Maand: december 2021

Soms deel ik wat van deze site. Ik ben het niet altijd met alles eens maar ik leer wel van ze.

Ik snap ook niet altijd alles.

(google translate gebruikt en niet altijd aangepast)

via christenen voor waarheid

Korinthiërs 3:18 — Hoe wij wijs worden door eerst dwaas te worden in Christus

12 december 2021 Door CFT Team — 6 Reacties

Ons recente artikel, Zal er een eeuwige opstanding zijn tot ‘schande en eeuwige minachting’ voor sommige Israëlieten? ontlokte een opmerking van een van onze lezers die schreef,

Ja, we zijn echt idioten. Als angst voor God het begin van wijsheid is, dan is het een goede tweede om te beseffen dat je een idioot bent.

We zouden het graag eens zijn met deze verklaring – maar we zouden het op een zeer specifieke manier eens willen zijn. Paulus zei in 1 Korintiërs 3:18,

Pas op dat niemand zichzelf bedriegt. Als iemand van jullie denkt dat hij wijs is in deze tijd, moet hij dwaas worden, zodat hij wijs kan worden .

Paulus vertelt ons in niet mis te verstane bewoordingen dat we “dwaas” moeten worden – of idioten – zodat we “wijs kunnen worden”. Op dezelfde manier vertelt Paulus ons ook in 1 Korintiërs 8:2,

Als iemand denkt dat hij iets weet, heeft hij nog niet geweten wat hij zou moeten weten

Paulus zegt ons impliciet dat we moeten begrijpen dat we niets weten – en dat weten dat iemand niets weet, zou kunnen betekenen dat we weten zoals we ‘behoren te weten’. Met andere woorden, als we niet voor onszelf kunnen toegeven dat we niet alles weten , dan zullen we nooit weten zoals we zouden moeten weten.

Ook hier demonstreert Paulus zijn kennis van de platonische filosofie door Plato’s Apologie bijna direct te citeren , waar Plato Socrates citeert als volgt:

Ik weet het niet en denk niet dat ik het weet

Dit is een eeuwenoud epistemologisch ( kennistheoretisch, wetenschapstheoretisch) probleem dat al millennia teruggaat – vastgelegd in de Engelse uitdrukking “You can’t know what you don’t know.” Oude filosofen – zoals Plato – erkenden het probleem gemakkelijk voor zichzelf. Zo zegt Paulus in 1 Korintiërs 1:20 : “Heeft God de wijsheid van de wereld niet dwaas gemaakt?” Dan weer citeert Paulus in 1 Korintiërs 3:20 Psalm 94:11 en zegt: “De Heer kent de gedachten van de wijzen, dat ze nutteloos zijn.”

KEN ALLEEN CHRISTUS

Hoe kunnen “de wijsheid van de wereld” en “de wijzen” “dwaas” en “nutteloos” zijn als ze nauwkeurig het probleem erkennen dat we niet kunnen weten wat we niet weten? Want ondanks de erkenning van het probleem zijn filosofen er tot nu toe niet in geslaagd om daadwerkelijk een oplossing voor het probleem te bieden. Ze hebben geen betrouwbare manier om te weten wat ze niet weten – en nog belangrijker – om te weten wat ze moeten weten .

Nu beginnen we waardering te krijgen voor de verwoestende aanval die Paulus op de wijsheid van de wereld legt in zijn brief aan de Korinthiërs. Paulus heeft niet willekeurig kennis vergeestelijkt die verder gaat dan praktisch uitvoerbaar. Nee, hij laat ons zien hoe superieur de wijsheid van God is in zijn rauwe bruikbaarheid in vergelijking met de nutteloosheid van de wijsheid van de wereld.

Paulus geeft de oplossing voor het probleem in 1 Korintiërs 2, waar hij het in de verzen 1-5 voorafgaat door te zeggen:

1 En toen ik tot u kwam, broeders en zusters , ben ik niet gekomen als iemand die superieur is in spreekvaardigheid of wijsheid, zoals ik u het getuigenis van God verkondigde. 2 Want ik heb besloten niets onder u te weten dan Jezus Christus en Die gekruisigd . 3 Ik was ook bij u in zwakheid en angst, en in grote beving, 4 en mijn boodschap en mijn prediking waren niet in overtuigende woorden van wijsheid, maar in demonstratie van de Geest en van kracht, 5 zodat uw geloof niet zou rusten op wijsheid van de mensheid, maar op de kracht van God.

Overweeg nu wat Paulus hier zegt – hij probeert actief niets anders te weten dan Jezus Christus. Dat is het ideaal waarnaar hij streeft. Hij zal afstand doen van de wijsheid van de wereld – die als nutteloos beschouwen – zolang hij de kennis van de Heer Jezus mag behouden. Als Paulus nu in de meest praktische zin argumenteert dat de wijsheid van God beter is dan de wijsheid van de wereld, dan moeten we bedenken dat actief niets weten behalve de Heer Jezus op de een of andere manier het fundament moet vormen van die praktische oplossing.

Met andere woorden, het begin van weten wat we moeten weten begint met het uitwerpen van alle vooropgezette ideeën in overeenstemming met de wijsheid van de wereld – en komen tot de Heer Jezus alleen als de Goddelijke Bron van ons begrip. Hier vertelt Paulus ons stilzwijgend dat de Heer Jezus de ultieme Leraar van de filosofie is – omdat we alleen door Hem wijs kunnen worden.

Per slot van rekening heeft de Heer Jezus Zelf gezegd: “Ik prijs U, Vader, Heer van hemel en aarde, dat U deze dingen voor de wijzen en verstandigen hebt verborgen en ze aan zuigelingen hebt geopenbaard” ( Mattheüs 11:25 ) – en, “Als je niet verandert en wordt als kinderen, zul je het koninkrijk der hemelen niet binnengaan.” ( Mattheüs 18:3 )

De geest van een kind is onschuldig en onbedorven door de wijsheid van de wereld. Een kind heeft geen meningen en agenda’s gevormd volgens de wijsheid van de wereld. Een kind luistert naar de woorden van een ouder of leerkracht alsof ze de evangeliewaarheid spreken. Zo moeten we voor de voeten van de Heer Jezus zijn – actief proberend onze geest te reinigen van de wijsheid van de wereld – opdat we alleen Hem en Zijn leer kennen.

Paulus vertelt de Korinthiërs dat hij bij hen was “ in het tonen van de Geest en van kracht ” ( 1 Korintiërs 2:4 ) – wat volgens velen betekent dat hij wonderen onder hen verrichtte. Het verslag van Handelingen 18 over Paulus’ tijd in Korinthe vermeldt echter niet dat er wonderen werden verricht – het verhaalt alleen hoe Paulus met de “Judeeërs en Grieken” ( vers 4 ) debatteerde – en later “zich daar een jaar en zes maanden vestigden”. , onder hen het woord van God onderwijzend.” ( vers 11 )

Daarom concluderen we dat de “demonstratie van de geest en kracht”, was de leer van Paulus – uitsluitend gericht op hen te overtuigen over de Here Jezus – Wie zei tegen Paulus: “Wees niet bang langer , maar ga op het spreken en wees niet stil; want ik ben bij je, en niemand zal je aanvallen om je kwaad te doen, want ik heb veel mensen in deze stad.” ( Handelingen 18:9 – 10 )

Na zijn voorwoord gaat Paulus verder in 1 Korintiërs 2:6-7,

6 Toch spreken we wijsheid onder degenen die volwassen zijn; een wijsheid echter niet van deze tijd, noch van de heersers van deze tijd, die heengaan; 7 maar wij spreken Gods wijsheid in een geheimenis, de verborgen wijsheid die God vóór de eeuwen heeft voorbestemd tot onze heerlijkheid;

Hier lijkt Paulus bijna terug te komen op zijn eerdere uitspraken – alsof hij zich ervan bewust was dat de Korinthiërs zijn woorden in de verzen 1-6 inderdaad als dwaasheid zouden kunnen beschouwen. Hij zegt: “Toch spreken we wijsheid onder degenen die volwassen zijn” – wat bevestigt dat als de Korinthiërs maar begrijpen wat hij zegt, ze wijs zouden kunnen worden op de manier waarop ze wijsheid zoeken. Ze kunnen bijvoorbeeld te weten komen wat ze niet weten.

Toch zegt Paulus dat deze wijsheid “niet van deze tijd is, noch van de heersers van deze tijd” – en dat de wijsheid een “mysterie” is en “verborgen”. Met andere woorden, de Korinthiërs zouden op geen enkele manier tot deze wijsheid zijn gekomen zonder de Heer Jezus – ondanks dat ze zich misschien inbeelden dat ze tot wijsheid zijn gekomen door de filosofie van de wereld.

Wat een grote ironie, want stoïcijnse en platonische filosofen proberen zich actief af te stemmen op de antropomorfe kracht van orde en schepping die de stoïcijnen ‘logo’s’ noemen. De stoïcijnse filosofen schreven vooral over de fysieke aard van de schepping – en wat de implicaties zouden kunnen zijn voor hoe de stoïcijnse filosoof hun leven zou moeten ordenen. Daartoe zei Paulus in Romeinen 1:20:

Want sinds de schepping van de wereld zijn Zijn onzichtbare eigenschappen, dat wil zeggen Zijn eeuwige kracht en goddelijke natuur, duidelijk waargenomen, begrepen door wat gemaakt is , zodat ze zonder excuus zijn.

De stoïcijnse filosofie zou het heel snel eens zijn geweest over dit punt dat een van de hoekstenen van hun geloof vormde. Maar op dezelfde manier als het epistemologische probleem dat we al benadrukten – ondanks het feit dat ze in staat waren het probleem te erkennen dat ze zich moeten conformeren aan de wil van de Logos – waren ze niet bij machte om daadwerkelijk hun eigen conformiteit met de Logos te garanderen.

