden, dit was waarschijnlijk niet lang na Handelingen 1:9. Hoewel deze interpretatie niet vanzelfsprekend en duidelijk genoeg is, zal ze naarmate we verder komen bevestigd worden.

DESOLATIE TIJDLIJN — DE GROTE VERDRUKKING

Weinigen zullen betwisten dat de “gruwel der verwoesting” waarover de Heer spreekt in Mattheüs 24:15, Marcus 13:14 en Lukas 21:20 verwijst naar de belegering van Jeruzalem door Rome onder Titus in 70 n.Chr. We zouden zelfs zo ver gaan om te zeggen dat dit onmiskenbaar is, vooral gezien het feit dat het overeenkomt met de tijdlijn van Daniël 9:24-27. Er is een overvloed aan bronnen over dit onderwerp en we zijn niet van plan om ze hier opnieuw te noemen.

Verwijzend naar deze gebeurtenis citeert de Heer Daniël 12:1 in Mattheüs 24:21,

Want dan zal er een grote verdrukking zijn, zoals er niet is geweest sinds het begin van de wereld tot nu toe, en ook nooit meer zal gebeuren .

Hij zegt dat de gebeurtenis van het beleg het begin zou markeren van een grote verdrukking zoals de wereld nog nooit eerder heeft gezien. Met dit in gedachten kunnen we ons nauwelijks voorstellen waarom iemand de grote verdrukking als een toekomstige gebeurtenis zou zien. Dit lijkt een van de grootste oorzaken van verwarring in christelijke eschatologische theorieën te zijn.

Aan de ene kant valt niet te ontkennen dat de gruwel der verwoesting de belegering in 70 na Christus is, het begin van de grote verdrukking. Aan de andere kant voelen de meeste christelijke kringen de behoefte om alle gebeurtenissen van de Openbaring als de grote verdrukking te zien. Het is moeilijk om precies vast te stellen waarom de gebeurtenis zo polariserend is, maar het lijkt erop dat de meeste theorieën onnodige veronderstellingen maken over de lengte van de grote verdrukking. Met andere woorden, de meeste theorieën struikelen over de veronderstelling dat de verdrukking een bepaalde tijd zal duren. Zoals we hebben verklaard – en dat zal gaandeweg duidelijker worden – moeten we geen aannames maken over specifieke tijdsduren.

Over de verwoesting gesproken, zegt de Heer in Lukas 21:22: want dit zijn dagen van straf, zodat alle dingen die geschreven zijn vervuld zullen worden.

Als de Heer “dagen van straf” zegt, verwijst Hij naar Hosea 9:7, waar staat:

De dagen van straf zijn gekomen, de dagen van vergelding zijn gekomen; Laat Israël dit weten ! De profeet is een dwaas, de geïnspireerde persoon is krankzinnig, vanwege de grofheid van uw wandaden, en omdat uw vijandigheid zo groot is.

Om een ​​volledig beeld te krijgen, raden we aan om Hosea 9 volledig te lezen . Het volstaat te zeggen dat de Heer rechtstreeks verwees naar straf specifiek tegen Israël. Hij gaat verder met te zeggen dat de verwoesting en de grote verdrukking de vervulling zijn van wat is geschreven – de wet en de profeten. Daarom is de grote verdrukking specifiek voor Israël een straf. Daartoe zegt de Heer in Lukas 21:24: en zij zullen vallen door de scherpte van het zwaard, en zullen als gevangenen worden weggevoerd naar alle natiën; en Jeruzalem zal door de naties met voeten worden getreden totdat de tijden van de naties zijn vervuld.

Daarom concluderen we het volgende over de grote verdrukking:

Begonnen bij het beleg van Jeruzalem in 70AD

Begint een proces van verwoesting en vernietiging tegen Israël

Specifiek een straf voor Israël

Israël zou verstrooid worden onder de naties

Vervulling van geschreven wet en profetie

Zou een tijd zijn zoals de wereld nog nooit heeft gezien – op een slechte manier

Verder willen we deze thread verbinden met andere die we tot nu toe hebben behandeld:

Volgens Daniël 12 zou de grote verdrukking doorgaan totdat de macht van Israël volledig is vernietigd

Kort nadat de Heer was gedood, begon Hij zegels te openen op een boekrol die onlosmakelijk verbonden was met de straf van Israël – met als gevolg dat de macht van Israël werd vernietigd.

EERSTE ZEGEL — WIT HORSE

Terugkerend naar de boekrol, vertelt Openbaring 6:2 ons over een ruiter die uitgaat als gevolg van het verbreken van het eerste zegel:

Ik keek, en zie, een wit paard, en degene die erop zat had een boog; en hem werd een kroon gegeven, en hij ging uit, overwinnend en om te overwinnen.

De zogenaamd nobele beeldspraak van deze ruiter zou indruk kunnen maken op de lezer, en we veronderstellen dat dat het hele punt is – deze ruiter is niemand minder dan een valse Christus. Wanneer de Heer Jezus in alle ernst terugkeert, zal Hij op een wit paard rijden (Openbaring 19:11), vele kronen op Zijn hoofd hebben (Openbaring 19:12) en Hij zal ook Zijn wapen naar keuze hebben – een scherp zwaard dat voortkomt uit Zijn mond (Openbaring 19:15).

Openbaring 6:2 vertelt ons dat deze valse leer een kroon zou krijgen – wat gezag betekent – ​​en zelfs zou overwinnen. Natuurlijk kennen we de autoriteit die zogenaamde “christenen” gedurende de millennia hebben uitgeoefend, zelfs door te overwinnen en te doden in de naam van Christus – iets wat de Schrift hen nooit heeft opgedragen te doen. Degenen die de ruiter zien, zien de kroon op zijn hoofd – zijn gezag – maar kunnen in zichzelf niet eens erkennen hoe zwak het gezag van de ruiter is vergeleken met het gezag van de Heer Jezus. Hij is de “Koning der koningen en Heer der heren” (Openbaring 19:16), met “vele kronen” (Openbaring 19:12) – dus waarom zouden we enige andere autoriteit vrezen?

De Schrift schrijft herhaaldelijk vernietigende kracht toe aan het woord van God. Jeremia 5:14 zegt: “Ik maak Mijn woorden vuur in je mond.” Jesaja 49:2 zegt: “Hij heeft Mijn mond gemaakt als een scherp zwaard.” Hosea 6:5 zegt: “Ik heb ze door de profeten in stukken gehakt; Ik heb ze gedood door de woorden van Mijn mond.” Het woord van God is de wil van God, dus als iemand een uitspraak doet in overeenstemming met de wil van God, zal het worden gedaan, net zoals Micha tegen Achab zei: “Als je echt veilig terugkeert, heeft de Heer niet door mij gesproken. ” (1 Koningen 22:28) Trouw aan Micha’s woord – en Gods woord – stierf Achab die dag in de strijd zonder dat Micha een vinger hoefde uit te steken.

De Heer Jezus zei: “Want Ik heb niet uit mijzelf gesproken, maar de Vader Zelf die Mij heeft gezonden, heeft Mij een gebod gegeven over wat ik moet zeggen en wat ik moet zeggen.” (Johannes 12:49) Daarom, wanneer Hij spreekt, is het als een scherp zwaard – een persoonlijk wapen, oog in oog met de vijand gehanteerd – “zelfs doordringend tot aan de scheiding van ziel en geest, van zowel gewrichten als merg ” (Hebreeën 4:12). Elk woord van hem – en zijn hele adem – heeft de kracht van zijn almachtige Vader.

