Van Chuck Baldwin, zie daar links en afbeeldingen, google translate
Gepubliceerd: donderdag 26 oktober 2023
De wereld kijkt recht voor haar ogen naar de genocide van een heel volk, en het geluid van mondiale onverschilligheid is oorverdovend. Als enig ander land ter wereld dit opzettelijke bloedbad onder onschuldigen zou uitvoeren, zou de mondiale verontwaardiging buiten de schaal van Richter liggen. Maar de kwade daders van deze opzettelijke menselijke tragedie wonen niet in Berlijn; ze wonen in Tel Aviv, en de wereld – vooral de westerse wereld, en dan vooral de Verenigde Staten – staat volkomen apathisch tegenover het lot van deze lijdende, stervende mensen, van wie de meesten onschuldige vrouwen, kinderen en ouderen zijn.
Vanaf de eerste dag, dat wil zeggen december 1947, is het zionistische Israël niet verantwoordelijk gehouden voor ook maar één daad van criminaliteit, moord, marteling, etnische zuivering, de schending van de mensenrechten of zelfs de opzettelijke, moedwillige aanval op het volk van de Verenigde Staten, toen het viel het Amerikaanse marineschip, de USS Liberty, aan .
Geen verantwoording! Nul! Zilch!
Israëls consistente geschiedenis en gevestigde principes en mores zijn het tegenovergestelde van alles wat evangelische pastors en christenen elke zondag preken en onderwijzen.
Toch blijven evangelische predikanten en christenen met een ruime marge het onbijbelse gebabbel propageren dat Palestina het Beloofde Land is voor “Gods uitverkoren volk, de Joden” en dat Amerika alleen door God gezegend kan worden als wij de zionistische staat zegenen.
Trouwens, hoe werkt dat voor jullie, evangelicals? Is God Amerika aan het ‘zegenen’? Of oordeelt Hij over Amerika? Als dit laatste het geval is (en iedere evangelical die deze column leest WEET dat dit het geval is), is het dan enigszins mogelijk dat jullie evangelicalen Genesis 12:3 (Ed.: 3Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden.) op flagrante wijze verkeerd hebben geïnterpreteerd? Natuurlijk heb je dat gedaan, maar je bent gewoon niet bereid het toe te geven, omdat het je zou dwingen je hele begrip van de eschatologie – en de ware Bijbelse leer van Israël – opnieuw te evalueren, en je bent niet bereid dat te doen.
Maar ik dwaal af.
Dienovereenkomstig krijgt Israël van iedereen een vrijbrief . Evangelische zionisten stemmen in grote aantallen, dus parlementswetgevers durven niets te doen om de rode lijn van verzoening met Israël te overschrijden of de “derde spoorlijn” van het bekritiseren van Israël aan te raken.
Op hun beurt zijn de Verenigde Staten de Nanny State, niet alleen voor Amerikaanse freeloaders, maar ook voor internationale freeloaders. Amerikaanse dollars stromen met miljarden in de schoot van buitenlandse regeringen, om nog maar te zwijgen van militaire uitrusting, munitie, tanks, raketten, straaljagers, handvuurwapens, huurlingen en tientallen en honderden Amerikaanse Special Ops- en CIA-agenten.
Daarom levert het congres wat evangelische zionisten willen; en wat het Amerikaanse zionistische congres en het Witte Huis willen, levert West-Europa op, wat betekent dat wat Benjamin Netanyahu wil, de hele westerse wereld levert.
Netanyahu weet dat hij alle ‘menselijke dieren’ (zionistische term voor Palestijnen) die hij wil, volledig en totaal straffeloos kan afslachten. De pure terreur en onmenselijkheid tegen onschuldige vrouwen en kinderen betekenen absoluut niets voor deze zionistische duivel. Hij is immuun voor elke vorm van kritiek of aansprakelijkheid van wie dan ook – en dat weet hij.
Denk er eens over na: al deze oorlogen, bloedvergieten, etnische zuiveringen , terreur, martelingen, misdaden tegen de menselijkheid en de meest onvoorstelbare verhalen over menselijk lijden komen voort uit Cyrus Scofields zionistisch geïnspireerde aantekeningen in zijn Scofield Reference Bible en de alomtegenwoordige leer van in Israël gevestigde profetiedoctrines in de meeste evangelische Bijbelscholen en seminaries en in minstens 80% van de evangelische kerken in dit land.
Er is een echte stelregel die zegt: “Alle oorlogen zijn oorlogen voor bankiers.” En sinds 1948 is het evenzeer waar dat “alle oorlogen oorlogen van evangelische zionisten zijn.”
In een artikel getiteld Erasing Palestine schrijft Omar Suleiman:
Terwijl de belegering en het bombardement van Gaza op volle kracht voortduren, waarbij elke dag honderden doden vallen, nog veel meer mensen verminken en hele gezinnen uit de burgerlijke stand worden weggevaagd, kijkt de internationale gemeenschap nog steeds werkeloos toe. Het mondiale gesprek over de aanval op Gaza verschuift naar de annexatie van nog een ander deel van het historische Palestina door Israël, waarbij landen over de hele wereld zich haasten om het onrecht niet te voorkomen, maar om ervoor te zorgen dat Palestijnen die als gevolg daarvan die hierdoor vluchtelingen worden, zullen uiteindelijk niet hun kant op komen.