Daarom, als Paulus zegt: “Ik voorgenomen iets te weten onder u, dan Jezus Christus kennen” ( 1 Korinthe 2: 2 ) – in de praktijk hij vastbesloten om niets, behalve voor de Logos kennen zelf – en dat is Jezus Christus ( Johannes 1: 1-3 ). Nogmaals, de Korinthiërs zouden de Heer Jezus niet als Logos hebben kunnen kennen alleen door hun eigen wereldse wijsheid.

Het was een verborgen mysterie dat werd onthuld door de kruisiging van de Heer Jezus – dat zelfs degenen die de Schrift hadden het misschien niet wisten – net zoals Hij tegen Nicodemus zei: “U bent de leraar van Israël en toch begrijpt u deze dingen niet ?” ( Johannes 3:10 ). Toen zei Hij ook: “alle dingen die over Mij geschreven zijn in de wet van Mozes en de profeten en de Psalmen moeten worden vervuld” ( Lukas 24:44 ) – en: “Je onderzoekt de Schriften omdat je denkt dat je daarin eeuwig leven hebben; en het zijn juist die Schriften die over Mij getuigen’ ( Johannes 5:39 ).

Ja, Christus Jezus is geïncarneerde wijsheid en kennis – waarvoor de Wet en profeten ons slechts een venster hebben verschaft – en iets waar zelfs ‘engelen naar verlangen te kijken’. ( 1 Petrus 1:12 ) Voorwaar, zo groot was het mysterie van de Heer Jezus, dat door Hem de “veelzijdige wijsheid van God” zelfs bekend zou worden “door de kerk aan de heersers en de autoriteiten in de hemelse gewesten . ” ( Efeziërs 3:10 )

Als een venster op de waarheid van Christus Jezus is de Wet slechts een schaduw van de eeuwige en geestelijke vervulling van Zijn wijsheid. Als zodanig zegt Paulus ons om te dienen “in nieuwheid des Geestes en niet in oudheid van de letter” ( Romeinen 7:6 ) – “Want wij weten dat de wet geestelijk is” ( Romeinen 7:14 ) – “zodat de eis van de wet vervuld zou kunnen worden in ons die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest .” ( Romeinen 8:4 )

Paulus predikt in Korinthe

DE ONVERGankelijke KROON

Paulus vertelt ons dan dat dit verborgen mysterie van wijsheid in de Heer Jezus “voor de eeuwen voorbestemd was tot onze heerlijkheid”. ( 1 Korintiërs 2:7 ) Hij vervolgt in vers 8,

de wijsheid die geen van de heersers van deze tijd heeft begrepen; want als ze het hadden begrepen, zouden ze de Heer der heerlijkheid niet hebben gekruisigd;

Waarom zouden de “heersers van deze tijd” niet “de Heer der heerlijkheid hebben gekruisigd” als ze het maar hadden begrepen? Omdat ze zouden hebben begrepen dat ze precies datgene kruisigden dat hen zou hebben geleid tot wat ze al zochten: ware wijsheid en glorie. Maar niet de wijsheid en heerlijkheid “van deze eeuw” ( 1 Korintiërs 2:6 ) – maar eerder van de toekomende tijd, die de geestelijke tempel is van de gemeente van Israël – en het lichaam van de Heer Jezus Christus.

De wijsheid van de wereld zou iemand ertoe kunnen hebben gebracht om in alles te wedijveren om “een vergankelijke krans te verkrijgen” ( 1 Korintiërs 9:25 ). Nu duidde een krans in de oudheid op glorie en erkenning voor overwinning – toch noemt Paulus die overwinning “vergankelijk” omdat we allemaal zijn onderworpen aan de zinloosheid van de dood – zoals hij ons vertelt in Romeinen 8:20-21,

20 Want de schepping is aan de vruchteloosheid onderworpen, niet vrijwillig, maar door hem die onderworpen is , in de hoop 21 dat ook de schepping zelf zal vrijgemaakt worden van de slavernij van corruptie in de vrijheid van de heerlijkheid van de kinderen van God.

Zo laat de Heer Jezus ons zien dat onze eigen nutteloosheid kan worden “begrepen door wat gemaakt is”. ( Romeinen 1:20 ) Nogmaals, oude helden probeerden voor zichzelf een erfenis te creëren die hun dood zou overstijgen – omdat ze volgens de wijsheid van de wereld de nutteloosheid van hun eigen leven erkenden. Toch waren ze niet bij machte om het te veranderen – omdat een erfenis niets garandeert dat men van hun erfenis kan genieten. Zelfs als men zou zorgen voor een erfenis – uiteindelijk – zou zelfs hun erfenis sterven.

Zie hoe de Heer Jezus ons aan de dood onderwierp – en de “vergankelijke krans” ( 1 Korintiërs 9:25 ) aan nutteloosheid onderwierp – in de hoop dat we bevrijd zouden worden van ” slavernij aan verderf in de vrijheid van de heerlijkheid van de kinderen van God. Daartoe noemt Paulus de krans van ware wijsheid een “onvergankelijke” krans ( 1 Korintiërs 9:25 ). Met andere woorden, in de Heer Jezus hebben we glorie en erkenning voor overwinning tot het einde der tijden en daarna – en we zullen in leven zijn om ten volle van die krans te genieten.

Zie je hoe de Heer Jezus elk door de wijsheid van de wereld erkend probleem op de meest volmaakte en eeuwige manier oplost? Dus de “Heer weet de gedachten van de wijzen, dat ze nutteloos zijn.” ( 1 Korintiërs 3:20 ) En zie je hoe vrijgevig Hij is – dat Hij ons oneindige glorie zou geven? Amen, er zal geen schaamte gevonden worden in oneindige glorie .

Zo citeert Paulus Jesaja 64:4 in vers 9,

maar zoals geschreven staat: “Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord, en wat niet in het menselijk hart is opgekomen, dat alles heeft God bereid voor hen die Hem liefhebben.”

Op geen enkel moment zou iemand zich ooit kunnen voorstellen – en dat zal hij ook nooit doen – “alles wat God heeft voorbereid voor degenen die Hem liefhebben”. Zo groot is Gods heerlijkheid, dat het alleen in kopieën en schaduwen aan ons kon worden overgebracht . Nogmaals, de stoïcijnse filosofie erkende dat de realiteit die we ervaren slechts een schaduw is – en ondanks hun erkenning waren ze niet bij machte om verder te kijken dan die schaduw. Toch vertelt Paulus ons dat de substantie van de schaduwen “van Christus is”. ( Kolossenzen 2:17 )

Ja, in Christus Jezus zien we veel verder dan die schaduw – omdat de substantie waarover de filosofen mediteerden Hem toebehoort – en we komen tot Hem – en Hij “weet de gedachten van de wijzen, dat ze nutteloos zijn.” ( 1 Korintiërs 3:20 )

Eerlijk gezegd zijn we met onze vleselijke geest in staat om slechts de randen van de ware realisatie van deze heerlijkheid te betasten. Maar let op de voorwaarde die voor deze onvoorstelbare heerlijkheid is gesteld – “Alles wat God heeft bereid voor degenen die Hem liefhebben” – net zoals de Heer Jezus zegt: “Als je mij liefhebt, onderhoud dan mijn geboden .” ( Johannes 14:15 )

Paulus vervolgt in 1 Korintiërs 2:10-13,

10 Want aan ons heeft God ze door de Geest geopenbaard ; want de Geest doorzoekt alle dingen, zelfs de diepten van God . 11 Want wie van de mensen kent de gedachten van een persoon behalve de geest van de persoon die in hem is? Dus ook de gedachten van God kent niemand, behalve de Geest van God. 12 Nu hebben we niet de geest van de wereld ontvangen, maar de Geest die van God is, zodat we de dingen mogen weten die ons door God vrijelijk zijn gegeven . 13 We spreken deze dingen ook, niet met woorden die door menselijke wijsheid zijn geleerd, maar met woorden die door de Geest zijn onderwezen , waarbij we geestelijke gedachten combineren met spirituele woorden .

Paulus vertelt ons dat we “de Geest die van God komt” hebben ontvangen – dat wil zeggen, de eigenlijke Geest van de Vader van de Heer Jezus – de oneindige en onzichtbare God die boven alles is voor alle eeuwigheid. Door de Geest van God te hebben ontvangen, kunnen we de gedachten van God kennen – en “de dingen kennen die ons door God vrijelijk zijn gegeven.”

Als we door de Geest de gedachten van God mogen kennen – en als Gods kennis zo volmaakt is dat Hij het begin van het einde kent – en “dingen in het leven roept die niet bestaan” ( Romeinen 4:17 ) – dan door de Geest we hebben een kennis die zo volkomen perfect is dat het epistemologische probleem dat we beschreven hebben, is opgelost dat verder gaat dan enige wereldse wijsheid ooit had kunnen vermoeden.

Daartoe moeten we overwegen hoe de Geest ons ertoe kan brengen dingen intuïtief te begrijpen zonder te beseffen dat de volledige kracht van de Schrift ons bijstaat. De opmerking van de lezer die we aan het begin van dit essay citeerden, verwelkomde bijvoorbeeld intuïtief de status van ‘idioot’ voor zichzelf – misschien niet noodzakelijkerwijs beseffend wat de strekking was van wat hij zei. Wanneer de Geest door ons werkt – “onderwezen door de Geest” ( 1 Korintiërs 2:13 ) – begint onze kennis vooraf te gaan aan onze eigen vleselijke ervaring.

Met andere woorden, door de Geest weten we niet alleen wat we niet weten, maar we beginnen te weten voordat we het wisten .

Terwijl de Geest kennis in ons afleidt tot een soort a priori kennis – zoals waarschijnlijk het geval is met de opmerking die we als voorbeeld hebben gebruikt – moeten we die kennis a posteriori binnen de Schrift kunnen aantonen . Daarom bieden we – in zekere zin, dit artikel aan als een a posteriori bevestiging van die opmerking – en hopelijk een bewijs voor de commentator dat de Geest hem leidt – als hij inderdaad – en zelfs iemand van ons – de race in de Heer Jezus zal beëindigen .