Ter vergelijking: de ruiter op het witte paard van de eerste zegel heeft een boog – slechts brute kracht om zijn gezag af te dwingen. De natuurlijke boog is armzalig en primitief in vergelijking met het bovennatuurlijke wapen van de Heer – Zijn woord – maar effectief in het dwingen van anderen tot zijn gezag. Natuurlijk bogen vuurpijlen, die worden vergeleken met een bedrieglijke tong in Psalm 120:3-4,

3 Wat zal Hij u geven, en wat zal Hij u nog meer doen, bedrieglijke tong? 4 Scherpe pijlen van de krijger, Met de brandende kolen van de bezemboom!

Evenzo zegt Jeremia 9:8: Hun tong is een dodelijke pijl ; Het spreekt bedrog; Met zijn mond spreekt men vrede tot zijn naaste, maar van binnen legt hij een hinderlaag voor hem.

Nogmaals, de beeldspraak leent zich om de berijder te laten zien als een bedrog. De boog is onpersoonlijk – effectief op grote afstand, nooit oog in oog met de vijand in het woord van God – net als de achterbakse tactieken die worden gebruikt door degenen die zich in de waan van de ruiter bevinden. Hun tongen zijn bedrieglijk en vangen hun vijanden onverwachts op. Maar Paulus zegt ons dat we het “schild des geloofs moeten opnemen waarmee [wij] in staat zullen zijn alle vlammende pijlen van het kwaad te doven” (Efeziërs 6:16) – de leugens van een bedrieglijke tong.

Omdat dit het eerste zegel is, vertelt de beeldspraak ons ​​dat het valse christendom onmiddellijk zal voortgaan en een vooraanstaande positie zal innemen in de gebeurtenissen die zouden volgen. Beschouw daartoe de volgende woordenwisseling op de Olijfberg in Mattheüs 24:3-5,

3 En terwijl Hij op de Olijfberg zat, kwamen de discipelen in stilte tot Hem en zeiden: “Vertel ons, wanneer zullen deze dingen gebeuren en wat zal het teken zijn van Uw komst en van het einde van het tijdperk?” 4 En Jezus antwoordde en zei tegen hen: “Zorg ervoor dat niemand u misleidt. 5 Want velen zullen komen in Mijn naam en zeggen: ‘Ik ben de Christus’, en ze zullen veel mensen misleiden. ”

Letterlijk was het eerste wat de Heer in antwoord op de vraag beschrijft een opkomst van namaakchristendom. Hij beschrijft hoeveel er in Zijn naam zouden komen en dat we ons niet moeten laten misleiden. In zijn briljante uiteenzetting over namaakchristendom zegt Johannes in 1 Johannes 2:18: Kinderen, het is het laatste uur; en net toen je hoorde dat de antichrist eraan komt, zijn er zelfs nu veel antichristen verschenen; hieruit weten we dat het het laatste uur is.

Johannes verklaarde duidelijk dat “zelfs nu vele antichristen zijn verschenen”, wat bewees dat wat de Heer voorspelde in Mattheüs 24:4 al uitkwam . Helaas hebben veel christelijke kringen een fabel verzonnen rond een enkel personage dat bekend staat als “de antichrist” – in de veronderstelling dat het een toekomstige gebeurtenis is. De Schrift noemt echter nooit zo’n karakter. De uitvinding van deze toekomstige “Antichrist” heeft velen verblind voor de realiteit dat er volgens Johannes al veel antichristen waren verschenen.

We kunnen in de woorden van de Heer – en in de woorden van Johannes – zien dat de “antichrist” valse doctrines van het christendom zal zijn die de wereld in gaan. Zelfs Paulus verwees naar degenen die “een andere Jezus” predikten ( 2 Korintiërs 11:4 ).

Er kan veel over dit onderwerp worden gezegd – zoals we in eerdere essays hebben gedaan – maar in het kort zegt 1 Johannes 3:6-7: 6 Niemand die in Hem blijft, zondigt voortdurend ; niemand die voortdurend zondigt , heeft Hem gezien of kent Hem. 7 Kindertjes, zorg ervoor dat niemand u bedriegt; degene die gerechtigheid beoefent, is rechtvaardig, net zoals Hij rechtvaardig is

Als we een doctrine geloven die ons in staat stelt om voortdurend te zondigen, dan hebben we de Heer niet gezien en kennen we Hem ook niet – we geloven in een “andere Jezus” – een valse Christus. Dit vertegenwoordigt de overgrote meerderheid van het christendom – en deze doctrines begonnen al in de tijd van Paulus en Johannes op te duiken.

Net zoals de Heer zei: “zorg ervoor dat niemand je misleidt” – Johannes zegt: “zorg ervoor dat niemand je bedriegt.” De doctrine dat “degene die gerechtigheid beoefent, rechtvaardig is” is ongelooflijk eenvoudig – en we moeten ervoor zorgen dat niemand ons bedriegt of ons “afleidt van oprechte en zuivere toewijding aan Christus” (2 Korintiërs 11:3).

Veel christelijke kringen gebruiken 2 Thessalonicenzen 2:3-4 om naar “de Antichrist” te verwijzen:

3 Niemand mag je op wat voor manier dan ook bedriegen! Want het zal niet komen tenzij eerst de afval komt, en de mens der wetteloosheid wordt geopenbaard, de zoon van vernietiging, 4 die zich verzet en zichzelf verheft boven elke zogenaamde god of voorwerp van aanbidding, zodat hij plaats neemt in de tempel van God, zichzelf als God tonend.

Deze passage vermeldt eigenlijk nooit de zogenaamde “Antichrist”, dus om het als zodanig te interpreteren is een vraagteken . In plaats van hun leer te ondersteunen, ondersteunt de passage alles wat we tot nu toe hebben uitgelegd. Paulus zei: “Niemand mag u op enigerlei wijze misleiden”, net zoals de Heer en Johannes deden toen ze verwezen naar hetzelfde onderwerp – afvalligheid – na “een andere Jezus”. Johannes zei: “Iedereen die zonde beoefent, beoefent ook wetteloosheid; en zonde is wetteloosheid” (1 Johannes 3:4), dus een “afvalligheid… van wetteloosheid” (2 Thessalonicenzen 2:3) is in wezen waar Johannes naar verwijst in het boek 1 Johannes.

Ezechiël 28 gebruikt de koning van Tyrus als een kopie en schaduw voor de hoer van Babylon . Ezechiël 28:1 zegt: Omdat je hart hooghartig is En je hebt gezegd: ‘Ik ben een god, ik zit in de zetel van goden In het hart van de zeeën’; Toch ben je een sterveling en geen God, hoewel je je hart als het hart van God maakt

De passage stelt dat de hoer van Babylon beweert “op de zetel van de goden te zitten”, terwijl Paulus zegt dat de “zoon des verderfs… zijn plaats inneemt in de tempel van God.” Als de hoer van Babylon – een enkel personage – een systeem van afvalligheid en hoererij vertegenwoordigt, zou het geen verrassing moeten zijn dat Paulus’ ‘man der wetteloosheid’ en ‘zoon des verderfs’ hetzelfde voorstelt.

Daarom doet de hoer van Babylon zich ook voor als God, maar toch is ze sterfelijk ondanks dat ze haar hart als het hart van God heeft gemaakt. Ezechiël 28:9 gaat verder met te zeggen: Zul je nog steeds zeggen: “Ik ben een god”, In de aanwezigheid van iemand die je doodt, Hoewel je een sterveling bent en geen God, In de handen van degenen die je verwonden?

Evenzo zegt Openbaring 17:16 over de hoer van Babylon:

En de tien horens die je zag, en het beest, deze zullen de prostituee haten en zullen haar woest en naakt maken, en zullen haar vlees eten en haar met vuur verbranden.

Deze passages schetsen een beeld van de hoer die verlaten is ondanks aanhoudende arrogantie – opnieuw, perfect in lijn met wat tot nu toe is gepresenteerd. Uiteindelijk ondersteunt 2 Thessalonicenzen 2 het idee van een systeem van afvalligheid, dat aansluit bij de waanvoorstelling van het eerste zegel.