Tegenwoordig dreigt de angst voor wat daarna komt voor de Palestijnen groter te zijn dan de wreedheid van de schijnbare onverschilligheid van de wereld voor hun lijden.
Deze keer wordt de Nakba op televisie uitgezonden, en er hangt een stank van finaliteit in. Wat er in Palestina gebeurt, kan niet langer worden omschreven als genocide of zelfs etnische zuivering. Het gaat verder dan massale uitroeiing – het is totale uitroeiing.
Naast de gestoorde en moreel verrotte militaire campagne om de levens van onschuldige Palestijnse burgers – van wie de meesten vrouwen en kinderen zijn – te vernietigen, is er de minstens zo sinistere campagne om hun identiteit volledig uit te wissen.
Het is niet alleen het Palestijnse volk of de naam van het land dat verdwijnt, maar het woord Palestina zelf. Palestina wordt doelbewust uit ons bewustzijn en discours gewist, tijdens oorlog en zelfs in vredestijd.
De Abraham-akkoorden , de zogenaamde blockbuster-overeenkomst die door de Verenigde Staten tot stand is gebracht om de betrekkingen tussen de Arabische staten en Israël te normaliseren, slagen er op de een of andere manier in om de belangrijkste benadeelde partij uit te sluiten: de bevolking van Palestina. Je zou aannemen dat het lot van de Palestijnen, dat naar verluidt de grootste belemmering voor de vrede tussen de Arabische staten en Israël is geweest, het Palestijnse volk tot een kritische – zo niet de centrale – stakeholder in zo’n monumentale deal zou hebben gemaakt. Maar wat de Abraham-akkoorden betreft, bestaan de Palestijnen niet.
En nu wordt de huidige genocidale campagne die door de bezettende staat Israël tegen de Palestijnen wordt gevoerd universeel – en ten onrechte – omschreven als “een oorlog tussen Israël en Hamas”. Op de een of andere manier doet het Palestijnse volk, dat vóór 7 oktober 75 jaar lang onderworpen is geweest aan Israëlische bezetting en onderdrukking, er niet meer toe. Deze sinistere PR-actie is om twee redenen zeer problematisch.
Ten eerste maakt het een simplistisch verhaal van goed versus kwaad mogelijk, waarin Israël de rol op zich neemt van de vredelievende, beschaafde democratie die zich met haar eigen zaken bemoeit, en Hamas de onverklaarbaar kwaadaardige en barbaarse militiegroep – versierd met alle denkbare anti-moslim versieringen en stijlfiguren – die uit het niets aanvallen. Dit ondanks het feit dat Israël volgens Human Rights Watch, Amnesty en zelfs talrijke Israëlische mensenrechtenorganisaties in feite een apartheidsstaat en illegale bezetter is die het meest inhumane opsluitingssysteem in de open lucht op aarde heeft geïmplementeerd. Israël mag dan wel tientallen politieke partijen hebben, maar de vaak herhaalde bewering dat het de enige ‘democratie’ in het Midden-Oosten is, kan niet serieus worden genomen als de ervaren premier, die wordt belaagd met beschuldigingen van corruptie, de rechterlijke macht kan ondermijnen en kan benoemen hoge ambtenaren van zijn regering die zichzelf openlijk fascisten noemen .
Israël omzeilt geheel en al de lastige vragen over het verband tussen de aanslagen van 7 oktober en de ruim zeventig jaar durende bezetting van het Palestijnse volk.
De simpele waarheid is dat het woord “Palestina” zeer schadelijk is voor het imago van Israël op het internationale toneel. Het woord ‘Palestina’ brengt zoveel universeel erkend slachtofferschap met zich mee en zoveel verhalen over onderdrukking, onderwerping en genocide, dat Israël, wanneer het in het gesprek wordt betrokken, eenvoudigweg zijn misdaden niet kan betwisten, hoe wanhopig het ook probeert. Het morele gewicht van Palestina is zo zwaar dat elke keer dat het woord wordt uitgesproken, je het leeglopende gesis uit de Israëlische PR-zeepbel kunt horen. Geen enkele badplaats en tech-eenhoorn kan de permanente vlek van Palestijns bloed uit de handen van Israël wegvegen.
Daarom lijkt Israël te denken dat de enige manier om van de zware morele last van Palestina af te komen, is door letterlijk helemaal van ‘Palestina’ af te komen, en dat houdt ook in dat het volledig van de kaart wordt gewist. En toch is het Israël dat jaar na jaar voor de Verenigde Naties staat en pleit voor bescherming tegen de ‘barbaarse’ naties die het land zogenaamd van de kaart willen wissen. De ironie is misschien hysterisch, maar de hypocrisie is reëel.
Suleimans analyse kon niet nauwkeuriger zijn.
De Israëlische oorlog tegen de Palestijnen heeft absoluut NIETS te maken met bijbelse profetieën of de verdediging tegen Hamas. Het biedt Israël alleen maar een nieuwe kans om te doen wat het al meer dan 75 jaar doet: het uitbreiden van zijn territoriale grenzen tegen het bloedvergieten, het geweld en de dood van het Palestijnse volk.
Met andere woorden: “Palestina uitwissen.”
kijk voor een uitgebreide berichten over Palestina hier