Inderdaad, als we beweren van de Geest te leren, dan moeten we het in de Heer Jezus kunnen demonstreren, net zoals Paulus zegt in 1 Korintiërs 14:37-38,

37 Als iemand denkt dat hij een profeet of geestelijk is , laat hem dan erkennen dat de dingen die ik u schrijf het gebod van de Heer zijn . 38 Maar als iemand niet herkent dit , hij wordt niet herkend.

Voorwaar, als we ons voorstellen dat we geestelijk zijn, dan kan dat alleen worden aangetoond in het gebod van de Heer – en bij uitbreiding onze liefde voor Hem in het houden van Zijn geboden ( Joh 14:15 ) – en door het strikt naleven van Zijn woord in de Schrift .

WARE WIJSHEID IN CHRISTUS JEZUS doet mensen niet opscheppen

1 Korintiërs 2:14-16,

14 Maar een natuurlijk persoon neemt de dingen van de Geest van God niet aan, want ze zijn dwaasheid voor hem; en hij kan ze niet begrijpen, omdat ze geestelijk worden onderscheiden . 15 Maar wie geestelijk is, onderscheidt alle dingen, maar zelf wordt hij door niemand onderscheiden. 16 Want wie kent de wil van de Heer, dat Hij Hem zal onderwijzen? Maar we hebben de gezindheid van Christus.

De “natuurlijke” gezindheid die op de dingen van het vlees is ingesteld, kan de dingen van God niet onderscheiden – “omdat de gezindheid die op het vlees is ingesteld vijandig is jegens God; want het onderwerpt zich niet aan de wet van God, want het is zelfs niet in staat om dat te doen , en degenen die in het vlees zijn, kunnen God niet behagen.” ( Romeinen 8:7 – 8 )

Maar zoals we in detail hebben uitgelegd , werken de Geest van de Vader en de Heer Jezus samen met elkaar, zoals Paulus zegt: “U bent echter niet in het vlees, maar in de Geest, indien inderdaad de Geest van God in Jij. Maar als iemand de Geest van Christus niet heeft, die behoort Hem niet toe” ( Romeinen 8:9 ) – en de Heer Jezus zegt: “Ik ben de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij.” (Johannes 14:6)

Zo zegt Paulus: “Maar wij hebben de gezindheid van Christus” ( 1 Korintiërs 2:16 ) – en sluit zijn uitgangspunt af in 1 Korintiërs 1:30-31,

30 Maar het is aan Hem te danken dat u in Christus Jezus bent, die ons wijsheid van God is geworden , gerechtigheid en heiliging en verlossing, 31 zodat, zoals geschreven staat: “Laat hij die roemt, roemen in de Heer.”

Daarom – als we al enige wijsheid willen hebben, moeten we niet op mensen roemen – en niet opscheppen in de leerstellingen van mensen – of ons geloof stellen in het begrip van mensen. Sommigen roemen misschien op de kennis van een man die ze volgen, maar Paulus zegt: “Laat wie roemt, roemen in de Heer.”

Het is fascinerend dat Paulus in 1 Korintiërs 1-3 bepaalde mannen onder de Korintiërs aansprak die een voorliefde voor mannen hadden. Paulus zag mensen die hun begrip in het begrip van mensen plaatsten – en hij vermaande hen in 1 Korintiërs 3:21-23,

21 Dus dan mag niemand opscheppen over mensen. Want alle dingen behoren u toe, 22 of Paulus of Apollos of Kefas, of de wereld of leven of dood, of tegenwoordige of toekomstige dingen; alle dingen behoren u toe, 23 en u behoort Christus toe, en Christus behoort God toe.

Wanneer we op mensen roemen, doen we tekort aan onszelf aan wie alle dingen toebehoren – of het nu “tegenwoordige of toekomstige dingen” zijn – en alle kennis in overeenstemming met de volmaakte wil van God. In plaats van te vertrouwen op de volmaakte kennis die ons door de Geest in Christus is gegeven, roemen we in mensen en hangen we onze eeuwige redding af van de hoop dat de kennis van de mens voldoende zal zijn om ons te redden.

Toch beweren sommige christenen – zoals degenen die beweren dat alleen Israëlieten gered zullen worden – dat kennis van de Heer Jezus niet eens nodig is voor een mens om gered te worden zolang ze Israëlieten in het vlees zijn – en ontkennen de noodzaak van Christus als een verlosser om het Koninkrijk binnen te gaan. Dus we sporen elke man of vrouw die opschept over deze wereldse kennis van mannen aan om als baby’s te worden – en te proberen niets anders te weten dan de Heer Jezus – zodat ze wijs mogen worden.

Dit zijn de geboden van de Here Jezus.

LAAT ONS ALLEMAAL Dwazen worden

We hebben al overwogen hoe we dwaas moeten worden in alle dingen behalve de Heer Jezus, maar laten we nu meer praktisch bekijken hoe Paulus zei: “[wij] moeten dwaas worden, zodat [wij] wijs kunnen worden . ” ( 1 Korintiërs 3:18 )

We vinden een zeer interessante nevenschikking in de Spreuken van de Schrift – waar ze vaak de dynamiek tussen de dwazen en de wijzen beschrijven. Bijvoorbeeld Spreuken 1:7,

De vreze des Heren is het begin van kennis; Dwazen verachten wijsheid en instructie.

Of Spreuken 12:1,

Iemand die van discipline houdt, houdt van kennis, maar iemand die berisping haat, is dom.

Hoe kunnen we echt weten wie de dwaas is en wie wijs is volgens de Spreuken? Zoals met de meeste leringen in de Schrift, is de ware betekenis prachtig verborgen in een paradox: degene die zichzelf nooit als de dwaas beschouwt, is de dwaas – net zoals Paulus zegt: “[wij] moeten dwaas worden, zodat [wij] mag wijs worden” ( 1 Korintiërs 3:18 ) – en de Heer zegt: “tenzij u verandert en wordt als kinderen, zult u het koninkrijk der hemelen niet binnengaan.” ( Mattheüs 18:3 )

Als we wijs willen worden, moeten we onszelf altijd als de dwaas beschouwen. Spreuken 26:12 zegt:

Zie je een mens wijs in zijn eigen ogen? Er is meer hoop voor een dwaas dan voor hem.

Met andere woorden, we moeten serieus over onszelf nadenken en overwegen: “Veracht ik wijsheid en instructie?” Of: “Haat ik berisping en streng onderricht?”

Bovendien, als we onszelf wijs vinden, zijn we automatisch de dwaas geworden. Laten we ons daarom allemaal actief inzetten om onszelf ervan te overtuigen – met het woord van God als onze hulp – dat we inderdaad dwazen zijn. We moeten meedogenloos passen ons te vinden dwaasheid binnen ons eigen leven en de wortel it out – nooit gezien het feit dat we ooit hebben bereikt om wijsheid.

Zo worden we in de praktijk dwazen – en maken we onszelf dwazen – zodat we wijs kunnen worden. Als iemand ons dan dom, dwaas of idioten noemt, dan kunnen we alleen maar antwoorden: ‘Ik weet het – en jij weet nog niet de helft. Moge de Here Jezus mij redden van mijn dwaasheid.”

Op een dag, als we enige wijsheid hebben in overeenstemming met de Heer Jezus, zal het voor ons worden bevestigd door de goedkeuring van God – niet de goedkeuring van mensen. Paulus zegt dat “als iemand God liefheeft, hij door Hem gekend wordt” ( 1 Korintiërs 8:3 ) – en “nu zien we vaag in een spiegel, maar dan van aangezicht tot aangezicht; nu ken ik ten dele , maar dan zal ik volledig weten , zoals ik ook volledig gekend ben geweest .” ( 1 Korintiërs 13:12 )

Op een dag zullen we “volledig weten”, net zoals God ons volledig kent – en in die kennis zal onze heerlijkheid zijn als de heerlijkheid van God ( Openbaring 21:11 ). Het enige wat we hoeven te doen is onszelf als dwazen beschouwen – en vastbesloten zijn om niets anders te weten dan de Heer Jezus – want “voor de vernietiging is het hart van een persoon hooghartig, maar nederigheid gaat vóór eer.” ( Spreuken 18:12 )

Het minst van alles moeten we roemen in de kennis van mensen. De Logos van het universum – de Heer Jezus Christus Zelf – staat klaar om ons alle kennis te verschaffen – als we ons maar tot Hem alleen wenden.

Als slotgedachte is het een bewijs van de wijsheid van de Heer Jezus dat we door Zijn apostelen – die Hij onderwees – volledig door Hem toegerust zouden zijn om het beroep op wereldse kennis te overwinnen – wat Satans verleidingen zijn.

We leven in een tijd waarin “velen zullen rondzwerven en kennis zal toenemen” ( Daniël 12:4 ) – maar tegelijkertijd zal er een “hongersnood zijn … om de woorden van de Heer te horen” ( Amos 8:11 ) Daniël 12:4 zegt: “velen zullen rondzwerven” – maar Amos 8:12 zegt:

Mensen zullen wankelen van zee naar zee En van het noorden tot het oosten; Zij zullen zwerven over naar het woord van de Heer te zoeken, maar ze zullen niet vinden dat .

We leven in een tijd van overwicht van kennis. Sinds ongeveer de jaren zeventig is de hoeveelheid informatie die ons ter beschikking staat exponentieel toegenomen. De ouden zouden zich vergapen aan het feit dat we toegang hebben tot duizenden – zelfs miljoenen – keer meer informatie dan ze ooit hebben gedaan.