TWEEDE EN DERDE ZEGELS — ROOD EN ZWART PAARD

We zullen deze twee zegels een beetje verdoezelen, maar verwijzen naar ze terug bij het afdekken van de volgende zegels. Openbaring 6:4 zegt:

En een ander, een rood paard, ging uit; en aan hem die erop zat, werd het gegeven om de vrede van de aarde weg te nemen, en dat mensen elkaar zouden doden; en hem werd een groot zwaard gegeven.

Direct nadat hij de apostelen over de valse christussen heeft verteld, zegt de Heer in Mattheüs 24:6-7: 6 En je zult horen over oorlogen en geruchten over oorlogen. Zorg ervoor dat u niet verontrust bent, want die dingen moeten gebeuren, maar dat is nog niet het einde. 7 Want natie zal tegen natie opstaan, en koninkrijk tegen koninkrijk…

We hoeven alleen maar terug te kijken in de geschiedenis sinds de tijd van de Heer op aarde om te weten dat ook dit vervuld was. Europa en het Midden-Oosten zijn sinds die tijd een bijna eeuwigdurend bloedbad geweest en hebben zichzelf keer op keer geteisterd door oorlog. De rode ruiter kreeg een “groot zwaard” – wat het zeer persoonlijke karakter van oorlog aangeeft. Als het een persoon treft, zal er geen misverstand over bestaan, en er is heel weinig bedrog in. Het is inderdaad alsof je oog in oog staat met een groot zwaard.

Openbaring 6:5-6 zegt: 5 … Ik keek, en zie, een zwart paard, en degene die erop zat had een weegschaal in zijn hand. 6 En ik hoorde iets als een stem in het midden van de vier levende wezens, die zei: “Een liter tarwe voor een denarius en drie liter gerst voor een denarius; en beschadig de olie en de wijn niet.”

Mattheüs 20:2 vermeldt één denarius als een dagarbeid, dus een liter tarwe voor een dagarbeid is niet veel – het is waarschijnlijk maar genoeg om één persoon te voeden. Gerst was in die tijd een ouder en goedkoper graan, dus je kon meer kopen voor minder geld. Maar het gaat verder met te stellen dat de olie en wijn niet mogen worden geschaad, wat aangeeft dat luxe wordt gehandhaafd. De passage lijkt te wijzen op hongersnood, maar luxe en betaalbare prijzen voor degenen die ze konden betalen.

Direct nadat hij over oorlog heeft gesproken, zegt de Heer: “Er zullen op verschillende plaatsen hongersnoden en aardbevingen zijn” (Matteüs 24:7). Aardbevingen worden niet specifiek genoemd in het derde zegel, maar we hebben tot nu toe een soortgelijke chronologie met antichristenen, oorlog en hongersnood.

De Heer vervolgt met te zeggen dat “deze dingen slechts het begin zijn van weeën” (Matteüs 24:8). Inderdaad, de grote verdrukking zou pas serieus beginnen met de belegering van Jeruzalem, precies zoals de Heer zei: ” Daarom , wanneer u de gruwel der verwoesting ziet” (Matteüs 24:15), zal de verdrukking beginnen.

Er was zo’n “geboortepijn” in de tijd van keizer Claudius. In Handelingen 11:28 waarschuwde een profeet met de naam Agabus voor een ernstige hongersnood, in die mate dat christenen in Antiochië besluiten om hulp te sturen naar de christenen in Jeruzalem. Flavius ​​Josephus schrijft over dezelfde hongersnood: Nu was haar [Koningin Helena’s] komst van groot voordeel voor de mensen van Jeruzalem. Want terwijl een hongersnood hen in die tijd onderdrukte, en veel mensen stierven bij gebrek aan wat nodig was om voedsel te verkrijgen; Koningin Helena zond enkele van haar dienaren naar Alexandrië, met geld om een ​​grote hoeveelheid koren te kopen; en anderen van hen naar Cyprus om een ​​lading gedroogde vijgen te brengen. En zodra ze terug waren en die proviand hadden meegebracht; dat was heel snel gedaan; ze deelde voedsel uit aan degenen die er behoefte aan hadden en liet een uitstekende herinnering achter haar van deze weldaad, die ze aan onze hele natie schonk. En toen haar zoon Izates van deze hongersnood op de hoogte werd gebracht, stuurde hij grote sommen geld naar de belangrijkste mannen in Jeruzalem.

Oudheden van de Joden , boek 20, hoofdstuk 2, sectie 5

VIERDE ZEGEL — ASHEN ( bleek, asgrauw) HORSE

In Mattheüs 13:14-15 citeert de Heer Jesaja 6:9-10, 14 …Je zult blijven luisteren, maar je zult het niet begrijpen; en u zult blijven kijken, maar niet waarnemen; 15 Want het hart van dit volk is dof geworden, met hun oren horen ze nauwelijks, en ze hebben hun ogen gesloten, anders zouden ze met hun ogen kunnen zien, met hun oren horen, met hun hart begrijpen en terugkeren, en ik zou genezen hen.

Hier specificeert de Heer dat deze vloek tegen Israël zelf uitgevoerd moet worden. Als we het lezen, geloven we natuurlijk dat de passage niet op ons van toepassing is – of alleen van toepassing is op de Israëlieten aan wie de gelijkenissen werden gegeven. Maar direct nadat hij die woorden heeft ontvangen, stelt Jesaja de vraag: „Hoe lang?” (Jesaja 6:11) Hij krijgt het volgende antwoord in Jesaja 6:11-13, 11 … Totdat steden zijn verwoest en geen inwoners meer zijn, huizen zonder mensen en het land volkomen verlaten is, 12 De Heer heeft de mensen volledig weggevoerd, en er zijn veel verlaten plaatsen in het midden van het land. 13 Toch zal er nog een tiende deel in zitten, en het zal opnieuw worden verbrand, zoals een terebinth of een eik waarvan de stronk overblijft als hij wordt gekapt. Het heilige zaad is zijn stronk.

Het antwoord luidt totdat Israël verwoest is en totdat er een heilig overblijfsel is. We hebben de noodzakelijke verwoesting van Israël al behandeld, dus we concluderen dat de waanvoorstelling zal doorgaan totdat Israël volledig is verwoest. Dit sluit terug op de blanke ruiter – en eerste zegel – wat een waanidee voor Israël is dat ze de wegen van God niet zullen begrijpen. Ze zullen werkelijk geloven dat ze Hem dienen, terwijl ze in werkelijkheid een antichrist dienen. Jesaja 29:13-14 zegt:

13 … Omdat dit volk Mij nadert met hun woorden En Mij eert met hun lippen, Maar hun hart is ver van Mij verwijderd, En hun eerbied voor Mij bestaat uit het gebod van de mensen dat wordt onderwezen; 14 Daarom, zie, ik zal opnieuw wonderbaarlijk met dit volk omgaan, wonderbaarlijk wonderbaarlijk; En de wijsheid van hun wijze mannen zal vergaan, en het begrip van hun mannen die verstand hebben zal verborgen worden.

Tussen haakjes, de Heer citeert deze passage met betrekking tot Israël in Mattheüs 15:8-9 – en noemt ze huichelaars. De kracht van de waanvoorstelling ligt in deze hypocrisie – dat Israël zich verbeeldt God te dienen, terwijl ze in feite actief tegen Hem werken. Hierin ligt de kracht van het eerste zegel, en hierbij weten we dat macht en misleiding zullen voortduren totdat Israël verwoest is – hun macht vernietigd is – en totdat een puur overblijfsel is gevormd. Merk op hoe Jesaja 6:11 zei: “Totdat steden worden verwoest en zonder inwoners, zijn huizen zonder mensen en is het land volkomen verlaten” – een duidelijke verwijzing naar Leviticus 26:31-33, 31 Ik zal ook uw steden in puin veranderen en uw heiligdommen verwoestend maken, en ik zal uw rustgevende geuren niet ruiken. 32 En Ik zal het land woest maken , zodat uw vijanden die zich daarin vestigen, er ontzet over zullen zijn. 33 U echter zal ik verstrooien onder de volken, en ik zal het zwaard achter u uittrekken, terwijl uw land verwoest wordt en uw steden ruïnes worden.

