Van stop de bankiers
Waarom is het zo moeilijk voor het Finse nazisme?
Waarom is het zo moeilijk voor het Finse nazisme? (zie hier links en afbeeldingen)
Inhoudsopgave
Waarom is het zo moeilijk voor het Finse nazisme? Het groeiende zelfmoordpact van de NAVO dreigt de wereld in brand te steken
Nazi-skeletten in de kasten van Finland en Zweden
Finlands nazi-erfgoed beoordeeld
De race om het hartland en de nazi-wending van Finland te beveiligen
Het vreemde geval van Finlands blijvende swastika
Een ongemakkelijk feit moet nu worden aangepakt
Nazisme Is het mogelijk dat de oorlog die we dachten te winnen in 1945 slechts een strijd was in een grotere oorlog om de beschaving waarvan de uitkomst nog moet worden afgewacht?
Het onlangs door de Finse en Zweedse regeringen uitgesproken besluit om zich bij het collectieve zelfmoordpact van de NAVO aan te sluiten, zou geen grote verrassing moeten zijn voor iemand die de afgelopen 77 jaar aandacht heeft besteed aan de groei van het nazisme.
Deze groei neemt niet alleen de vorm aan van een vernieuwing van de met swastika getatoeëerde, zwarte zon van de occult liefhebbende, wolfsangel-dragende Azov, C14, Svoboda en Aidar neo-nazi’s in Oekraïne vandaag , maar een hele herschrijving van de WO II-geschiedenis die heeft gedurende de 30 jaar sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie een versnelde duik in de onwerkelijkheid genomen.
Over het hele spectrum van leden van het Warschaupact die zijn opgenomen in de NAVO, zoals Litouwen, Estland, Albanië, Slowakije en Letland, zijn nazi-medewerkers van de Tweede Wereldoorlog verheerlijkt met standbeelden, openbare plaquettes, monumenten en zelfs scholen, parken en straten die naar nazi’s zijn vernoemd. Het vieren van nazi-collaborateurs en het afbreken van pro-Sovjet-monumenten is bijna een voorwaarde geworden voor elk land dat lid wil worden van de NAVO.
In Estland, dat in 2004 lid werd van de NAVO, heeft de door het ministerie van Defensie gefinancierde Erna Society de nazi-groep Erna Saboteur gevierd die in de Tweede Wereldoorlog met de Waffen-SS werkte, waarbij de Erna-voorhoede werd verheven tot officiële nationale helden. In Albanië rehabiliteerde premier Edi Rama nazi-collaborateur Midhat Frasheri , die duizenden Kosovo-joden naar vernietigingskampen deporteerde.
In Litouwen werd de pro-nazi Litouwse Activist Front-leider Juozas Lukša, die wreedheden beging in Kaunas, geëerd als een nationale held door een wet die een resolutie aannam waarin “het jaar 2021 als het jaar van Juozas Luksa-Daumantas” werd genoemd. In Slowakije verhuisde de ‘Onze Slowaakse Volkspartij’ onder leiding van neonazi Marián Kotleba van de rand naar de mainstream en won in 2019 10% van de parlementszetels.
Nazi-skeletten in de kasten van Finland en Zweden
Terwijl Finland graag het feit viert dat hun oorlog van 1941-1944 met Rusland niets te maken had met de Tweede Wereldoorlog, maar gewoon een defensieve alliantie met Duitsland was tegen de kwaadaardige Sovjet-Unie, en terwijl Zweden graag viert dat het neutraal bleef tijdens de Tweede Wereldoorlog , vertellen de feiten een heel ander verhaal.
Niet alleen speelden beide landen een agressieve rol in de oorlog tegen de Sovjet-Unie tijdens Operatie Barbarossa en daarna, maar beide landen verstrekten van 1940 tot 1945 ook enorme leningen en andere economische steun.
