Van The Unz Review (zie hier links, afbeeldingen. Google translate)
E. MICHAEL JONES • 25 JUNI 2022• 1.700 WOORDEN • 459 COMMENTS •
De mediahype rond de vernietiging van Roe v. Wade door het Hooggerechtshof bracht herinneringen naar boven aan mijn betrokkenheid bij de bijna vijftig jaar van Amerika’s abortusoorlogen. Eleanor Smeal, die toen hoofd was van de National Organization of Women, had net een lezing gehouden over abortus aan de Universiteit van Notre Dame in wat de jaren tachtig moeten zijn geweest. De kamer zat vol met feministen van die universiteit en St. Mary’s College, de soi disantKatholieke instelling die me een paar jaar eerder had ontslagen omdat ik tegen abortus was. Als mijn poging om wat realiteit te injecteren in wat duidelijk een peptalk was voor wat St. Paul dwaze vrouwen noemde die geobsedeerd waren door hun zonden, vroeg ik mevrouw Smeal tijdens de Q & A “Heeft de foetus seks?” Toen ik zag dat mevrouw Smeal verrast was door de vraag, herformuleerde ik het: “Is de foetus herkenbaar als mannelijk of vrouwelijk?” Omdat ik een realistisch antwoord op de vraag verwachtte, was ik klaar om te vragen hoe de Nationale Vrouwenorganisatie de moord op ongeboren vrouwen rechtvaardigde, maar wat ik kreeg was onverwacht. “Het proces van seksuele differentiatie”, meende de president van NOW, “begint bij de geboorte.” Toen ik me afvroeg of er professoren in de biologie in de zaal waren die deze verbazingwekkende verklaring konden staven, begon ik op te schrijven wat mevr. Smeal had gezegd, waarop ze aan de andere kant van de kamer tegen me schreeuwde: ‘Schrijf dat niet op. Je maakt me gek.”
Roe v. Wade, met andere woorden, had geen basis in de werkelijkheid. Het was, zoals Bernard Nathanson in zijn memoires opmerkte, een joodse fantasie, verzonnen door wat hij een stel gekke joden uit New York noemde, die door rauwe rechterlijke macht aan de Verenigde Staten van Amerika werd opgedrongen. Eigenlijk was pure rechterlijke macht slechts een deel van het verhaal. Abortus werd opgelegd aan New York voordat het aan Amerika werd opgelegd door een Joodse krant die bekend staat als The New York Times, rond dezelfde tijd dat dezelfde Joodse krant een ander Joods verhaal, bekend als de Holocaust, aan het land oplegde gedurende een periode die zich uitstrekt van eind jaren 60 tot midden jaren 70. In beide gevallen was het operationele redactionele principe van de Joodse krant van de natie dat de waarheid de mening was van de machtigen. In beide gevallen werkte dit principe prima totdat het niet meer werkte,
Toen duidelijk werd dat Jerzy Kozinski deel uitmaakte van de Sulzberger-kliek die de Times leidde, verklaarde Elie Wiesel Kozinski’s boek The Painted Bird als een Holocaust-klassieker. Ik gebruikte bewust het woord boek, want Kozinski speelde een dubbelspel met zijn uitgever en het lezende publiek door te beweren dat wat een tweederangs roman was, in werkelijkheid een memoires was die echt is gebeurd, enz. Die fictie viel in duigen toen de Village Voice een uiteenzetting publiceerde wat niet alleen verklaarde dat wat Kozinski zei nooit is gebeurd, maar ook hoe zijn memoires waren geschreven door een spookschrijver voor het prinselijke bedrag van $ 500. Dus, naast een bedrieger, de meest gevierde Holocaust-romanschrijver sinds Elie Wiesel ook om ook een goedkope schaatser te zijn.
Iets soortgelijks gebeurde met Roe v. Wade. De fundamentele waarheid van Roe v. Wade is dat waarheid de mening is van de machtigen. Als er genoeg schuldgevoelens bij elkaar kwamen en beweerden dat het proces van seksuele differentiatie bij de geboorte begon, dan was dat verdomme een waar statement, ongeacht wat de biologieafdeling het tegendeel te zeggen had, want de waarheid was de mening van de machtige , en als je een luidruchtige harridan als Ellie Smeal niet geloofde, dan was de Sulzberger-kliek bij de Joodse staatspapieren er om alles wat ze zei te onderbouwen, hoe absurd ook. Het resultaat was dat deze belachelijke fictie bijna 50 jaar lang in leven bleef, totdat de realiteit tussenbeide kwam en wat een onveranderlijke “vaste wet” leek, zo plotseling verdween als een zeepbel die contact maakte met een doornstruik.
Maar niet voordat het veel schade aanrichtte. Miljoenen kinderen stierven vanwege deze joodse fantasie. Niets dat we kunnen doen, zal ze terugbrengen. In plaats van door te gaan met het leiden van een bevredigend leven, werden ze martelaren voor de waarheid, en het was uiteindelijk de waarheid die zegevierde, maar niet voordat er veel nevenschade was toegebracht aan de cultuur die hun moord mogelijk maakte. Vanwege Roe v. Wade is het concept van gelijkheid voor de wet uit ons rechtssysteem geëlimineerd, om te worden vervangen door een systeem met twee niveaus, waarin je in een van de twee categorieën past. Iedereen was nu ofwel een foetus, in welk geval hij geen enkele rechten had, of hij was een feministe, in welk geval hij Joods voorrecht had en boven de wet stond.