De hier beschreven verwoesting is het resultaat van vier “zeven keer [of zevenvoudige] straffen” die tegen Israël zijn geëist. In Leviticus 26 zijn dat hongersnood (v20, v26, v29), plaag (v21, v25), zwaard/oorlog (v25, v33) en beesten (v22). Het resultaat van de straffen in Leviticus 26:31-33 is hetzelfde als het resultaat – of uiteindelijke toestand – van de waanvoorstelling in Jesaja 6. Ze houden ook in dat Israël wordt verstrooid onder de naties, zoals staat in Lukas 21:24, Israël “zal in ballingschap weggevoerd worden naar alle volken.” Deuteronomium 32:24-25 spreekt over dezelfde straffen, 24 Ze zullen worden verwoest door hongersnood , en uitgemergeld door plagen en een bittere epidemie; En de tanden van beesten zal ik tegen hen zenden, Met het gif van kruipende dingen van het stof. 25 Van buiten zal het zwaard hen kinderloos maken , en van binnen angst: zowel jonge man als maagd, het zogende kind met de man met grijs haar.

Vers 28 gaat verder met te zeggen: “Want zij zijn een natie, verstoken van raad, en er is geen begrip in hen”, opnieuw verwijzend naar de begoocheling die aanwezig is onder Israël in en onder hun bestraffingen.

Bedenk hoe Jesaja 6:13 zei dat er een heilige stronk van Israël over zou blijven – een heilig overblijfsel – als gevolg van deze straffen. Ezechiël 14:21-23 zegt: 21 Want dit zegt de Here God: “Hoeveel te meer wanneer Ik Mijn vier strenge oordelen over Jeruzalem stuur: zwaard , hongersnood , gemene dieren en plagen om er menselijk en dierlijk leven uit te bannen! 22 Maar zie, er zullen overlevenden in overblijven die naar buiten zullen worden gebracht, zowel zonen als dochters. Zie, zij zullen naar u toe komen, en u zult hun gedrag en daden zien; dan zul je getroost worden voor het onheil dat ik tegen Jeruzalem heb gebracht voor alles wat ik over het heb gebracht. 23 Dan zullen ze je troosten als je hun gedrag en daden ziet, want je zult weten dat ik niet zonder reden heb gedaan wat ik ermee heb gedaan’, verklaart de Here God.

Deze passage stelt heel duidelijk dat het doel van de vier straffen is om een ​​heilig volk voort te brengen – precies zoals we zagen in de hierboven aangehaalde passages. Openbaring 6:8 zegt:

Ik zag, en zie, een asgrauw paard; en degene die erop zat had de naam Dood, en Hades volgde hem. Hun werd gezag gegeven over een vierde deel van de aarde, om te doden met het zwaard , en hongersnood , en pest , en door de wilde dieren van de aarde.

Als we dit lezen, moeten we onmiddellijk denken aan de hierboven gepresenteerde context. Het doel van het zegel was om de vier zevenvoudige straffen tegen Israël af te dwingen – hen te verwoesten en een heilig volk voort te brengen.

Maar hoe verschilt de oorlog van het tweede zegel van het zwaard van het vierde zegel? Het zwaard van het vierde zegel moet Israël specifiek straffen en hun verwoesting veroorzaken, terwijl de oorlog van het tweede zegel oorlog belooft tussen de naties zelf. Naar alle waarschijnlijkheid zijn deze twee inherent met elkaar verbonden, aangezien de oorlog tussen de naties er tegelijkertijd voor zou zorgen dat het zwaard de Israëlieten die zich onder die naties bevinden, zou verwoesten.

Evenzo spreekt de hongersnood van het derde zegel over sociale toestanden onder de naties. Mensen worden geconfronteerd met strijd en ontberingen om aan voedsel te komen, maar tegelijkertijd is er ongelijkheid onder de mensen, waardoor luxe wordt geboden aan degenen die het zich kunnen veroorloven. De hongersnood van het vierde zegel spreekt van ernstige hongersnood voor specifiek Israël, die zich onder de naties bevinden.

Met het bovenstaande in gedachten moeten we nadenken over de uitspraak: “Want dan zal er een grote verdrukking zijn, zoals er niet is geweest sinds het begin van de wereld tot nu toe, en ook nooit meer zal gebeuren . ” (Mattheüs 24:21) Als we deze uitspraak overwegen, moeten we onszelf in de schoenen van de Heer plaatsen en vooruitkijken. We moeten niet in onze eigen schoenen gaan staan ​​en vooruitkijken. Voor ons zijn de gebeurtenissen van 33 – 2021AD allemaal geschiedenis, maar voor de mensen ten tijde van Christus vertegenwoordigen ze de toekomst.

Als we op deze manier naar het verleden kijken, realiseren we ons dat ons eigen verleden – dat hun toekomst is – gemakkelijk dergelijke tijden verklaart. We zullen voor elk van de vier straffen slechts één voorbeeld geven:

Zwaard — De Tweede Wereldoorlog eiste minstens 70 miljoen levens

Hongersnood – Aan hongersnood gerelateerde sterfgevallen veroorzaakt door Sovjet-Rusland hebben minstens 25 miljoen levens geëist

Ziekte — De pest van de Zwarte Dood in het midden van de jaren 1300 eiste minstens 75 miljoen levens

Beesten – De mosliminvasies trokken door het Midden-Oosten en Europa en slaagden er bijna in de blanke wereld te overwinnen

Elk van deze gebeurtenissen overschaduwt gemakkelijk elke verschrikkelijke gebeurtenis die we hebben geregistreerd uit de oudheid. Niemand in de oude wereld zou zich kunnen voorstellen dat zulke rampen hen overkomen. Daarom was zeker voldaan aan de criteria die de grote verdrukking ons moet brengen in een ongekende beroering, zolang we vooruitkijken vanaf de tijd van de Heer op aarde en niet vooruit vanuit onze eigen tijd – wat niet logisch is gezien de woorden van de Heer.

VIJFDE ZEGEL — MARTYRS

Openbaring 6:9 zegt: Toen het Lam het vijfde zegel verbrak, zag ik onder het altaar de zielen van degenen die waren gedood vanwege het woord van God en vanwege het getuigenis dat zij hadden behouden

Wat betreft hun zielen die zich onder het altaar bevinden, daar komen we later op terug. Voor nu gaan we verder met de rest. Terugkomend op de begoocheling van het eerste zegel, zegt de Heer dat “een uur komt voor iedereen die u doodt om te denken dat hij een dienst aan God aanbiedt.” (Johannes 16:2) Hiertoe zegt Jesaja 66:5 ook:

Hoor het woord van de Heer, u die beeft voor Zijn woord: “Uw broeders die u haten, die u uitsluiten vanwege Mijn naam, hebben gezegd: ‘Laat de Heer verheerlijkt worden, zodat wij uw vreugde mogen zien.’ Maar ze zullen beschaamd worden.

Religie en het zogenaamde ‘christendom’ zijn door de geschiedenis heen de belangrijkste daders van het martelaarschap geweest. Openbaring 17:6 zegt dat de hoer van Babylon “dronken is van het bloed van de heiligen en van het bloed van de getuigen van Jezus”, wat eens te meer bewijst dat veel martelaren vervallen tot het systeem van afvalligheid van het namaakchristendom. De Heer zegt in Mattheüs 24:9-10, 9 “Dan zullen ze je overleveren aan verdrukking en je doden, en je zult door alle volken worden gehaat vanwege mijn naam. 10 En in die tijd zullen velen afvallen, en ze zullen elkaar verraden en elkaar haten.