Bovendien hebben we meer schriftuurlijke bronnen dan we ooit hebben gehad. Maar ondanks het rondzwerven om het woord van de Heer te zoeken, zullen mensen het niet vinden. Paulus zegt in 2 Timoteüs 4:3-4,

3 Want er zal een tijd komen dat zij de gezonde leer niet zullen tolereren; maar omdat ze hun oren willen laten kietelen, zullen ze leraren voor zichzelf verzamelen in overeenstemming met hun eigen verlangens, 4 en ze zullen hun oren afwenden van de waarheid en zich afwenden tot mythen.

De Heer zegt in Jesaja 29:13-14,

13 ….Omdat dit volk Mij nadert met hun woorden En Mij eert met hun lippen, Maar hun hart is ver van Mij verwijderd, En hun eerbied voor Mij bestaat uit het gebod van mensen dat wordt onderwezen; 14 Daarom, zie, ik zal opnieuw wonderbaarlijk met dit volk omgaan, wonderbaarlijk wonderbaarlijk; En de wijsheid van hun wijze mannen zal vergaan , en het begrip van hun mannen die verstand hebben zal verborgen worden.

Als we naar de geschriften van Paulus en Jesaja kijken, begrijpen we waarom er een hongersnood naar kennis van de Heer zou zijn – omdat mensen de wijsheid van mensen zochten in overeenstemming met hun eigen verlangens – in plaats van “een oprechte en zuivere toewijding aan Christus” te hebben ( 2 Korintiërs 11:3 ).

We dwalen af ​​van de Heer Jezus wanneer we Hem proberen te zien door onze vooroordelen. We brengen onze tijd door in de wijsheid van mensen – gevaarlijk vertrouwend dat hun kennis voldoende zal zijn om ons te redden – in plaats van ons tot Hem te wenden voor onze instructies. We zijn door Hem toegerust om deze aanval te weerstaan ​​- dus laten we ons in oprechtheid en waarheid tot Hem wenden.

Bovendien concluderen we dat het christendom – onder de voogdij van de Heer Jezus – de meest geavanceerde vorm van filosofie is die Adamkind ooit heeft gekend. Elke christelijke man of vrouw die in het koninkrijk woont, is een bekwamer beoefenaar van filosofie dan Plato zelf.

Met andere woorden, ook al is elke christen misschien niet in staat om de problemen van de filosofie welsprekend uit te leggen volgens de machteloze wijsheid van de wereld – door een persoonlijk geloof in de Heer Jezus – en door gebed – hij zal de oplossing voor alle filosofische problemen in de praktijk brengen volgens de almachtige kracht van God.

De problemen om te weten wat we niet weten – en onze levens die in de dood op niets neerkomen – zijn zo fundamenteel voor het leven dat absoluut iedereen – groot en klein; rijk en arm — kan zich met hen identificeren. Echter, alleen maar op de hoogte zijn van – en nauwkeurig beschrijven – van elk probleem waarmee we in het leven te maken kunnen krijgen, is nutteloos in vergelijking met een ‘oprechte en zuivere toewijding aan Christus’. ( 2 Korintiërs 11:3 )

Job 5:8-16,

8 Maar wat mij betreft, ik zou God zoeken,

en ik zou mijn pleidooi houden voor God,

9 Die grote en onnaspeurlijke dingen doet,

ontelbare wonderen.

10 Hij geeft regen op de aarde,

en zendt water op de velden,

11 zodat hij de nederigen in de hoogte zet,

en de treurenden in veiligheid worden gebracht.

12 Hij verijdelt de plannen van de schrandere,

zodat hun handen geen succes kunnen bereiken.

13 Hij vangt de wijzen door hun eigen slimheid,

en het advies van de sluwheid wordt snel gedwarsboomd.

14 Overdag ontmoeten zij duisternis,

en tasten ’s middags als in de nacht.

15 Maar Hij redt van het zwaard van hun mond,

en de armen van de hand van de sterken.

16 Zo heeft de hulpeloze hoop,

en het onrecht heeft zijn mond gesloten.

Zie ook het vervolg hier op:

Wat ‘ijzer scherpt ijzer’ betekent voor ware christelijke gemeenschap

19 december 2021 Door CFT Team

(google translate gebruikt en niet aangepast)

In ons recente artikel — Korintiërs 3:18 — Hoe wij wijs worden door eerst dwaas te worden in Christus — hebben we overwogen hoe we onszelf allemaal moeten overtuigen van onze eigen dwaasheid om wijs te kunnen worden. We stelden voor dat als we onszelf alleen maar als de wijze man van de Spreuken beschouwen – maar onszelf nooit als de dwaas van de Spreuken beschouwen – we ons dan impliciet tot de dwaas maken.

Nu willen we een paar casestudies in de Spreuken nader bekijken. Meer specifiek willen we het hebben over de vaak gebruikte Spreuken 27:17 — “ Zoals ijzer ijzer scherpt, zo scherpt de een de ander” — en overwegen welke impact dat zou moeten hebben op de christelijke gemeenschap. Verder willen we nog meer Schriftgedeelten beschouwen om ons begrip te helpen – en te overwegen welke impact dat zou moeten hebben op het bedrijf dat we behouden – en hoe we het behouden.

HET ONGEBOUWDE GEEST

Laten we eerst eens kijken naar de volgende Spreuken,

Zoals houtskool tot hete sintels en hout om te vuren, zo is een twistziek persoon om strijd aan te wakkeren. ( Spreuken 26:21 )

Een boos persoon veroorzaakt ruzie, en een opvliegend persoon is overvloedig in kwaaddoen. ( Spreuken 29:22 )

Hier vertelt de spreuk ons ​​vrij duidelijk dat een boos persoon ’strijd aanwakkert’ en ’overvloedig is van kwaaddoen’. We zouden automatisch moeten concluderen dat als we een patroon vertonen van het verliezen van onze verleider – of geen controle hebben over ons humeur – we ruzie aanwakkeren. De Spreuken vertellen ons dat de Heer het haat – en het als een gruwel beschouwt ( Spreuken 6:16) – wanneer iemand “strijd onder broeders uitbreidt”. ( Spreuken 6:19 )

Daarom kunnen we concluderen dat de Heer het een gruwel vindt als we geen controle hebben over ons eigen humeur. Je zelfbeheersing verliezen is zonde – dus “een opvliegend persoon is overvloedig in kwaaddoen .” Paul gaat zelfs zo ver om ons te vertellen dat als we oefenen strijd en woede-uitbarstingen, dan zullen we niet erven het koninkrijk van God ( Galaten 5:20 – 21 ).

Laten we eens kijken naar enkele Spreuken waar de wijze en de dwaas naast elkaar worden geplaatst in de context van gemoederen:

De woede van een dwaas is meteen bekend, maar een verstandig persoon verbergt oneer. ( Spreuken 12:16 )

Iemand die langzaam boos wordt, heeft een groot begrip; maar iemand die opvliegend is, verheft dwaasheid. ( Spreuken 14:29 )

Een opvliegend persoon wakkert ruzie aan, maar iemand die langzaam boos wordt, kalmeert een geschil. ( Spreuken 15:18 )

Een dwaas verliest altijd zijn geduld, maar een wijs persoon houdt het tegen. ( Spreuken 29:11 )

Volgens Spreuken 12:16 , als zodra de gevoelens van woede in ons opkomen, we die woede onmiddellijk naar buiten laten, dan maken we onszelf een dwaas. We maken onze woede actief bekend aan anderen door de manier waarop we ervoor kiezen om ons tegenover hen te gedragen. Als we voorzichtig zijn, verbergen we het liever in onszelf dan dat we onze boosheid kenbaar maken, in plaats van woedend te handelen – zelfs als we zijn onteerd. Spreuken 19:11 gaat nog verder door ons te vertellen dat het zelfs ’heerlijkheid is een overtreding door de vingers te zien’.

Spreuken 14:29 legt de zaak nogal duidelijk voor ons uit dat er werkelijk geen twijfel in onze gedachten mag zijn. Als we merken dat we opvliegend zijn, moeten we bedenken dat we zelf dwaasheid verheerlijken – dat wil zeggen, dwaasheid verheffen tot lof voor iedereen om te zien.

Spreuken 15:18 vertelt ons dat als we opvliegend zijn, we ruzie veroorzaken – wat zonde is. Als we nogal langzaam boos worden, doen we in plaats van ruzie aan te wakkeren precies het tegenovergestelde: we kalmeren het geschil. Toen er een strijd ontstond tussen Abraham en Lot, kalmeerde Abraham zichzelf en leed hij liever om Lot het beste land te laten kiezen – gelukkig genoegen nemend met wat Lot als erger beschouwde ( Genesis 13:9 ). Toen de mannen van Efraïm Gideon ervan beschuldigden de eer voor zichzelf te nemen, kalmeerde hij hen in plaats van hun toorn terug te sturen en “hun toorn jegens hem bedaarde” ( Richteren 8:3 ).

Zoals Spreuken 15:1 zegt: “Een vriendelijk antwoord keert woede af, maar een hard woord wekt woede op” – en Spreuken 25:15 : “Door geduld kan een heerser overtuigd worden, en een zachte tong breekt botten.” Paulus verwoordt het goed als hij zegt: “Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.” ( Romeinen 12:21 )

De Heer zegt ons: “Gezegend zijn de vredestichters, want zij zullen zonen van God genoemd worden” ( Matteüs 5:9 ) Daarom maakt het stichten van vrede en het kalmeren van een geschil ons zonen van God – het laat ons leven in overeenstemming met de goddelijke natuur ( 2 Petrus 1:4 ).

Spreuken 29:11 veronderstelt dat het humeur is gestegen in zowel de dwaas als de wijze persoon. Terwijl de dwaas het verliest, houdt de wijze het tegen. Sommigen zouden kunnen denken dat deze Spreuken betekenen dat we ons humeur niet moeten voelen stijgen in ons vlees – of misschien als we ons humeur voelen stijgen, dat een excuus is om het te verliezen – ons gerechtvaardigd voelen in onze acties. Immers: “De weg van een dwaas is recht in zijn eigen ogen.” ( Spreuken 12:15 ) Maar laten we in dit verband nog wat Spreuken bekijken:

Iemand die langzaam boos wordt, is beter dan de machtige, en iemand die zijn geest regeert, dan iemand die een stad inneemt. ( Spreuken 16:32 )

Zoals een stad die is ingebroken in en zonder muren, zo is een persoon die geen zelfbeheersing heeft over zijn geest. ( Spreuken 25:28 )

Zie hoe de persoon die geen zelfbeheersing heeft, is als “een stad waarin wordt ingebroken”, maar degene die “zijn geest regeert” is beter “dan iemand die een stad inneemt”. Met andere woorden, dwazen laten zichzelf open om gevangen te worden wanneer ze hun geduld verliezen – en ze worden gevangen genomen door de machtigen – maar degene die traag is tot woede is zelfs beter dan de machtige die de dwaas vangt.

Als iemand van ons zichzelf machtig vindt omdat we dwazen hebben gevangengenomen, dan moeten we bedenken dat de wijze man die over zijn geest regeert nog machtiger is dan wijzelf. Bovendien, als de dwaas zich laat vangen door zijn verleider te verliezen, zullen de wijzen die traag zijn tot woede niet gevangen worden genomen door de machtigen.

Zo vertelt Spreuken 12:13 ons: “Een slecht mens wordt verstrikt door de belediging van zijn lippen, maar de rechtvaardige zal ontkomen aan moeilijkheden” – en Spreuken 14:17 zegt: “Een opvliegend persoon handelt dwaas.” Op deze manier vertellen de Spreuken ons dat het besturen van onze geest praktisch zinvol is. Als we onszelf kunnen beheersen, kunnen we veel problemen voorkomen. Niet alleen vanuit een werelds en praktisch perspectief, maar de Heer zegt ook in Mattheüs 5:22:

Maar ik zeg u dat iedereen die boos is op zijn broer, verantwoording zal moeten afleggen aan de rechtbank; en wie tegen zijn broer zegt: ‘Jij voor niets,’ zal verantwoording moeten afleggen aan de hoogste rechtbank; en wie zegt: ‘Jij dwaas’, zal schuldig genoeg zijn om de vurige hel in te gaan .

De Heer Jezus sprak niet tevergeefs – en we moeten de zaak behandelen met de strengheid die Hij ons vertelde. Als we onze tong bewaken, beschermen we onszelf tegen de poel des vuurs .

Langzaam tot woede zijn betekent heersen over onze geest. Over onze geest heersen betekent hem naar onze eigen wil buigen. Als we het naar onze eigen wil moeten buigen, erkennen we dat het eerst in strijd met onze eigen wil heeft gehandeld. We moeten accepteren dat onze geest zeker in strijd met onze wil zal handelen – en de grillen van onze emoties moeten niet worden vertrouwd als ze ons boos maken. Zoals Paulus zei: “Wees boos, en nog niet zondigen.” ( Efeziërs 4:26 ) Boos zijn is geen zonde – maar ons geduld verliezen en ruzie veroorzaken onder onze broeders is dat zeker.

Paulus vertelt ons in Efeziërs 4:31-32,

31 Alle bitterheid, toorn, woede, geschreeuw en laster moeten van u worden verwijderd, samen met alle kwaadaardigheid. 32 Wees vriendelijk voor elkaar, barmhartig, elkaar vergevend, zoals God in Christus ook jou vergeven heeft.

Dan in Kolossenzen 3:8,

Maar nu ook, ontdoe je jezelf van alle: woede, toorn, boosaardigheid, laster en obscene taal uit je mond.

Paulus zegt ons twee keer dat we deze dingen uit ons leven moeten verwijderen . Als we ze willen verwijderen, mogen we ze niet in ons leven en in onze daden aantreffen.

Geen enkele christen mag onderworpen zijn aan een ongebreideld humeur.

OP KONINKRIJK BEDRIJF

Werken voor het koninkrijk van God kan soms frustrerend zijn. Op een zeer subjectief niveau in onszelf, zijn we van mening dat de manier waarop we handelen correct is – net zoals Spreuken 21:2 ons vertelt: “Iedereen heeft recht in zijn eigen oog.” Als we dan een soort van tegenstand ontmoeten, zijn we verbaasd dat iemand het met ons oneens kan zijn – dat wil zeggen, ze accepteren niet het bewijs dat we zelf gemakkelijk hadden geaccepteerd. Vaak is die verrassing wat ons echt een back-up geeft. Voordat we het weten, stijgt de woede van binnen.

De Heer zegt ons in Mattheüs 10:25,

Het is genoeg voor de discipel dat hij mag worden als zijn leraar, en de slaaf als zijn meester. Als ze het hoofd van het huis Beëlzebul hebben geroepen, hoeveel te meer zullen ze dan de leden van zijn huis beledigen !

Op dezelfde manier vertelt Hij ons in Johannes 15:20,

Denk aan het woord dat ik tegen je zei: ‘Een slaaf is niet groter dan zijn meester.’ Als ze Mij hebben vervolgd, zullen ze jou ook vervolgen; als ze Mijn woord volgden, zullen ze ook het jouwe volgen.

Dan moeten we echt tevreden concluderen dat misbruik met het territorium gepaard gaat. Het was de goede wil van de Heer jegens allen die Hem zouden volgen om hen van tevoren te vertellen dat ze zich moesten voorbereiden op misbruik. Als we het op ons nemen om voor het Koninkrijk te werken, moeten we verwachten dat er misbruik op ons pad komt. Hij waarschuwde ons niet alleen van tevoren, maar Hij vertelt ons ook in Mattheüs 5:11-12:

11 “Gezegend bent u wanneer mensen u beledigen en vervolgen, en valselijk allerlei kwaad tegen u zeggen vanwege Mij. 12 Verheug u en wees blij, want uw beloning in de hemel is groot; want op dezelfde wijze vervolgden zij de profeten die vóór u waren.

Niet alleen komt er misbruik bij het gebied, maar wanneer we worden misbruikt ter wille van de Heer Jezus, moeten we onszelf als gezegend beschouwen. Daarom heeft de Heer ons voldoende reden gegeven om misbruik ter wille van Hem te verduren zonder ons geduld te verliezen. Petrus zegt in 1 Petrus 3:15-16,

15 Maar heiligt Christus als Heer in uw hart, altijd zijn bereid tot verantwoording aan iedereen die je vraagt om een account voor de hoop, die in u geven, maar met zachtheid en respect; 16 en bewaar een goed geweten, zodat in de zaak waarin u wordt belasterd, degenen die uw goede gedrag in Christus in diskrediet brengen, beschaamd zullen worden. 17 Want als God het zo wil , is het beter dat u lijdt omdat u het goede doet , in plaats van dat u het verkeerde doet.

Merk op hoe Petrus impliciet aanvaardt dat laster en minachting zeker zal komen tot degene die Christus als Heer heiligt. Toch moeten we een goed geweten bewaren in het aangezicht van die laster – en niet op onze beurt beschimpen – opdat degenen die goed gedrag veroordelen, beschaamd zouden worden. Dat wil zeggen, we moeten het niet op ons nemen om hen schaamte te laten ervaren door onze eigen acties, maar eerder om die schaamte op een andere manier over hen te laten komen – door het oordeel aan de Heer Jezus toe te vertrouwen.

Dan geeft Petrus ons een nogal kritisch onderscheid wanneer hij zegt: “lijd meer om het goede te doen dan om het verkeerde te doen.” Eerder in 1 Petrus 2:19-20 vertelt hij ons:

19 Want dit vindt genade, als iemand ter wille van het geweten jegens God verdriet verdraagt ​​wanneer hij onrechtvaardig lijdt. 20 Wat voor verdienste heb je als je, wanneer je zondigt en hard wordt behandeld, het met geduld verdraagt? Maar als je doet wat juist is en ervoor lijdt en je geduldig verdraagt, vindt dit genade bij God.

In het algemeen gesproken, als we verkeerd doen en we lijden ervoor – waarom zou het dan genade vinden bij God? In dit geval, als we onze verleider verliezen en er hard voor worden behandeld, moeten we er niet van uitgaan dat we gunst bij God hebben verdiend. Onthoud dat het verliezen van je humeur altijd verkeerd is – daarom is welke slechte behandeling je ook oploopt vanwege een verloren humeur, dat is alleen iets wat je toekomt – geen gunst van God.

Als we echt hebben gedaan wat goed is in Gods ogen – niet in een vlaag van woede – en we lijden er onrechtvaardig voor, dan krijgen we gunst van God. Daarom moeten we concluderen dat het veel beter is om gewoon nooit met woede op iemand te reageren. Als we iets verkeerds hebben gedaan, ontvangen we wat ons toekomt, maar als we het goed hebben gedaan, ontvangen we gunst van God. Hoe dan ook, gerechtigheid zal geschieden zonder dat wij het hoeven te doen.

En zo vertelt Spreuken 17:28 ons dat “Zelfs een dwaas, als hij zwijgt, als wijs wordt beschouwd; Als hij zijn lippen sluit, wordt hij als verstandig beschouwd .” Waarom? Omdat niet terugschimpen altijd de juiste manier van handelen is, of we ons in onszelf gerechtvaardigd voelen of niet. Zelfs een dwaas toont wijsheid wanneer hij zijn lippen sluit.

Bovendien, wanneer we een ander niet uit woede beschimpen als betaling voor hun slechte behandeling van onszelf, betuigen we genade jegens hen. Wie weet, misschien zijn wij de machtigen die klaar staan ​​om de stad van een dwaas te veroveren? Maar de hoeveelheid genade die we anderen schenken, is dezelfde genade die we van de Heer Jezus ontvangen – net zoals Hij ons vertelt in Mattheüs 6:14 : “Want als u andere mensen vergeeft voor hun overtredingen, zal uw hemelse Vader u ook vergeven. ”

Laten we beter zijn dan de machtigen die dwazen vangen. Laten we wijze mannen zijn die zelf nooit gevangen worden genomen, want op een dag zal de Heer Jezus – de machtigste van allemaal – alle dwazen in hun dwaasheid vangen.

Die houding gaat hand in hand met de woorden van de Heer in Mattheüs 10:16-17,

16 Zie, ik zend u uit als schapen te midden van wolven; wees dus zo op uw hoede als slangen en zo onschuldig als duiven. 17 Maar wees op uw hoede voor mensen, want zij zullen u aan de rechtbanken uitleveren en u in hun synagogen geselen;

Nooit onze eigen woede op anderen afreageren – ruimte laten voor de toorn van God ( Romeinen 12:19 ) – graag schaamte lijden in de naam van Christus Jezus ( 1 Petrus 2:20 ) – houdt in dat we “onschuldig als duiven” zijn. Dat is allemaal goed en wel, maar in onze onschuld moeten we op onze hoede zijn als slangen, want we zijn “als schapen te midden van wolven”. We plaatsen onszelf niet nodeloos in het nadeel van de grillen van mensen. We moeten wijs zijn in ons werk voor het Koninkrijk.

Tot op zekere hoogte zijn we allemaal de wolf geweest in het leven van iemand anders. We moeten onszelf niet altijd beschouwen als het schaap in dit verhaal. Integendeel, net zoals we onszelf als de dwaas beschouwen om wijs te worden, beschouwen we onszelf ook als de wolven zodat we schapen kunnen worden. Immers, wanneer een groep mensen er allemaal naar streeft om schapen te zijn, dan worden ze uiteindelijk een kudde schapen.

We vinden dit een bijzonder passende les, omdat veel christenen aannemen dat de waarheid van hun boodschap alleen is bevestigd omdat ze erom zijn vervolgd. Ironisch genoeg, aangezien we de waarheid van onze boodschap aannemen door onze vervolging, beschimpen we degenen die ons vervolgen.

Of misschien werden we niet echt vervolgd, maar heeft iemand anders ons niet helemaal behandeld zoals we verwachten dat ze ons zouden behandelen. Of misschien accepteerden ze onze boodschap niet op de manier die we wilden – dus beschimpen we ze op onze beurt. Op de een of andere manier worden we hypergevoelig, wachtend op een gelegenheid om onze vervolger te vervolgen.

Het is belangrijk dat we niet worden zoals Joden die vervolging op zichzelf verwelkomen omdat ze geloven dat het hun zaak versterkt. Met andere woorden, we moeten niet proberen vervolging te gebruiken als een wapen tegen anderen – het op onszelf verwelkomen met een slachtoffermentaliteit en het dan in ieders gezicht gooien.

We zijn terecht van oordeel dat dit gedrag de joden des te ondraaglijker maakt – dus we getuigen tegen onszelf wanneer we hetzelfde proberen te doen tegen andere christenen. Laten we liever over onszelf nadenken en eerst het ware christendom in ons eigen gedrag vertonen – in plaats van altijd proberen anderen ertoe te brengen ons te behandelen zoals we willen dat ze ons behandelen omwille van onze eigen agenda’s.

Als we vervolging in ons voordeel gebruiken – in plaats van te vertrouwen op Gods zegen en ultieme gerechtigheid – dan maken we onszelf alleen maar wolven. Als er nog wolven onder de schapen zijn, kunnen de schapen zich voorzichtig en wijselijk verwijderen. Dit is de plicht van elk schaap, zoals Spreuken 22:24-25 zegt:

24 Sluit geen vriendschap met iemand die tot woede is overgegaan, of ga niet met een opvliegend iemand, 25 of je zult zijn wegen leren en een strik voor jezelf vinden.

De Schrift zegt ons nogal duidelijk dat we degenen moeten vermijden die tot woede overgaan – de wolven. Er worden geen voorwaarden aan verbonden – alsof we voor onszelf zouden kunnen beoordelen dat het op de een of andere manier “de moeite waard” is om bij een boos persoon te zijn omdat ze enig waargenomen voordeel voor ons bieden – of het nu een Koninkrijk of materieel voordeel is naar ons eigen oordeel.

Nee, als we van oordeel zijn dat we bij een boos persoon moeten zijn vanwege een of andere Koninkrijksvoordeel – alsof we hem als een leraar of zelfs maar als een “goede vriend” beschouwen – dan hebben we alleen maar verkeerd geoordeeld. Toch hebben we gezien dat veel christenen excuses maakten voor hun zogenaamde “broeders” voor hun ongebreidelde woede tegen anderen – en medeplichtig werden aan hun zonde.

Paulus vertelt ons in 1 Korintiërs 15:33-34,

33 Laat u niet misleiden: “Slecht gezelschap bederft de goede zeden.” 34 Word nuchter in moreel opzicht en stop met zondigen, want sommigen hebben geen kennis van God. Ik zeg dit tot je schaamte.

Niet alleen worden we medeplichtig aan die zonde, maar Paulus vertelt ons dat ze onze goede zeden kunnen aantasten – net zoals Spreuken ons vertelt dat we de wegen zullen leren van iemand die aan woede is overgeleverd. De Schrift zegt ook dat “één zondaar veel goeds vernietigt”. ( Prediker 9:18 )

Bovendien zegt Paulus ons in deze kwestie dat we ons niet moeten laten misleiden – alsof hij een neiging tot bedrog bemerkt – dat velen zichzelf ongevoelig zouden achten voor corruptie door zondaars om hen heen. Alsof je zou kunnen zeggen: “Misschien zou ik in de buurt kunnen zijn van iemand die aan woede verslaafd is zonder zijn wegen te leren.”

Paulus impliceert dat iemand die zondigt – net zoals we hebben laten zien dat een opvliegendheid een zonde is – alleen geen kennis van God heeft. Maar als we iemands opvliegendheid rechtvaardigen, kunnen we rationaliseren dat hun zogenaamde “kennis van God” hun humeur verontschuldigt. We hadden liever moeten weten dat een opvliegend karakter noodzakelijkerwijs betekent dat ze inderdaad geen kennis van God hebben – en dat onze eigen perceptie van hun kennis van God in de eerste plaats verkeerd was.

Zo zegt Paulus: “Ik zeg dit tot uw schande.” Ja, als we niet eens kunnen zien dat een opvliegend persoon geen kennis van God heeft , dan zouden we ons moeten schamen volgens de woorden van Paulus. Als we niet eens van onszelf kunnen denken dat we kennis van God hebben vanwege ons eigen humeur – in hoeveel slechtere toestand bevinden we ons dan dat we het niet eens kunnen zien? Dus we vinden de woorden van de Heer duidelijk toen Hij zei: “Als een persoon die blind is een andere leidt die blind is, zullen beiden in een put vallen.” ( Mattheüs 15:14 ).

ANDEREN CREDITEREN

Dan zegt Spreuken 20:25:

Het is een valstrik voor iemand om achteloos te zeggen: “Het is heilig!” En na de geloften om onderzoek te doen.

Ook Spreuken 27:14,

Iemand die zijn vriend ’s morgens vroeg met luide stem zegent, zal voor hem als een vloek worden beschouwd.

We mogen andere mensen niet al te snel crediteren alleen omdat ze “aardig” tegen ons zijn of het eens zijn met een van onze lievelingsdoctrines. Het Koninkrijk van God wordt gevonden in wat we doen – niet alleen waar we het mee eens zijn. Maar al te vaak prijzen we anderen alleen maar omdat ze het met ons eens zijn, om alleen maar geschokt te zijn over hoe slecht we de bedoeling van hun hart hebben beoordeeld – zoveel als wij slechte mensen kunnen – dankzij onze eigen partijdigheid.

Op het moment dat we het niet eens zijn met iemand die we ooit hebben geprezen en gecrediteerd, zien we hoe hun “aardigheid” een fineer op het oppervlak was – gemakkelijk weg te krassen met de minste slijtage. In plaats daarvan moeten we anderen beter leren kennen voordat we hen de eer proberen te geven. Zegt ons gezond verstand ons niet dat we zorgvuldig onderzoek moeten doen voordat we een zaak beoordelen? Hoeveel te meer de harten van andere mannen?

Hoe zouden we iemand ‘heilig’ kunnen noemen zonder ooit onderzoek te hebben gedaan naar het leven van die persoon? Echt, als we ze te snel crediteren, zal het een vloek voor ons worden – vooral als we in misgeboren trots er niet tegen kunnen om die eer op te geven – omdat dit onze eigen dwaasheid en dwaling zou bewijzen. Als we dan positief spreken over iemand die we niet echt kennen, leggen we namens hen slechts een valse getuigenis af.

Een goede beschrijving van dit fenomeen vinden we in Prediker 6:6-7 – een apocrief boek,

6 Wees in vrede met velen: heb niettemin maar één raadgever van duizend. 7 Als je een vriend wilt krijgen, bewijs hem dan eerst en wees niet haastig om hem de eer te geven.

Wij geloven dat deze les is wat Spreuken 20:25 en 27:14 ons leren – wees niet haastig om iemand te crediteren, maar bewijs ze eerst . Als de Heer de harten weegt ( Spreuken 21:2 ), zou dat dan niet ook ons ​​eigen doel moeten zijn als we rekening houden met anderen?

Wij zijn zondige mensen – toch eist de Heer een strengere en volmaaktere norm van oordeel van ons. Op de een of andere manier moeten we tot een betere beoordelingsnorm komen die past bij een priester van de Heer Jezus in het Koninkrijk van God. Op de een of andere manier moeten we een gezindheid van vrede in onszelf bewaren, zodat we een ander genoeg tijd van de dag kunnen geven om de bedoelingen van hun hart te zien – of ze het nu met ons eens zijn over huisdierdoctrines of niet.

Soms kunnen we snel en gemakkelijk zien dat ze de woorden van de Heer Jezus niet houden – de Schrift verdraaien tot hun eigen vernietiging . Maar maakt niet uit wat een ander mens gelooft, zullen we nooit snel en gemakkelijk in staat zijn om te zien of ze niet in geest en waarheid houdt de woorden van de Heer Jezus. Een dergelijk oordeel zal alleen komen met tijd en zorgvuldige overweging.

Paulus vertelt ons in 1 Korintiërs 6:3,

Weet je niet dat we engelen zullen oordelen? Hoeveel zaken zijn er nog meer van dit leven?

Paulus verwoordt dit op zo’n manier dat hij laat zien dat onze opstanding en verheerlijkte lichamen niet veel zullen doen om onze beoordelingsvaardigheden te helpen. Als we in dit leven geen juist oordeel kunnen tonen, hoe zullen we dan in het volgende leven de engelen kunnen beoordelen? Voorwaar, laten we scherpzinnig en zorgvuldig oordeel tonen in het gezelschap dat we houden bij onze inspanningen voor het Koninkrijk van God.

ANDEREN BEWIJZEN

Leviticus 19:17-18 zegt:

17 Gij zult uw landgenoot niet in uw hart haten; u mag uw naaste zeker terechtwijzen, maar u mag vanwege hem geen zonde op de hals halen. 18 Gij zult geen wraak nemen, noch enige wrok koesteren tegen de zonen van uw volk, maar u zult uw naaste liefhebben als uzelf; Ik ben de Heer.

Merk op hoe de Schrift ons gebiedt om onze naaste te berispen – net zoals de Heer zegt: “Wees op uw hoede! Als uw broeder zondigt, bestraf hem dan; en als hij berouw heeft, vergeef hem dan.” ( Lukas 17:3 ) We zien in het hele Nieuwe Testament vermaningen om anderen te berispen – terwijl Jakobus 5:19-20 zelfs zo ver gaat als te zeggen:

19 Broeders en zusters , als iemand van u van de waarheid afdwaalt en iemand hem terugstuurt, 20 laat hem weten dat degene die een zondaar van de dwaling van zijn weg heeft afgekeerd, zijn ziel van de dood zal redden en een groot aantal zonden zal bedekken .

Paulus vertelt ons ook in Galaten 6:1,

Broeders en zusters , zelfs als iemand op enig wangedrag wordt betrapt, u ​​die geestelijk bent, moet zo iemand in een geest van zachtmoedigheid herstellen; ieder kijkt naar jezelf, zodat jij ook niet in de verleiding komt.

Anderen aansporen en berispen is een belangrijk onderdeel van de christelijke reis – het is een deel van de lijm die ons samenhoudt in gerechtigheid. Als we merken dat we de zonden van anderen over het hoofd zien in plaats van ze te berispen, dan oefenen we alleen maar partijdigheid jegens hen uit, omdat we bang zijn om het voordeel te verliezen dat we denken te halen uit hun gezelschap. Als we bang zijn om iemand te vermanen omdat we bang zijn om ze te verliezen, dan zegt dat niet veel over de relatie zelf – zelfs niet naar wereldse maatstaven.

We zijn hier niet om loyaliteit jegens elkaar te bevestigen, maar eerder loyaliteit jegens de Heer Jezus en Zijn geboden.

Tegelijkertijd moeten we speciale zorg besteden aan de geest waarin we anderen terechtwijzen. De Schrift vertelt ons dat we onze landgenoten niet in ons hart moeten haten ( Leviticus 19:17 ) – en onze naaste lief moeten hebben als onszelf ( Leviticus 19:18 ). Onze motivatie om iemand te berispen moet altijd voortkomen uit ons verlangen voor hun eigen bestwil – in tegenstelling tot iemand berispen om de opwellende woede in ons te stillen – die ons alleen maar zonde op de hals haalt ( Leviticus 19:17 ).

Paulus vertelt ons dat als we niet met zachtmoedigheid herstellen en berispen, we onszelf in verzoeking voor de zonde begeven. Het zou inderdaad onze bedoeling moeten zijn om anderen te herstellen naar een leven van reinheid – niet om hen boos te veroordelen in de positie waarin ze zich bevinden. Als een ander boos wordt op onze berisping – ervan uitgaande dat we echt de juiste motivaties hebben in de Heer Jezus ‘ zicht – dan zou, zoals we al hebben besproken, de beste manier van handelen zijn om liever te lijden voor het goede doen dan onze eigen wraak te nemen.

Het maakt niet uit wat anderen ons aandoen – en niets is persoonlijk – in ieder geval voor onszelf. Wij bieden ons aan misbruik voor de dienst van het Koninkrijk.

Jakobus 1:19-20 zegt:

19 U weet dit , mijn geliefde broeders en zusters . Nu moet iedereen snel zijn om te horen, langzaam om te spreken en langzaam tot woede; 20 want de toorn van een mens brengt niet de gerechtigheid van God teweeg.

Nogmaals, we kunnen niet “de gerechtigheid van God tot stand brengen” in woede. Als we boos zijn geworden – denkend dat onze woede “de gerechtigheid van God zou voortbrengen” – dan zijn we alleen maar dwazen geworden. Als we boos worden, laten we het dan liever rustiger aan doen – en een tijdje zwijgen. We weten dat “wie zijn voetstappen haast, dwaalt” ( Spreuken 19:2 ) – en Spreuken 29:20 zegt:

Zie je iemand die haastig is met zijn woorden? Er is meer hoop voor een dwaas dan voor hem.

Jakobus 1:21-25 gaat verder,

21 Ontdoe u daarom van alle vuiligheid en van alles wat nog van het kwaad is en ontvang in nederigheid het ingeplante woord dat uw zielen kan redden. 22 Maar bewijs uzelf als daders van het woord, en niet alleen hoorders die zichzelf bedriegen. 23 Want als iemand een hoorder van het woord is en geen doener, is hij als een man die in een spiegel naar zijn natuurlijke gezicht kijkt; 24 want als hij eenmaal naar zichzelf heeft gekeken en is weggegaan, is hij meteen vergeten wat voor persoon hij was. 25 Maar iemand die aandachtig heeft gekeken naar de volmaakte wet, de wet van de vrijheid, en erin is doorgegaan Omdat hij geen vergeetachtige toehoorder maar een actieve doener is geworden, zal deze persoon gezegend zijn in wat hij doet.

Jakobus beschouwt het wegwerken van woede als het wegwerken van „vuilheid en alles wat overblijft van goddeloosheid”. Hij is van mening dat we, om zo’n boodschap te accepteren, deze met nederigheid moeten ontvangen. Inderdaad, woede – en zelfrechtvaardiging binnen die woede – staat haaks op nederigheid. We zouden liever het woord ingeplant krijgen, opdat het onze zielen kan redden. Het is opmerkelijk dat James zo dramatisch zou zijn in de kwestie van woede om ons aan te sporen onze zielen te laten redden.

Jakobus blijft uitleggen dat als we ons van woede ontdoen, we inderdaad daders van het woord kunnen worden. Voorwaar, hij zei dat “de toorn van een man niet de gerechtigheid van God teweegbrengt.” ( Jakobus 1:20 ) Dus we zijn nauwelijks in staat om ooit iemand te vermanen als we niet in staat zijn om dit met vrede en kalmte te doen. We moeten van onze woede af zijn als we daders van het woord willen worden – want een deel van het doen van het woord is anderen aansporen uit verlangen voor hun bestwil.

De Heer zegt ons dat ‘de grootste onder u moet worden als de jongste, en de leider als de dienaar’. ( Lukas 22:26 ) Alles wat een christen doet, moet in dienst van anderen worden gedaan . Het ventileren van woede op anderen is zeker geen dienst aan hen – maar eerder een dienst aan onze eigen vleselijke verlangens.

Christus berispt Petrus

Vaak lezen we de zeer vele malen in de Schrift, waar we worden aangespoord niet boos te zijn – en om onze broeders te behandelen zonder kwaadaardigheid. Maar zo vaak als we deze dingen zien, gaan we ook onze weg zonder ze ooit op ons eigen leven toe te passen. Jakobus vertelt ons dat als we op deze manier handelen, we niet “de volmaakte wet, de wet van vrijheid” in praktijk brengen. We zullen niet gezegend worden in wat we doen.

Hoe nutteloos is de Schrift dan voor ons geworden dat we hem vergeten zodra we ons ervan afkeren? We worden zoals Paulus’ woorden in 2 Timoteüs 3:2-5,

2 Want mensen zullen liefhebbers van zichzelf zijn, liefhebbers van geld, opschepperig , arrogant , lasteraars , ongehoorzaam aan ouders, ondankbaar, onheilig , 3 liefdeloos , onverzoenlijk , kwaadaardige roddels , zonder zelfbeheersing , brutaal , haters van het goede , 4 verraderlijk , roekeloos , verwaand , meer liefhebbers van genot dan liefhebbers van God, 5 vasthoudend aan een vorm van godsvrucht, hoewel ze de kracht ervan hebben ontkend; vermijd zulke mensen als deze.

Als we niet handelen in overeenstemming met het woord van God, ontkennen we de kracht van het woord van God. Merk op dat de kracht van het woord van God zich manifesteert in ons vermogen om werkelijk op een christelijke manier te handelen . De kracht van het woord van God is niet een of andere esoterische waarheid die ergens in de Schrift verborgen is en waaraan we in onze gedachten vasthouden zonder enig effect te hebben op de manier waarop we leven.

Als we op deze manier denken, worden we zoals Paulus’ woorden in 2 Timoteüs 3:7 , “altijd lerend en nooit in staat om tot kennis van de waarheid te komen.” Als we handelen op een van de manieren van de verzen 2-5, dan zijn we zeker niet tot kennis van de waarheid gekomen – hoe waarheidsgetrouw we de kennis die we in onze eigen geest hebben, ook beschouwen.

