Via Off Guardian, 6 mei 2023 134, google translate.
Positief denken Todd Hayen
Ik blijf proberen me goed te voelen, en ik probeer het goede in mijn leven te zien, de dingen waar ik dankbaar voor ben en de schoonheid om me heen.
Ik denk niet dat ik hier een probleem mee heb, zolang het niet inhoudt dat ik probeer het goede in mijn regering (Trudeau in Canada) of het goede in de regering van mijn land van herkomst (de Verenigde Staten van Amerika) te zien. waarvan ik nog steeds een burger ben).
Ik kan dat gewoon niet. Daar is weinig positiefs aan.
Ik begrijp echter dat dit ‘zoeken naar dingen om dankbaar voor te zijn’ niet alleen over ‘dingen’ gaat – of het nu gaat om bezittingen (‘Ik ben dankbaar dat ik een dak boven mijn hoofd heb’ ) of concepten ( ‘Ik ben dankbaar Ik hou van mijn vrouw, en/of mijn kinderen, en dankbaar voor de liefde die ze me geven” ). Het is ook dankbaar zijn voor kansen en mogelijkheden. Dit is wanneer je in grote lijnen kunt zeggen: “Ik ben dankbaar voor de goedheid in mensen die uiteindelijk zal zegevieren over het kwaad.”
Ik denk dat ik dat allemaal ook doe, hoewel ik, zoals met de meeste dingen, meer zou kunnen doen. Wat ik niet kan doen, is de dingen in mijn leven negeren waarvan ik vind dat ze moeten worden gecorrigeerd. Ik kan niet in volledige ontkenning gaan en het onrecht, de haat, de onderdrukking alleen zien als een ‘schijn’ waar ik me zelf geen zorgen over hoef te maken. Volgens spirituele metafysica zijn deze dingen die ik ‘zie’ illusies, en de enige waarheid zijn dingen die de waarheid van God en liefde weerspiegelen.
Ik geloof dit. Maar ik heb een andere manier om sommige van deze spirituele leerstellingen te interpreteren. Deze ‘andere manieren’ kunnen in feite de interpretaties zijn die eigenlijk bedoeld zijn. Maar uit mijn ervaring lijkt het erop dat niet veel mensen op één lijn met hen staan.
Ik hoor mensen tegenwoordig nogal last krijgen van de spirituele types die constant positief denken aanprijzen en degenen bekritiseren die zeggen dat we alleen naar de goede dingen moeten kijken, liefde als allesoverheersend moeten beschouwen en leven alsof er niets lelijks aan de hand is. Deze mensen die prikkelbaar zijn, zijn typisch materialisten en “doeners” en als ze een brand zien, doen ze er alles aan om het te blussen. Het maakt hen boos om mensen te zien die schijnbaar langs de weg zitten te peinzen over hun navel in meditatie, of de bloemen ruiken tijdens hun ochtendwandeling in de natuur, alsof ze helemaal niets lijken te doen.
Deze sterrenkijkers zijn niet de schapen die blind zijn, maar zijn eigenlijk spitsmuizen die ervoor gekozen hebben verder te kijken dan de schijn van problemen in de wereld, waarvan zij geloven dat het een illusie is, en in plaats daarvan kijken naar de spirituele waarheid: vrede, liefde, God —Christusbewustzijn. Ik heb geen probleem met deze mensen.
Realistisch gezien geloof ik echter dat er eigenlijk maar heel weinig zijn die daadwerkelijk doen wat ze beweren. Ik zal hen niet individueel beoordelen en een bewuste inschatting maken, maar als groep denk ik dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat een groot percentage zich kan bezighouden met dit soort spirituele discipline.
Dat gezegd hebbende, ik ken er wel een paar die dat wel zijn. En ik geloof dat ze erg belangrijk zijn in deze strijd. Ze houden vast aan de waarheid, zoals monniken dat doen in een klooster, door onophoudelijk te bidden. Ze hebben geen tijd voor iets anders dan om constant liefde in hun hart te houden, en ik ben blij dat ze daar zijn om precies dat te doen.
Ik raak echter een beetje van streek als de mensen die beweren dat ze Gods waarheid vasthouden, met de vinger naar me beginnen te wijzen en lelijke veroordelingen uitstoten, zoals: “Waarom ben je altijd zo onaangenaam? Waarom creëer je deze slechte wereld met je negatieve gedachten? Je noemt jezelf spiritueel, maar je staat erop om manifestatie te brengen in deze duistere wereld waar je aan denkt, dus creëer?
Ik kan altijd de authentieke spiritueel verlichte onderscheiden van de “wanna be” als ik dit hoor. De authentieke zouden mij ook als een illusie zien en zouden niet bij me stilstaan. De wannabe ziet mijn negatieve, Dr. Doom, zelf als een bedreiging. Er zijn geen echte “bedreigingen”. Een bedreiging is een angst, en mensen die echt spiritueel innerlijk werk hebben gedaan, vrezen weinig of niets.
Dat is wat ik hier bedoel: angst is het operatieve woord. Jezus wandelde door de materiële wereld. Hij keerde zich er niet van af en beweerde dat het een illusie was (hoewel hij wist dat het zo was), maar in plaats daarvan ging hij ermee aan de slag. Hij zag het onder ogen. Hij heeft het ervaren. En het allerbelangrijkste: hij probeerde er iets aan te doen. Wat maakte hem anders in de manier waarop hij de illusie van lijden, haat en dood benaderde? Hij voelde geen angst.
‘Ja, al loop ik door het dal van de schaduw des doods, ik zal geen kwaad vrezen: want u bent bij mij; uw staf en uw staf troosten mij.” Dit is waarschijnlijk een van de belangrijkste verzen in de Bijbel, of op zijn minst een van de belangrijkste voor onze huidige tijd of in tijden van wanhoop (Psalm 23). Je bent misschien niet het religieuze type. Misschien ben je zelfs atheïst, dus dan is het eerste deel het enige dat voor jou geschikt is. Het is nog steeds een wijze en waarheidsgetrouwe uitspraak. Vrees geen kwaad. Vrees niets.
Wat is angst?
Angst is de overtuiging dat de pijn die je denkt te voelen in je fysieke en/of emotionele lichaam overweldigend is. Dat is het zo’n beetje. Je zou kunnen zeggen: “Nee, ik vrees voor de veiligheid van mijn kinderen, ik ben bang voor baanzekerheid, ik ben bang voor veel meer dan dat.” Oké, natuurlijk, maar als je het verkleint, hoe geavanceerd je ook wordt, komt de angst er altijd op neer dat je gelooft dat je overweldigd zult worden door pijn.
Maar wat is dat? Wat is pijn?
Die vraag zou een boek vergen om te beantwoorden, en het antwoord kan nog steeds ontbreken. Het volstaat te zeggen dat pijn, vanuit spiritueel perspectief, ook een illusie is. Van een dapper persoon wordt vaak gezegd dat hij pijn onder ogen ziet met de vastberadenheid dat het hem niet zal neerhalen. We zouden allemaal wat moediger kunnen zijn.
Persoonlijk vind ik de uitdaging om de angst voor emotionele pijn in mijn leven te verminderen mijn belangrijkste uitdaging. Ik verloor mijn eerste vrouw 20 jaar geleden aan kanker en ik had me nooit zo’n wanhoop kunnen voorstellen. Ik ben nog steeds bang voor dat soort pijn, maar de andere angsten heb ik wel een beetje onder controle.
Het is interessant dat bijna elke andere spitsmuis die ik over zulke dingen heb gesproken niet bang is voor de dood. Ik ben ook niet bang voor de dood, makkelijker gezegd dan gedaan! Maar ik ga nog steeds door mijn leven terwijl ik voorzichtig ben om in leven te blijven en niet ernstig gewond te raken, maar ik beperk mijn leven niet uit angst.
Ik denk dat mensen in wezen op deze manier zijn gebouwd, maar externe bronnen vertellen ons voortdurend dat we bang moeten zijn voor ziekte en dood – wie denk je dat de farmaceutische bedrijven in stand houden. Deze externe krachten verzwakken dit natuurlijke geloof dat we in wezen “ok” zijn om een volledig en compleet leven te leiden.
Onze westerse cultuur is de afgelopen 200 jaar gestaag religie aan het verliezen. Ik denk dat we daardoor veel van ons vermogen hebben verloren om uitdagingen aan te gaan zonder een slopende angst.
Mensen die voor het grootste deel in God geloven, geloven dat ze enigszins beschermd zijn tegen een willekeurige en zinloze dood of willekeurig en zinloos lijden. ‘Want u bent bij mij; uw staf en uw staf troosten mij.” Natuurlijk heeft de kerk duizenden jaren lang goed werk verricht door de gelovigen angst in te boezemen, vooral de angst voor de duivel. Eeuwige verdoemenis is iets erger dan alleen een aardse dood.
Onnodig te zeggen dat dit forum niet de plaats is om de fouten van de georganiseerde religie te bespreken. En hoewel ik die fouten en de afschuwelijke gevolgen ervan herken, geloof ik nog steeds aan de andere kant dat wat God voor mij vertegenwoordigt veel groter is dan wat de georganiseerde religies door de geschiedenis heen hebben voorgesteld als Zijn macht.
Dus dat maakt allemaal deel uit van dit argument van ‘positief denken’. En misschien ging ik te ver het onkruidige moerasland in met de positie die God daarin inneemt, en het belang van een geloof in het principe: “er is meer aan de hand dan materieel leven, dood en lijden”, maar ik denk dat het belangrijk is om het in het gesprek te brengen.
Het feit dat ik schrijf, praat en denk over het afbrokkelen van een materiële wereldstructuur (waaronder de mensheid zelf) betekent niet dat ik geloof dat dit het einde is. Verre van dat. Allen moeten sterven voor wedergeboorte. En ik denk, voor mij, en mogelijk voor velen van jullie die dit lezen, dat het mijn roeping is om fysiek betrokken te zijn bij deze transformatie (lees mijn artikel “Gegroet de vuilstrijder”).
Ik geloof dat als God me toestaat een materiële realiteit te zien die al gemanifesteerd is en die slecht, lelijk of destructief is, het mijn roeping is om te doen wat ik kan om het in een grotere afstemming met God te brengen: als boven, dus beneden.
Een andere roeping voor iemand anders kan zijn om de waarheid passief vast te houden – om liefde in hun hart te houden en rechtschapen materialisatie te eren. Dit is mijn roeping en dat is de hunne. Ik zeg dit alleen omdat ik me afvraag of sommige mensen die dit lezen dezelfde ervaring hebben gehad als ik met mensen die dicht bij hen staan en hen negatief noemen.
Houd in gedachten dat alle roepingen zo vrij van angst als mogelijk moeten worden uitgeoefend. Je moet nog steeds handelen in geloof en weten dat liefde zal zegevieren. Als je een krijger bent, moet je nog steeds onbevreesd de strijd aangaan.
Ja, het kwaad is een illusie die zich in de materiële wereld aandient, maar het verslaan van het kwaad is een menselijk tijdverdrijf dat enorme positieve gevolgen heeft. Ons oefenterrein (en testterrein) speelt zich af in de gemanifesteerde wereld.
Dat is tenminste wat ik geloof, en de illusie die deze gemanifesteerde wereld vertegenwoordigt, is slechts een illusie wanneer deze naast de waarheid van God wordt geplaatst. