Maand: juli 2021

20210728 Over het boek van de profeet Ezechiël

Ezechiël 7 (HSV)

Profetie van het eindoordeel over heel het land

1Het woord van de HEERE kwam tot mij:

2En u, mensenkind, zo zegt de Heere HEERE over het land van Israël:

Het einde,

het einde is gekomen

over de vier hoeken van het land.

3Nu is het einde er voor u,

Ik zal Mijn toorn op u afsturen,

u oordelen overeenkomstig uw wegen,

en al uw gruweldaden

zal Ik u vergelden.

4Ik zal u niet ontzien,

Ik zal geen medelijden hebben,

want Ik zal u uw wegen vergelden,

en uw gruweldaden zullen in uw midden zijn.

Dan zult u weten, dat Ik de HEERE ben.

5Zo zegt de Heere HEERE:

Onheil op onheil! Zie, het komt eraan.

6Een einde is gekomen,

het einde is gekomen,

het ontwaakt tegen u!

Zie, het komt eraan.

7De ondergang is over u gekomen,

inwoner van het land,

de tijd is gekomen,

de dag van verwarring is nabij,

en geen vreugdekreet weerklinkt van de bergen.

8Nu zal Ik binnenkort Mijn grimmigheid over u uitstorten,

Mijn toorn tegen u ten uitvoer brengen,

Ik zal u oordelen overeenkomstig uw wegen,

en u al uw gruweldaden

zal ik u vergelden.

9Ik zal niets ontzien,

en geen medelijden hebben,

Ik zal u overeenkomstig uw wegen vergelden,

en uw gruweldaden zullen in uw midden zijn.

Dan zult u weten dat Ik, de HEERE, het ben Die slaat.

10Zie, de dag!

Zie, het komt eraan!

De ondergang voltrekt zich,

de staf geeft bloesem,

de overmoed staat in bloei.

11Het geweld is opgerezen tot een staf van goddeloosheid,

niets blijft er van hen over, niets van hun rumoer, niets van hun geraas en niets van hun praal.

12De tijd is gekomen,

de dag is genaderd.

Laat de koper niet blij zijn,

en laat de verkoper geen rouw bedrijven,

want een brandende toorn ligt

op heel de menigte van het land.

13Ja, de verkoper zal naar het verkochte niet terugkeren,

ook al zouden beiden nog in leven zijn,

want het visioen over heel de menigte van het land zal niet herroepen worden,

en vanwege zijn ongerechtigheid zal niemand zijn leven behouden.

14Zij hebben op de trompet geblazen,

zij hebben alles gereedgemaakt,

maar niemand trekt ten strijde,

want Mijn brandende toorn is

over heel de menigte van het land.

15Het zwaard buiten,

de pest en de honger binnen:

wie op het veld is,

zal door het zwaard sterven,

de honger en de pest zullen verteren

wie in de stad is.

16En wie van hen ontkomen, zullen wel ontkomen,

maar zullen op de bergen zijn

als duiven uit de dalen.

Zij allen kermen,

ieder om zijn ongerechtigheid.

17Alle handen zullen slap worden,

en water loopt langs alle knieën.

18Zij zullen zich omgorden met rouwgewaden,

huiver zal hen bedekken,

schaamte zal op alle gezichten zijn,

en kaalheid op al hun hoofden.

19Zij zullen hun zilver op de straten werpen,

en hun goud zal tot onreinheid zijn.

Hun zilver en hun goud zal hen niet kunnen redden

op de dag van de verbolgenheid van de HEERE.

Hun ziel zullen zij er niet mee verzadigen,

en hun ingewanden zullen zij er niet mee vullen,

want het is voor hen een struikelblok van ongerechtigheid geweest.

20De pracht van Zijn sieraad heeft Hij tot glorie gesteld,

maar zij hebben er beelden van hun gruweldaden en van hun afschuwelijke afgoden van gemaakt.

Daarom heb Ik dat voor hen tot onreinheid gemaakt.

21Ik zal het als prooi in de hand van de vreemden geven,

en als buit aan de goddelozen van de aarde,

zodat zij het ontheiligen zullen.

22Ik zal Mijn aangezicht van hen afwenden,

en zij zullen Mijn verborgen plaats ontheiligen:

gewelddadigen zullen er binnenkomen

en die ontheiligen.

23Leg de ketting klaar,

want het land is vol bloedgerichten,

en de stad vol geweld.

24Ik zal de boosaardigste heidenvolken doen komen,

en zij zullen hun huizen in bezit nemen.

Ik zal de trots van de machtigen doen ophouden,

en zij die hen heiligen, zullen ontheiligd worden.

25Angst overvalt hen.

Zij zullen vrede zoeken,

maar die zal er niet zijn.

26Ramp op ramp zal er komen,

gerucht op gerucht zal er zijn.

Zij zullen bij een profeet een visioen zoeken,

bij de priester zal de wet verdwijnen,

raad bij de oudsten.

27De koning zal rouw bedrijven,

de vorst zal zich in wanhoop hullen,

en de handen van de bevolking van het land zullen verlamd zijn van schrik.

Ik zal met hen doen overeenkomstig hun eigen weg,

en volgens hun eigen bepalingen zal Ik hen oordelen.

Dan zullen zij weten dat Ik de HEERE ben.

20210728 Over een psalm van David

Psalm 37 Het boek Psalmen (HSV)

Alleen God schenkt heil

Een psalm van David (20-40)

20Maar de goddelozen komen om;

de vijanden van de HEERE zijn als het kostbaarste van de lammeren:

zij verdwijnen, in rook zullen zij verdwijnen.

21De goddeloze leent en betaalt niet terug,

maar de rechtvaardige ontfermt zich en geeft.

22Want wie door Hem zijn gezegend, zullen de aarde bezitten;

maar wie door Hem zijn vervloekt, worden uitgeroeid.

23De voetstappen van die man worden door de HEERE vastgezet,

Hij vindt vreugde in zijn weg.

24Als hij valt, wordt hij niet weggeworpen,

want de HEERE ondersteunt zijn hand.

25Ik ben jong geweest, ik ben ook oud geworden,

maar ik heb de rechtvaardige nooit verlaten gezien,

of zijn nageslacht op zoek naar brood.

26De hele dag ontfermt hij zich en leent uit,

en zijn nageslacht is tot zegen.

27Keer u af van het kwade, doe het goede

en bewoon de aarde voor eeuwig.

28Want de HEERE heeft het recht lief

en zal Zijn gunstelingen niet verlaten;

voor eeuwig worden zij bewaard,

maar het nageslacht van de goddelozen wordt uitgeroeid.

29De rechtvaardigen zullen de aarde bezitten

en voor eeuwig daarop wonen.

30De mond van de rechtvaardige brengt wijsheid tot uiting,

zijn tong spreekt het recht.

31De wet van zijn God is in zijn hart;

zijn schreden wankelen niet.

32De goddeloze loert op de rechtvaardige

en probeert hem te doden,

33maar de HEERE geeft hem niet over in zijn hand

en verklaart hem niet schuldig, wanneer hij geoordeeld wordt.

34Wacht op de HEERE

en houd u aan Zijn weg.

Dan zal Hij u verheffen om de aarde te bezitten;

u zult zien dat de goddelozen worden uitgeroeid.

35Ik heb een gewelddadige goddeloze gezien,

die zich wijd vertakte als een bladerrijke inheemse boom.

36Maar hij ging voorbij, en zie, hij was er niet meer;

ik zocht hem, maar hij was niet te vinden.

37Let op de vrome en zie naar de oprechte,

want het einde van die man zal vrede zijn.

38Maar de overtreders worden tezamen weggevaagd,

het einde van de goddelozen wordt afgesneden.

39Maar het heil van de rechtvaardigen komt van de HEERE,

hun kracht ten tijde van benauwdheid.

40De HEERE zal hen helpen en hen bevrijden;

Hij zal hen bevrijden van de goddelozen en hen verlossen,

want zij hebben tot Hem de toevlucht genomen.

20210728 Over corona allerlei

Via E.J. Bron

Italiaanse artsenpresident: Besmettingen ondanks vaccinatie, “groen paspoort” is zinloos

Geplaatst op 26 juli 2021 door E.J. Bron

(Door: Kornelia Kirchweger – Vertaling: E.J. Bron)

Wijst vaccinatieplicht af

De chirurg, radioloog, universiteitsprofessor en president van de chirurgen- en tandartsenbond van Rome, Dr. Antonio Magi (foto), noemde in een interview het “groene paspoort” zinloos en onlogisch. Want ook gevaccineerde mensen kunnen zichzelf en anderen met het corona-virus besmetten. Niet gevaccineerde mensen zou men daarom niet meer als een gevaar voor het publiek moeten neerzetten. Hij had bovendien kritiek op de onderdrukking van wetenschappelijke kennis, eiste een terugkeer naar de rationaliteit en wijst de vaccinatieplicht af.

Surrealistische ideologietunnel

Het “groene paspoort”, dat in de hele EU op basis van 3G (geënt, genezen, getest) recht geeft om te reizen, zou geen “hygiënelogica” hebben, zei Magi tegenover het onlinemedium “RomaIT”. Wanneer gevaccineerde personen zichzelf en anderen ook kunnen besmetten – wat heeft het “groene paspoort” dan voor zin? Op basis van deze wetenschappelijke bewijzen zou men deze “surrealistische ideologische tunnel” direct moeten verlaten en naar de rationaliteit moeten terugkeren. Het zou fout zijn om niet gevaccineerde mensen als “publiek gevaar” neer te zetten. Ze zouden wellicht een gevaar voor zichzelf zijn, ze kunnen zichzelf besmetten en geen symptomen of zware symptomen kunnen ontwikkelen.

Schizofrene campagne voor tweeklassenmaatschappij

De vaccinatie zou vooral de gevaccineerde mensen zelf beschermen. Dat zou de hoofdzaak zijn. Wanneer iedereen zich zou beschermen, zou iedereen beschermd zijn. Men zou ermee moeten ophouden om niet gevaccineerde mensen “no vax” te noemen. Dat zou tot een tweeklassenmaatschappij leiden en tot een sociale splijting in de richting van Apartheid. Het zou hier niet om een “beweging” gaan, maar om individuele burgers. Magi sprak van een “schizofrene communicatiecampagne” tussen lockdowns en versoepelingen.

Bijwerkingen verzwegen, expert onderdrukt

Hij bekritiseerde dat men bijwerkingen van vaccinaties verzwegen zou hebben, die daarna bekend werden. Eveneens zou men bestaande medicijnen tegen Covid-19 en geluiden van experts hebben onderdrukt, die een massavaccinatie te midden van een pandemie als “gevaarlijk en abnormaal” beschouwen. De tot nu toe toegediende gen-serums hebben bovendien nog niet alle klinische testfases afgesloten. Op deze basis zou de vaccinatie alleen maar vrijwillig en optioneel kunnen zijn. Beschermd door strenge regels van databescherming om geen conflict tussen burgers aan te wakkeren – bij een beslissing die alleen maar de eigen veiligheid zou betreffen.

Wat zit er in het vaccin?

In Italië en veel andere landen in de wereld gingen de afgelopen dagen tienduizenden mensen de straat op om te protesteren tegen de geplande invoering van de vaccinatieplicht – voorlopig voor verplegend personeel en personeel in de gezondheidszorg inclusief de enorme sanctionering van niet gevaccineerde mensen. Wat Magi in het interview aanstipte, weten inmiddels veel mensen. Op de sociale media vragen zich daarom steeds meer4 gebruikers zich af: wat zit er in dit vaccin dat politici in de hele wereld met zo´n heftigheid en enorme dreigingen aan de mensen willen opdringen.

Bron: wochenblick.at Door: Kornelia Kirchweger

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

en verder

Toparts: er is iets heel erg mis in de wereld, bereid je voor op 3-5 jaar ‘onrust’

Toparts Peter McCullough van de Texas A&M-universiteit heeft gewaarschuwd dat de wereld zich schrap moet zetten voor drie tot vijf jaar ‘onrust’ vanwege de ineenstorting van de geloofwaardigheid van het medische establishment, dat ‘angst’ en ‘wantrouwen’ aanwakkert.

“Ik denk persoonlijk dat er iets heel erg mis is in de wereld,” zei professor McCullough in de podcast Jerm Warfare. “Er is geen sprake van op feiten gebaseerde geneeskunde. Er worden geen verstandige conclusies getrokken.”

Als voorbeeld noemde de arts dat het medische establishment niet eens meer kijkt naar de besluiten die door de toezichthouders worden genomen ten aanzien van de PCR-tests en de experimentele mRNA-vaccins.

Dit slaat nergens op

Zo is bijvoorbeeld besloten dat alleen zieke mensen moeten worden getest op corona. Maar er worden ook mensen getest die geen klachten hebben, zei hij. De vaccins waren vrijwillig, maar worden op steeds meer plekken verplicht.

De arts zei dat mensen neurotisch gedrag vertonen en dat dit gedrag besmettelijker lijkt te zijn dan het virus. Ze laten zich leiden door angst en wantrouwen. Het verspreidt zich over de hele wereld en leidt tot de meest belachelijke besluiten, zoals het opdringen van vaccins, het scheppen van verdeeldheid en het dragen van mondkapjes als mensen autorijden, joggen of zwemmen. “Dit slaat nergens op,” zei hij.

Het is echt zorgwekkend

McCullough benadrukte dat deze op angst gebaseerde mindset zal leiden tot enkele jaren van ‘onrust’, zo’n drie tot vijf jaar schat hij. “Het is echt zorgwekkend,” zei hij. “Op dit moment worden niet de juiste keuzes gemaakt, met als gevolg dat mensen worden geschaad.”

Ook bij

verder interessante artikelen bij Frontnieuws o.a. over de medische tirannie

20210728 Over slavernij 7

Via unz review

Wacht, slavernij is ONZE “Oorspronkelijke zonde”?

door JARED TAYLOR

google translate gebruikt en niet aangepast

NB.: wat voor de V.S, geldt, geldt ook voor ons, het heeft allemaal te maken met verdeel en heers en mensen en groepen tegen elkaar opzetten.

Hoe vaak heb je niet gehoord dat slavernij “Amerika’s erfzonde” was? Ik weet niet precies wat dat betekent, maar ik denk dat het idee is dat slavernij een uniek verschrikkelijk iets was dat de Verenigde Staten definieert en blanken voor altijd zal bevlekken. Het is een van de weinige dingen waar senaatsleider Mitch McConnell en Barack Obama het over eens zijn. Er zijn boeken over. Hier is een universiteitscursus aan UC Davis genaamd “Slavery: America’s Original Sin: Part 1.”

Feit is dat er in elke periode van de geschiedenis slavernij is geweest, en zo ongeveer overal. De Grieken en Romeinen hadden het, de oude Egyptenaren hadden het, het staat overal in de Bijbel , de Chinezen en de pre- Columbiaanse Indianen hadden het , de Maori’s in Nieuw-Zeeland hadden het, en de moslims hadden het in overvloed. Maar ik heb nog nooit gehoord dat slavernij de ” erfzonde ” van iemand anders is .

Ongeveer de enige samenlevingen die nooit slaven hadden, waren primitieve jagers-verzamelaars. Zodra mensen een of andere formele sociale organisatie hebben, beginnen ze slaven te nemen.

Je hebt gehoord over slavernij en massale mensenoffers van Midden- en Zuid-Amerikaanse Indianen, maar Noord-Amerikaanse Indianen maakten elkaar tot slaaf lang voordat de blanke man opdook.

Tlingit- en Haida-indianen, die in de Pacific Northwest woonden, gingen op slavenjacht tot in het zuiden van Californië. Ongeveer een kwart van de bevolking was slaven, en de kinderen van slaven waren slaven. Tijdens potlatches, of enorme ceremoniële feesten, verbrandden de Tlingit soms eigendommen en vermoordden ze slaven, gewoon om te laten zien hoe rijk ze waren. Wat zijn een paar slaven voor een man die in zo’n huis woont ?

Toen we Alaska in 1867 van de Russen kochten , waren de Indianen woedend toen we hen vertelden dat ze hun slaven moesten opgeven. De Tlingit hebben dit beeld van Abraham Lincoln , de emancipator , gemaakt om te proberen de regering te schande te maken om hen te compenseren voor slaven.

Wat de vijf beschaafde stammen van het Amerikaanse zuidoosten werden genoemd, kochten graag zwarte slaven. In 1860 waren er 21.000 Cherokee en bezaten ze 4.000 slaven. En dat was nog maar de Cherokee. Velen namen hun slaven mee toen ze gedwongen werden West te verhuizen .

Vrije zwarten in het zuiden bezaten slaven. Het feit dat ze slaven waren, weerhield hen er niet van zelf slavenmeesters te willen zijn. In 1840 waren er alleen al in South Carolina 454 vrije zwarten die in totaal 2.357 slaven bezaten. Slechts ongeveer 20 procent van de zuidelijke huishoudens had zelfs maar één slaaf, maar 75 procent van de vrij-zwarte huishoudens in South Carolina bezat slaven.

Geloof me niet? Het staat allemaal in dit boek van de expert op dit gebied, Larry Koger van de Universiteit van South Carolina. En hij vernietigt het idee dat de meeste zwarten alleen slaven kochten om familieleden uit de slavernij te krijgen. Net als blanken waren sommigen aardige meesters en sommigen gemeen, maar voor het grootste deel bezaten ze slaven om precies dezelfde redenen als blanken.

Er is een heel boek over deze zwarte man , Andrew Durnford.

Hij had een plantage van 672 acres langs de Mississippi in Louisiana, en bijna 100 slaven. Een andere zwarte slaveneigenaar in Louisiana, PC Richards, bezat 152 slaven. Zwarte slavenhouders steunden de Confederatie gretig . Er zijn geen nauwkeurige schattingen van het aantal slaven dat ten tijde van de burgeroorlog door vrije zwarten werd vastgehouden, maar het zouden tienduizenden zijn geweest.

Als slavernij iemands erfzonde is, is het zeker niet de onze. Kijk eens naar deze kaart van de slavenhandel, beginnend in 1500.

zie kaarten

De diktes van de lijnen vertegenwoordigen aantallen slaven. Wat later de Verenigde Staten werden, importeerden slechts 400.000 slaven – ongeveer 3 procent van alle slaven die de Atlantische Oceaan overstaken. Kijk naar alle slaven die naar Brazilië en naar de Caribische eilanden gingen. Ze hadden miljoenen nodig omdat ze, in tegenstelling tot Amerikaanse slavenhouders die slavenfamilies grootbrachten, volwassen mannen kochten en ze doodwerkten . En laten we niet vergeten dat vrijwel elke slaaf op deze kaart werd gevangen door zwarten of Arabieren.

En kijk eens naar alle slaven die in Noord-Afrika en het Midden-Oosten terecht zijn gekomen.

Dat zijn miljoenen van hen die naar moslimlanden gingen op precies dezelfde tijd dat slaven de Atlantische Oceaan overstaken. En Arabieren haalden al 900 jaar zwarte slaven uit Afrika, dwars door de Sahara, voordat Amerika zelfs maar werd ontdekt – en een gedwongen mars door de woestijn was veel erger dan de Atlantische Oceaan oversteken. In dit artikel over Afrika’s eerste slavenhandelaars – de Arabieren – schat historicus Paul Lovejoy dat moslims door de eeuwen heen ongeveer 14 miljoen zwarten uit Afrika hebben gehaald . 27 maart 2018 ]. Dat is meer dan de 12 miljoen die naar de Nieuwe Wereld gingen.

En je vraagt je misschien af, waar zijn de afstammelingen van al die slaven uit het Midden-Oosten? Amerika heeft miljoenen slavenafstammelingen. Waarom zie je niet veel zwarten in Saoedi-Arabië of Syrië of Irak? Arabieren castreerden zwarte slaven zodat ze geen nakomelingen zouden hebben.

Moslims waren zelfs nog enthousiaster over het tot slaaf maken van blanken. Christian Slaves, Muslim Masters , door Prof. Robert C. Davis is het beste boek over dit onderwerp. Herinner je je de Barbarijse Piraten van Noord-Afrika nog? Tussen 1530 en 1780 vingen en maakten ze meer dan een miljoen blanke, Europese christenen tot slaaf. Tijdens de 16e en 17e eeuw namen Arabieren meer blanke slaven mee naar het zuiden over de Middellandse Zee dan dat er zwarten over de Atlantische Oceaan werden verscheept.

Meestal veroverden moslimpiraten Europese schepen en stalen hun bemanningen. In slechts drie jaar, van 1606 tot 1609, gaf de Britse marine toe dat ze 466 Britse koopvaardijschepen had verloren aan Noord-Afrikaanse piraten [ Counting European Slaves on the Barbary Coast Past & Present, augustus 2001 ]. Vierhonderdzesenzestig schepen in slechts drie jaar. Arabieren namen Amerikaanse slaven mee. Tussen 1785 en 1793 veroverden Algerijnen 13 Amerikaanse schepen in de Middellandse Zee en maakten de bemanningen tot slaaf. Dit is een gevecht uit 1804 tussen Arabische piraten en de USS Enterprise.

Pas in 1815, na twee oorlogen, waren de Verenigde Staten eindelijk vrij van de Barbarijse piraten.

Moslimpiraten organiseerden ook enorme, amfibische aanvallen om slaven te vangen die de Italiaanse kust praktisch ontvolkten. In 1544 namen Algerijnse plunderaars 7.000 slaven mee in de baai van Napels in een enkele overval. Dit dreef de prijs van slaven zo laag dat men zei dat je ‘een christen kon ruilen voor een ui’.

Na een inval in Granada in Spanje in 1566 die 4.000 mannen, vrouwen en kinderen opleverde, zou het “regenende christenen in Algiers” zijn. Vrouwen waren gemakkelijker te vangen dan mannen en werden gewaardeerd als seksslavinnen , dus sommige kustgebieden verloren hun volledige vruchtbare populaties. Eén overval zo ver weg als IJsland bracht 400 blanke slaven terug.

Prof. Davis merkt op dat de handel in zwarte Afrikanen strikt zakelijk was, maar moslims hadden een jihad-achtig enthousiasme voor het stelen van christenen. Het was wraak voor de kruistochten en voor de herovering van Spanje op de Arabieren in 1492. Toen moslimkapers Europa binnenvielen, maakten ze er een punt van kerken te ontheiligen en kerkklokken te stelen. Het metaal was waardevol, maar het stelen van kerkklokken deed de stem van het christendom het zwijgen op.

Het was een traditie om pas gevangengenomen Europeanen door de straten te paraderen zodat mensen hen konden uitlachen, terwijl kinderen afval naar hen gooiden. Op de slavenmarkt werden zowel mannen als vrouwen uitgekleed om hun seksuele waarde te beoordelen. In de Noord-Afrikaanse hoofdsteden – Tunis, Algiers, Tripoli – was er een grote vraag naar homoseksuele seksslavinnen. Andere Europeanen werden dood gewerkt op boerderijen of bouwprojecten.

Prof. Davis schrijft dat er, in tegenstelling tot in Noord-Amerika, geen grenzen waren aan wreedheid: “Er was geen tegenkracht om de slaaf te beschermen tegen het geweld van zijn meester: geen lokale anti-wreedheidswetten, geen goedaardige publieke opinie en zelden enige effectieve druk van buitenlandse staten.” Slaven waren niet alleen eigendom, ze waren ongelovigen en verdienden al het leed dat een meester hem toebracht.

Voor een man was er een nog erger lot dan een seksslaaf te zijn. Honderdduizenden werden galeislaven, vaak op slavenvangende piratenschepen. Ze waren 24 uur per dag aan hun riemen vastgeketend en konden alleen naar het gat gaan waar de riem door de romp ging – zodat ze zichzelf konden ontlasten. Als de mannen aan het roeien waren, bevuilden ze zichzelf. Galeislaven leefden in een afschuwelijke stank, aten rot voedsel, werden gegeseld door slavendrijvers en gekweld door ratten en luizen. Ze konden niet gaan liggen en moesten aan hun riemen slapen. Velen verlieten hun schepen nooit, zelfs niet in de haven. Het was hun taak om te roeien tot ze stierven en bij het eerste teken van zwakte overboord te worden gegooid.

Moslims hebben slaven genomen zolang er moslims zijn , dat is ongeveer 1400 jaar.

Mohammed was zelf een enthousiast slavenhandelaar. Moslims nemen nog steeds zwarte slaven. Zoals dit artikel aangeeft, heeft Libië nog steeds slavenmarkten, nemen Mauritaanse Arabieren zwarte slaven en is er nog steeds slavernij in Niger, Mali, Tsjaad en Soedan [ De slavenmarkten van Libië herinneren eraan dat de uitbuiting van Afrikanen nooit is verdwenen , door Martin Plaut , Nieuwe staatsman, 21 februari 2018].

En natuurlijk waren het blanke mensen die de slavernij afschaften, zowel in hun eigen land als, op een paar koppige vastlopers na, in de hele wereld. Afrikanen, net als de Tlingit-indianen, schreeuwden over alle rijkdom die we ze lieten opgeven.

Maar slavernij is nog steeds onze ‘erfzonde’. Zoals Time Magazine schreef alleen deze maand over slavernij “Europeanen en hun koloniale‘nakomelingen’in de Verenigde Staten de engineering van de meest complete en duurzame ontmenselijking van een volk in de geschiedenis.” [ Facing America’s History of racisme Vereist Tegenover de oorsprong van ‘Race’ als een concept, door Andrew Curran, 10 juli 2020]

Wat een kleine minderheid van Amerikanen 246 jaar lang heeft gedaan – en in een relatief milde vorm – is erger dan alles wat ooit door iemand is gedaan.

Dat, dames en heren, is de kracht van white privilege . Ik hoop dat je ervan geniet.

Zie ook

Over het project

Geschiedenis van het project

Project team

Bijdragers van gegevens

Dankbetuigingen

Project van Afrikaanse oorsprong

Woordenlijst

Veelgestelde vragen

nieuws centrum

– Informatie over de toekomst van slavenreizen

– Opmerking over terminologie

– Nieuw consortium zal de toekomst van de SlaveVoyages-database verzekeren

– Rice University geselecteerd als gastinstelling

Over het project

De Trans-Atlantische en Intra-Amerikaanse slavenhandeldatabases zijn het resultaat van tientallen jaren onafhankelijk en gezamenlijk onderzoek door wetenschappers die gebruik maakten van gegevens in bibliotheken en archieven over de hele Atlantische wereld. De nieuwe SlaveVoyages-website zelf is het product van drie jaar ontwikkeling door een multidisciplinair team van historici, bibliothecarissen, curriculumspecialisten, cartografen, computerprogrammeurs en webontwerpers, in overleg met geleerden van de slavenhandel van universiteiten in Europa, Afrika , Zuid-Amerika en Noord-Amerika. De National Endowment for the Humanities was de hoofdsponsor van dit werk dat oorspronkelijk werd uitgevoerd in het Emory Center for Digital Scholarship, de University of California in Irvine en de University of California in Santa Cruz. Ook het Hutchins Center van de Harvard University heeft ondersteuning geboden. De website wordt momenteel gehost bij Rice University.

20210727 Over witheid (blankheid) en het marxisme

Via Crisis Magazine

Een stem voor de trouwe katholieke leken

Hoe het marxisme te weerstaan volgens Solzjenitsyn

google translate gebruikt en niet aangepast

JANE STANNUS

Tijd voor onze vijf minuten durende teambuildingsessie “When Marxism Comes Knocking, Be a Doormat”! De wijsheid van vandaag komt van Coca Cola’s Better Together wereldwijde trainingsmateriaal, gerapporteerd door een klokkenluider op 19 februari 2021. Alles bij elkaar nu: “Minder blank zijn is minder onderdrukkend, minder arrogant zijn, minder zeker zijn, minder defensief zijn, minder onwetend, nederiger zijn, luisteren, geloven, breken met apathie, breken met witte solidariteit…. Probeer minder wit te zijn.”

Ja, je raadt het al. Dat is Critical Race Theory, maar de voorstanders geven niet echt om je witheidsniveaus. Waar ze om geven is het uitroeien van de overblijfselen van de christelijke beschaving en je veranderen in een deurmat waarover het marxisme naar de overwinning kan marcheren. En terwijl schijnbaar medelevende socialisten de voorhoede van het marxistische leger vormen, rijden diehard communisten met dromen van wereldheerschappij in groene jeeps vlak achter hen, met hamers en sikkels geborduurd op hun hoeden.

Ja, alle door marxisten beïnvloede initiatieven, van mild socialistisch tot gewelddadig radicaal, dienen om het doel van het marxisme te bevorderen: de vorming van een wereldwijde, collectivistische, klassenloze staat waar iedereen de principes van atheïstisch materialisme accepteert – kortom, communisme. Hoewel het Westen dat punt nog niet heeft bereikt, maakt de brede sociale steun voor de Marxistische Critical Race Theory en de communistische censuur duidelijk dat we snel de verkeerde kant op gaan.

Hoe kunnen katholieken effectief verzet bieden? We zouden kunnen gaan luisteren naar de stemmen die de afgelopen 50 jaar wanhopig geprobeerd hebben tot ons door te dringen. Een van de grootste daarvan is de Russische schrijver Aleksandr Solzjenitsyn (1918-2008), wiens tijd in de goelag hem ruimschoots de gelegenheid gaf om de marxistische ideologie en de verschrikkelijke gevolgen daarvan voor de mensheid te observeren.

Hier zijn vijf manieren om het marxisme te weerstaan, ontleend aan de wijsheid van Solzjenitsyn.

Denk niet als een marxist. “Was er maar slechte mensen ergens verraderlijk slechte daden begaan, en het was alleen nodig om ze te scheiden van de rest van ons en ze te vernietigen”, schreef Solzjenitsyn aan het begin van The Gulag Archipelago (1973). “Maar de scheidslijn tussen goed en kwaad snijdt door het hart van ieder mens. En wie is bereid een stukje van zijn eigen hart te vernietigen?”

Of je het nu leuk vindt of niet, ons leven is vandaag doordrenkt van marxisme. We leren in de klas, in de media, in ons amusement, om de wereld alleen te zien door het prisma van kunstmatige marxistische conflicten. Er is feminisme, het kunstmatige conflict tussen vrouwen en mannen; er zijn vakbonden die arbeid en management verdelen; er is de Critical Race Theory, die haat tussen het ene ras en het andere aanwakkert; er zijn zogenaamde bewegingen voor sociale rechtvaardigheid, die de armen tegen de rijken stellen, de minderheid tegen de meerderheid, de burger tegen de politie, het milieu tegen de menselijkheid.

Deze kunstmatige conflicten helpen het marxisme op twee manieren vooruit. Ten eerste bevorderen ze klassenstrijd, waarvan de communisten hopen dat ze een revolutie teweeg zullen brengen en de collectivistische staat tot stand zullen brengen. Ten tweede moedigen ze mensen aan om sociale problemen de schuld te geven van het traditionele begrip van mannelijke en vrouwelijke naturen, en van de historische sociale structuren die door de Schrift worden onderschreven en geheiligd door de Kerk en Traditie. Oplossing: breek het patriarchaat af, breek de hiërarchische autoriteit af – en het communisme zal hun plaats innemen.

Hun argument is natuurlijk onzin. Katholieken weten dat sociaal kwaad direct of indirect het gevolg is van de erfzonde, die niet kan worden genezen door revolutie maar door heiligende genade. Studenten van de Schrift en de Traditie weten dat de Kerk de voorkeur geeft aan de aloude instellingen en structuren van het christendom om de eenvoudige reden dat ze de optimale voorwaarden bieden voor de verspreiding van heiligmakende genade, die op zijn beurt de menselijke bloei in dit leven (en de redding van zielen) bevordert.

De meest pijnlijke stap in het weerstaan van het marxisme is de eerste: bereid zijn zijn voet aan de grond in ons eigen hart te vernietigen.

Onthoud dat wij, geen marxisten, de vrienden van de mensheid zijn. In een toespraak die op 30 juni 1975 in Washington DC werd gehouden, sprak Solzjenitsyn over zijn afkeer van de uitdrukking ‘anticommunisme’. Het is een slecht ontworpen uitdrukking, uitgevonden door mensen die de etymologie niet kennen, klaagde hij: door anticommunisme te definiëren in relatie tot het communisme, “doet het alsof het communisme iets origineels, iets basaals, iets fundamenteels is.”

Maar het primaire concept is menselijkheid. Communisme, zegt Solzjenitsyn, betekent ‘anti-menselijkheid’ zijn. Iemand omschrijven als ‘anti-communist’ is dus zeggen dat hij ‘anti-anti-menselijk’ is, wat het communisme ten onrechte de status van een positieve filosofie geeft. Daarom concludeerde Solzjenitsyn: “Wat tegen het communisme is, is voor de mensheid. Deze onmenselijke communistische ideologie niet accepteren, verwerpen is gewoon een mens zijn.”

Lik geen kommen uit. In One Day in the Life of Ivan Denisovitsj (1959) herinnert de held zich het advies dat hem werd gegeven toen hij voor het eerst in de werkkampen aankwam: “Een man kan hier wonen, net als overal. Weet je wie het eerst kraakt? De man die kommen likt, zijn vertrouwen stelt in de ziekenboeg, of peetvader piept [kampjargon voor de plaatselijke informant].”

Waarom stierven de mannen die kommen uitlikten het eerst? Omdat ze overgeleverd waren aan hun eetlust. Ze zouden niet de morele kracht ontwikkelen die nodig is om barre omstandigheden te overleven. Het waren geestelijke zwakkelingen.

Geestelijke zwakkelingen kunnen de pro-marxistische sociale druk niet weerstaan zonder onder de druk te barsten. Solzjenitsyn geeft ons een model van spirituele kracht in hetzelfde boek, een lange oude gevangene die nog nooit “ondergedoken” was:

Hij at gestaag zijn dunne koekje, maar in plaats van zijn hoofd bijna in de kom te dompelen zoals de rest, droeg hij zijn gehavende houten lepel omhoog…. Zijn gezicht was mager afgesleten, maar het was niet het zwakke gezicht van een opgebrande invalide, het was als donkere gebeitelde steen. Aan zijn grote schrale en zwartgeblakerde handen kon je zien dat hij in al zijn jaren daarbinnen nooit een zachte baan had gehad…. Maar hij weigerde onder zijn knokkels te kruipen: hij legde zijn driehonderd gram [brood] niet op de vuile tafel, spetterde niet, zoals de anderen, hij deed het op een doek die hij regelmatig waste.

Hij is geen slachtoffer, hoewel hij uitgehongerd is en brutaal wordt behandeld zoals de rest. Hij houdt zijn hoofd hoog en brengt zijn eten naar zijn mond, waarmee hij de heerschappij toont die hij over zijn passies heeft bereikt. Hij legt zijn brood op een schone doek, niet omdat hij kieskeurig of verwijfd is – zijn gezicht “als donkere gebeitelde steen” en zijn gekloofde handen tonen zijn mannelijke kracht – maar omdat dit gebaar van waardigheid getuigt van de waarde van de ziel en haar spirituele bestemming.

Marxisme is materialistisch atheïsme. Waardig gedrag gaat het tegen door stil, maar krachtig, te getuigen van het bestaan en de adel van de ziel.

Ondersteun traditionele vormen van autoriteit. In Solzjenitsyn’s Harvard Address (1978) legde hij uit hoe moderne westerse democratieën zijn ontworpen om de heerschappij van middelmatigheid te verzekeren:

Een staatsman die iets belangrijks en zeer constructiefs voor zijn land wil bereiken, moet voorzichtig en zelfs timide te werk gaan; er zijn duizenden haastige en onverantwoordelijke critici om hem heen, het parlement en de pers blijven hem afwijzen. Terwijl hij vooruitgaat, moet hij bewijzen dat elke stap van hem gegrond en absoluut foutloos is. Eigenlijk krijgt een uitmuntend en bijzonder begaafd persoon die ongebruikelijke en onverwachte initiatieven in gedachten heeft nauwelijks de kans om zich te laten gelden; vanaf het begin zullen tientallen vallen voor hem worden uitgezet. Zo triomfeert middelmatigheid met het excuus van beperkingen opgelegd door de democratie.