Op puur militair niveau zorgde het ‘neutrale’ Zweden onder leiding van koning Gustav V en de sociaal-democratische premier Per Albin Hannson ervoor dat hun grondgebied beschikbaar werd gesteld aan de nazi’s tijdens de slag om Narvik in 1940 , die resulteerde in de val van Noorwegen. Toen Operatie Barbarossa een jaar later werd gelanceerd, mocht Duitsland het Zweedse grondgebied , spoor- en communicatienetwerken gebruiken om via Finland de Sovjet-Unie binnen te vallen. Duitse soldaten en gevechtsuitrusting werden van Oslo naar Haparanda in Noord-Zweden vervoerd als voorbereiding op aanvallen op Rusland.
Op economisch vlak ging 37% van de Zweedse export tijdens de oorlog naar Duitsland, waaronder 10 miljoen ton ijzererts per jaar, evenals de grootste productie van kogellagers die van vitaal belang waren voor de nazi-oorlogsmachine en die via havens in nazi-Duitsland werden geëxporteerd. bezet Noorwegen. De pro-fascistische familie von Rosen speelde een van de meest instrumentele rollen bij het promoten van de nazi-ideologie in Zweden , waarbij Eric von Rosen medeoprichter was van de Nationaal-Socialistische Partij van Zweden en het Duitse opperbevel toegang verschafte tot de bovenlaag van de Zweedse adel tijdens de jaren 1920-1930.
Bovendien trad graaf Hugo von Rosen op als directeur van het Amerikaanse filiaal van de Zweedse Enskilda Bank en SKF Bearing die de geldstroom en kogellagers (made in Philadelphia) naar de Wehrmacht gedurende de hele oorlog beheerde.
Historicus Douglas Macdonald schreef : “SKF’s kogellagers waren absoluut essentieel voor de nazi’s. De Luftwaffe zou niet kunnen vliegen zonder kogellagers, en tanks en pantserwagens zouden niet zonder kogellagers kunnen rollen. Nazi-geweren, bommenrichters, generatoren en motoren, ventilatiesystemen, U-boten, spoorwegen, mijnbouwmachines en communicatieapparatuur zouden niet kunnen werken zonder kogellagers. In feite hadden de nazi’s de Tweede Wereldoorlog niet kunnen vechten als de SKF van Wallenberg hen niet alle kogellagers had geleverd die ze nodig hadden”.
Hugo was de aangetrouwde achternicht van Göring en zijn neef Eric zal binnenkort een belangrijke rol spelen in dit verhaal.
Finlands nazi-erfgoed beoordeeld
In tegenstelling tot Zweden heeft Finland nooit geprobeerd neutraliteit te veinzen, en in die zin kan het op zijn minst worden toegejuicht omdat het de hypocrisie van hun Zweedse neven en nichten heeft vermeden. Finland, dat een grens van 1340 km met Rusland deelt, dat een gebied omvat binnen een afstand van 40 km van het huidige Sint-Petersburg, was een waardevol stuk onroerend goed voor de nazi’s.
Tijdens de oorlog vochten 8000 Finse soldaten direct naast de nazi’s tegen de Russen, waarvan velen tussen 1941 en 1943 in SS-panzerdivisies van de nazi’s dienden. Een schandalig rapport van 248 pagina’s dat in 2019 door de Finse regering werd gepubliceerd, onthulde dat niet minder dan 1408 Finse vrijwilligers rechtstreeks in de SS Panzer-divisie dienden en massale wreedheden uitvoerden, waaronder de uitroeiing van Joden en andere oorlogsmisdaden.
De oorzaak van de alliantie van Finland met de nazi’s tijdens de oorlog is ook veel duisterder dan de gezuiverde geschiedenisboeken laten zien.
Sovjetleiders hadden de opbouw van de nazi-oorlogsmachine op weg naar Rusland als een slow-motion treinbotsing gadegeslagen vanaf het moment dat het Verdrag van München in 1938 werd bereikt, dat de vernietiging van Tsjechoslowakije en de groei van een Frankenstein-monster in het hart van Europa zag.
In zijn briljante ‘The Shocking Truth About the 1938 Munich Agreement’ demonstreert Alex Krainer dat de Britse geheime diplomatie ervoor zorgde dat vanaf Hitlers overname van Oostenrijk tot de invasie van Polen in september 1939, het appeasementbeleid van Groot-Brittannië slechts een veinzende oppositie tegen het nazisme was, terwijl het de niet-aflatende groei als Frankensteinmonster in het hart van Europa.