Zo geeft Jakobus zijn diepgaande conclusie in Jakobus 1:26,

Als iemand denkt dat hij religieus is, maar zijn tong niet in toom houdt maar zijn eigen hart bedriegt , dan is zijn religie waardeloos.

Ja, als we onze tong niet eens in bedwang kunnen houden, dan is niets wat we geloven van belang . Onze religie – hoe waarheidsgetrouw of heilig we die ook in gedachten houden – wordt voor ons net zo nutteloos als zout dat zijn zoutheid heeft verloren. Interessant dat de Heer Zijn onderwijs over zachtmoedigheid, reinheid en barmhartigheid zou besluiten met de woorden in Mattheüs 5:13,

Jij bent het zout van de aarde; maar als het zout smakeloos is geworden, hoe kan het dan weer zout gemaakt worden ? Het is nergens meer goed voor, behalve om weggegooid en vertrapt te worden door mensen.

Als we niet zachtaardig, barmhartig, rein van hart, vredestichters en honger en dorst naar gerechtigheid kunnen zijn ( Mattheüs 5:5-9 ), dan zijn we het alleen waard om “uitgeworpen en vertrapt te worden door mensen.” Inderdaad, onze ‘religie is waardeloos’. Dat is een harde pil om te slikken voor ons allemaal die onze eigen religie hoog in het vaandel hebben staan ​​– daar om verheven te worden – terwijl we in feite alleen maar dwaasheid verheerlijken door onze daden ( Spreuken 14:29 ).

Bovendien, als een religie die geen zelfbeheersing kan voortbrengen waardeloos is, hoeveel waardelozer is dan een religie die in de eerste plaats niet eens om zelfbeheersing vraagt ?

IJZER SLIJPT IJZER

Nu hebben we een lange omweg afgelegd om dit punt te bereiken. Wat betekent Spreuken 27:17 echt voor ons? Tot nu toe hebben we het volgende behandeld:

Ongebreidelde woede is altijd zonde, hoe we het ook mogen rechtvaardigen

We zullen vervolging ondergaan omwille van het Koninkrijk

Geconfronteerd worden met vervolging omwille van het Koninkrijk, brengt zegen voor onszelf met zich mee

We mogen anderen niet beschimpen in ruil voor het vervolgen van ons

We moeten ons actief verwijderen van degenen die ongebreidelde woede vertonen

We moeten ons actief verwijderen van degenen die opzettelijk zondigen nadat we hen hebben berispt

We moeten niet haastig zijn om iemand te crediteren, dat onze kredietwaardigheid geen vloek voor ons wordt

We moeten een veeleisend en juist oordeel tonen over het karakter van anderen

We moeten onze christelijke broeders vermanen en berispen met zachtmoedigheid en een verlangen voor hun eigen bestwil

We kunnen niet in woede vermanen en berispen omdat het de doelen van het Koninkrijk niet bereikt

Gelijktijdig met al deze punten, leeft niemand van ons in perfecte overeenstemming met al deze punten. We bevinden ons allemaal in verschillende stadia van onze christelijke wandel. Zelfs als we deze principes als waar in onze geest beschouwen, kunnen we ze op de een of andere manier nog steeds niet naleven als onze emoties in ons vlees opkomen. Met andere woorden, iets weten is niet per se een garantie dat we kunnen leven in overeenstemming met onze eigen kennis.

Maar we moeten ook opmerken hoe we, wanneer we alle bovenstaande punten samenvoegen, de perfecte omgeving creëren voor christenen om te groeien en met elkaar te leren – ondanks elkaars fouten. Als we ons aan deze punten houden, stellen we ons leven in dienst van de christelijke groei van anderen.

Ieder van ons neemt het op zich om nooit boos te worden. We accepteren allemaal dat wanneer we worden vervolgd, we anderen niet beschimpen en we beschouwen het zelfs als een zegen voor onszelf – en hebben dus nooit het excuus om onze woede te uiten. We houden van degenen die niet in overeenstemming met onze eigen religie leven – dat ze ons niet beïnvloeden tot onze eigen vernietiging. We erkennen anderen niet overhaast alleen omdat we het met hen eens zijn – of denken dat ze ons op de een of andere manier kunnen helpen – dat we niet belast zijn met partijdigheid jegens hen wanneer we ons van hen moeten verwijderen. We moeten elkaar aansporen met een verlangen naar het goede jegens hen – om nooit onze eigen woede te sussen.

Als we allemaal deze houding aannemen, misgunnen we de wrijving die we met elkaar creëren niet. We hebben medelijden met elkaar als we in zonde vallen en als de verleiding ervoor zorgt dat een ander boos op ons wordt. We spreken elkaar vrijelijk aan. We beschouwen elkaars welzijn als ons eigen bestwil.

Niets dat we jegens elkaar doen is een soort persoonlijke wrok – we accepteren de aansporing van een ander als hun eigen beste poging om het Woord van God te volgen. We kunnen hun intentie echter alleen als een beste poging accepteren als ze het doen zonder boosheid. Als ze het met woede doen, beschimpen we ze niet, maar sporen we ze aan en tonen we ware liefde en zachtaardigheid. Als ze boos blijven, verwijderen we ons alleen maar van hen.

Als belangrijke voorwaarde aanvaarden we geen andere vormen van zonde in elkaar omwille van de vrede. Sommigen van ons verwachten een soort wederzijdse loyaliteit of partijdigheid waarbij het niet uitmaakt hoe we ons leven leiden, zolang we ‘aardig’ tegen elkaar zijn, kunnen we elkaars zonden over het hoofd zien. Nee, we worden bevolen om anderen aan te sporen voor hun zonde – niet over het hoofd te zien omwille van “vrede”.

We gebruiken bevelen voor vrede ook niet als een excuus om anderen te manipuleren door ons te behandelen zoals we willen dat ze ons behandelen voor ons eigen voordeel. Als we een ander aansporen tot vrede, doen we dat in hun eigen voordeel – niet in ons eigen voordeel. Als we iemand aansporen alleen maar omdat we het niet prettig vinden hoe ze ons laten voelen, tonen we alleen eigenliefde – geen liefde voor anderen.

Als we dit begrijpen, begrijpen we dat het er eigenlijk niet toe doet hoe iemand anders ons ooit behandelt, want het is onze eer om de oneer die ze ons aandoen over het hoofd te zien ( Spreuken 19:11 ). Onze aansporing aan anderen heeft nooit iets te maken met hoe zij ons laten voelen, maar veeleer met hoe zij binnen het Koninkrijk van God behoren te handelen opdat zijzelf – door onze dienst aan hen – voor de Heer Jezus vlekkeloos en onberispelijk in vrede zouden staan ​​( 2 Petrus 3:14 ).

Wanneer anderen ons aansporen – of het nu in woede of vrede is – beschouwen we hun woorden objectief en wegen we af of we iets kunnen leren of niet – ongeacht de toon. Dat is de gratis gave die we in onszelf hebben als we het Woord van God echt in vrede en gerechtigheid volgen – we kunnen objectief alle informatie die ons wordt aangeboden in overweging nemen, het goede behouden en het slechte weggooien.

Als we ons houden aan de principes van christelijke gemeenschap – heel goed wetende dat we allemaal onvolmaakt en lerend zijn – en we zullen wrijving met elkaar veroorzaken – maar vastberaden zijn in ons verlangen naar het welzijn van de Heer Jezus en het welzijn van het Koninkrijk – dan offeren we ons leven op als ijzer voor andere christenen om zich tegen te scherpen. We schrapen en schuren met elkaar, zonder de wrijving te schuwen, maar erop te vertrouwen dat ieder van ons scherpe werktuigen zal worden voor de doeleinden van de Heer Jezus en niet die van onszelf.

Als we de Here Jezus en Zijn leer stevig in onze ogen te houden, dan zullen we zullen uiteindelijk tot stand komen met anderen die hetzelfde doen. Als we tegen een stuk ijzer wrijven dat geen verlangen toont om scherp te zijn voor het Koninkrijk, dan bieden we onszelf niet langer aan om ertegen te wrijven. Als dat strijkijzer zich later bekeert van zijn woede – of vooral gebrek aan verlangen naar de Heer Jezus – dan kunnen we elkaar blijven scherpen.

De principes van christelijke gemeenschap die we hier hebben uiteengezet, kunnen alleen degenen ten goede komen die zich wederzijds aan de voorschriften ervan houden. Zolang we onze vleselijke grillen maar opzij kunnen zetten en gemeenschap met elkaar kunnen hebben in Geest en in waarheid. Psalm 37:7-11 vertelt ons,

7 Rust in de Heer en wacht geduldig op Hem;

Raak niet van streek vanwege iemand die succesvol is op zijn manier,

vanwege de persoon die slechte plannen uitvoert.

8 Houd op met toorn en verlaat toorn;

Word niet boos; het leidt alleen tot kwaad.

9 Want boosdoeners zullen worden uitgeroeid,

maar wie op de Heer wachten, die zullen het land beërven.

10 Nog een korte tijd en de goddeloze zal er niet meer zijn;

En je zult zorgvuldig te kijken naar zijn plaats en hij zal niet daar .

11 Maar de nederigen zullen het land beërven

en zich verheugen in overvloedige voorspoed.

Als we nederig blijven, zullen we het land beërven samen met de Heer Jezus als koning. Laten we wachten op Hem en Zijn volmaakte gerechtigheid – rechtvaardig oordelen door niet te oordelen over strafmaatregelen tegen een ander.

We tonen ware liefde voor elkaar en verlangen naar het welzijn van de ander in het Koninkrijk – maar we doen dat volgens de regels van de Heer Jezus, zodat we een man beter kennen en hem testen voordat we hem de eer geven – en als dat zo is, komt die eer van het volgen van de Here Jezus. Als onze bedoelingen eerst zuiver zijn naar de Heer Jezus toe, en dan naar elkaar, dan zal het ijzer het ijzer scherpen en zullen we allemaal scherpere werktuigen zijn voor het Koninkrijk.