Hier is een voorbeeld uit de praktijk. Stel dat een president van de Verenigde Staten de socialistische propaganda op scholen wilde stoppen (zoals president Trump deed). Onder het huidige systeem is het bijna onmogelijk om dat te doen. De hervormingen die Trump probeerde, werden onmiddellijk ongedaan gemaakt bij zijn vertrek uit zijn ambt. Maar zo hoort het te zijn, zullen verdedigers van de hedendaagse democratie betogen: belangrijker dan het stoppen van het socialisme op scholen, is ervoor te zorgen dat presidenten niet te veel macht hebben – want terwijl de ene leider goede initiatieven nastreeft, kan de volgende slecht zijn.

Maar zoals Solzjenitsyn opmerkt, beperkt het verminderen van de macht van een bepaalde autoriteit zijn vermogen tot het goede zelfs meer dan zijn vermogen tot het kwade, omdat middelmatigheid steevast in de richting van het kwaad neigt. (Bedenk dat ondanks controles op de macht, slechte leiders met succes progressieve agenda’s pushen.) De samenleving is de verliezer, terwijl het marxisme de winnaar is, want een verzwakte of onbekwaam autoriteit kan er niet krachtig tegen optreden, noch kunnen individuen zonder effectief leiderschap.

Dit is belangrijk voor katholieken die begrijpelijkerwijs geschokt zijn door de morele en leerstellige afwijking van bepaalde leden van de hiërarchie om te overwegen. We kunnen ons niet tegen alle autoriteit keren omdat sommige leiders slecht zijn. Natuurlijk is het legitiem om afstand te nemen van een autoriteit die, bewust of onbewust, de verkeerde kant opgaat. Maar het is niettemin noodzakelijk om het principe van persoonlijk gezag hoog te houden. Anders, als een goede man een leider wordt, hoe zullen de dingen dan veranderen?

Vertel geen leugens. Leugens waren overal in Sovjet-Rusland, en ze zijn nu overal: leugens over God, leugens over de aard van man en vrouw, leugens over wat goed en wat kwaad is. In zijn essay Live Not by Lies (1974) biedt Solzjenitsyn “de eenvoudigste, de meest toegankelijke sleutel tot onze bevrijding” van het marxisme: “een persoonlijk niet-deelnemen aan leugens! Zelfs als alles bedekt is met leugens, zelfs als alles onder hun heerschappij staat, laten we ons dan op de kleinste manier verzetten: laat hun heerschappij niet door mij standhouden!

Er is moed voor nodig om jezelf onvoorwaardelijk in de handen van de waarheid te leggen (ook al is het alleen jezelf in de uiterst betrouwbare handen van God plaatsen). Maar als je eenmaal voor de waarheid hebt gekozen, is de rest gemakkelijk; het zijn degenen die deelnemen aan leugens die hun leven kwellend doorbrengen. Solzjenitsyn, met het inzicht van een groot kunstenaar, laat dit zien in Cancer Ward (1969). Twee patiënten uit het Sovjettijdperk vergelijken hun ontberingen. De eerste somt oorlog, werkkampen, ballingschap, gebrek aan onderwijs en het verlies van zijn carrière op. Maar de ander, Shulubin, een voormalige professor die nooit in de buurt van een oorlog of een gevangenis is geweest, houdt vol dat zijn leven veel moeilijker is geweest. “Ik zal je iets vertellen. Je hebt niet veel hoeven liegen, begrijp je? Je hebt je in ieder geval niet zo laag hoeven te buigen – dat zou je moeten waarderen!’

Elk compromis dat de Sovjets van hem eisten, accepteerde Shulubin, uit angst dat zijn kinderen van hem zouden worden afgenomen. Hij juichte elke veroordeling van de onschuldigen toe en sprak de partijlijn na. Uiteindelijk werd hij bibliothecaris in een verre regio. Van tijd tot tijd moest hij bepaalde oude boeken uit de schappen trekken en vernietigen, zodat mensen geen toegang zouden krijgen tot ideeën uit het verleden. Nu, laat in zijn leven, afgewezen door zijn ondankbare kinderen, is hij vol schaamte en spijt, omdat hij het gevoel heeft dat hij zijn integriteit heeft ingeruild voor een pot potage. (een beker soep / een schotel linzen

“Ik was blij om mijn kinderen groot te brengen, maar ze spuugden op mijn ziel…. Om dit geluk te bewaren nam ik boeken die vol van waarheid waren en verbrandde ze in de kachel…”

Het is tragisch. Maar de eerlijkheid van Shulubins bekentenis laat ruimte voor hoop. Het is nooit te laat om de waarheid te vertellen.

Door Jane Stannus

Jane Stannus is journalist en vertaler. Haar schrijven is ook verschenen in de Catholic Herald of London, The Spectator USA en de National Catholic Reporter .

Lees over kunstmatige rellen en conflicten en de gevolgen o.a steeds weer bij Makow

20210727 Over dodelijke invloeden in onze geschiedenis 25

via in the bible

Dood van alle naties v.a. 1517

en deze

Ga verder naar: 1932-1945

NB.: de site werkte niet meer maar lijkt het weer te doen

Google translate gebruikt en niet aangepast.

1940

Een artikel met een verontrustende vooruitziende blik verschijnt in de Palm Beach Post waarin wordt beweerd dat ” 6 miljoen Joden in Europa” gedoemd zijn tot vernietiging”, als de nazi’s winnen.

1940

Stalin zet zijn mars door Europa voort, annexeert zwakke landen zonder weerstand, en krijgt geen berichtgeving van de zionistische pers, die er uitsluitend op gericht is te doen alsof Hitler in feite Stalin is.

Nadat Stalin een deel van Roemenië heeft geannexeerd, gaat de Roemeense leider Ion Antonescu naar Berlijn en ondertekent hij het Tripartite Pact, dat zich aansluit bij Duitsland, Italië en Japan.

Duitse inlichtingenrapporten hebben onthuld dat Stalin plannen heeft om Duitsland aan te vallen, en nooit van plan was om de Duitsers op lange termijn te steunen, ondanks het Molotov-Ribbentrop-pact uit 1939.

Bijna 20% van de Duitse olie komt uit de Ploesti-olievelden in Roemenië, en om het verlies van deze essentiële hulpbron te voorkomen, worden Duitse troepen naar Roemenië gestuurd om de olievelden te beschermen.

Nadat hij zich bij Duitsland heeft aangesloten om Stalin te vertragen, wordt Antonescu door de pers gebrandmerkt als een verrader en antisemiet.

1940

In een bizarre openbare verklaring belooft Groot-Brittannië de internationale Joden een “Nieuwe Wereldorde”.

De belofte is net zo eigenaardig als de Balfour-verklaring van 1917, waarin de Britten beloofden Palestina (een onafhankelijke natie waarover Groot-Brittannië geen gezag had) aan de internationale Joden te zullen uitleveren.

Deze keer wordt een Nieuwe Wereldorde beloofd. Deze belofte lijkt nog vreemder omdat Groot-Brittannië geen gezag heeft over de wereld, of haar orde.

De belofte wordt gedaan door de Britse Lord Arthur Greenwood aan de hoogste zionistische rabbijn Stephen Wise. Na de Balfour-verklaring hadden de zionisten de Verenigde Staten in een oorlog gebracht waar de VS niets mee te maken hadden. Toen sloegen de Verenigde Staten de Duitsers tot onderwerping en redden Groot-Brittannië.

Misschien is er een soortgelijk plan in de maak voor de Zionistische Oorlog 2.

1940

Bijna elke dag tijdens de verkiezingscampagne van 1940 herhaalt de zionist Franklin Delano Roosevelt een mantra die het Amerikaanse publiek zo graag wil horen: “Ik zeg tegen jullie, moeders en vaders, en ik zal het keer op keer zeggen. Uw jongens zullen niet naar een buitenlandse oorlog worden gestuurd.’ Als een goede communistische leider doet Roosevelt tegelijkertijd achter de schermen precies het tegenovergestelde en gaat hij door met het regelen van een deelname van de VS aan de oorlog. Hoewel veel nationalisten het publiek proberen te waarschuwen dat Roosevelt over alles liegt, worden ze door de pers gebrandmerkt als ‘isolationisten’ en ‘antisemieten’. In een van de ergste verkiezingsfouten in de Amerikaanse geschiedenis wordt Roosevelt herkozen.

De reden voor de uitkomst is dat de tegenstander van Roosevelt, de melige mond Wendell Willkie, eigenlijk een democraat is die van kant wisselt en zich voordoet als een Republikein, zodat Roosevelt in wezen ongehinderd kan optreden. Willkie is een advocaat uit New York die nooit een ambt heeft bekleed en totaal geen idee heeft van buitenlandse en binnenlandse zaken.

De trucs van de Democraten werpen hun vruchten af.

Het naïeve Amerikaanse publiek van 1940 is nog steeds aan het herstellen van een vreselijke door de communisten veroorzaakte depressie en is aan het bijkomen van de massale regeringsuitbreiding die daarop volgde. Gebombardeerd met verwarrende perspropaganda en wereldoorlog, zijn ze gewoon geen partij voor de meesterlijke zionistische internationalisten. Roosevelt blijft in functie voor een ongekende derde termijn.

De democraat Willkie doet alsof hij een Republikein is en voert een lachwekkende campagne als de aangewezen valsspeler.

Natuurlijk is Willkie gewoon een andere zionistische handlanger van de One World-regering, zoals Teddy Roosevelt, de George Bushes, John McCain, Mitt Romney, Fox News en talloze andere ‘Republikeinen’.

1941

Nu de verkiezingen voorbij zijn, staat het Roosevelt vrij om al zijn campagnebeloftes te verraden, aangezien hij nog 4 jaar veilig is.

Een van zijn eerste opdrachten in zijn nieuwe termijn is het ondertekenen van het rampzalige Lend-Lease-programma.

Hierdoor kan Amerikaans militair materieel naar elk land worden gestuurd, in directe tegenstelling tot de wensen van het Amerikaanse publiek. Aanvankelijk wordt het publiek verteld dat het doel van de daad is om Groot-Brittannië te helpen tegen Hitler. Later wordt het ware doel onthuld wanneer de ontzagwekkende Amerikaanse militaire macht wordt gebruikt om de Sovjet-Unie en China te bewapenen en het communisme in een groot deel van Europa en Azië te vestigen.

Er is een verschrikkelijk precedent geschapen en in de komende 8 decennia zullen wapens, betaald door de Amerikaanse belastingbetaler, over de hele planeet verscheept worden voor ‘regimeverandering’.

(Regimeverandering: de verwijdering en vervanging van wereldleiders die niet toestaan dat zionistische plundering van hun nationale hulpbronnen wordt toegestaan. Eenmaal vervangen, wordt een of andere vorm van communisme tot stand gebracht – een systeem waarbij een gecontroleerde tiran de mensen in toom houdt terwijl hun hulpbronnen worden geplunderd. De tiran krijgt in ruil daarvoor een comfortabel leven en een gestage stroom van seksslaven: vrouwen, kinderen, mannen, dieren, wat de voorkeur van de tiran ook is)

Met het Lend-Lease-programma hebben de zionisten nu de onbeperkte militaire macht die ze nodig hebben om hun wereldregering te vestigen.

In zijn boek Design For War zegt Frederic Sanborn:

“De ruimte verbiedt een uitgebreid verslag van alle politieke manoeuvres die tot stand hebben gebracht (Lend-Lease.)

Er kunnen slechts drie zaken op een beknopte manier worden vermeld: ten eerste, dat vage terreurverhalen over een invasiecrisis waarmee Groot-Brittannië werd geconfronteerd – in het geval een nogal valse en synthetische crisis – werden gebruikt als een van de propagandamiddelen om de uitvoering ervan veilig te stellen; ten tweede, dat als gevolg van zijn passage op 9 maart 1941, het Congres de oorlogvoerende macht aan de heer Roosevelt overgaf, en hem in staat stelde oorlog te voeren, al dan niet verklaard, waar ook ter wereld; en ten derde was die lening, zoals de meeste andere maatregelen van de heer Roosevelt, volkomen onneutraal en in strijd met de elementaire regels van het internationaal recht.”

Het gruwelijke Lend Lease precedent wordt al bijna een eeuw gebruikt om illegale zionistische oorlogen over de hele wereld te bestrijden met behulp van Amerikaanse belastingdollars, en om zijn militaire technologie over te dragen om terroristische en communistische regimes overeind te houden.

1941

Duitsland realiseert zich dat het pact met Italië een vergissing was. Terwijl Duitsland in het defensief zit, is Mussolini geïnteresseerd in het vergroten van de invloed van Italië en is hij begonnen aan dwaze en onnodige militaire avonturen in Albanië, Noord-Afrika en Griekenland. Als de Britse troepen arriveren om Griekenland te helpen, realiseert Mussolini zich dat hij tot over zijn oren in de knoop zit. Duitsland is gebonden aan hun defensiepact en moet hulp sturen. Duitse troepen komen aan in Griekenland en buurland Joegoslavië. De krantenkoppen in de westerse pers zijn voorspelbaar: Duitsers vallen Griekenland en Joegoslavië binnen.

Het is een lange weg geweest, maar de zionisten zijn geduldig en meedogenloos geweest en dwingen Duitsland eindelijk tot een grootschalige oorlog.

1940

Roosevelt heeft er genoeg van. Ondanks een stortvloed aan oorlogspropaganda, films, posters, toneelstukken, radioshows, tijdschriftartikelen, toespraken, accepteert het publiek de dreiging van Hitler gewoon niet en wil het niet bij de oorlog betrokken zijn.

Roosevelt gaat gewoon in zijn eentje ten strijde. Zonder de steun van het publiek kan hij niet langer wachten.

Zijn ambassadeur in Groot-Brittannië, Harry Hopkins, zegt tegen Winston Churchill: “De president is vastbesloten dat we samen de oorlog zullen winnen. Vergis je er niet in. Hij heeft me hierheen gestuurd om je te vertellen dat hij je koste wat kost en met alle middelen zal doorstaan, wat er ook met hem gebeurt – er is niets dat hij niet zal doen voor zover hij menselijke macht heeft.’ Deze gebeurtenissen markeren de eerste van honderden keren in de volgende eeuw dat de zionisten gewoon het Amerikaanse leger zullen gebruiken zonder toestemming voor hun militaire operaties. Er is geen oppositie omdat zij de pers controleren.

In zijn boek Design For War beschrijft Frederic Sanborn de illegale oorlogshandelingen die in 1941 door Roosevelt werden uitgevoerd:

“Beschadigde Britse oorlogsschepen moesten worden gerepareerd op Amerikaanse marinewerven.

In april werd twee miljoen ton aan scheepslading verkregen en door de Rode Zee gestuurd om de Britse campagnes in het Middellandse Zeegebied te helpen, en er werd in het geheim een grote bevoorradingsbasis opgezet in Basra… En uiteindelijk was het op 18 april 1941 dat Dhr. Roosevelt strekte zich uit tot 26° westerlengte – meer dan drieduizend mijl van New York – de beweerde grens van het westelijk halfrond – waar Amerikaanse oorlogsschepen de Britten zouden helpen. Het bevel voor deze actie werd uitgevaardigd op 24 april 1941.

In maart 1941 begonnen Amerikaanse legervliegtuigen te patrouilleren in de Noord-Atlantische Oceaan, vanuit Newfoundland, tegen Duitse onderzeeërs; in april 1941 werd Groenland illegaal bezet; in mei 1941 werden plannen gemaakt, en later verlaten, om de Azoren en Martinique te veroveren. Ondertussen debatteerde dhr. Roosevelt of hij Amerikaanse onderzeeërs opdracht moest geven om het Duitse slagschip Bismarck aan te vallen en tot zinken te brengen.

In juni kwam de heer Roosevelt met de heer Churchill overeen om de Britse troepen in IJsland af te lossen, en dit werd gedaan op 7 juli 1941. Het was ook in juni 1941 dat de heer Roosevelt de sluiting beval van alle Duitse en Italiaanse consulaten in de Verenigde Staten.

Eind juni en juli 1941 waren grotendeels bezig met de nasleep van de Duitse aanval op Rusland. De heer Roosevelt, de heer Hopkins en anderen haastten zich om Rusland te overspoelen met aanbiedingen van Amerikaanse hulp. Het schijnt de uiterst eenvoudige politiek te zijn geweest om onbeperkte en onvoorwaardelijke hulp te verlenen, niet alleen aan de echte vijanden van Duitsland, maar ook aan de voormalige handlangers van dat land. De heer Churchill kon op zijn minst scherp spreken over het standpunt van de communisten “dat zij ons een grote gunst verleenden door in hun eigen land voor hun eigen leven te vechten”, maar toen de heer Hopkins naar Rusland ging “in ruil voor het aanbod van zulke hulp vroeg hij niets.” De vervulling van de Russische eisen kreeg de eerste prioriteit van de heer Roosevelt boven al het andere,

De heer Roosevelt herhaalde tegen de heer Churchill zijn voorliefde voor een niet-verklaarde oorlog, zeggende: ‘Ik mag nooit de oorlog verklaren; Ik kan oorlog voeren. Als ik het Congres zou vragen om de oorlog te verklaren, zouden ze er drie maanden over kunnen twisten.’

…Dhr. Roosevelt … beweerde … dat de nazi’s “internationale bandieten” waren en verklaarde:

. . . ‘Als je een ratelslang ziet die klaar staat om toe te slaan, wacht dan niet tot hij heeft toegeslagen voordat je hem verplettert.

Deze nazi-onderzeeërs en raiders zijn de ratelslangen van de Atlantische Oceaan. . . Als Duitse of Italiaanse oorlogsschepen de wateren betreden waarvan de bescherming noodzakelijk is voor de Amerikaanse verdediging, zullen ze dat voortaan op eigen risico doen.’

Dit was de ‘shoot-on-sight’-toespraak, en het kondigde publiekelijk een klein deel van de inhoud van Oorlogsplan 51 aan, dat al in het geheim van kracht was.