De naam van de Heer is het getuigenis dat martelaren houden – en als gevolg daarvan worden ze gedood en gehaat. Sinds de tijd van Christus zijn er in de loop van de millennia veel christelijke martelaren geweest. Het fenomeen begon met onze Heer Jezus, maar ging verder met Stefanus in Handelingen 7 , Jacobus — de broer van Johannes — in Handelingen 12 en Paulus zinspeelt op zijn ophanden zijnde martelaarschap in 2 Timoteüs 4:6 . We zien daarom dat het martelaarschap ook heel snel na de tijd van Christus begon.

Net als bij de vroege apostelen en vroegste christenen, begon het met vervolging door judaïsanten en de Romeinse regering. Openbaring 12:11 schrijft echter alle martelaarschap – of het nu van judaïsanten, Romeinen of namaakchristenen is – toe aan een nederlaag van satanische macht:

En ze overwonnen hem [Satan] vanwege het bloed van het Lam en vanwege het woord van hun getuigenis, en ze hielden niet van hun leven , zelfs niet toen ze met de dood werden geconfronteerd.

Openbaring 6:9 verwijst ook naar Zacharia 1:12 , dat we later kort zullen bespreken. Openbaring 6:10 zegt: en zij riepen met luide stem en zeiden: “Hoe lang, heilige en waarachtige Heer, zult U afzien van het oordelen en wreken van ons bloed aan degenen die op aarde leven?”

Vanaf dit punt beginnen we de ware identiteit van Israël in de eindtijd te zien – in detail uiteengezet in Openbaring 7. Deze passage verwijst ook naar Deuteronomium 32:43, Verheug u, volken, met Zijn volk; Want Hij zal het bloed van zijn dienaren wreken , en wraak nemen op zijn tegenstanders, en zal boeten voor zijn land en zijn volk .”

Paulus citeerde deze passage ook in Romeinen 15:10 nadat hij had uitgelegd hoe de blanke, Adamische, Genesis 10-naties zich bij Israël konden aansluiten door geloof in de Heer Jezus. Daarom bestaan ​​de martelaren uit zowel Israëlieten als naties. Openbaring 6:11 zegt: En aan ieder van hen werd een wit gewaad gegeven; en hun werd verteld dat ze nog een tijdje moesten rusten, totdat het aantal van hun mededienaren en hun broeders en zusters die zouden worden gedood, net zoals zij , ook waren voltooid.

Openbaring 7 spreekt van “een grote schare die niemand tellen kon, uit alle naties en alle stammen, volken en talen” (v9) die “uit de grote verdrukking kwamen, en zij hebben hun gewaden gewassen en wit gemaakt in het bloed van het Lam.” (v14) Deze “grote schare” is één en dezelfde die in het vijfde zegel wordt aangetroffen. Zoals we al hebben gesuggereerd, vertegenwoordigen de zegels de grote verdrukking zelf, omdat de grote verdrukking een straf is voor Israël – net als de boekrol en de zegels. Het is dus logisch dat de menigte “uit de grote verdrukking kwam”, omdat de martelaren uit het vijfde zegel kwamen.

Veel christenen zijn in de war door Openbaring 7, omdat ze – zoals gewoonlijk – de grote verdrukking als een toekomstige gebeurtenis zien. Om de een of andere reden wordt in veel christelijke kringen de grote verdrukking vertegenwoordigd door de zeven bazuinen van Openbaring 8 – 9 – of de zeven schalen van Openbaring 16 – of beide. De Schrift zegt niets van dien aard – en zoals we hebben aangetoond, begon de grote verdrukking direct na de tijd van Christus. Daarom komen de martelaren „uit de grote verdrukking”. Zoals we hebben aangetoond, verklaart de geschiedenis deze martelaren gemakkelijk.

De volken die ter wille van de Heer gemarteld werden, vertegenwoordigen “de volheid van de volken” (Romeinen 11:25) waarnaar Paulus verwijst. Hij gaat verder met te zeggen dat zodra de volheid binnenkomt, “heel Israël zal worden gered” (Romeinen 11:26) – inclusief het overblijfsel van Israël naar het vlees op wie “een gedeeltelijke verharding” kwam (Romeinen 11:25).

Openbaring 7 zelf bevestigt dit, aangezien tegen die tijd 144.000 Israëlieten zijn verzegeld. De passage maakt duidelijk hoeveel mensen uit de naties er zijn in relatie tot de Israëlieten naar het vlees – iets dat iedereen die zichzelf als Israëlieten beschouwt, ertoe zou moeten brengen de roeping van het ware Israël te vrezen en na te leven. De Heer zegt in Mattheüs 8:11-12, 11 En ik zeg u dat velen van oost en west zullen komen en aan tafel zullen aanliggen met Abraham, Izaäk en Jakob in het koninkrijk der hemelen; 12 maar de zonen van het koninkrijk zullen uitgeworpen worden in de buitenste duisternis…

De gelijkenis van het huwelijksfeest in Mattheüs 22:1-10 geeft een soortgelijke indruk: dat er maar weinig Israëlieten worden gered in relatie tot de naties.

Weet je nog hoe we zeiden dat het doel van de straffen – de grote verdrukking – is om een ​​heilig overblijfsel van mensen voort te brengen? Het verband tussen het vijfde zegel van Openbaring 6 en Openbaring 7 bewijst dat er in die tijd een heilig volk werd voortgebracht – wat de interpretatie nogmaals bevestigt. Met andere woorden, het heilige volk van Openbaring 7 is letterlijk het product van de grote verdrukking – ze “komen uit de grote verdrukking”.

Bovendien zullen zelfs sommigen van het laatste overblijfsel – levend in de allerlaatste dagen na de grote verdrukking – zichzelf moeten martelen, zoals Openbaring 14:13 zegt: “Gezegend zijn de doden die van nu af aan in de Heer sterven.” Deze passage bevestigt waar het zegt over het vijfde zegel: “rust nog een korte tijd, totdat het aantal van hun mededienaren en hun broeders en zusters die zouden worden gedood, net zoals zij waren geweest , ook was voltooid.”

ZESDE ZEGEL — OVERGANG

Zoals we eerder vermeldden, verwijst het lot van de martelaren van het vijfde zegel naar Zacharia 1:12. Zacharia 1 en 2 gaan veel uitgebreider in op de gebeurtenissen die noodzakelijkerwijs op hun benarde situatie moeten volgen. We moedigen een volledige lezing van de twee hoofdstukken aan, aangezien ze allebei één visie vormen. Houd het patroon van het visioen in gedachten: eerst ondergaat Israël verwoesting en straf, dan keert de Heer terug om degenen te vernietigen die Israël hebben verlaten.

Ditzelfde patroon is overal in de profetie – de Schrift vertelt het zo vaak dat we het bijna niet allemaal zouden kunnen bedekken. We zouden elke lezer van de Schrift willen uitdagen om een ​​snelle end-to-end lezing van de grote en kleine profeten te ondernemen en te zien hoe vaak dit patroon zich openbaart. Het komt ook voor in de wet – in de zegeningen en vloeken – maar ook zeer opmerkelijk Deuteronomium 32 , dat het hele verhaal van Israëls reis van begin tot eind vertelt.

