Om de schepping te begrijpen (wat maar ten dele kan omdat we als mensen geen mysterie kunnen oplossen) moet je het gewone denken van begin en einde loslaten.
Het begin was en is en zal altijd zijn.
Onze Schepper is onze Oerbron waaruit alles voort komt. Zie het als een wiskundig model dat zich steeds herhaalt (zoals in fractals: een mooi voorbeeld is de sneeuwvlok of de ijsvorming op een raam)
Deze Schepper heeft vele dimensies geschapen die wij niet kunnen kennen. Denk aan het verschil tussen “platlanders” (de wereld van de 2 dimensies) en onze wereld van 3 dimensies en het voorzichtig verkennen van de 4de dimensie.
In deze Schepping zijn er op een gegeven moment “wezens” of “engelen” gekomen die zeiden: “dat scheppen kunnen wij ook wel”.
Uit deze “groep” kwam de “Demiurg” naar voren die onze wereld schiep.
Demiurg kennen wij ook als satan. Deze satan wilde zijn zoals de Oerbron Schepper.
Hij schiep op onze aarde de mens die hem moest aanbidden.
Zie het zo:
Onze Schepper schept universum na universum zoals een boom met veel vertakkingen en steeds weer nieuwe blaadjes. Een boom kun je zien als fractals. Net zoals het blad.
De boom wortelt in de aarde ( is de Oerschepper, onze ware God) en groeit naar het licht ( is de Oerschepper, onze ware God) Één tak wijkt af met een afwijkend blad. Die afwijkende tak is de tak van de satan en het afwijkende blad is de aarde. Onze aarde.
De mens werd geschapen door de demiurg en hij schiep nog vele andere zaken en hij zag dat het goed was. (denk aan bijbels verhalen)
De mens was er voor hem. Hij verbood echter te eten van de boom van de kennis. De mens mocht geen kennis krijgen van goed en kwaad. Dit kennen wij als het bijbel verhaal van het paradijs.
Vanaf het begin van de schepping van de demiurg onstond er strijd tussen creaties. Dit kennen wij als verhalen van de strijd tussen de goede en kwade engelen. Tussen Michaël en Lucifer.
Demiurg “leeft” van voeding die “negatief” moet zijn. Hij eist offers en strijd. Dit zijn de mensenoffers die in alle verhalen uit de oudheid voorkomen. Demiurg wil als machtige god zijn werk beheersen en schiep goden. We kennen er velen: Jahweh, Kali, Allah enz.
Via deze goden kreeg hij macht over mensen, over volkeren. Zie het als een poppenspel. De poppen aan een touwtje.
Het joodse volk vereerde jahweh omdat zij oprecht dachten dat hij de ware god was.
Maar op een gegeven moment is de Ware God gaan “ingrijpen”.
Hij heeft dat eerst gedaan door de mens te “laten eten van de boom van kennis”. Dat betekende dat God de godsvonk in de mens heeft geplant. De mens ging dingen begrijpen. Dat moment was voor satan een verschrikkelijk moment. Als de mens kennis krijgt, krijgt hij misschien ook de wereld van de demiurg door. Hij moet dus steeds weer de mens misleiden en verleiden.
God greep ook in bij de mensenoffers. Dat kennen we als het verhaal van Abraham.
En God ging steeds meer ”vertellen” dat hij zou gaan ingrijpen in de wereld van de satan. Hij deed dat via verhalen verteld door mensen die “wakker werden”. Hij kondigde ook aan dat er iemand zou komen om de ware aard van de ware Schepper te verduidelijken.
De bijbel bevat in het oude testament hierover veel verhalen. Het probleem van het oude testament is dat het ook veel verhalen bevat over jahweh die niet de ware god is.
Diegene die aangekondigd werd kennen wij als Jezus, de Christus.
Deze mens is niet een schepping van de satan maar een ”Zoon” van de Ware God.
Tijdens zijn leven heeft Hij steeds weer laten zien wie en wat de Ware God was.
Dat was heel bedreigend voor de demiurg dus de poppen aan zijn touwtje moesten er voor zorgen dat hij vermoord moest worden.
De angst voor de demiurg is dat de mens zo veel gaat begrijpen dat ze “uit de matrix” stappen en dan is zijn schepping gedoemd te mislukken en te verdwijnen.
Zo moest een einde komen aan de verkondiging van Jezus. Dat dat zou gebeuren was voorzien en de Ware God had dat zo besloten. Het offer van de mensenzoon was het grootste offer en moest een einde en een nieuw begin zijn. En de Zoon wist het. Maar er was inmiddels zoveel zaad gezaaid dat er genoeg kan ontkiemen. (Mc 4:26 – Mt 13:24 – Mt 13:17)
We zitten dus in een gebonden en gebroken wereld waarin we na onze dood steeds weer terugkeren.
De demiurg heeft een rad van eeuwige wederkeer geschapen om zo steeds weer verzekerd te zijn van zijn aanbidders. Maar God heeft een uitweg geboden en het is aan ons of we daarin mee gaan.
Als je niet meer als een hamster in het rad eeuwig rondjes wilt blijven lopen is er een uitweg door de smalle poort langs het eenzame en steile pad.
Je bent je lichaam niet. Je bent ziel en geest met daaromheen een jas (je lichaam) die je aflegt bij je dood. Daarna krijg je weer een nieuwe jas enz. Steeds weer.
Totdat je besluit te aanvaarden dat je door de poort wilt.
Dat zul je alleen moet doen maar er is wel hulp van God en zijn Zoon. En van mensen die “wakker” zijn geworden.
De hulp vind je niet bij de georganiseerde religies. Die zijn gemaakt door de satan en die zijn er om jou “uit te melken”.
Zo zal de satan steeds weer nieuwe “religies” en nieuwe onderwerpingen “bedenken”.
Denk hierbij aan het werk van “Deep State” en de nieuwe “klimaatreligie”.
En let op alle “hulp” uit de zogenaamde “astrale wereld” is hulp uit de “verkeerde dimensie”. Deze “engelen” geven je een vinger maar ze willen er heel veel voor terug. Het is de dimensie van de satan.
Denk niet dat als je maar goed doet, het wel goed zal komen. Want wat is het goede?
Juist “goede” daden kunnen volkomen verkeerd zijn.
De enige weg, is de weg door de smalle poort: het (h) erkennen van de ware God en Zijn Zoon als wegbereider en wegwijzer.
De nauwe poort: Mt 7:13/Lc 13:24
Valse profeten: Mt 7:15/Lc 6:43
Je zult bij het lezen van dit stuk vaak hebben moeten slikken. Of denken: “ja hoor” wat een kwezel.
Ik ken het en ik wil geen dominee zijn. De tijd van de dominees is voorbij.
Mijn enige wens is dat zoveel mogelijk mensen wakker worden.
Ik ben het en ik kan je verzekeren dat na de twijfel en de strijd er alleen maar rust en opluchting is. Maar het werk is niet af.