De heer Churchill vermeldde in een “meest geheime” brief aan generaal Smuts dat het Amerikaanse volk vrij onwetend was gehouden van “het uitgestrekte gebied waarop het moet worden toegepast”. Hier was inderdaad een niet-verklaarde oorlog. Op 13 september beval de heer Roosevelt de Atlantische Vloot om konvooien te escorteren waarin geen Amerikaanse schepen waren. Het was ook rond deze tijd dat de heer Roosevelt ermee instemde om de heer Churchill te voorzien van “onze beste transportschepen” – twaalf lijnschepen en twintig vrachtschepen, bemand door Amerikaanse bemanningen – om twee Britse divisies naar het Midden-Oosten te vervoeren. Eerder waren vijftig Amerikaanse tankers overgebracht naar Groot-Brittannië en vier naar Rusland, wat leidde tot een benzinetekort en een avondklok in het oosten van de Verenigde Staten.

…In een passage waarvan het belang in die tijd over het hoofd werd gezien, liet hij voorzichtig doorschemeren dat de Republiek gebonden was aan zijn geheime [zionistische] verplichtingen, waarbij hij veelbetekenend zei: ‘Heel eenvoudig en heel botweg – we zijn gezworen om onze eigen roeien in de vernietiging van het Hitlerisme.’”

Amerikaanse troepen in Groenland. De zionisten komen tot een belangrijk besef. Als we de hele pers bezitten, is het niet nodig om toestemming te vragen om de Amerikaanse oorlogsmachine te gebruiken. We kunnen het gebruiken wanneer we maar willen.

1941

Stalins geheime plannen voor Europa worden nu openlijk onthuld. Na het ondertekenen van vredesverdragen met Duitsland, Finland en Polen, heeft hij sindsdien Finland en Polen aangevallen en nu begint hij troepen te verzamelen langs de Duitse oostgrens. Hitler is al bezig met Groot-Brittannië en de tegenslagen van Italië en realiseert zich dat Stalin plotseling de meest directe bedreiging voor Duitsland is. Wanneer Stalin zijn verdedigingsplan en mobilisatieplan (DP-41 en MP-41) goedkeurt, reageert Duitsland met Operatie Barbarossa.

Zoals alle communistische leiders hebben Stalins leugens over zijn militaire superioriteit zelfs Stalin zelf voor de gek gehouden.

Zijn troepen worden gevangen genomen in offensieve posities en gemakkelijk verslagen door de Duitsers. Miljoenen Sovjet-troepen worden gevangengenomen en vitale wapens en communicatieapparatuur worden in beslag genomen. Het Sovjetleger wordt geneutraliseerd en Stalins plan voor de verovering van Europa komt tot een einde. De Duitsers worden begroet als helden en bevrijders in de Sovjet-Unie terwijl ze naar Moskou marcheren.

In zijn latere boek Icebreaker beschrijft Sovjetofficier Viktor Suvorov Stalins Europese veroveringsplannen. Ze lijken op zionistische plannen om communistische tirannie over Europa te verspreiden. Hierdoor zal de Amerikaanse belastingbetaler Stalin spoedig doen herleven en deze exacte uitkomst voor de zionisten in het grootste deel van Oost-Europa vergemakkelijken.

Maar de inspanningen van Hitler redden West-Europa wel van het communisme (tijdelijk)

Hij stelt:

“Als de golf van meer dan 20.000 [Sovjet-]tanks, honderden divisies, tienduizenden artilleriestukken, samen met meer dan 10.000 vliegtuigen, niet was tegengehouden om tegen het Reich in beweging te komen, dan zou heel Europa verloren.”

Opnieuw worden de Duitsers begroet als bevrijders.

1941

Er is een grote stilte gekomen vanuit de Sovjet-Unie in de westerse wereld. De omstandigheden zijn zo afschuwelijk dat ze in de doofpot worden gestopt om te voorkomen dat Europa en de Verenigde Staten ontdekken wat hen te wachten staat wanneer de zionisten de volledige macht krijgen.

Af en toe publiceert de westerse pers een positief propagandastuk om het ‘christendom’ te laten voorstellen dat het redelijk goed gaat in Rusland.

Wanneer Duitse troepen in Rusland aankomen, zijn ze in totale shock door wat ze ontdekken.

De Sovjet-Unie is zo dicht bij de hel op aarde als de menselijke geest kan bevatten.

Overlevenden uit dit tijdperk zeggen dat er geen woorden zijn die ooit kunnen beschrijven wat hun mensen hebben meegemaakt.

De Duitse soldaten beginnen brieven naar huis te schrijven die voor het eerst licht in de duisternis werpen en aan de buitenwereld het pure kwaad onthullen dat het Russische volk onder het communisme is aangedaan.

De brieven van de Duitse troepen in 1941 zijn een cruciaal stuk geschiedenis en bieden een glimp naar de buitenwereld die anders nooit zou zijn gezien, en laten zien wat het communisme belooft te leveren aan alle naties.

“Ik schrijf deze brief vanuit de verlatenheid van een Oekraïens bosdorp, 40 kilometer van Kiev, dat we over een paar dagen hopen te veroveren….

De armoede, ellende en vuiligheid die we de afgelopen weken hebben gezien en meegemaakt is niet te beschrijven.

U kunt zich thuis de verschrikkelijke gevolgen van het bolsjewisme in dit vruchtbare land niet voorstellen. Alles wat we vroeger in kranten en boeken lazen verbleekt in het licht van de verschrikkelijke realiteit. Onze ogen zoeken tevergeefs naar een teken van opbouw, naar een spoor van vooruitgang, naar een stukje cultuur. We verlangen naar de aanblik van een schoon huis, een ordelijke straat, een paar verzorgde tuinen, een paar bomen! Waar we ook kijken, er is vuiligheid, verval, verlatenheid, ellende, dood en lijden!

Overal zien we de geest van het bolsjewisme in de gekwelde blik van boeren, de lege blikken van gevangenen, de honderden vermoorde mensen, de boerderijen, verlaten gebouwen en verwoeste huizen. Soms denk ik dat het allemaal het werk van de duivel is….

…Ik sprak met tientallen mensen wiens familieleden, vaders, echtgenoten, broers en zonen ergens in Moermansk, Siberië of het ijskoude noorden omkwamen. Duizenden stierven tijdens de grote hongersnood, vooral in 1932-1933. Duizenden meer belandden in gevangenissen en gevangenissen. De ellende van degenen die van het bolsjewisme zijn bevrijd, is onbeschrijfelijk. Elke vrije meningsuiting was verboden, elke beweging verboden. Alles in de natuur dat mooi, goed en vrij was, werd vernietigd. Alles wat God geschapen heeft, is uitgeroeid! Ze namen de zegen van het land en de ziel van de mensen. Ze brachten ze terug tot het niveau van dieren, machteloze, ellendige tot slaaf gemaakte dieren zonder hoop op leven die niet wisten of ze morgen zouden leven, die van hand in mond leefden en alleen gelukkig waren als iemand ze doodde. De hel kan niet erger zijn dan dit ‘Sovjet-paradijs. Er is geen hoop op redding. Wat het bolsjewisme de mensheid heeft aangedaan, is een zonde tegen God, een misdaad die men niet kan beginnen te begrijpen.

….Ze hebben alles van deze mensen gestolen, behalve de lucht die ze inademden. Het land dat ze van hun vaders erfden werd een collectief, het eigendom van de staat, en ze werden slaven die erger waren dan die van de donkerste middeleeuwen in Duitsland…

…..Ze moesten zich elke ochtend melden bij de commissarissen van het collectief, de hele dag werken, zelfs zondag, zonder vrije tijd. Ze behoorden tot de staat. Ze werden zogenaamd betaald, maar zagen het geld zelden. Ze kregen 33 kopeken per dag, ongeveer een derde van een mark. Ze hadden geen ploeg, geen spade, geen wagen, geen juk. Alles was zogenaamd van iedereen, alles was van de staat. De joden en partijhoofden leefden in voorspoed, de boeren hadden alleen honger, ellende, werk en dood. Niemand voelde zich verantwoordelijk voor de bodem, niemand voelde de liefde die wij Duitsers hebben voor ons vaderland, voor de bodem die van ons is. De kennis van bloed en aarde was uitgestorven. Ik sprak met 30-jarigen die het begrip eigendom niet begrepen. Ze waren opgeleid in Sovjetscholen. Dat verklaart waarom ze geen gevoel voor cultuur hadden, er geen behoefte aan hadden. Hun huizen zijn leeg, koud en verlaten, veel armer dan in Polen. Geen foto’s, geen bloemen breken de verlatenheid. Ook de kookkunst verdween, gezien de voedseltekorten. De dagelijkse voeding bestaat uit melk en brood, samen met een beetje honing en een paar aardappelen…

….Als je deze akelige armoede ziet, wordt je eraan herinnerd dat deze bolsjewistische dieren cultuur wilden brengen aan ons ijverige, schone en creatieve Duitsers. Wat heeft God ons gezegend!

… De laatste en diepste reden voor deze oorlog is om de natuurlijke en goddelijke orde te herstellen. Het is een strijd tegen de slavernij, tegen de bolsjewistische waanzin. Ik ben trots, diep trots, dat ik mag vechten tegen dit bolsjewistische monster, opnieuw vechtend tegen de vijand die ik vocht om te vernietigen tijdens de zware jaren van strijd in Duitsland …

…. De joden en bolsjewisten sleepten elke Letlander die nog in de buurt was uit zijn huis voordat de Duitsers arriveerden. Ze stalen de kostbaarheden, overgoten de huizen met benzine en staken ze in brand. De Letten die niet met de bolsjewieken mee wilden gaan, werden hun handen en voeten afgesneden, hun tong doorgesneden en daarna achtergelaten. Ze spijkerden mannen en zelfs kinderen aan de muren.

Dit zijn dingen die we hebben gezien.

Als deze criminelen ons land hadden bereikt, hadden ze ons verscheurd. Dat is duidelijk…’

-Luitenant Otto Deissenroth, Militaire Post Nummer 12 827D in een brief aan lokale groepsleider Kemmel in Altenau (Mainfranken)

“Ik was gisteren in Lemberg en zag een bloedbad. Het was verschrikkelijk. Van velen werd de huid ontdaan, mannen werden gecastreerd, hun ogen uitgestoken, armen of benen afgehakt. Sommige werden aan de muur genageld, 30-40 werden opgesloten in een kleine kamer en verstikt. Ongeveer 650 mensen in dit gebied moeten op dergelijke manieren zijn omgekomen. De stank is alleen te verdragen als men een sigaret rookt en een zakdoek voor de neus houdt. De Joden deden het meeste. Nu moeten ze de graven graven. De daders zullen worden doodgeschoten. Velen stierven al door de stank. In deze stad hebben ze zelfs graven geopend en de lijken verontreinigd. Het is verschrikkelijk. Je kunt bijna niet geloven dat zulke mensen bestaan.”

-Sergeant Paul Rubelt, Militaire Post Nummer 34 539 F, in een brief aan Miss Grete Egger, Lebring 71, Steiermark

“Er was een grijze wolk boven Lemberg toen we aankwamen. De stank was nauwelijks te verdragen. De Russen waren na een harde strijd de stad uit gegooid. Twee uur later vond ik de bron van de stank. De bolsjewisten en joden vermoordden op beestachtige wijze 12.000 Duitsers en Oekraïners. Ik zag zwangere vrouwen aan hun voeten hangen in de gevangenis van de GPU. Ze hadden de neuzen, oren, ogen, vingers, handen en armen en benen van andere vrouwen doorgesneden. Sommigen hadden zelfs hun hart eruit gesneden. 300 weeskinderen tussen de 2 en 17 jaar waren aan de muur genageld en afgeslacht. Nadat ze klaar waren met de marteling, gooiden ze de mensen, van wie de meesten nog leefden, op een stapel van 3 meter diep in de kelder, overgoten ze met benzine en staken ze in brand. Het was verschrikkelijk! We konden niet geloven dat we hadden geleden als het bolsjewisme ons had bereikt– NCO K. Suffner, Militaire Post Nummer 08 070 in een brief aan collega’s

…Ik kan echt niet beschrijven wat we in Lemberg hebben gezien. Het is veel, veel erger dan de Duitse kranten konden beschrijven. Men moet het gezien hebben. Zelfs de stank van lijken, die tot ver buiten de gevangenismuren merkbaar was, was genoeg om iemand ziek te maken. En de scène zelf. Honderden vermoorde mannen, vrouwen en kinderen, afschuwelijk verminkt. Mannen hadden hun ogen uitgestoken, een pastoor met zijn buik opengesneden en het lichaam van een geslachte baby erin gestopt . Ik kan je ergere verhalen vertellen, maar zelfs deze maken me van streek, en ik ben inmiddels aan zulke dingen gewend … -Luitenant Lorenz Wächter in een brief aan een politiek leider in Neunkirchen: 20-8-1941

Iedereen die eerder een andere mening had over de Sovjet-Unie, is hier snel van genezen. De armoede is verschrikkelijk. Zelfs de boeren hebben niets te eten. Ze smeken van ons. Er zijn overal luizen en vuil. Je moet oppassen dat je ze niet van de bewoners krijgt.

Deze mensen weten niet anders. Ze zitten in hun hutten en verwijderen luizen van elkaar. Ze vinden het niet erg als iemand kijkt. Ik heb genoeg van dit arbeidersparadijs. We zullen blij zijn om hier weg te zijn.

– Korporaal Otto Kien, militaire post 18, 756, in een brief aan de fabrieksleiding van de Conrad Scholtz-fabriek. Barmbeck Rusland, 8 augustus 1941

In de eerste brief hierboven is er één regel die de essentie van Satans werk op aarde weergeeft:

“Alles wat door God geschapen was, werd vernietigd.”

Dit is het gewenste resultaat.

“De klagers en betweters die we nog steeds in het Reich hebben” zijn de linksen die tegenwoordig elke natie in de wereld overspoelen, elke vrijheid aanvallen, klagen over elke waargenomen onvolmaaktheid in het leven en elke christen vernederen.

Ze zijn doof, stom en blind voor de wereld waarin ze leven en ze zullen iedereen met zich mee naar beneden halen.

Wat het Russische volk in de 20e eeuw heeft meegemaakt, kan het Amerikaanse volk en de rest van Europa in de 21e eeuw verwachten, vanwege hun onvermogen om door te dringen tot de volgelingen van Links en deze te wekken.

1941

Zodra Hitler Rusland binnenvalt, ontstaat er een zionistische razernij om hulp aan Stalin te leveren.

Senator Robert A. Taft uit Ohio houdt op 29 juni een radiotoespraak, die de volgende profetische passage bevat:

“Hoe kan iemand het idee slikken dat Rusland strijdt voor democratische principes?

Toch kondigde de president [Roosevelt] maandag aan dat de aard en de hoeveelheid van de hulp alleen wachten op een onthulling van de Russische behoeften … “

[Een blanco cheque van de Amerikaanse belastingbetaler aan Stalin]

“…Om de vier vrijheden over de hele wereld te verspreiden, zullen we vliegtuigen, tanks en kanonnen naar het communistische Rusland verschepen. Maar geen enkel land was meer verantwoordelijk voor de huidige oorlog en de Duitse agressie dan Rusland zelf. Behalve het Russische pact met Duitsland zou er geen invasie van Polen zijn geweest. Toen bleek Rusland net zo’n agressor te zijn als Duitsland. In naam van de democratie moeten we een communistisch bondgenootschap sluiten met de meest meedogenloze dictator ter wereld…

Maar de overwinning van het communisme in de wereld zou veel gevaarlijker zijn voor de Verenigde Staten dan de overwinning van het fascisme. Er is nooit het minste gevaar geweest dat de mensen van dit land ooit het Bundisme of Nazisme zouden omarmen … Maar het communisme vermomt zich, vaak met succes, onder het mom van democratie”

De boodschap van Taft is too little too late. Hitlers snelle nederlaag van Stalin is een grote tegenslag voor de zionisten, vooral omdat de verschrikkingen van het communistische Rusland het risico lopen te worden blootgesteld aan de rest van de wereld, waarvan de Sovjet-Unie was afgesneden.

De VS en Groot-Brittannië beginnen hun militaire middelen in te pompen om Stalin weer op de been te krijgen.

In 1941 worden 487 tanks aan Stalin geleverd en in 1942 nog eens 5.500.

Ongelooflijk, onder de grootste misleiding aller tijden, de fictieve dreiging van Adolf Hitler, de belastingbetalers van naties die denken dat ze vechten voor vrijheid, sturen de communistische dictator en massamoordenaar Ioseb Djugashivili, dba Joseph Stalin:

400.000 vrachtwagens, 11.000 vliegtuigen, 4.000 bommenwerpers, 12.000 tanks en gevechtsvoertuigen, 32.000 motorfietsen, 13.000 locomotieven en treinwagons, 8.000 luchtafweerkanonnen, 135.000 machinepistolen, 300.000 ton explosieven, 40.000 veldradio’s, 400 radarsystemen, 400.000 metaalbewerking machinegereedschappen, enkele miljoenen tonnen voedsel, staal, andere metalen, olie en benzine en chemicaliën, gedurende de komende 3 jaar. Stalin heeft alle militaire macht ter wereld tot zijn beschikking.

Stalin is tot de tanden bewapend met ultramoderne wapens, betaald door boeren in Ohio, kappers in Californië en schoolbuschauffeurs in Georgië.

1941

Nu Duitsland in Rusland wordt begroet als bevrijders, wordt een favoriete marxistische strategie gebruikt om het sentiment tegen de Duitsers te keren: de valse vlagaanval.

Op 29 juni roept het Centraal Comité van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie alle Partij-, Sovjet-, Vakbonds- en Komosol-organisaties op om “partijdige divisies en afleidingsgroepen” te vormen en de Duitse indringers te achtervolgen en te vernietigen in een “meedogenloze strijd … tot de laatste druppel bloed”

Is zijn boek Stalin: Triumph and Tragedie auteur Dimitri Wolkogonow merkt op dat burgers de opdracht krijgen Duitse uniformen aan te trekken en valse vlagaanvallen uit te voeren die aan Duitsers worden toegeschreven:

“straten en bruggen, brandstof- en voedselmagazijnen opblazen of beschadigen, voertuigen en vliegtuigen in brand steken, spoorwegongevallen veroorzaken, de vijanden dag of nacht geen rust geven, ze vernietigen waar je ze ook tegenkomt, ze met alles doden bij de hand: bijl, zeis, koevoeten, hooivorken en messen … Bij het vernietigen van de vijand, deins je niet terug voor welke middelen dan ook: wurg, verbrand, vergiftig het fascistische slijm!

Alle door Duitse troepen bezette nederzettingen moeten in brand worden gestoken, tot een diepte van 40 tot 60 km achter de hoofdfrontlinie en 20 tot 30 km aan weerszijden van de wegen. Luchtmacht-, artillerie- en partizanendivisiegroepen uitgerust met flessen brandstof…

‘De zoek- en vernietigingscommando’s zullen de vernietigingsacties voortzetten in het uniform van het Duitse leger en de Waffen-SS. Dergelijke acties zetten aan tot haat tegen de fascistische bezetters en vergemakkelijken de rekrutering van partizanen in het achterland. Tegelijkertijd moet ervoor worden gezorgd dat overlevenden verslag kunnen uitbrengen over ‘Duitse wreedheden’.

‘Vooral degenen die nederzettingen achter de Duitse linies in Duitse uniformen vernietigen, moeten worden genomineerd voor het ontvangen van medailles’, staat in het bevel. De laatste zin zegt: ‘De bevolking moet worden verteld dat de Duitsers de dorpen en plaatsen in brand hebben gestoken om de partizanen te straffen’”

In strijd met het internationaal recht beginnen Sovjet-soldaten en veel door Joden geleide “Rode Partizanen” zich te kleden in Duitse militaire uniformen en terreuraanslagen te plegen tegen Russische burgers en tegen Duitse troepen.

Als gevolg hiervan hebben Duitse troepen moeite om onderscheid te maken tussen hun eigen en de Partizanen, wat resulteert in een verlies van vertrouwen en moreel onder de troepen. De zionistische journalist Ilya Ehrenburg speelt een belangrijke rol bij het aanwakkeren van haat tegen de Duitsers. In een artikel getiteld “Kill”, zegt hij:

‘We zullen doden. Als je niet minstens één Duitser per dag hebt gedood, heb je die dag verspild … Tel geen dagen; tel geen mijlen. Tel alleen het aantal Duitsers dat je hebt gedood.”

In schril contrast met de marxistische tactieken werken de Duitsers met een strikte gedragscode. Elke Duitse soldaat ontvangt een exemplaar van de 10 geboden van de Duitse soldaat waarin staat:

1. Tijdens het vechten voor de overwinning zal de Duitse soldaat de regels van ridderlijke oorlogvoering in acht nemen. Wreedheden en zinloze vernietiging zijn beneden zijn maatstaf.

2. Strijders zullen in uniform zijn of speciaal geïntroduceerde en duidelijk te onderscheiden badges dragen. Vechten in burgerkleding of zonder dergelijke badges is verboden.

3. Geen enkele vijand die zich heeft overgegeven zal worden gedood, inclusief partizanen en spionnen. Ze zullen naar behoren worden gestraft door de rechtbanken.

4. POW zal niet mishandeld of beledigd worden. Terwijl wapens, kaarten en archieven van hen moeten worden afgenomen, zullen hun persoonlijke bezittingen niet worden aangeraakt.

5. Dum-Dum kogels zijn verboden; ook mogen geen andere kogels in Dum-Dum worden omgezet.

6. Rode Kruisinstellingen zijn heilig. Gewonde vijanden moeten op een humane manier worden behandeld. Medisch personeel en legeraalmoezeniers mogen niet worden gehinderd bij de uitvoering van hun medische of administratieve werkzaamheden.

7. De burgerbevolking is heilig. Noch plundering, noch moedwillige vernietiging is toegestaan voor de soldaat. Monumenten van historische waarde of gebouwen die religieuze doeleinden, kunst, wetenschap of liefdadigheid dienen, moeten in het bijzonder worden gerespecteerd.

8. Neutraal gebied zal nooit door vliegtuigen worden betreden, noch worden gepasseerd, noch wordt er op geschoten; het zal niet het voorwerp zijn van oorlogszuchtige activiteiten van welke aard dan ook.

9. Als een Duitse soldaat krijgsgevangen wordt gemaakt, zal hij zijn naam en rang vertellen als daarom wordt gevraagd. Hij zal in geen geval onthullen tot welke eenheid hij behoort, noch zal hij enige informatie geven over de Duitse militaire, politieke en economische omstandigheden.

10. Plichtsovertredingen worden bestraft. Vijandelijke overtredingen tegen de beginselen onder 1 t/m 8 moeten worden gemeld. Represailles zijn alleen toegestaan op bevel van hogere commando’s.

Ehrenberg roept moedig aan tot oorlogsmisdaden en wreedheden vanachter een bureau honderden kilometers verderop.

1941

Het augustusnummer van de New Yorkse publicatie “The Jewish Voice” op pagina 23 zegt dat de volgende slogan door Joden moet worden aangenomen:

“Anti-communisme is antisemitisme.”

20210727 Over dodelijke invloeden in onze geschiedenis 24

via in the bible

Dood van alle naties v.a. 1517

en deze

Ga verder naar: 1932-1945

NB.: de site werkte niet meer maar lijkt het weer te doen

Google translate gebruikt en niet aangepast.

1940

Alles verandert onder Churchill.

Binnen 24 uur nadat hij aan de macht is gekomen, beveelt Churchill, grotendeels onder bevel van de zionisten Bernanrd Baurch en Frederick Lindemann, een reeks terroristische aanslagen op niet-combatterende burgergebieden in Duitsland.

Duizenden burgervrouwen en -kinderen zullen worden verbrand.

Een fundamentele regel dat vijandelijkheden alleen tegen de vijandelijke strijdkrachten mogen worden gevoerd, gaat uit het raam.

Aangezien Hitler de zionisten bij elke stap te slim af is geweest en alle regionale geschillen heeft opgelost met slechts een klein conflict met Polen, geven de zionisten het op en beginnen ze burgers te doden.

Frederick Lindemann wordt beschreven als iemand met: “een bijna pathologische haat tegen nazi-Duitsland, en een bijna middeleeuws verlangen naar wraak maakte deel uit van zijn karakter”

(In 1942 zal Lindemann opdracht geven tot de genocide van de gehele Duitse burgerbevolking . Lindemann zal Churchill een schriftelijk voorstel voorleggen dat bekend staat als de Dehousing Paper.

[Om het te laten klinken alsof het ging over het vermoorden van huizen in plaats van vrouwen, baby’s, grootouders en kinderen.]

Het voorstel stelt:

“In 1938 woonden meer dan 22 miljoen Duitsers in achtenvijftig steden met meer dan 100.000 inwoners, die met moderne apparatuur gemakkelijk te vinden en te raken zouden moeten zijn….

Als zelfs maar de helft van de totale lading van 10.000 bommenwerpers op de bebouwde kom van deze 58 Duitse steden zou worden gedropt, zou de overgrote meerderheid van hun inwoners (ongeveer een derde van de Duitse bevolking) het huis uit zijn.

Onderzoek lijkt aan te tonen dat het vernietigen van je huis het meest schadelijk is voor het moreel. Mensen lijken er meer last van te hebben dan dat hun vrienden of zelfs familieleden worden vermoord. Bij Hull waren tekenen van spanning zichtbaar, hoewel slechts een tiende van de huizen werd gesloopt. Op basis van de bovenstaande cijfers zouden we tien keer zoveel schade kunnen aanrichten aan elk van de achtenvijftig belangrijkste Duitse steden. Er lijkt weinig twijfel over te bestaan dat dit de geest van de mensen zou breken.”)

1940

In zijn boek Bombing Vindicated uit 1944 beschrijft de Britse hoofdsecretaris van het Air Ministry, JM Spaight, hoe de Britse strijdkrachten de opdracht krijgen om burgerdoelen in Duitsland te bombarderen , op een moment dat er geen conflict gaande is, behalve dat de geallieerden troepen opstellen en verzamelen op Duitse grenzen. Hij zegt:

“Wat Hitler ook wilde of niet wilde, hij wilde zeker niet dat de wederzijdse bombardementen zouden doorgaan. Hij had niet gewild dat het ooit zou beginnen. Hij wilde dat het, nu het begonnen was, zou worden afgeblazen. Er was voldoende bewijs dat hij niet wilde dat het laatste soort bombardementen de praktijk zou worden. Hij had zijn best gedaan om het te verbieden door een internationale overeenkomst.”

Hij citeert ook een Duits tijdschrift dat reflecteert op het nieuwe marxistische beleid onder Churchill:

“Deze oorlog heeft een nieuw aspect gekregen dat vooral wordt vertegenwoordigd door het bolsjewisme. De bolsjewistische visie op de oorlog bewijst dat het principe van terreur, waarmee het bolsjewisme zijn interne politiek stuurt, ook een methode van oorlogvoering is geworden. De manier waarop de Britten en Amerikanen hun terreuraanvallen op Duitse steden plannen en uitvoeren, toont aan dat deze landen op velerlei gebied onder de invloed van het bolsjewisme staan. Vandaag zijn ze al bolsjewieken, vooral in één gebied, dat van de strijd tegen de ethiek.”

Spaight’s eigen overtuiging is dat de burgeraanvallen heldhaftig waren en breder bekend hadden moeten worden gemaakt, en niet voor het publiek geheim hadden moeten worden gehouden:

“We begonnen doelen op het Duitse vasteland te bombarderen voordatde Duitsers begonnen doelen op het Britse vasteland te bombarderen. Dat is een historisch feit dat publiekelijk is toegegeven. . .. Maar omdat we twijfelden aan het psychologische effect van propagandistische verdraaiing van de waarheid dat wij het waren die het strategische offensief begonnen, hebben we ervoor terugdeinzen om ons grote besluit van mei 1940 de publiciteit te geven die het verdiende. Dat was vast een vergissing. Het was een schitterende beslissing. Het was even heroïsch, als zelfopofferend, als het besluit van Rusland om haar beleid van ‘verschroeide aarde’ aan te nemen.

Na het aantreden van Churchill worden bijna elke dag burgerdoelen gebombardeerd. Hiermee begint de Tweede Wereldoorlog. De bombardementen worden ’s nachts gedaan om maximale terreur en chaos te veroorzaken. De zionisten proberen een boze reactie van Hitler uit te lokken waardoor hij de gek zou lijken te zijn waarvan ze beweerden dat hij het afgelopen decennium in de pers was.

Na enkele maanden van Britse bombardementen op Duitse burgerdoelen zonder reden, reageert Hitler in een toespraak van september 1940:

“Terwijl er dagelijks Duitse vliegeniers en Duitse vliegtuigen over Engelse bodem vliegen, komt er overdag bijna geen enkele Engelsman over de Noordzee. Ze komen daarom ’s nachts en laten zoals u weet hun bommen lukraak en zonder enig plan los op woonwijken, boerderijen en dorpen. Overal waar ze een teken van licht zien, wordt er een bom op gegooid.

De afgelopen drie maanden heb ik geen enkel antwoord bevolen; denken dat ze dit onzinnige gedrag zouden stoppen.

Mr Churchill beschouwt dit als een teken van onze zwakte.

U zult begrijpen dat we nu een antwoord zullen geven, nacht voor nacht, en met toenemende kracht.

We zullen een einde maken aan het spel van deze nachtpiraten, daar God onze getuige is.”

Het bombarderen van niet-strijdende Duitse vrouwen, kinderen, grootouders, baby’s, honden, paarden en goudvissen door het door de zionisten geleide Groot-Brittannië is een van de grootste oorlogsmisdaden uit de geschiedenis. Maar het is erger dan oorlogsmisdaad, aangezien er geen oorlog gaande was toen het begon.

Talloze onschuldige Duitse burgers worden zonder enige reden verbrand door Churchill en Roosevelt onder leiding van hun zionistische meesters.

Wachten tot de vrouwen en kinderen in slaap vallen voordat ze worden verbrand, is de zionistische methode om terreur te zaaien.

1940

Nadat Duitsland wraak neemt door Britse burgerdoelen te bombarderen, is de oorlog aan de gang. In 1940 vinden verschillende veldslagen plaats tussen Duitsland en Groot-Brittannië.

De Slag om Duinkerken wint in wezen de oorlog voor Duitsland en lijkt vrede tot de waarschijnlijke uitkomst voor Europa te maken.

Hitler omsingelt 338.000 geallieerde troepen, en in plaats van ze te doden uit wraak voor alle burgerbombardementen, laat Hitler ze allemaal gaan, in weer een nieuwe poging om het conflict vreedzaam te beëindigen.

Later betreurde hij dat Churchill “de sportieve geest totaal niet kon waarderen” waarin hij had afgezien van de vernietiging van de British Expeditionary Force in Duinkerken.

Oh nee. Het hele leger is omsingeld.

Geef je over of sterf.

De terugtrekking van de troepen is nu voltooid. Het is een wonder. De pers publiceert een fictief verhaal over een heroïsche redding, een die nergens op slaat. Maar het hoeft geen zin te hebben. Het Amerikaanse publiek staat onder totale controle van de massa.

1940

Met een mogelijk einde aan de vijandelijkheden is weer in zicht, Hitler blijft vredesvoorstellen doen ondanks het gemakkelijk winnen van de oorlog.

Zelfs de oorlogszuchtige Halifax begint te vrezen voor zijn eigen veiligheid na de nederlaag bij Duinkerken, en begint te geloven dat het zionistische plan eigenlijk is om Groot-Brittannië te verraden (zoals ze net Polen hebben aangedaan) en Hitler het te laten vernietigen.

Halifax vertelt het Britse oorlogskabinet dat Groot-Brittannië moet vergeten de Duitsers te verpletteren en zich erop moet concentreren om zelf niet vernietigd te worden, waarbij hij stelt:

“[Brit] moest het feit onder ogen zien dat het er nu niet zozeer om ging Duitsland een volledige nederlaag op te leggen, maar om het waarborgen van de onafhankelijkheid van ons eigen rijk.”

Churchill heeft echter, net als Roosevelt, gewacht op de kans om wat bloed aan zijn handen te krijgen. Misschien wacht hij al sinds zijn kindertijd toen hij werd gepest, een periode waarover hij nadenkt:

“Harrow was een heel goede school … De meeste jongens waren heel gelukkig … Ik kan alleen maar constateren dat ik, ongetwijfeld door mijn eigen tekortkomingen, een uitzondering was. … Ik was over het algemeen behoorlijk ontmoedigd … Al mijn tijdgenoten en zelfs jongere jongens leken in elk opzicht beter aangepast aan de omstandigheden van onze kleine wereld. Ze waren veel beter, zowel bij de wedstrijden als bij de lessen. Het is niet prettig om aan het begin van de race zo volledig overklast en achtergelaten te zijn.”

Hitler beschrijft Churchill in een toespraak:

“Al meer dan vijf jaar jaagt deze man als een gek door Europa op zoek naar iets dat hij in brand zou kunnen steken. Helaas vindt hij keer op keer huurlingen die de poorten van hun land openen voor deze internationale opruier.”

Het geschil in Groot-Brittannië over het al dan niet opgeven van de oorlog in 1940 staat bekend als de oorlogskabinetcrisis. Halifax wordt de verliezer. De zionistische adviseurs van Churchill helpen hem het hoofd te bieden aan het sterke anti-oorlogsgevoel in Groot-Brittannië. Ze hebben meer dan 50 jaar gewerkt om Duitsland te vernietigen en staan nu niet op het punt alles te verliezen. Churchill leest scriptregels voor die hij in het oorlogskabinet krijgt:

“Als dit lange eilandverhaal van ons eindelijk moet eindigen, laat het dan alleen eindigen als ieder van ons ligt te stikken in zijn eigen bloed op de grond.”

(Houd in gedachten bij het lezen van deze verbazingwekkende verklaring, het originele belachelijke voorwendsel van de oorlog: om de controle van Polen over het kleine Danzig te beschermen, meer dan 1.000 mijl verwijderd van Londen.)

1940

De Toronto-krant The Evening Telegram publiceert een artikel van 26 februari 1940 waarin zij rabbijn Maurice Perlzweig, hoofd van de Britse sectie van het World Jewish Congress, citeren:

“Het World Jewish Congress is al zeven jaar in oorlog met Duitsland.”

(Perlzweig heeft misschien de New York Times of Washington Post niet gelezen, die beweren dat de oorlog pas een paar maanden eerder was begonnen omdat Hitler Danzig uit Polen wilde bevrijden.)

1940

Na de overwinning bij Duinkerken, waarin hij de Britten vernederde, doet Hitler nog een ander vredesaanbod, waarin hij stelt:

“Ik zie geen reden waarom deze oorlog moet doorgaan. Ik ben bedroefd als ik denk aan de offers die het zal eisen. Ik zou ze willen afwenden.”

Hij biedt een schriftelijk vredesvoorstel aan met voorwaarden die Groot-Brittannië bevoordelen en geen grondgebied aan Duitsland toevoegen.

Het aanbod wordt afgewezen door de zionisten. Er wordt geen tegenbod gedaan.

Vervolgens houdt Hitler op 19 juli een toespraak die op radiostations over de hele wereld wordt uitgezonden, waarin hij erop wijst dat niet het Britse volk oorlog wil, maar hun corrupte leiders. Hij stelt:

“… Vanuit Londen hoor ik nu een kreet – het is niet de kreet van de massa mensen, maar eerder van politici – dat de oorlog nu des te meer moet worden voortgezet … Geloof me, mijn afgevaardigden, ik voel een innerlijke afkeer van dit soort gewetenloze parlementaire vernietigers van volkeren en landen … Het is nooit mijn bedoeling geweest om oorlogen te voeren, maar eerder om een nieuwe sociale staat op te bouwen van het hoogste culturele niveau. Elk jaar van deze oorlog weerhoudt me van dit werk…

Mr. Churchill heeft nu opnieuw verklaard dat hij oorlog wil.

In dit uur voel ik me gedwongen, staande voor mijn geweten, om nog een ander beroep te doen op de rede in Engeland. Ik geloof dat ik dit kan doen omdat ik niet pleit voor iets als de overwonnene, maar eerder als de overwinnaar die spreekt in naam van de rede. Ik zie geen dwingende reden om deze oorlog voort te zetten. Ik ben bedroefd als ik denk aan de offers die het zal eisen … Mogelijk zal de heer Churchill deze verklaring van mij opnieuw terzijde schuiven door te zeggen dat het slechts een uitdrukking is van angst en twijfel in onze uiteindelijke overwinning. In dat geval zal ik mijn geweten hebben gerustgesteld met betrekking tot de dingen die komen gaan.”

De volgende dag laat hij pamfletten boven Londen vallen, waarbij hij een ‘laatste beroep doet op de rede’ en probeert rechtstreeks tot het Britse publiek te spreken en de leugenachtige pers te omzeilen, zodat het Britse publiek weet dat hij, net als zij, voorstander is van het beëindigen van de oorlog, omdat ze geen toegang hebben tot nauwkeurige informatie over gebeurtenissen.

Hij hoopt dat het Britse publiek de maniakale Churchill kan afremmen.

Churchill werkt helaas niet voor het Britse publiek.

1940

Terwijl Hitler vrede biedt en de zionistische pers de aanval van leugens over hem voortzet, blijft Stalin precies de dingen doen waarvan Hitler valselijk wordt beschuldigd.

In juni valt hij 4 andere landen binnen en annexeert ze, Litouwen, Estland, Letland en Oost-Roemenië. Er is geen berichtgeving in de pers over de gebeurtenissen in het westen, en geen oproepen om Stalin tegen te houden of zelfs maar notitie van hem te nemen. In feite doet Stalin precies wat de zionisten willen. Een communistische dictatuur opleggen aan elk land dat hij kan. De zionisten weten dat ze Stalin eenvoudig uit de macht kunnen halen en hem op elk moment kunnen vervangen door een Zio-poppetje, dus hij werkt in feite namens hen. Dus de pers zwijgt over de razernij van Stalin en vertelt de wereld dat het Hitler is die op mars is.

Terwijl Hitler om vrede roept, is Stalin in opmars. Maar aangezien hij het communisme verspreidt, voert hij in feite de zionistische plannen uit. Niets te zien hier.

1940

Na het zien van Hitlers successen tegen Groot-Brittannië, besluit Benito Mussolini uit Italië dat hij zich bij Hitler zal voegen.

Hitler voert een strikt defensieve oorlog, maar Mussolini gelooft dat dit een goede gelegenheid is om zijn macht en invloed uit te breiden en enkele van de Britse koloniën in Noord-Afrika in te nemen, die veel dichter bij Italië liggen dan Groot-Brittannië en voor de Britten moeilijk te verdedigen zouden kunnen zijn.

Hoewel hun motieven niet volledig op één lijn liggen, is Italië, net als Duitsland, nationalistisch en wil het vrij zijn van de zionistische internationalistische heerschappij. Hitler heeft alle hulp nodig die hij kan krijgen en stemt ermee in om de krachten te bundelen met Italië. Met Japan en Duitsland die al een partnerschap aangaan onder het Anti-Kominternpact, ondertekenen de 3 naties het Tripartite Pact. een strikt defensieve alliantie om elkaar te verdedigen als een van de drie wordt aangevallen.

De zionisten grijpen de kans en gebruiken die om te proberen angst in de VS op te wekken. Als het ze lukt om de VS weer binnen te halen, is Duitsland voorbij. Er worden krantenkoppen gepubliceerd die het tripartiete pact ten onrechte afschilderen als een beledigende overeenkomst.

De pers publiceert volledig fictieve berichten over het defensiepact tegen Groot-Brittannië, als een offensief pact tegen de VS

Het pact helpt de belachelijke Zio-propagnda-machine daadwerkelijk van brandstof te voorzien.

1940

Zionist Theodore Kaufman publiceert Germany Must Perish , waarin hij pleit voor de moord of sterilisatie van elke levende Duitser. Hij schetst een plan voor de totale genocide van het onschuldige Duitse volk en stelt:

“De bevolking van Duitsland, met uitzondering van veroverde en geannexeerde gebieden, is ongeveer 70.000.000, bijna gelijk verdeeld tussen mannen en vrouwen. Om het doel van het Duitse uitsterven te bereiken, zou het nodig zijn om slechts ongeveer 48.000.000 te steriliseren – een aantal dat, vanwege hun beperkte voortplantingsvermogen, mannen ouder dan 60 jaar en vrouwen ouder dan 45 jaar uitsluit. … Als we 20.000 chirurgen als een willekeurig aantal nemen en in de veronderstelling dat elk minimaal 25 operaties per dag zal uitvoeren, zou het niet meer dan een maand duren om hun sterilisatie te voltooien…

Ik geloof dat de joden [zionisten] een missie in het leven hebben. Ze moeten ervoor zorgen dat de naties van de wereld samenkomen in één grote federatie. “Union Now” is het begin hiervan. Langzaam maar zeker zal de wereld zich ontwikkelen tot een paradijs. We zullen eeuwige vrede hebben. En de Joden zullen het meeste doen om deze confederatie tot stand te brengen, omdat zij het meeste te winnen hebben.”

Kaufman. Elke Duitse burger steriliseren?? Gaat het er nog steeds om Danzig onder Poolse heerschappij te houden, of zou hier een andere agenda aan het werk kunnen zijn?

Mein Kampf is een haatmanifest voor het aanvallen van woeker en internationaal bankieren? Germany Must Perish roept op tot de niet-uitgelokte genocide van een heel volk.

1940

De kop in de krant The Vancouver Sun van 23 april 1940 luidt:

„Doodsoorlog tegen alle Duitse volk.”

Allemaal Duitsers? De hele bevolking? Tot dusver heeft Hitler 3 kleine gebieden hersteld die werden bevolkt door Duitsers die werden vervolgd, hij heeft tientallen openbare vredesaanbiedingen gedaan , hij heeft meer dan 300.000 vijandelijke strijders vrijgelaten bij Duinkerken en alle Duitse vrouwen en kinderen moeten sterven?

1940

In het joodse tijdschrift Sentinel of Chicago van 8 oktober 1940 staat:

„Als de nationaal-socialisten en hun vrienden huilen of fluisteren dat deze oorlog door joden wordt veroorzaakt, hebben ze volkomen gelijk.”

1940

De New York Times van 25 juni 1940 publiceert de verklaring:

“Zes miljoen Joden zijn gedoemd tot vernietiging, als de overwinning van de nazi’s definitief zou zijn. De kansen op massale emigratie en hervestiging van het Europese Jodendom lijken klein…”

Deze schijnbaar vreemde verklaring, aangezien er op dat moment een minimaal conflict plaatsvindt, verraadt eigenlijk het hele spel. De 6 miljoen hoax ging altijd over “massale emigratie en hervestiging van het Europese jodendom” om het doel van de diefstal van Palestina te verdoezelen. En met het uitblijven van een grote oorlog, de kans

Over de Zes Miljoen gesproken , ze zouden tientallen jaren in Rusland in gevaar zijn geweest. Wat is er ooit met hen gebeurd? Zijn ze nog in Rusland?

1940

Winston Churchill legt uit waarom Duitsland zo meedogenloos wordt aangevallen en zegt:

“Je moet begrijpen dat deze oorlog niet tegen Hitler of het nationaal-socialisme is, maar tegen de kracht van het Duitse volk, die voor eens en voor altijd moet worden vernietigd, ongeacht of het nu in handen is van Hitler of een jezuïetenpriester.”

Hij gaat niet verder met uitleggen, als de oorlog niet tegen Hitler of zijn beleid is , waarom de burgervrouwen en -kinderen van Duitsland moeten worden “verpletterd” of beter gezegd, verbrand.

1940

Zionist Scholem Asch bemoedigt de christelijke soldaten die zijn gestuurd om te sterven in een oorlog waar ze geen voordeel van hebben, door te zeggen:

“Zelfs als wij Joden niet fysiek aan uw zijde in de loopgraven staan, zijn we moreel met u. Deze oorlog is onze oorlog en je vecht hem met ons.”

De verklaring is gepubliceerd in Les Nouvelles Litterairres , 10 februari 1940.

1940

Winston Churchill, onmiddellijk nadat hij opdracht had gegeven tot het bombarderen van verschillende Duitse burgerdoelen, stuurde op 15 mei een lange lijst verzoeken aan Franklin Delano Roosevelt, waarin hij de Amerikaanse belastingbetalers vroeg om Groot-Brittannië te voorzien van lucht-, zee- en grondstoffen voor oorlog, bewerend dat Groot-Brittannië ernstig bedreigd en kunnen niet overleven zonder Amerikaanse hulp.

De volgende dag overhandigt Roosevelt in een toespraak vol gedurfde leugens het Amerikaanse publiek de factuur voor het zionistische oorlogsmateriaal en eist hij betaling met dreigementen en schriktactieken.

In zijn boek uit 1950, America’s Second Crusade , legt auteur William Henry Chamberlain uit hoe Roosevelt, net als alle marxisten, de wil van het volk verwierp op grond van het feit dat ze niet zo slim zijn als hij. Hij stelt:

De president riep op tot extra defensiekredieten op 16 mei, na de Duitse doorbraak in Frankrijk. Zoals alle argumenten gebaseerd op het gevaar van een fysieke invasie van het Amerikaanse continent, ging dit voorbij aan de beperkingen die worden opgelegd door het huidige bereik en de snelheid van vliegtuigen. Het industriële gebied van de Oeral in Rusland lag veel dichter bij Duitse geavanceerde bases dan Amerika was bij enig punt dat in 1940 door Hitler werd bezet. Maar dit gebied werd nooit onderworpen aan serieuze bombardementen.

Hij waarschuwde voor het idee dat ‘wij van de Verenigde Staten veilig kunnen toestaan dat de Verenigde Staten een eenzaam eiland worden, een eenzaam eiland in een wereld die wordt gedomineerd door de filosofie van geweld’.

Zo’n eiland is misschien de droom van degenen die nog steeds praten en stemmen als isolationisten. Zo’n eiland vertegenwoordigt voor mij en voor de overgrote meerderheid van de Amerikanen vandaag de dag een hulpeloze nachtmerrie van een volk zonder vrijheid – de nachtmerrie van een volk dat in de gevangenis zit, geboeid, hongerig en van dag tot dag door de tralies gevoed door de minachtende, meedogenloze meesters van andere continenten…

‘We zullen de materiële hulpbronnen van deze natie uitbreiden tot de tegenstanders van geweld.’”

Roosevelt ging op een sprekende tournee en eiste van Amerikaanse belastingbetalers dat ze tussenbeide zouden komen en de genocide op de Duitsers zouden financieren. Bijna elk woord dat hij sprak was een leugen. Hun dreiging vanuit Duitsland voor Amerika was niet alleen onbestaande, het was lachwekkend.

1940

Terwijl Roosevelt publiekelijk verkondigt dat hij niet zal toestaan dat Amerika betrokken raakt bij buitenlandse oorlogen, legt hij de basis achter de schermen voor een zorgvuldig geplande oorlog waar Amerika voor gekozen werd om deel te nemen nog voordat de eerste wereldoorlog was begonnen.

Met behulp van een propaganda- en angstcampagne van de pers overtuigt Roosevelt het Congres om de Selective Training and Service Act goed te keuren. Het wordt dan rustig doorgegeven met weinig aandacht in de pers, vanwege de totale tegenstand van het Amerikaanse publiek.

Het vereist dat alle Amerikaanse mannen op 21-jarige leeftijd zich registreren bij de militaire dienstplicht. Als ze worden opgeroepen, moeten ze 12 maanden gedwongen militaire dienst vervullen. Het jaar daarop wordt de leeftijd verlaagd naar 18 jaar en de dienstplicht verhoogd van 12 naar 30 maanden. De zionisten bezitten nu elke jonge Amerikaanse man en kunnen ze namens hen tot oorlog dwingen.

1940

Martin Dies publiceert The Trojan Horse in America , waarin hij de geschiedenis van de zionistische omverwerping van de Verenigde Staten van binnenuit beschrijft.

Dies dient in het Congres en is de voorzitter van de House Committee on Un-American Activities, die duizenden Amerikanen heeft onderzocht en ontmaskerd die bewust of onbewust de zionisten helpen bij het samenzweren tegen de VS

De commissie slaagt erin meer dan 300 communisten onder de entertainers in Hollywood en de filmindustrie te ontmaskeren, wat resulteert in boycots die hen arbeidsongeschikt maken, en er ook toe leidt dat Hollywood gedwongen wordt om enkele pro-Amerikaanse films te vermengen met hun communistische propaganda voor een periode van tijd. Veel overheidsfunctionarissen worden ook ontmaskerd, maar ontwijken veroordeling door het 5e amendement in te voeren.

Maar na verloop van tijd worden deze gebeurtenissen geleidelijk vergeten, omdat perspropaganda Dies op een extreem negatieve manier portretteert en hem met succes van held tot schurk in de geest van het publiek verandert.

Hollywood wordt geleidelijk vaardiger en subtieler in het injecteren van propaganda in de inhoud ervan.

De House Committee on Un-American Activities bracht het communistische complot tegen Amerika aan het licht, maar de zionistische pers is nu veel machtiger dan de Amerikaanse regering.

1940

In zijn latere boek Himmler’s Secret War: The Covert Peace Negotiations of Heinrich Himmler , bespreekt auteur Martin Allen de vrijgevigheid van de Duitse vredesaanbiedingen van 1940:

“De aard van de concessies die de Duitse Führer bereid was te doen om vrede met Groot-Brittannië te verkrijgen, moet hebben de mannen aan het hoofd van Specialist Protection Branch (SO1) verbaasd. Dit was niet eens een deal die tot stand kwam via een proces van harde onderhandelingen. Het was Hitlers openingszet… een aanbod dat zo genereus en pragmatisch was dat het zeer verleidelijk zou zijn voor iedereen die oprecht vrede wilde.

Zijn (Hitlers) aanbod van zulke opmerkelijke concessies was een uiterst bedreigende ontwikkeling. Mochten de voorwaarden openbaar worden, dan zou het de Britse vastberadenheid om pal te staan tegen de Duitse agressie tot stilstand kunnen brengen.”

1940

Na de Franse oorlogsverklaring aan Duitsland in 1939 en het mislukte Saar-offensief worden de Fransen (terughoudende deelnemers aan de oorlog maar gebonden aan verdragen met Groot-Brittannië) gemakkelijk door de Duitsers verslagen in de Slag om Frankrijk.

Hitlers vreedzame motieven worden verder aangetoond door de voorwaarden die hij Frankrijk geeft.

In plaats van Frankrijk te annexeren zoals de media verkondigen dat Hitler heel Europa zal aandoen, staat Hitler toe dat Frankrijk een soevereine natie blijft. (Verder bewijs dat het hele verhaal over de Tweede Wereldoorlog een leugen is.)

Hoewel Duitsland onder het Verdrag van Versailles verschrikkelijke misstanden heeft geleden door de Franse soldaten, wordt er geen wraak genomen.

De Franse regering blijft volledig intact en het leven in Frankrijk gaat vreedzaam verder.

Hitlers enige eis is dat Duitse troepen een defensieve positie mogen innemen in het noorden tegenover Groot-Brittannië. De rest van het land is niet bezet.

Duitse soldaten hebben de reputatie zeer vriendelijk en beleefd te zijn tegen de Fransen, en veel Franse vrouwen beginnen met hen te daten.

Ondertussen tonen propagandaposters in de VS en Groot-Brittannië Duitse soldaten die baby’s met hamers inslaan.

Duitse soldaten in Frankrijk krijgen een reputatie als charmanter, respectvoller en mannelijker dan Fransen.

Franse meisjes begonnen te strijden om de aandacht van Duitse soldatenjongens. Het dragen van het Duitse soldatenuniform voor foto’s werd een trend. Tijdens de Duitse bezetting worden meer dan 200.000 baby’s geboren uit Duitse man-Franse vrouwelijke paren.

1940

In een toespraak in september houdt de beroemde vliegenier en zoon van een congreslid, Charles Lindbergh Jr., een van de belangrijkste toespraken van de 20e eeuw, waarin hij stelt:

“Toen deze oorlog in Europa begon, was het duidelijk dat het Amerikaanse volk stevig tegen het voeren ervan was. Waarom zouden we dat niet zijn? We hadden de beste defensieve positie ter wereld; we hadden een traditie van onafhankelijkheid van Europa; en de ene keer dat we deelnamen aan een Europese oorlog, bleven de Europese problemen onopgelost, en de schulden aan Amerika onbetaald.

Nationale opiniepeilingen toonden aan dat toen Engeland en Frankrijk in 1939 de oorlog aan Duitsland verklaarden, minder dan 10 procent van onze bevolking voorstander was van een soortgelijke koers voor Amerika… Maar er waren verschillende groepen… wiens belangen en overtuigingen de betrokkenheid van de Verenigde Staten vereisten… Britten, de Joodse [zionisten] en de regering-Roosevelt.

Enkele vooruitziende joden beseffen dit en zijn tegen ingrijpen. Maar de meerderheid nog steeds niet. Hun grootste gevaar voor dit land ligt in hun grote eigendom en invloed in onze films, onze pers, onze radio en onze regering…

… Ik val noch het Joodse noch het Britse volk aan. Ik bewonder beide rassen. Maar ik zeg dat de leiders van zowel Britse en de Joodse rassen… om niet-Amerikaanse redenen, willen ons bij de oorlog betrekken.

We kunnen niet toestaan dat de natuurlijke passies en vooroordelen van andere volkeren ons land naar de ondergang leiden.

Als een van deze groepen – de Britse, de Joodse of de regering [Roosevelt] – stopt met agiteren voor oorlog, denk ik dat er weinig gevaar voor onze betrokkenheid zal zijn.

Ik geloof niet dat twee van hen krachtig genoeg zijn om dit land ten oorlog te trekken zonder de steun van de derde…

… Ze waren van plan: ten eerste om de Verenigde Staten voor te bereiden op een buitenlandse oorlog onder het mom van Amerikaanse verdediging; ten tweede, om ons stap voor stap bij de oorlog te betrekken, zonder dat we dat beseffen; ten derde, om een reeks incidenten te creëren die ons tot het eigenlijke conflict zouden dwingen. Deze plannen moesten natuurlijk worden gedekt en ondersteund door de volledige kracht van hun propaganda….