De zeven zegels van de Openbaring vertellen exact hetzelfde patroon: Israël ontvangt straf en verfijning, gevolgd door de toorn van de Heer tegen de naties. Het vijfde zegel begon al te vertellen over de overgang die zou plaatsvinden in het pleidooi van de martelaar om wraak – het zesde zegel bevestigt echter de overgang in alle ernst. Het begint met een samenvatting van de gevolgen van de verwoesting die Israël heeft geleden. Openbaring 6:12 zegt: En ik keek toen Hij het zesde zegel verbrak, en er was een grote aardbeving; en de zon werd zo zwart als een haren zak, en de hele maan werd als bloed

Dit vers moet onmiddellijk denken aan Handelingen 2:16-21 , waar Petrus Joël 2:28-32 citeert en in vers 20 zegt: “De zon zal veranderen in duisternis en de maan in bloed, vóór de grote en glorieuze dag van de Heer komt.” Petrus verwijst echter naar de profetie als relevant voor zijn eigen tijd toen hij in vers 16 zei: “maar dit is wat er is gesproken” – het ” dit ” verwijst hier naar de gebeurtenissen die duidelijk waren in de vroege kerk – Petrus was zeggende dat Joël 2:28-32 voor zijn eigen tijd was.

Petrus stelt dat de zon die in duisternis verandert en de maan in bloed voor zijn eigen tijd is – “de laatste dagen”. De zon die in duisternis verandert, vertegenwoordigt de verlatenheid van Israël – samen met waanvoorstellingen en een gebrek aan kennis van Gods wil. De maan vertegenwoordigt de handelingen van de mens – of ze nu de zon vertegenwoordigen – de kennis van Gods wil – of niet. In dit geval is de maan als bloed, wat staat voor de moord die door mensen is gepleegd op de dienaren van God.

Dit sluit perfect aan bij de waanvoorstelling van het eerste zegel en de martelaren van het vijfde zegel. Het vertegenwoordigt de activiteit gedurende het geheel van de grote verdrukking en het resultaat ervan – het verpletteren van de macht van het heilige volk. Petrus zelf bevestigt – door de profetie aan te halen en toe te passen op de vroege kerk – dat zelfs het zesde zegel een activiteit voorstelt die begon in de tijd van Petrus. Alles wat uit het zegel voortkomt, vertegenwoordigt de toorn van God op de naties als gevolg van hun slechte daden tegen Israël.

Het boek Joël maakt ook een onderscheid tussen de zwarte zon en de bloedmaan die komt “vóór de grote en ontzagwekkende dag des Heren” (Joël 2:31) – en de zwarte zon en zwarte maan in Joël 3:15, wat gebeurt tegelijkertijd met de oogst in Joël 3:13. De oogst (Matteüs 13:30) en de zwarte zon en maan (Matteüs 24:29) zijn elk tekenen van de wederkomst van de Heer. Daarom vindt de bloedmaan enige tijd voor Zijn terugkeer plaats – zoals Joël 2:31, Handelingen 2 en het verslag in Openbaring 6 specificeren.

Openbaring 6:14 zegt: 13 en de sterren van de hemel vielen op de aarde, zoals een vijgenboom zijn onrijpe vijgen laat vallen wanneer hij wordt geschud door een grote wind. 14 De lucht splijt als een boekrol als hij wordt opgerold…

Deze twee verzen citeren Jesaja 34:4 – de hemelse lichten die weer verdwijnen, vertegenwoordigt de begoocheling over de naties, terwijl de rest spreekt van hun op handen zijnde vernietiging. Als men Jesaja 34 helemaal zou lezen, dan hoeven we dit vers helemaal niet uit te leggen – aangezien de lezing voor zichzelf zou spreken. Samenvattend gaat het hoofdstuk in detail in op de vernietiging tegen Edom – dat wordt gebruikt als een schaduw en kopie van de naties in het algemeen. Openbaring 6:14 volgt dan met: … en elke berg en elk eiland werd van zijn plaats verwijderd.

Het verwijderen van bergen – en “grote aardbevingen” zoals in Openbaring 6:12 – zijn symbolen van Gods ophanden zijnde toorn en uitingen van Zijn macht. Zie Exodus 19:18 , Psalm 18:7 , Jeremia 4:24 , Jeremia 10:10 , Jeremia 49:21 , Jeremia 50:46 , Ezechiël 26:15 , Ezechiël 31:16 en Nahum 1:5 . Bijna elk voorbeeld van de beeldspraak in profetie is in de context van toorn tegen de naties. De beelden benadrukken ook Gods beloften aan Zijn volk, zoals Jesaja 54:10 zegt: Want de bergen kunnen worden verwijderd en de heuvels kunnen beven, maar mijn gunst zal niet van u worden verwijderd, noch zal mijn vredesverbond worden bewogen’, zegt de Heer die medelijden met u heeft.

De interpretatie die we hier hebben gegeven, wordt bevestigd in Hebreeën 11:26-28, 26 Toen deed Zijn stem de aarde beven, maar nu heeft Hij beloofd, zeggende: “Nog eenmaal zal ik niet alleen de aarde, maar ook de hemel doen beven.” 27 Deze uitdrukking , “Nog eenmaal”, duidt op het verwijderen van die dingen die kunnen worden geschud, zoals van geschapen dingen, zodat die dingen die niet kunnen worden geschud, kunnen blijven. 28 Laten we daarom, aangezien we een koninkrijk ontvangen dat niet aan wankelen kan worden gebracht, dankbaarheid tonen, waardoor we God een aanvaardbare dienst kunnen aanbieden met eerbied en ontzag; 29 want onze God is een verterend vuur.

Daarom verwachten we geen letterlijke aardbeving, maar iets veel ernstigers – een schok die zo hevig is dat alleen het Koninkrijk van God zal overleven.

Openbaring 6:15 gaat verder, Toen verstopten de koningen van de aarde en het eminente volk, en de bevelhebbers en de rijken en de sterken, en elke slaaf en vrij persoon zich in de grotten en tussen de rotsen van de bergen;

Deze passage citeert Jesaja 2:19 – in dat geval raden we aan om Jesaja 2 volledig te lezen, omdat dit het beste beeld van Openbaring 6:15 zal geven. Samenvattend spreekt het hoofdstuk in detail over de afrekening van de Heer met de volken, hun angst en de toorn die zij zullen ondergaan. Openbaring 6:16-17 besluit, 16 en zij zeiden tot de bergen en de rotsen: Val op ons en verberg ons voor het gezicht van Hem die op de troon zit, en voor de toorn van het Lam; 17 want de grote dag van hun toorn is gekomen, en wie houdt stand?”

Vers 16 citeert Hosea 10:8 , maar de context is niet meer duidelijk dat wanneer de Heer het citeert in Lukas 23:30-31, 30 Dan zullen ze tegen de bergen beginnen te zeggen: ‘Val op ons’ en tegen de heuvels: ‘Bedek ons.’ 31 Want als ze deze dingen doen als de boom groen is, wat zal er dan gebeuren als hij droog is?”

In vers 31 verwijst de Heer waarschijnlijk naar Ezechiël 20:47-48 – waarbij hij een vuur in het woud van Negev gebruikt als een gelijkenis van Gods handelen met “de hele mensheid”, 47 en zeg tegen het woud van de Negev: ‘Hoor het woord van de Heer: dit is wat de Heer God zegt: “Zie, ik ga een vuur in je aansteken en het zal elke groene [of vochtige] boom verteren. in u, evenals elke droge boom; de laaiende vlam zal niet uitgaan en het hele oppervlak van zuid naar noord zal er door worden verschroeid. 48 En de hele mensheid zal zien dat Ik, de Heer, het heb aangestoken; het zal niet uitgaan.

Bij het maken van een vuur brandt het droge hout het beste. Vochtig of groen hout heeft extra warmte nodig omdat het vocht het hout buffert tegen de hitte. Ezechiël 20:48 bevestigt dat al het hout zal worden verbrand – of het nu vochtig of droog is. In Lukas 23:31 breidt de Heer de gelijkenis uit: Hij vergelijkt Zichzelf met groen hout dat niet geschikt is om te verbranden, net zoals Hij werd gestraft ondanks dat hij onschuldig was. Maar droog hout is geschikt om te verbranden – net zoals de goddelozen hun straf verdienen.

