Lezers zullen gemerkt hebben dat ik Christen ben. Ik ben in een kerks gezin geboren en daardoor bekend geraakt met de bijbel, hoewel dat boek niet echt een grote rol speelde. Noch thuis, noch op school. Je raakt bekend met verhalen en je begrijpt dat er regels zijn binnen een bepaald geloof.
Later ging ik veel vraagtekens zetten bij mijn geloofsrichting (de katholieke) en werd ik zoekend. Ik liet me zelfs uitschrijven uit de katholieke kerk.
Een instituut ging ik ervaren als benauwend en de kerk zag ik niet als voedend. Vooral de rol van het vaticaan benauwde me steeds meer. Daar kom ik op terug.
Omdat ik wel bleef zoeken, leerde ik wel steeds beter de bijbel begrijpen, mede doordat ik steeds beter leerde “zien”.De laatste jaren ben ik steeds wakkerder geworden waardoor ik de mij bekende verhalen uit de bijbel beter ging begrijpen. Omdat we in een tijd van waanzin en verval leven zocht ik steeds meer houvast. Ik kon niet langer mijn hoofd in het zand steken.
Wat ik tot dusver leerde, vertel ik hier.
Als je Christen bent, heb je eigenlijk de “dure plicht” om de bijbel goed te onderzoeken. Wat staat daar nou? Waarover gaat dat boek?
De bijbel kregen we via het joodse volk (OT) en de eerste Christenen (NT). Gaandeweg ben ik steeds meer gaan twijfelen over de god van het OT. Ik heb geleerd dat je de bijbel op diverse niveaus kunt lezen: van een eenvoudig beginnend niveau tot een steeds dieper begrijpend niveau. Hoe meer ik studeer, hoe meer ik ervaar dat ik het niet alleen hoef te doen.
De eerste manier van lezen is het eenvoudige beginnende niveau, dan het lerende niveau, dan wat wordt genoemd: het koninklijke niveau en tenslotte het geheime niveau. Je begint te lezen maar je begrijpt niet alles. Daarom moet je “blijvend” lezen net zolang tot je steeds meer gaat begrijpen. Na het lezen van het OT zie je in het NT de vervulling van het OT. Het nieuwe testament bestaat uit diverse boeken geschreven door verschillende schrijvers. De gemeenschappelijke bron is het geloof dat Jezus inderdaad de Messias was, de vervulling van Gods belofte (testament) We kennen het boek vnl. als de vier evangelies. Evangelie betekent blijde boodschap. Er zijn vier bekende evangelisten in de bijbel opgenomen: Matteüs/Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes. Verder zijn er in opgenomen: brieven van o.a. Petrus en Paulus. En dan is er daar dat vreemde boek openbaringen.
Er zijn meer evangelies maar die zijn niet opgenomen Ik kom daar op terug. Het evangelie van Marcus past bij de eerste manier van lezen: het beginnende niveau: het gaat over de historische Jezus. Het evangelie van Lucas is het lerend niveau: het bevat filosofische lessen, kennis om toe te passen in het dagelijkse leven en hij laat zien dat Jezus de Messias is door terug te wijzen naar zijn geboorte stamboom. Mattheüs geeft de koninklijke kant van Jezus weer en hier past ook het “koninklijk lezen”. Omdat dit een belangrijk deel is, staat dit als eerste in het NT. Lucas vertelt vaak d.m.v. een allegorie, Mattheüs gelijkenissen. Daarom heb ik stil gestaan bij beeldtaal, bij metaforen. Johannes vertelt niet over het aardse deel maar over het hemelse deel van het verhaal van Jezus. Dit past bij lezen en begrijpen van het geheime niveau. Hij legt uit dat Jezus het “Woord van God”was. En uiteindelijk mondt alles uit in het boek openbaringen. Een boek dat veel leiders van de kerk maar liever niet of beperkt aanroeren. terwijl juist alles in de hele bijbel uiteindelijk daarin samenkomt en alles er naar verwijst. De bijbel is geen glazen bol waar uit letterlijk stap voor stap de toekomst staat beschreven. Maar er staat wel degelijk een blauwdruk voor de toekomst van de mensheid in. Daarom is het zinvol om weerzin en luiheid te overwinnen en te gaan lezen zodat we in een wereld van lijden en waanzin houvast gaan vinden door het hoe en waarom te gaan begrijpen.