Lees ook: https://indignatie.nl/finland-gebruikte-de-swastika-voor-de-nazis-waarom-doen-ze-dat-nog-steeds/
De race om het hartland en de nazi-wending van Finland te beveiligen
In de wetenschap dat een aanval onvermijdelijk was, ondertekende Rusland in augustus 1939 het Molotov-Ribbentrop-pact om de tijd af te wachten terwijl het probeerde een bufferzone tot stand te brengen tussen het expansionistische nazi-regime en haarzelf.
Tijdens deze kleine periode was er een race gaande om belangensferen te consolideren, waarbij Rusland defensief optrad om haar zachte onderbuik veilig te stellen voordat de onvermijdelijke hete oorlog werd gelanceerd. Duitsland haastte zich ondertussen om het vuur aan de schenen te leggen met militaire operaties die het Reich over Europa verspreidden.
Rusland behaalde verschillende belangrijke strategische diplomatieke overwinningen door pacten voor wederzijdse bijstand te ondertekenen met Letland, Litouwen en Estland. Echter, Finland, onder de controle van veldmaarschalk Carl Gustaf Mannerheim en premier Risto Ryti verwierp het aanbod van Rusland.
In het afgebroken Russisch-Finse Mutual Security-verdrag bood Rusland aan om Zuid-Karelië in het noorden af te staan in ruil voor de Sovjetgrens die naar het westen op de Karelische landengte zou gaan en toestemming om Russische bases in Finland te stationeren. De pro-Duitse regering van Ryti en Mannerheim had in de jaren dertig in het openbaar een vriendschap gesloten met de Duitsers en een groot deel van de Finse aristocratie had waanvoorstellingen van expansionisme gehad, samen met hun Zweedse pro-nazi-tegenhangers in de overtuiging dat een groot deel van Noordwest-Rusland, Oost-Karelië genaamd, blijkbaar een “zuiver” Noords volk bevatte dat niet bezoedeld was door zowel Slavisch als Scandinavisch bloed.
nazisme
Bijschrift: een kaart uit de Tweede Wereldoorlog met de meest radicale versie van de ideologie van ‘Groot-Finland’, waarbij een groot deel van het Noord-Russische grondgebied rechtmatig aan Finland toebehoorde
Finlands verwerping van de samenwerkingsovereenkomst resulteerde in het Russische besluit van november 1939 om binnen te vallen, resulterend in het verlies van 20.000 Finse soldaten, 11% van haar grondgebied dat 1/3 van haar economisch potentieel vertegenwoordigt en een verbrand ego. Deze vier maanden durende “Winteroorlog” eindigde in maart 1940 met een gereduceerd en vernederd Finland dat snakte naar wraak.
Veldmaarschalk Mannerheim en premier Ryti waren vrome gelovigen in de mythe van ‘groot-Finland’, waarbij Mannerheim luid aan zijn soldaten verkondigde aan de vooravond van de Finse overeenkomst om de handen ineen te slaan met de nazi’s dat “in 1918, tijdens de bevrijdingsoorlog [tegen Rusland], ik verklaarde aan de Finse en Weense Kareliërs dat ik mijn zwaard niet in mijn schede zou steken voordat Finland en Oost-Karelië vrij zouden zijn”. Deze toespraak maakte het moeilijk om het idee te handhaven dat Finlands alliantie met de nazi’s gewoon ‘defensief’ was.
Hoewel algemeen wordt beweerd door revisionistische historici dat Herman Goring een persoonlijke boodschapper naar Helsinki stuurde om toestemming te vragen om het Finse grondgebied te gebruiken in ruil voor wapens en steun in augustus 1940, de afzetting van SS-kolonel Horst Kitschmann in 1945 – die ingewijd was in deze uitwisselingen, getuigde dat het Mannerheim zelf was die als eerste contact opnam met Göring en voorstelde om deze regeling te treffen.
Gedocumenteerd in Henrik Lunde’s ‘Finland’s War of Choice’, getuigde Kitschmann:“Tijdens deze gesprekken vertelde von Albedill [de Duitse majoor van de attachéstaf die Kitschmann informeerde] me dat generaal-majoor Roessing al in september 1940, op bevel van Hitler en de Duitse generale staf, de bezoek van generaal-majoor Talwel, de gevolmachtigde van maarschalk Mannerheim, aan het hoofdkwartier van de Führer in Berlijn. Tijdens dit bezoek werd een akkoord bereikt tussen de Duitse en Finse generale staf voor gezamenlijke voorbereidingen voor een aanvalsoorlog en de uitvoering daarvan tegen de Sovjet-Unie. In dit verband vertelde generaal Talwel mij tijdens een conferentie op het hoofdkwartier van zijn staf in Aunosa in november 1941 dat hij, handelend op persoonlijk bevel van maarschalk Mannerheim, al in september,
In september 1940 werd een geheim Fins-Duits transitverdrag goedgekeurd en werd het treinwrak van Barbarossa in gang gezet.
Op 16 juni 1941 riep Mannerheim 16% van de Finse bevolking op om samen met de Wehrmacht te vechten ter voorbereiding op deze aanval.
Toen Barbarossa officieel werd gelanceerd op 22 juni 1941, waren er 400.000 Finse en Duitse troepen in Finland, omdat Finse vliegvelden werden overgedragen aan nazi-bommenwerpers. Mannerheims pact met de duivel resulteerde in vroege overwinningen toen zijn droom van een “Groot-Finland” eindelijk tot leven was gekomen met uitgestrekte gebieden van Moermansk tot het Onegiameer dat in 1941-1944 onder Finse bezetting viel . Gedurende deze tijd werden etnische Russen en joden in Finland naar werkkampen gestuurd waar velen werden uitgeroeid.
In het Finse rapport van 2019 staat: “De subeenheden en mannen van SS-divisie Wiking die betrokken waren tijdens de mars naar de Sovjet-Unie en de rit door Oekraïne en de Kaukasus waren betrokken bij tal van wreedheden… Uit de dagboeken en herinneringen van de Finse vrijwilligers blijkt dat vrijwel iedereen onder ze moeten vanaf het begin op de hoogte zijn geweest van de gruweldaden en bloedbaden”.
Toen de Finse SS Wiking Division tussen juli en augustus 1941 via West-Oekraïne oprukte, werden meer dan 10.000 burgers gedood in Lviv en Zjytomyr en meer dan 600.000 meer werden gedood in de regio vanaf het begin van Barbarossa tot maart 1942.
Het vreemde geval van Finlands blijvende swastika
Er moet nu iets worden gezegd over het merkwaardige officiële luchtmachtlogo van Finland, gecreëerd in 1919 en dat duurde tot 2020, toen het logo werd verwijderd uit vliegtuigen, vlaggen en uniformen (hoewel nog steeds gehandhaafd op de muren van de luchtmachtacademie).
Hier verwijs ik natuurlijk naar de vreemde swastika die een Finland van na 1945 niet verstandig vond om uit zijn militaire vliegtuigen of uniformen te verwijderen ondanks de ondergang van hun nazi-bondgenoten.
nazisme
Gezuiverde geschiedenisboeken verdrijven snel deze abnormale eeuwenoude fetisj met de swastika als een totaal toeval dat niets te maken heeft met de nazi’s vanwege het feit dat de nazi-partij het symbool een volledig jaar na de Finse regering heeft aangenomen. Maar zoals de meeste van onze officiële historische verhalen, valt ook deze uiteen bij de minste druk.
Zoals het verhaal gaat, schonk de Zweedse graaf Eric von Rosen van Zweden het Finse Witte Leger het geschenk van een Thulin Type D-vliegtuig versierd met hakenkruizen in 1918, waarmee de Finse luchtmacht werd opgericht en de swastika het officiële logo werd. Aangezien von Rosen de swastika al als zijn persoonlijke embleem had gebruikt sinds hij het voor het eerst op oude runen zag toen hij op de middelbare school zat, wordt geconcludeerd dat de Finse militaire swastika’s en hun nazi-tegenhangers geen enkel verband konden hebben met wat dan ook.
Deze bewering gaat volledig voorbij aan het feit dat zowel de broers von Rosen, Eric als Clarence, vooraanstaande edelen waren die trots opkwamen voor de nazi-zaak, de Zweedse eugenetica sponsorden via het Swedish Institute of Racial Biology aan de Universiteit van Uppsala (ca. 1922), lobbyden voor sterilisatiewetten en introduceerden Hitler tot de bovenlaag van de Zweedse elite. In 1933 werd Eric von Rosen een van de oprichters van de Nationalsocialistiska Blocket (ook bekend als: “The National Socialist Party of Sweden”).
De krachtige steun voor de nazi’s (waaronder de invloed van von Rosen op de Zweedse Enskilda Bank en SKF) verandert ook hoe we de nauwe relatie moeten interpreteren die zowel Clarence, Eric als Hugo von Rosen hadden met hun zwager Hermann Goring, die werkte na WOI als persoonlijke piloot voor Eric von Rosen.
Tijdens een verlengd verblijf in het kasteel van Rockelstad van von Rosen in 1920 maakte Goring voor het eerst kennis met 1) de hakenkruizen van von Rosen die het kasteel en het aangrenzende jachthuis sierden, 2) de passie van von Rosen voor natuurbehoud die Goring deelde en later de eerste nazi werd. Reichsminister van bosbouw en natuurbehoud in de jaren dertig en 3) Carin von Kantzow, de schoonzus van Eric von Rosen, die al snel de vrouw van Goring werd en door Hitler “First Lady of the Nazi Party” werd genoemd.
nazisme
Onderschrift; Foto van Birgitta, Mary, Hermann Göring en Eric von Rosen in Rockelstad in Zweden 1933
Eric en Clarence von Rosen waren volgelingen geweest van een occulte sekte genaamd Ariosophism , geleid door een mystieke, door runen geobsedeerde dichter genaamd Guido von List, die eenvoudigweg de theosofie van Madame Blavatsky overnam en een Arische raciale superioriteitsdraai toevoegde met een verhoogde focus op Wotan-mythen. In deze sekte werden de swastika en andere runensymbolen zoals de Othala-rune, Ehlaz/life-rune , Sig-runs (later gebruikt door SS) en wolfsangle behandeld als heilige afbeeldingen met magische kracht.
Guido von List had zijn sekte georganiseerd in een innerlijke en uiterlijke kern waarbij de “uitverkorenen” een geheime interpretatie van de runen leerden onder een elite occulte samenleving genaamd de Hoge Armanen Orde, waar Von List zelf als Grootmeester diende.
Dit racistische occulte Aryanisme met zijn theosofische doel om hindoeïstische en boeddhistische mystiek in een nieuw postchristelijk tijdperk te brengen, werd in deze periode een extreem populair fenomeen onder de adellijke families van Europa. Het doel was om een perverse interpretatie van oosters spiritualisme zonder inhoud te gebruiken en een nieuwe orde te creëren die gebaseerd was op een “Age of Aquarius” die de verouderde “Age of Pisces” zou vervangen, die de verouderde rede vertegenwoordigde, geïllustreerd door mensen als Socrates, Plato en Christus.
Uit de Hoge Armanen Orde groeide al snel een andere geheime occulte organisatie genaamd de Thule Society , die Rudolf Hess, Hans Frank, Hermann Goring, Karl Haushofer en Hitlers coach Dietrich Eckart als leidende leden zag.
Een ongemakkelijk feit moet nu worden aangepakt
Het is een ongemakkelijk historisch feit dat diezelfde machten die aanleiding gaven tot het fascisme nooit werden gestraft tijdens de processen van Neurenberg . Die Wall Street-industriëlen en financiers die Duitsland voor en tijdens de oorlog van geld en voorraden voorzagen, werden gestraft… evenmin waren de Britse financiers bij de Bank of England die ervoor zorgden dat de nazi-kas vol zou zijn met in beslag genomen buit uit Oostenrijk, Tsjechoslowakije of Polen.