De interpretatie komt overeen met alles wat hier tot nu toe is gepresenteerd – de grote verdrukking zal een heilig volk voortbrengen door hun eigen lijden. De heilige mensen zijn het groene hout dat heeft geleden om ze te verfijnen, hoewel het uiteindelijk geen vaten van toorn zijn – of hout dat bedoeld is om te verbranden. Met andere woorden, het oordeel tegen hen is herstellend – hen in overeenstemming brengend met Gods wegen. Er zal echter een tijd komen dat het droge hout wordt verbrand – de goddelozen die bestraffend zullen worden veroordeeld. Daartoe beschrijft Petrus dit fenomeen het beste in 1 Petrus 4:12-19, 12 Geliefden, wees niet verbaasd over de vurige beproeving onder u, die u overkomt voor uw beproeving, alsof er iets vreemds met u gebeurt; 13 maar naarmate u deelt in het lijden van Christus, blijft u verheugen, zodat u zich bij de openbaring van Zijn heerlijkheid ook kunt verheugen en verheugen. 14 Als u beledigd bent vanwege de naam van Christus, bent u gezegend, omdat de Geest van heerlijkheid en van God op u rust. 15 Zorg ervoor dat niemand van u lijdt als een moordenaar, of dief, of boosdoener, of een lastige bemoeial; 16 maar als iemand als christen lijdt, moet hij zich niet schamen, maar God verheerlijken in deze naam. 17 Voor het is tijd dat het oordeel begint bij het huisgezin van God; en als het eerst bij ons begint , wat zal dan de uitkomst zijn voor degenen die het evangelie van God niet gehoorzamen? 18 En als het met moeite is dat de rechtvaardige wordt gered, wat zal er dan van de goddeloze en de zondaar worden? 19 Daarom moeten ook zij die lijden naar de wil van God hun ziel toevertrouwen aan een getrouwe Schepper om het goede te doen.

Herstellend oordeel begon met het huisgezin van God – de eerste vier zegels van Openbaring 6 – dat het zuivere en heilige volk zou worden voortgebracht. We hebben die verdrukking en dat oordeel nodig, omdat we “met moeite” worden gered – net zoals Paulus zei: ” Het is door vele verdrukkingen dat we het koninkrijk van God moeten binnengaan.” (Handelingen 14:22) Toch zal de tijd komen “voor degenen die het evangelie van God niet gehoorzamen” – als droog hout zullen ze volkomen worden verteerd.

Zoals Ezechiël 20:47 zei, zou het vuur op alle mensen komen – maar zoals de Heer en Petrus zeiden, zou het eerste komen op “het huisgezin van God”, en daarna “de goddeloze en de zondaar”. Dit is precies wat het zesde zegel weergeeft – een onheilspellende overgang van oordeel van de goddelozen naar de goddelozen – een patroon dat onophoudelijk door de profeten werd geopenbaard.

Beschouw als een afsluitende gedachte over het onderwerp van het zesde zegel Openbaring 10:10-11, 10 Ik nam de kleine boekrol uit de hand van de engel en at hem op, en in mijn mond was hij zoet als honing; en toen ik het gegeten had, werd mijn maag bitter. 11 En zij zeiden tegen mij: “U moet opnieuw profeteren over vele volken, natiën, talen en koningen.”

Deze passage verwijst naar dezelfde overgang. In vers 10 werd de boekrol met betrekking tot Israëls straf en herstellend oordeel geopend door de Heer en gegeten door Johannes. In vers 11 moet hij opnieuw profeteren – verwijzend naar het bestraffende oordeel dat op het punt staat over de rest van de naties te komen.

ZEVENDE ZEGEL — VERZOENDAG

Zoals we al lieten zien, beschrijft Openbaring 7 het product van de grote verdrukking – de 144.000 Israëlieten naar het vlees en de menigte uit de naties die zich in de eeuwigheid bij Israël zullen voegen. Het heilige volk is voortgebracht – en dus wordt het laatste zegel verbroken in Openbaring 8:1 – waarmee hun oordeel wordt afgesloten. Openbaring 8:3-5 vertelt over een ceremonie die wordt gehouden: 3 Een andere engel kwam en ging bij het altaar staan, met een gouden wierookvat in de hand; en hem werd veel reukwerk gegeven, opdat hij het zou toevoegen aan de gebeden van alle heiligen op het gouden altaar dat voor de troon was. 4 En de rook van de wierook steeg op uit de hand van de engel met de gebeden van de heiligen voor God. 5 Toen nam de engel het wierookvat en vulde het met het vuur van het altaar, en wierp het op de aarde; en er waren donderslagen en geluiden, en bliksemflitsen en een aardbeving.

Het altaar waarnaar in deze ceremonie wordt verwezen, is niets anders dan het reukofferaltaar, dat een gouden altaar was dat zich in het heilige der heiligen bevond – samen met de ark van het verbond ( Exodus 30:1-10 ). Meer specifiek is het offeren van wierook met behulp van de kolen van het altaar zelf het ritueel van de verzoendag ( Leviticus 16 ) – een dag waarop de hogepriester verzoening moest doen voor de zonden van heel Israël.

Bovendien verwijst Openbaring 7:1-3 naar Ezechiël 9 , waar gehoorzame Israëlieten werden gemarkeerd om van terechtstelling te worden gered – opnieuw verwijzend naar het op handen zijnde bestraffende oordeel over goddeloze zondaars. Daarna staat er in Ezechiël 10:2, En Hij sprak tot de man gekleed in linnen en zei: “Ga tussen de draaiende wielen onder de cherubs in en vul je handen met vurige kolen van tussen de cherubs en strooi ze over de stad.” En hij kwam binnen in mijn ogen.

Overigens hebben we hetzelfde patroon tussen Openbaring 7 en 8. In Ezechiël 10 strooide de “man gekleed in linnen” – een verwijzing naar de Heer Jezus (Daniël 10:5) – de kolen uit. Het was de plicht van de hogepriester om de Grote Verzoendag te leiden, en de Heer Jezus Zelf is voor altijd onze Hogepriester – in “de grotere en volmaaktere tabernakel, niet door handen gemaakt” (Hebreeën 9:11), vertegenwoordigd in de Openbaring die begint in hoofdstuk 4. We concluderen dus dat de engel in Openbaring 8:3 die de ceremonie leidt ook de Heer Jezus vertegenwoordigt.

Een soortgelijke ceremonie zien we ook in Jesaja 6:6-7, 6 Toen vloog een van de serafijnen naar mij toe met een brandende kool in zijn hand, die hij met een tang van het altaar had genomen. 7 Hij raakte mijn mond ermee aan en zei: Zie, dit heeft uw lippen aangeraakt; en uw schuld wordt weggenomen en er wordt verzoening gedaan voor uw zonde .”

We zien hetzelfde in Numeri 16:46-48, 46 Toen zei Mozes tegen Aäron: Neem je wierookvat, doe er vuur in van het altaar en leg er reukwerk op ; breng het dan snel naar de gemeente en doe verzoening voor hen, want de toorn is uitgegaan van de Heer, de plaag is begonnen!” 47 Toen nam Aäron het zoals Mozes had gezegd, en hij rende het midden van de vergadering binnen; en zie, de plaag was onder het volk begonnen. Dus deed hij de wierook op en deed verzoening voor het volk. 48 En hij nam plaats tussen de doden en de levenden, zodat de plaag een halt werd toegeroepen.

Op dezelfde manier waarop Aäron – hogepriester – zijn standpunt innam tussen de doden en de levenden, zo nam de Heer Jezus Zijn standpunt in tussen de doden en de levenden, de grote verdrukking tot stilstand brengend en het eeuwige leven garanderend voor alle uitverkorenen van God.