Dus de demonstranten die in Charlottesville kwamen opdagen met het idee dat ze het recht hadden op vergadering en vrijheid van meningsuiting, evenals de Trump-aanhangers die op 6 januari op het Capitool kwamen, vielen in de categorie foetus, wat betekende dat ze geen rechten helemaal niet. Antifa, aan de andere kant, en Jane’s Revenge, dat een stortvloed van kerken en prolife-centra in brand stak nadat Alito’s brief was uitgelekt, hadden Joods voorrecht en stonden boven de wet, net als Roberta Kaplan, de “mollige lesbische kike” die verrijkte zichzelf door het voeren van rechtszaken tegen de ongelukkige blanke jongens uit Charlottesville. Procureur-generaal Merrick Garland heeft dit op Roe gebaseerde onderscheid duidelijk geïnternaliseerd en het ministerie van Justitie veranderd in de Amerikaanse versie van de CHEKA, die nu oorlog voert tegen het Amerikaanse volk.staatsgreep van 1917.
Het “Summer of Rage”-verhaal dat door NPR en andere reguliere Joodse media is gefabriceerd, lijkt sterk op hetzelfde verhaal dat ze hebben gesmeed over de oorlog in Oekraïne. Nogmaals, het werkingsprincipe is dat waarheid de mening is van de machtigen. En nogmaals, deze fragiele fantasie staat op het punt te barsten als de reeds genoemde zeepbel, zodra het in contact komt met de categorie van de realiteit die bekend staat als het Russische leger. Hoe meer Rusland de Oekraïense nazi’s verplettert in de strijd, hoe meer verhalen we horen over de Oekraïense president Zelenskyy als de nieuwste avatar van Winston Churchill. De onverbiddelijke vorderingen van Rusland, die steeds naar het westen reiken, leiden tot nukkige gebaren van de kant van de NAVO die proberen een blij gezicht te geven aan het feit dat Oekraïne de oorlog aan het verliezen is, en niets doen om de realiteit van de situatie te erkennen en het initiëren van concrete stappen, zoals onderhandelen, om met die realiteit om te gaan. Hierin is de verslaggeving van de zomer van de nederlaag in Oekraïne vergelijkbaar met de verslaggeving van de Summer of Rage in Amerika. In elk geval dient het verzinsel van joodse fabels als vervanging voor eerlijke berichtgeving over wat echt is. Waarheid, zo blijkt, is toch niet de mening van de machtigen, want niets is krachtiger dan wat echt is, en wat echt is, is altijd de overeenstemming tussen geest en ding. Het is nooit de geest in plaats van de zaak. het brouwsel van joodse fabels dient als vervanging voor eerlijke berichtgeving over wat echt is. Waarheid, zo blijkt, is toch niet de mening van de machtigen, want niets is krachtiger dan wat echt is, en wat echt is, is altijd de overeenstemming tussen geest en ding. Het is nooit de geest in plaats van de zaak. het brouwsel van joodse fabels dient als vervanging voor eerlijke berichtgeving over wat echt is. Waarheid, zo blijkt, is toch niet de mening van de machtigen, want niets is krachtiger dan wat echt is, en wat echt is, is altijd de overeenstemming tussen geest en ding. Het is nooit de geest in plaats van de zaak.
Alsof ze toegaven dat Roe uit het niets was geconfectioneerd en dat het niet gebaseerd was op wetenschap of de wet, reageerden de Joden op het uitlekken van Justitie Alito’s briefing door te beweren dat abortus “een fundamentele Joodse waarde” was en dat het Hooggerechtshof , door Roe v. Wade neer te slaan, belette Joden hun religie te beoefenen. Wat de Joden echt zeiden zonder het te weten, was dat Roe v. Wade neerkwam op het opleggen van de Joodse religie aan elke burger, ongeacht zijn religie, van de Verenigde Staten van Amerika gedurende de afgelopen 49 jaar. Laat het aan de Joden over om expliciet aan te geven wat de goyim te dom waren om er zelf achter te komen. Dit bewustzijn maakt nu deel uit van de Zeitgeist, die plotseling een andere wending nam, weg van de centralisatie van de macht in Washington, die een noodzakelijke voorwaarde was voor het projecteren van imperiale macht op de rest van de wereld na de Tweede Wereldoorlog, terug naar de staatswetgevers, die altijd meer in stem af op de wil van de mensen die ze vertegenwoordigen. Dit betekent: tempo, mevrouw Smeal – dat “wetenschap echt is”; de foetus is een kleine jongen of een klein meisje in de baarmoeder en wordt er geen bij de geboorte. Het betekent ook dat die dikke Jood in een jurk die zichzelf ‘Rachel’ Levine noemt, geen vrouw is, hoezeer hij het lichaam ook verminkt dat God hem heeft gegeven. Het betekent ook dat Oekraïne de oorlog aan het verliezen is, hoeveel vleiende artikelen de Joodse krant ook schrijft over de Joodse pianist in het olijfkleurige T-shirt. Het betekent ten slotte dat het tijdperk van de joodse hegemonie over onze cultuur ten einde loopt. Mijn aanvankelijke gevoelens in dit opzicht werden alleen maar versterkt toen ik de aanval van rechter Thomas las op een inhoudelijk eerlijk proces, zoals blijkt uit de Obergefell-beslissing over het homohuwelijk en andere, die nu allemaal voorbestemd zijn om te vallen omdat ze hetzelfde gebrek aan realiteit delen dat Roe kenmerkte. v. Wade. Inhoudelijk eerlijk proces is een ander woord voor social engineering. Het einde van een inhoudelijk eerlijk proces betekent het einde van de Joodse hegemonie over de Amerikaanse cultuur. Dit is de reden waarom de Joodse gecontroleerde media zo boos zijn. Abortus is een Joods sacrament. Degenen die zichzelf Joden noemen, zijn in werkelijkheid aanbidders van Moloch, de god die mensenoffers eiste. Voor een keer ben ik het eens met de ADL.