Het naoorlogse tijdperk zag niet alleen een uitgebreide reorganisatie van fascistische moordenaars in de vorm van de door de CIA/NAVO geleide Operatie Gladio , en we weten dat Allan Dulles direct toezicht hield op de reactivering van Hitlers inlichtingenchef Reinhard Gehlen in de commandostructuur van West-Duitse inlichtingendienst samen met zijn hele netwerk. Oekraïense nazi’s zoals Stefan Bandera en Mikola Lebed werden prompt opgenomen in hetzelfde apparaat, waarbij Bandera van 1956 tot zijn dood in 1958 met Gehlen samenwerkte, terwijl Lebed werd opgenomen in de Amerikaanse inlichtingendienst die een CIA-frontorganisatie leidde genaamd Prolog.
Zoals Cynthia Chung onlangs in haar Sleepwalking into Fascism uiteenzette dat niet minder dan tien voormalige nazi’s op hoog niveau een enorme macht genoten binnen de NAVO-commandostructuur tijdens de donkere jaren van Operatie Gladio. Cynthia schrijft: “Van 1957 tot 1983 had de NAVO ten minste één, zo niet meerdere hooggeplaatste “voormalige” nazi’s die het volledige bevel voerden over meerdere afdelingen binnen de NAVO… Allied Forces Central Europe – AFCENT) was een positie die UITSLUITEND werd ingevuld door “voormalige” nazi’s gedurende 16 JAAR RECHTSTREEKS, van 1967-1983.”
Gedurende deze jaren organiseerde Gladio niet alleen een stroom van terrorisme tegen de algemene bevolking van Europa met behulp van nominaal ‘marxistische’ frontgroepen of het uitvoeren van treffers van hoogwaardige doelen zoals Dag Hammarskjold, Enrico Mattei, Aldo Moro of Alfred Herrhausen wanneer nodig. Staatslieden die zich niet aan de regels van het Grote Spel hielden, bleven helaas niet lang op deze wereld.
Het zelfverklaarde beeld van de NAVO als een voorbode van de ‘op liberale regels gebaseerde internationale orde’ is meer dan een beetje oppervlakkig als we kijken naar de door de nazi’s doorzeefde allianties die veel NAVO-fans bij de Atlantische Raad misschien vergeten zouden willen worden. Deze geschiedenis zou ons er ook toe moeten brengen de ware oorzaken voor de oprichting van de NAVO in 1949 opnieuw te evalueren , die als een nagel aan de doodskist diende voor Franklin Roosevelts visie op een alliantie tussen de VS en Rusland en China, waarvan hij hoopte dat die de post zou vormen. -WW2 leeftijd.
De groei van de NAVO rond de Russische perimeter sinds 1998, en de door de NAVO geleide massale gruweldaden van bomaanslagen in Bosnië, Afghanistan en Libië moeten ook opnieuw worden geëvalueerd met deze nazi-stamboom in gedachten.
Waarom plaatste de NAVO dit jaar beelden van een Oekraïense soldaat die ter ere van ‘Vrouwendag’ duidelijk een Thule-society zwarte zon van het occulte op haar uniform zwaaide? Waarom dienen actieve Oekraïense nazi’s in Azov en worden Aidar-bataljons systematisch verdoezeld door NAVO-propagandakanalen of reguliere media, ondanks de bewezen gevallen van massale wreedheden in Oost-Donbass sinds 2014? Waarom zien nazi-bewegingen een enorme opleving in de Oost-Europese ruimte, vooral in landen die sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie onder de invloed van de NAVO zijn gekomen?
Is het mogelijk dat de oorlog waarvan we dachten dat de geallieerden ze wonnen in 1945 slechts een strijd was in een grotere oorlog voor de beschaving waarvan de uitkomst nog moet worden afgewacht? De patriotten van Finland en Zweden moeten zeker diep nadenken over de duistere tradities die het risico lopen nieuw leven in te blazen als ze deelnemen aan een nieuwe operatie Barbarossa in de 21e eeuw.