Ook al maakt het geen deel uit van de reikwijdte van dit essay, we kunnen niet verder gaan dan Openbaring 8 zonder op te merken hoe de gebeden die door de heiligen op het altaar worden opgezonden, de wierook vormen die opstijgt naar God. Deze gebeden zijn een cruciaal onderdeel van de hemelse vervulling van de verzoendag. Daarom moeten wij, die deel willen hebben aan het Koninkrijk van God, ons allemaal erg op ons gemak voelen met gebed .

Bedenk hoe de martelaren in het vijfde zegel “onder het altaar” waren (Openbaring 6:9) – terwijl degenen die in leven zijn tijdens de hemelse vervulling van deze gebeurtenis “op het gouden altaar” zijn (Openbaring 8:3). Bloed werd altijd uitgegoten aan de voet van het altaar tijdens een zondoffer ( Exodus 29:12 ), dus de levens van de martelaren zijn een zondoffer – of mogelijk een drankoffer zoals Paulus het noemt ( 2 Timoteüs 4:6 ).

Op dezelfde manier zullen degenen die zullen leven tijdens de laatste verzoening voor Israël en alle uitverkorenen van God hun leven leiden alsof hun eigen lichaam een ​​offer aan de Here God is. Alleen met deze mentaliteit zal het verbreken van het zevende zegel – en de definitieve verzoening voor Israël – en ons herstellende oordeel worden voltooid.

WANNEER BEGONNEN DE EINDTIJDEN?

Velen van ons zijn in de verleiding gekomen om te geloven dat toen de apostelen zeiden dat het de “eindtijd” of “laatste dagen” was, ze het bij het verkeerde eind hadden – alleen maar omdat de Heer Jezus tijdens hun eigen leven niet terugkwam. Zoals we hebben verklaard, hadden ze het helemaal niet bij het verkeerde eind – de “eindtijd” en de grote verdrukking begonnen al in 70 na Christus.

Velen van ons komen ook in de verleiding om te geloven dat, omdat de eindtijd al in 70 n. Hij zal “komen in een wolk met kracht en grote heerlijkheid” (Lukas 21:27), “zoals de bliksem uit het oosten komt en flitst tot in het westen” (Matteüs 24:27) – iets wat niemand zal missen of voor iets anders aangezien.

Maar voor de allerlaatste dagen die komen – en de wederkomst van de Heer Jezus – moeten christenen leven alsof ze levende offers zijn en alsof de wederkomst van de Heer elk moment kan zijn. Als er een tekort is aan christenen die zo leven, zal de komst van de Heer Jezus alleen maar langer en langer worden uitgesteld. De vroege kerk en apostelen waren 100% correct in de manier waarop ze hun leven leidden – gretig de dag des Heren bespoedigen.

De lengte van de eindtijd brengt de meesten van ons in verwarring. Maar zelfs de Heer Jezus wist niet hoe lang het zou duren. Hij wist alleen wat er moest gebeuren: de zegels verbreken en een heilig volk voortbrengen. Hij weet dat het zevende zegel en de grote verzoening niet zullen plaatsvinden voordat de oogst het toelaat ( Marcus 4:29 ). In theorie hoefde er niet veel te gebeuren. In de praktijk zien we dat “eindtijd” een zeer lange tijd vertegenwoordigt – en dat is de enige manier waarop alle Schriftgedeelten over de eindtijd tegelijkertijd waar kunnen zijn.

Hier zijn we bijna tweeduizend jaar later – en Petrus vertelde ons dat “bij de Heer één dag is als duizend jaar en duizend jaar als één dag” (1 Petrus 3:8). Met deze verklaring alleen moeten we ons niet laten verwarren door het verstrijken van de tijd. We ervaren de tijd niet zoals de Heer dat doet, dus we moeten niet verrast zijn door zijn ijzersterke geduld.

Op zijn minst zijn de eerste vijf zegels geopend – de zesde ook, afhankelijk van hoe je de dingen ziet. De zegels werden relatief korte tijd na de hemelvaart van de Heer Jezus geopend – het vierde zegel markeerde het begin van de grote verdrukking. Onze laatste tweeduizend jaar geschiedenis laten zeker een tijd zien “zoals sinds het begin van de wereld niet is voorgekomen” (Mattheüs 24:21) – en is dat zelfs te ontkennen?

Door afgestompt te zijn door onze eigen geschiedenis als blanken, hebben we ons dat misschien nog niet gerealiseerd. We weten niet hoe vaak het lot van ons volk aan de afgrond hing tijdens de strijd tegen de Hunnen, de Arabieren en de Mongolen. We kennen de verschrikkingen van de Zwarte Dood niet – families die dierbaren letterlijk hun longen uit zien hoesten – of van binnenuit doodbloeden – sterven in een kwestie van dagen, waarbij ongeveer een derde van de bevolking van Europa wordt verwoest. Hoe zit het met beschoten te worden terwijl je mosterdgas inademt in de loopgraven van de Tweede Wereldoorlog? Of de brandbommen en massale verkrachtingen van Duitse mensen in de nasleep ervan?

Deze gebeurtenissen zijn in verhouding niets minder dan Bijbels, maar we worden misleid door te denken dat ze niet Bijbels zijn, simpelweg omdat we in staat zijn om voor al deze gebeurtenissen een ‘seculiere verklaring’ te geven. In de afgelopen tweeduizend jaar heeft ons volk verschrikkingen ondergaan zoals oude volkeren zich niet eens konden voorstellen en waarover ze niet konden schrijven in hun epische verhalen. Deze gebeurtenissen worden systematisch uit onze gedachten gewist ten gunste van Hollywood-media – of we hebben het te druk met ons zorgen te maken dat Satan ons materiële leven in de knel houdt – om ons bezig te houden, volgzaam en boos.

Media en politiek zorgen ervoor dat we ons schrap zetten voor iets in de toekomst – ons onwetend houden van ons heden en verleden. Veel christelijke kringen zitten vast en proberen eindtijdgebeurtenissen te rationaliseren in de context van wat hen wordt verteld – of waar ze bang voor zijn. In de praktijk proberen ze de eindtijd te interpreteren terwijl ze gefixeerd zijn op Satans pantomime – en dat is precies hoe hij het leuk vindt. Wij als ware christenen interpreteren de eindtijd in de context van onze plicht als christenen, die de angst voor de wereld overstijgt.

We begrijpen dat er werk aan de winkel is, omdat we in de eindtijd zijn – net zoals iedereen de afgelopen tweeduizend jaar onder de eindtijd heeft geleden. We begrijpen dat christen zijn in de eindtijd gepaard gaat met de plicht om de komende dag van de Heer Jezus te bespoedigen, wat onze enige focus zou moeten zijn. Er is niets dat de wereld ons momenteel toewerpt dat onze aandacht zou moeten afleiden van onze ware missie, dus we hebben echt geen excuus.

Het is bijna alsof de “last van de dag… en verzengende hitte” (Matteüs 20:12) voorbij is, en we zijn arbeiders die aan het einde van de dag zijn aangenomen – als de avond nadert. Maar tegelijkertijd leven we in een ongekende duisternis – zowel voor onze geest als voor het fysieke voortbestaan ​​van ons Adamitische volk.

In Mattheüs 12:38-42 zei de Heer dat de Ninevieten en de Koningin van het Zuiden in opstand zouden komen tegen de generatie van Zijn eigen tijd op aarde omdat ze berouw hadden ondanks dat ze de Heer Jezus niet eens bij zich hadden. Wijzelf leven geestelijk in de diepe duisternis van de nacht, terwijl Satan de geest van onze kinderen vastlegt vanaf het moment dat ze de baarmoeder verlaten. Laten we opstaan ​​tegen alle andere generaties – bekend als degenen die de terugkeer van de Heer Jezus vanuit de diepste nacht zochten.

Als het Gods wil is, laten wij dan degenen zijn die in het elfde uur werken – weg van de hitte van de dag – maar in de waan van de nacht. Hoe dan ook – als we falen, zal een toekomstige generatie bereiken wat we niet konden.