…Onze theaters werden al snel gevuld met toneelstukken die de glorie van oorlog uitbeelden. Bioscoopjournaals verloren alle schijn van objectiviteit. Kranten en tijdschriften begonnen advertenties te verliezen als ze anti-oorlogsartikelen bevatten. Er werd een lastercampagne opgezet tegen personen die tegen interventie waren. De termen ‘vijfde columnist’ (5de colonne), ‘verrader’, ‘nazi’, ‘antisemitisch’ werden onophoudelijk gegooid naar iedereen die durfde te suggereren dat het niet in het belang van de Verenigde Staten was om aan de oorlog deel te nemen. Mannen verloren hun baan als ze oprecht anti-oorlog waren. Vele anderen durfden niet meer te spreken.

Het duurde niet lang of collegezalen die openstonden voor de voorstanders van oorlog werden gesloten voor sprekers die ertegen waren. Er werd een angstcampagne gelanceerd. …

… We staan op de rand van een oorlog waarop we nog steeds niet zijn voorbereid en waarvoor niemand een haalbaar plan voor de overwinning heeft aangeboden – een oorlog die niet kan worden gewonnen zonder onze soldaten over de oceaan te sturen om een landing op een vijandige kust te forceren tegen legers die sterker zijn dan de onze.

We staan op de rand van oorlog, maar het is nog niet te laat om buiten te blijven. Het is nog niet te laat om aan te tonen dat geen enkele hoeveelheid geld, propaganda of patronage een vrij en onafhankelijk volk tegen zijn wil tot oorlog kan dwingen. Het is nog niet te laat om het onafhankelijke Amerikaanse lot terug te vinden en te behouden dat onze voorouders in deze nieuwe wereld hebben gevestigd.”

Lindberghs toespraak is een even eerlijke openbare verklaring als ooit in de Verenigde Staten over de Tweede Wereldoorlog is afgelegd. De pers verwerpt Lindbergh als ….”antisemitisch.”

Lindbergh wordt besmeurd als een ‘nazi-collaborateur’ en ‘antisemiet’ vanwege zijn rationele anti-oorlogsopvattingen.

1940

Winston Churchill gaat door met de meest laffe oorlogsstrategie in de moderne geschiedenis. Ongewapende burgers bombarderen vanuit de lucht. In een memo aan een Britse officier schrijft hij: “Als ik om me heen kijk om te zien hoe we de oorlog kunnen winnen, zie ik dat er maar één zekere weg is. We hebben geen continentaal leger dat de Duitse militaire macht kan verslaan… …er is één ding dat hem (Hitler) ten val zal brengen, en dat is een absoluut verwoestende, vernietigende aanval door zeer zware bommenwerpers uit dit land op het nazi-thuisland. We moeten ze op deze manier kunnen overweldigen, zonder welke ik geen uitweg zie.” Terwijl dit schandelijke burgermoordfeest doorgaat in een oorlog die Groot-Brittannië nu zwaar aan het verliezen is, verkondigen de pers in de VS en Groot-Brittannië de heldhaftigheid en moed van Churchill en de geallieerden. In zijn boek uit 1950 America’s Second Crusade , auteur William Henry Chamberlain merkt op:

“De bekende Britse militaire commentator, kapitein BH Liddell Hart, merkt op dat de nachtelijke bombardementen op Londen in september 1940 volgden op zes opeenvolgende Britse aanvallen op Berlijn in de voorafgaande veertien dagen en merkt op:

‘De Duitsers waren dus strikt gerechtvaardigd om dit als represaille te beschrijven, vooral omdat ze, voorafgaand aan onze zesde aanval op Berlijn, hadden aangekondigd dat ze een dergelijke actie zouden ondernemen als we onze nachtelijke bombardementen op Berlijn niet zouden stoppen.”’

Terwijl de geallieerden een laffe oorlog voeren van niet-uitgelokte nachtelijke terroristische aanslagen tegen ongewapende burgers, worden ze afgeschilderd als het toonbeeld van moed en moed.

20210727 Over dodelijke invloeden in onze geschiedenis 23

via in the bible

Dood van alle naties v.a. 1517

en deze

Ga verder naar: 1932-1945

NB.: de site werkte niet meer maar lijkt het weer te doen

Google translate gebruikt en niet aangepast.

1939

Terwijl de muren dichterbij komen, (het net zich sluit) zoekt Hitler nog steeds naar opties om oorlog te voorkomen. Hij probeert Frankrijk te bereiken.

Hij stuurt een brief aan de premier van Frankrijk, Edouard Daladier, waarin hij stelt: “Als oude frontliniejager ken ik, net als jij, de verschrikkingen van oorlog. Geleid door deze houding en ervaring, heb ik geprobeerd om alle zaken die conflicten tussen onze twee volkeren zouden kunnen veroorzaken, weg te nemen. Zoals je zelf kon beoordelen tijdens je laatste bezoek hier, hield en koesterde het Duitse volk, in de wetenschap van zijn eigen gedrag, geen kwade gevoelens, laat staan haat, jegens zijn ooit dappere tegenstander….

…Als Engeland in die tijd, in plaats van een wilde campagne tegen Duitsland in de pers te beginnen en in plaats van geruchten over een Duitse mobilisatie te lanceren, de Polen op de een of andere manier redelijk had gemaakt, zou Europa vandaag en vijfentwintig jaar kunnen genieten van een toestand van de diepste vrede…

Zoals de zaken waren, werd de Poolse publieke opinie opgewonden door een leugen over de Duitse agressie. De Poolse regering wees de voorstellen af. De Poolse publieke opinie, ervan overtuigd dat Engeland en Frankrijk nu voor Polen zouden vechten, begon eisen te stellen die men misschien zou kunnen stigmatiseren als lachwekkende waanzin als ze niet zo enorm gevaarlijk waren. Op dat moment begon een ondraaglijke terreur, een fysieke en economische vervolging van de Duitsers, hoewel ze meer dan anderhalf miljoen telden in de regio’s die door het Reich waren afgestaan.

Mag ik nu de vrijheid nemen u een vraag te stellen, Herr Daladier: Hoe zou u als Fransman handelen als, door een ongelukkige kwestie van een dappere strijd, een van uw provincies wordt doorgesneden door een corridor die wordt bezet door een buitenlandse mogendheid? En als een grote stad – laten we zeggen Marseille – zou worden verhinderd om bij Frankrijk te horen en als de Fransen die in dit gebied woonden werden vervolgd, geslagen en mishandeld, ja, vermoord, op een beestachtige manier?

Ik zie geen manier om Polen, dat zichzelf als onaantastbaar voelt, te overtuigen nu het de bescherming geniet van haar garanties (Brits-Pools Defensiepact) om een vreedzame oplossing te aanvaarden.

Mochten onze beide landen om die reden voorbestemd zijn om elkaar weer op het slagveld te ontmoeten, dan zou er toch een verschil in motieven zijn. Ik, Herr Daladier, zal mijn volk leiden in een strijd om een fout recht te zetten, terwijl de anderen zouden vechten om die fout te behouden.”

Groot-Brittannië had zich tot het uiterste ingespannen om te voorkomen dat Frankrijk en Duitsland in de tweede helft van de jaren dertig vrede sloten.

In zijn boek The Forced War uit 1961 zegt David Hoggan:

„[De Britse minister van Buitenlandse Zaken] Halifax maakte zich steeds meer zorgen over de Frans-Duitse onderhandelingen. Dit was een oude en bekende nervositeit van de kant van de Britse leiders. Het ontstond toen het leek alsof de leidende continentale naties hun geschillen onafhankelijk van Groot-Brittannië zouden kunnen beslechten.

Gevreesd werd dat dit het (zionistische) Britse systeem van verdeel en heers door middel van machtsevenwicht zou vernietigen. De (zionistische) Britse leiders geloofden dat hun positie in de wereld afhing van het voortduren van rivaliteit en verdeeldheid op het continent.”

“Het Münchense tijdschrift Simplicissimus droeg op de omslag van het kerstnummer van 1938 een foto van Marianne en Michel, de symbolen van Frankrijk en Duitsland, die in volmaakte vriendschap op de drempel van de voordeur van het Huis van Europa stonden.

De oude poging om een Anglo-Frans-Italiaans front tegen Duitsland te vormen was mislukt. De nieuwe situatie vroeg om nieuwe maatregelen. Hitler had duidelijk gemaakt dat Duitsland van plan was geen eisen aan Italië of Frankrijk te stellen, en het was duidelijk dat Italië en Frankrijk geen eisen aan Duitsland konden stellen.

De voorwaarden voor een verstandhouding tussen deze drie voornaamste continentale naties waren buitengewoon gunstig. Het ideaal was een solide Frans-Italiaans-Duits front voor vrede. Het zou voor de Britse leiders moeilijk zijn om een oorlog tegen Duitsland te ontketenen als de in december 1938 gelanceerde trend werd voortgezet.

De Britten waren vastbesloten om Duitsland aan te vallen, met Frankrijk als bondgenoot, maar ze zouden dat niet alleen doen.

Het meest uitgebreide onderzoek naar de gebeurtenissen in de aanloop naar de oorlog is te vinden in The Forced War , door David Hoggan.

Het beschrijft de buitengewone inspanningen die Hitler deed om een oorlog te voorkomen, en de razernij van vredesinspanningen in de laatste dagen voor de oorlog. Hitler presenteerde vele vredesaanbiedingen van toenemende vrijgevigheid en putte alle mogelijkheden uit om oorlog te vermijden en te proberen de Poolse wreedheden te stoppen. Roosevelt van de VS en Halifax van Groot-Brittannië gooiden deze aanbiedingen in wezen in de prullenbak en gaven soms helemaal geen antwoord. De zionisten zouden niets anders accepteren dan oorlog. Een samenvatting van de laatste paar dagen is hier te zien en zou gelezen moeten worden door iedereen die nog steeds gelooft dat Duitsland de Tweede Wereldoorlog is begonnen.

1939

Op 1 september 1939 houdt Hitler een toespraak in de Reichstag waarin hij de positie uitlegt waarin de zionisten Duitsland hebben geplaatst:

“Al maanden lijden we onder de marteling van een probleem dat het Diktat van Versailles heeft gecreëerd – een probleem dat is verslechterd tot het wordt ondraaglijk voor ons. Danzig was en is een Duitse stad. De Corridor was en is Duits. Beide gebieden danken hun culturele ontwikkeling uitsluitend aan het Duitse volk. Danzig werd van ons gescheiden, de Corridor werd geannexeerd door Polen. Net als in andere Duitse gebieden in het Oosten, zijn alle Duitse minderheden die daar wonen op de meest schrijnende manier mishandeld. Meer dan 1.000.000 mensen van Duits bloed moesten in de jaren 1919-1920 hun vaderland verlaten….

Zoals altijd heb ik getracht door de vreedzame methode van het doen van voorstellen tot herziening een wijziging van dit ondraaglijke standpunt tot stand te brengen.

Al deze voorstellen zijn, zoals u weet, verworpen – voorstellen voor beperking van bewapening en zelfs, indien nodig, ontwapening, voorstellen voor beperking van oorlogsvoering, voorstellen voor de afschaffing van bepaalde methoden van moderne oorlogsvoering.

Het is onmogelijk om te eisen dat een onmogelijke positie wordt opgehelderd door vreedzame herziening en tegelijkertijd vreedzame herziening voortdurend te verwerpen.

Het is ook onmogelijk om te zeggen dat hij die zich ertoe verbindt deze herzieningen voor zichzelf uit te voeren, een wet overtreedt, aangezien het Diktat van Versailles voor ons geen wet is. Er werd een handtekening uit ons geperst met pistolen aan ons hoofd en met de dreiging van honger voor miljoenen mensen. En toen werd dit document, met onze handtekening, met geweld verkregen, afgekondigd als een plechtige wet.”

Hij stelt dat hij nooit iets anders van Groot-Brittannië heeft gevraagd dan vrede en vriendschap. (Ondanks de centrale rol van Groot-Brittannië in de niet-uitgelokte aanval en vernietiging van Duitsland en de hongerdood van honderdduizenden Duitsers slechts 25 jaar eerder, en de huidige bedreigingen tegen Duitsland over zaken die Groot-Brittannië niet aangingen.)

Hij kondigt plannen aan om terug te vechten tot Polen stemt ermee in om te stoppen met het aanvallen van Duitse burgers en in vrede naast elkaar te bestaan.

Veel verklaringen van toenmalige overheidsfunctionarissen met betrekking tot de Britse garantie van militaire bijstand aan Polen onthullen dat het publiek destijds goed wist dat Groot-Brittannië de oorzaak van de oorlog is : (Duitsland was de oorzaak van de oorlog, dat kwam veel later, na de oorlog toen de geschiedenis werd “bewerkt.” De

Britse diplomaat Roy Denman noemt de oorlogsgarantie aan Polen:

“De meest roekeloze onderneming die ooit door een Britse regering is gedaan. Het plaatste de beslissing over vrede of oorlog in Europa in de handen van (Polen) een roekeloze, onverzettelijke, roekeloze militaire dictatuur.” De Britse historicus Liddell Hart stelt dat de Poolse garantie:

“plaatste het lot van Groot-Brittannië in de handen van de Poolse heersers, mannen met een zeer twijfelachtig en onstabiel oordeel. Bovendien kon de garantie alleen worden nagekomen met de hulp van Rusland”

Amerikaanse historicus Richard M. Watt:

“Deze enorm brede garantie liet vrijwel aan de Polen de beslissing over of Groot-Brittannië al dan niet ten oorlog zou trekken. Het was verbijsterend dat Groot-Brittannië zo’n blanco cheque gaf aan een Midden-Europese natie, in het bijzonder aan Polen – een natie die Groot-Brittannië over het algemeen als onverantwoordelijk en hebzuchtig had beschouwd.”

De Belgische minister naar Duitsland, Vicomte Jacques Davignon, noemt de garantie een: “blanco cheque” aan Polen.

De Duitse staatssecretaris Ernst von Weizsäcker stelt:

“… de Britse garantie aan Polen was als het aanbieden van suiker aan een ongetraind kind voordat het had leren luisteren naar reden!”

Op 2 september 1939 annexeert Duitsland de Vrije Stad Danzig en geeft deze terug aan zijn Duitse thuisland.

Hitler adviseert Groot-Brittannië en Frankrijk dat hij alle troepen uit Polen zal terugtrekken, als hij Danzig en de corridor mag behouden.

De volgende dag krijgt Hitler een antwoord terug.

2.354 dagen nadat de internationale zionisten hun oorlogsverklaring aan Duitsland hebben afgelegd, hebben ze eindelijk het nodige voorwendsel om aan te vallen.

Groot-Brittannië en Frankrijk verklaren Duitsland de oorlog voor het binnenvallen van Danzig, (dat eigenlijk Duits grondgebied is) en daarmee officieel de Tweede Wereldoorlog beginnen. De verschrikkelijke oorlog zal uiteindelijk meer dan 60 miljoen mensen doden.

De Tweede Wereldoorlog is de belangrijkste gebeurtenis in de zionistische omverwerping van Europa en de Verenigde Staten.

Om deze reden is informatie in het westen over de ware aard van deze gebeurtenissen zeer gecensureerd en uiterst moeilijk te vinden. Het internet is gezuiverd en wordt dagelijks gezuiverd van alle informatie die de waarheid onthult. Nieuwe bronnen van deze informatie worden voortdurend gepost, en evenzovele worden verwijderd. Boeken worden gecensureerd en verwijderd van sites zoals Amazon omdat ze ‘haatdragende taal’ bevatten, waarvan de meeste volledig neutraal zijn over rassenkwesties en simpelweg de feiten documenteren.

Het openbare schoolsysteem staat onder totale zionistische controle. Hollywood produceert nooit iets anders dan zionistische propaganda over deze periode, en anti-Duitsland, zionistische tv-specials die Hitler schilderen als de grootste schurk uit de geschiedenis, zijn bijna elke dag te vinden in de programmagids op een of ander netwerk.

De waarheid zal nooit gevonden worden in westerse media of scholen. Het is te vinden in steeds moeilijker te vinden boeken van de auteurs die toen aanwezig waren en die onbevooroordeelde, onafhankelijke, organische standpunten bieden.

De Britse historicus JFC Fuller stelt:

“Niet de politieke doctrine van Hitler heeft ons in deze oorlog geslingerd.

De reden was het succes van zijn toename in het opbouwen van een nieuwe economie.”

Hoewel Fuller gelijk heeft, wordt misschien wel de grootste bedreiging die Hitler vormde voor de zionistische wereldregering onthuld in een toespraak die hij in 1922 in München had gehouden:

“Mijn gevoelens als christen wijzen mij op mijn Heer en Heiland als een strijder. Het wijst me op de man die eens in eenzaamheid, omringd door slechts een paar volgelingen, deze Joden herkende voor wat ze waren en mannen opriep om tegen hen te vechten en wie, Gods waarheid! was de grootste, niet als een lijder, maar als een vechter. In grenzeloze liefde als christen en als mens las ik de passage die ons vertelt hoe de Heer uiteindelijk in Zijn macht opstond en de plaag greep om het addergebroed en addersgebroed uit de tempel te verdrijven. Hoe geweldig was Zijn strijd voor de wereld tegen het Joodse gif. Vandaag, na tweeduizend jaar, herken ik met de diepste ontroering meer dan ooit tevoren in het feit dat Hij hiervoor Zijn bloed aan het Kruis moest vergieten. Als christen heb ik geen plicht om mezelf te laten bedriegen,

1939

Twee weken na het uitbreken van de oorlog vallen Stalins Sovjettroepen Polen binnen vanuit het oosten.

Na jaren van het weigeren van vredesbesprekingen met Duitsland, en na het afwijzen of negeren van talloze vredesaanbiedingen van Hitler, terwijl ze deden alsof ze bezorgd waren om de bescherming van Polen, doen Groot-Brittannië en de geallieerden niets en zeggen ze niets terwijl de Polen worden afgeslacht door de Sovjets.

Ze hebben al een excuus om Duitsland aan te vallen, en dat is alles wat ooit nodig was.

Het voorwendsel om Polen te beschermen wordt geschrapt.

(Dit alleen al bewijst dat de ‘geallieerden’ er nooit om hebben gegeven Polen te beschermen.)

Polen doet een beroep op het VK om hulp, maar krijgt er geen.

De Polen beseffend dat ze gedupeerd zijn, worden aan hun lot overgelaten tegen het veel betere leger van Stalin.

De Sovjets annexeren Polen binnen 3 weken na de invasie.

In de Kateyn Forest Massacre worden meer dan 22.000 Poolse officieren geëxecuteerd door Sovjet-troepen.

(Generaties lang had de zionistische pers afbeeldingen van het bloedbad als propaganda gebruikt om de holocaust-hoax te promoten , waarbij ze beweerden dat het foto’s waren van door Duitsland vermoorde joden. Deze hoax werd uiteindelijk in 2012 onthuld door vrijgegeven documenten.)

Polen is geen partij voor Stalin. Waar is Groot-Brittannië, dat slechts enkele dagen eerder zoveel om de bescherming van Polen gaf?

1939

Op 19 september 1939 houdt Adolf Hitler een toespraak in Danzig, nadat het is teruggegeven aan Duitsland. Opnieuw wordt hij begroet met een heldenonthaal. Hij stelt:

“Duitsland was een grote mogendheid en moest toekijken terwijl een veel inferieur volk van een veel inferieure staat deze Duitsers mishandelde.

Geen enkele macht op aarde zou deze toestand zo lang hebben gedragen als Duitsland. Ik weet niet wat Engeland zou hebben gezegd over een soortgelijke vredesoplossing op zijn kosten of hoe Amerika of Frankrijk het zou hebben geaccepteerd. Ik heb geprobeerd een oplossing te vinden – een aanvaardbare oplossing – zelfs voor dit probleem. Ik heb deze poging aan de Poolse heersers voorgelegd in de vorm van mondelinge voorstellen. U kent deze voorstellen. Ze waren meer dan gematigd….

Ik weet niet in welke mentale toestand de Poolse regering verkeerde toen ze deze voorstellen afwees… Als antwoord gaf Polen het bevel voor de eerste mobilisatie. Daarop werd een wilde terreur ontketend en mijn verzoek aan de Poolse minister van Buitenlandse Zaken om mij nogmaals in Berlijn te bezoeken om deze vragen te bespreken, werd afgewezen. In plaats van naar Berlijn te gaan, ging hij naar Londen.”

Ondanks de leugens in de pers zijn nog meer Duitsers in extase om herenigd te worden met Duitsland.

1939

Op 6 oktober doet Hitler nog een ander vredesaanbod, waarbij hij zelfs zegt dat het hem niet kan schelen of hij er zwak uitziet door zoveel pogingen tot vrede te doen. Hij richt zich ook tot de zionisten die aandringen op oorlog:

“Als 46 miljoen Engelsen het recht claimen om over 40 miljoen vierkante kilometer van de aarde (Britse Rijk) te heersen, kan het niet verkeerd zijn dat 82 miljoen Duitsers het recht eisen om te leven van 800.000 vierkante kilometer, om hun velden te bewerken en hun beroepen en beroepen uit te oefenen, en als ze verder de teruggave eisen van die koloniale bezittingen die vroeger hun eigendom waren, die ze van niemand hadden afgenomen door diefstal of oorlog, maar eerlijk verkregen door aankoop, uitwisseling en verdragen. Bovendien heb ik in al mijn eisen altijd eerst geprobeerd om herzieningen te verkrijgen door middel van onderhandeling.

Staat u mij toe enkele feiten te noemen die niet kunnen worden weerlegd door de krabbels van leugenaars in de internationale pers….

…Nergens en op geen enkele plaats heb ik ooit in strijd met de Britse belangen gehandeld. Helaas ben ik maar al te vaak gedwongen op mijn hoede te zijn voor gevallen van Britse inmenging in Duitse aangelegenheden, zelfs in gevallen die Groot-Brittannië niet in het minst aangingen. Ik beschouwde het eigenlijk als een van mijn levensdoelen om deze twee volkeren te verzoenen, niet alleen door wederzijds begrip, maar ook door innerlijke sympathie.

De Duitse natie heeft in dit opzicht graag mijn voorbeeld gevolgd. Als mijn pogingen niet succesvol zijn geweest, is dat alleen vanwege de vijandigheid van bepaalde Britse staatslieden en journalisten, die mij persoonlijk diep heeft geraakt.

Ze maakten er geen geheim van dat – om voor ons ondoorgrondelijke redenen – hun enige doel was om de eerste kans te grijpen om de strijd met Duitsland te hervatten. Hoe minder redenen van substantiële aard deze mannen hebben voor hun plannen, hoe meer ze proberen hun acties te motiveren met lege zinnen en beweringen.

…Ik ben bereid om in de ogen van deze mensen te verschijnen als een lafaard of een afgewerkte man. Ik kan het me veroorloven om dat risico te lopen, omdat het oordeel dat door de geschiedenis over mij zal worden uitgesproken, God zij dank niet zal worden geschreven door deze ellendige krabbels, maar wordt vastgesteld door mijn levenswerk…

…Vandaag kan ik alleen maar betreuren dat die [zionisten], wier bloeddorst geen genoeg kan hebben van oorlog, helaas niet zijn waar de oorlog daadwerkelijk wordt uitgevochten, en nooit op zulke plaatsen waren waar mensen het uitschoten.

Zes weken – laten we zeggen veertien dagen – geconcentreerd granaatvuur, en deze oorlogspropagandisten zouden daar al snel anders over denken. Ze hebben het altijd over de noodzakelijkheden van de wereldpolitiek, maar ze hebben geen kennis van de militaire realiteit.

… Nee, deze oorlog in het Westen kan geen enkel probleem oplossen, behalve misschien de geruïneerde financiën van bepaalde wapenfabrikanten, krantenbezitters of andere internationale oorlogsprofiteurs.

Als Europa werkelijk oprecht is in haar verlangen naar vrede, dan zouden de staten in Europa dankbaar moeten zijn dat Rusland en Duitsland bereid zijn dit broeinest om te vormen tot een zone van vreedzame ontwikkeling en dat deze twee landen de verantwoordelijkheid zullen nemen en de lasten onvermijdelijk zullen dragen betrokken. Voor het Reich is dit project, aangezien het niet in een imperialistische geest kan worden uitgevoerd, een taak die vijftig tot honderd jaar in beslag zal nemen.

De heer Churchill en zijn metgezellen kunnen deze meningen van mij interpreteren als zwakheid of lafheid als ze willen. Ik hoef me niet bezig te houden met wat zij denken;

Mogen die volkeren en hun leiders die eensgezind zijn nu hun antwoord geven. En laat degenen die oorlog als de betere oplossing beschouwen, mijn uitgestoken hand afwijzen. Als Führer van het Duitse volk en kanselier van het Reich kan ik God op dit moment danken dat hij ons zo wonderbaarlijk heeft gezegend in onze harde strijd voor wat ons recht is, en Hem smeken dat wij en alle andere naties de juiste weg mogen vinden , zodat niet alleen het Duitse volk maar heel Europa opnieuw de zegen van de vrede mag ontvangen.”

Als de zionistische leiders en de pers in het westen de waarheid zouden vertellen over de redenen voor de oorlog, dan zou de oorlog op dit punt voorbij moeten zijn.

Hitler heeft verder geen ambities om iets te veroveren.

Danzig is teruggegeven aan Duitsland en de mensen zijn veilig. Hitler kreeg daar een heldenontvangst. De Poolse maarschalk deserteerde en vluchtte het land uit. En de Sovjet-Unie heeft Oost-Polen veroverd. Er zou geen reden moeten zijn om de vijandelijkheden voort te zetten. DE OORLOG IS VOORBIJ.

Afgezien van enkele geïsoleerde incidenten, blijft het een aantal maanden grotendeels stil.

De bevolking van de westerse landen hoopt dat de oorlog voorbij is, maar wordt nog steeds gebombardeerd met onzinnige propaganda waarin Duitsland wordt afgeschilderd als “op mars”, terwijl Hitler op zijn veranda herten zit te voeren.

1939

Na Oost-Polen te hebben ingenomen, valt de Sovjet-Unie in november Finland binnen. Stalin (die eigenlijk degene is die in Europa op mars is en plannen heeft om heel Europa omver te werpen) zet zijn verovering voort door te gaan voor wat volgens hem het volgende gemakkelijke doelwit is.

Natuurlijk, als de communistische geallieerden werkelijk om de bescherming van onschuldige naties, zoals Polen en Finland, zouden geven, zouden ze op dit punt de Sovjet-Unie aanvallen.

Maar dat doen ze natuurlijk niet. Stalin toestaan het communisme naar nieuwe naties te verspreiden is perfect voor hen. Het bespaart hen de moeite om het zelf te moeten doen. Ze negeren Finland.

Een paar openbare gebaren van valse “bezorgdheid” zijn alles wat de Finnen van de geallieerden zullen krijgen.

Geen boycots tegen de Sovjets, geen propaganda, geen scheepsblokkades.

Finland vecht veel moediger dan de Polen, en de Sovjets lijden zware verliezen. Hoewel de Finnen gedwongen zijn grondgebied af te staan aan de Sovjets, blijft bijna 90% van hun land onder Finse heerschappij en behouden ze hun nationale soevereiniteit. Het evenement staat bekend als de Winteroorlog.

In ‘The Winter War’ blijkt Finland een veel moeilijker doelwit dan Stalin had verwacht. Hij besluit ergens anders te gaan kijken.

1939

Franklin Delano Roosevelt staat te popelen om eindelijk wat bloed aan zijn handen te krijgen. Er is geen oorlog gaande aangezien Duitsland Danzig gemakkelijk herstelde en Stalin gemakkelijk Oost-Polen innam. Het Amerikaanse publiek heeft hier echter geen idee van .

Ze worden gebombardeerd met hondsdolle anti-Hitler-propaganda waarin hij wordt afgeschilderd als een meedogenloze dictator die met een onoverwinnelijk leger door Europa stoomt, terwijl hij kaart speelt en een middagdutje doet.

Roosevelt gaat naar het Congres om hen te vragen verschillende neutraliteitswetten in te trekken die in de jaren dertig waren aangenomen om te voorkomen dat gekken zoals hij de VS ooit weer in een zinloze oorlog zouden krijgen.

Hoewel het Congres verdeeld is, is de zionistische perspropaganda om oorlog te voeren non-stop en overweldigend. Na druk uit te oefenen op, te intimideren, om te kopen en te dwingen leden van het Congres die tegen zijn, en hen in de pers uit te smeren als “Hitler-appeasers”, krijgen de zionisten genoeg stemmen om de neutraliteitswetten in te trekken.

Een belangrijk obstakel om de VS in een oorlog te slepen, is weggenomen.

De VS kunnen nu wapens verkopen aan Groot-Brittannië en Frankrijk, zodat ze Duitsland kunnen aanvallen.

Gedurende deze tijd wordt de Amerikanen de toegang tot het “oorlogsgebied” ontzegd, zodat ze niet kunnen ontdekken dat er eigenlijk helemaal geen oorlog gaande is, en dat de rapporten die van de zionistische pers komen de grootste leugens zijn in de geschiedenis van de mensheid.

Het was niet gemakkelijk, maar zowel Wilson als Roosevelt waren in staat om de VS mee te slepen in oorlogen waar het niets mee te maken had, en de zionisten te helpen bij het vestigen van het wereldwijde communisme.

1939

In zijn latere boek, What the World Rejected: Hitler’s Peace Offers, merkt historicus Friedrich Stieve op:

“De oprechtheid van [Hitlers] verlangen naar vrede in 1939, en zijn angst voor een nieuwe wereldoorlog, is bevestigd door een aantal geleerden, waaronder de eminente Britse historicus AJP Taylor.

Het waren natuurlijk de oorlogsverklaringen aan Duitsland door Groot-Brittannië en Frankrijk op 3 september 1939, die met geheime aanmoediging werden afgelegd door de Amerikaanse president Roosevelt, die de beperkte Duits-Poolse confrontatie veranderden in een grotere oorlog over het hele continent.

Om zijn oorlogsverklaring te rechtvaardigen, protesteerde Groot-Brittannië dat Duitsland de Poolse soevereiniteit had geschonden en de onafhankelijkheid van Polen bedreigde. De leegte en onoprechtheid van deze genoemde redenen blijkt uit het feit dat de Britse leiders twee weken later [16 dagen later], toen Sovjettroepen de Poolse Republiek vanuit het Oosten aanvielen, de oorlog niet verklaarden aan Sovjet-Rusland. Het verraad van Groot-Brittannië aan Polen en de hypocrisie van de beweerde redenen om in 1939 oorlog te voeren tegen Duitsland, werden nog duidelijker in 1944-45 toen de Britse leiders de volledige Sovjetovername en onderwerping van Polen toestonden.

1940

Na een grotendeels vreedzame periode van bijna 6 maanden, ijsberen de zionisten heen en weer en proberen een nieuwe strategie te bedenken om een conflict met Duitsland op gang te brengen, maar ze kunnen niet zomaar aanvallen, ze moeten het laten lijken alsof Duitsland het begonnen is .

Tijd is van essentieel belang, aangezien de propagandamachine op volle kracht draait, en op een gegeven moment zal de wereld ontdekken dat het allemaal leugens zijn, dat Hitler niet op mars is en dat Duitsland geen enkele ambitie heeft om welke natie dan ook te veroveren. . Als dat gebeurt, zal de hele oorlogsinspanning verdampen, samen met de zionistische hoop op een wereldwijde superstaat, geregeerd vanuit Palestina en strategisch gepositioneerd op het knooppunt van Azië, Afrika en Europa.

De zionisten keren terug naar de blokkademethode die in de Eerste Wereldoorlog effectief bleek om Duitsland tot oorlog te dwingen.

Er wordt geprobeerd de kritieke invoer van Duits ijzererts uit Zweden te blokkeren. Eerst beginnen de Britten het ijzererts uit Zweden te stelen door de wateren in het gebied illegaal te ontginnen om de aanvoer te verminderen, en dan bedenken ze een plan om de Noorse haven Navrik met geweld in te nemen en te bezetten om een Duitse reactie te voorkomen.

Om de militaire operatie voor het goedgelovige publiek ongevaarlijk en onschuldig te laten lijken, wordt deze operatie Wilfred genoemd, naar een populair stripfiguur uit de krant.

De operatie mislukt echter wanneer de Noorse politicus Vidkun Quisling Duitsland op de hoogte stelt van het complot. Duitsland bezet eerst de haven van Navrik, waardoor het conflict wordt voorkomen. Quisling wordt in de zionistische pers afgeslacht en bestempeld als verrader, ook al had hij geen enkele reden om loyaal te zijn aan de zionistische oorlogsbelangen, en zoals bijna iedereen in Europa had hij er geen belang bij om de spanningen opnieuw te laten escaleren. De propaganda tegen de heldhaftige Quisling was zo intens dat zijn naam nu in het woordenboek staat als een woord voor ‘verrader’.

De zionistische persberichten? Duitsland valt Noorwegen binnen!

Om de vrede te bewaren, wordt Quislings naam een synoniem voor ‘verrader’.

1940

De oorlogszuchtige communistische gek Winston Churchill vervangt Neville Chamberlain als de Britse premier.

De sabelratelende schreeuwlelijk Churchill was een tijdlang na de Eerste Wereldoorlog niet populair geweest bij het oorlogsvermoeide publiek, maar met de stortvloed van leugens in de zionistische pers over een ernstige “dreiging” van Duitsland, en met propaganda waarin Churchill werd geportretteerd als een heldhaftige leider en een stoere vent die Groot-Brittannië zal ‘redden’, wordt het publiek gedupeerd om hem te kiezen.

Churchill is een typische oorlogspoliticus, geboren in rijkdom en privileges, maar kon zich niet een weg banen uit een natte papieren zak.

In werkelijkheid is Churchill zo buitengewoon zwak dat een gewone val op 19-jarige leeftijd hem drie dagen bewusteloos heeft gemaakt.

Hij kwam uit een lange lijn van Engelse royalty’s en groeide op in een paleis.

Zijn grootvader Leonard staat bekend als “The King of Wall Street” en heeft een laan in New York City naar hem vernoemd. Hij ging naar enkele van de meest exclusieve privéscholen van Engeland, maar presteerde erg slecht, vaak aan de onderkant van zijn klas.

Hij stotterde veel en maakte geen indruk op zijn ouders. Zijn moeder, die rijk is opgegroeid en nooit iets heeft bereikt, is meer geïnteresseerd in haar talrijke zaken en reizen dan Winston. (Het gerucht gaat dat Churchill zelf het kind van een affaire is.) Hij is een perfecte zionistische ja-man. Vol karakterfouten die kunnen worden gebruikt om hem te beheersen, maar niet te fel. Een goede orderpicker.

Zijn zionistische begeleider is Bernard Baruch, die Woodrow Wilson rondleidde “als een poedel aan een touwtje”, de Eerste Wereldoorlog in.

Baruch onthult een van de zionistische doelen bij het creëren van de oorlog wanneer hij zegt:

“Ik benadrukte dat de nederlaag van Duitsland en Japan en hun verwijdering uit de wereldhandel zouden Groot-Brittannië een geweldige kans geven om haar buitenlandse handel zowel in volume als in winst te doen toenemen.”

De verkiezing van Churchill markeert het echte begin van de Tweede Wereldoorlog.

Hitlers annex van Danzig, dat in de nepgeschiedenis wordt genoemd als het begin van de oorlog, was niet veel anders dan toen hij Oostenrijk of Sudetenland vreedzaam herstelde, en resulteerde in zeer weinig gewapende conflicten, gevolgd door maanden van vrede.

De zwakke, fragiele, sigaar rokende onderpresteerder werd massamoordenaar. Alles wat de pers over Churchill bericht, is het omgekeerde van de waarheid.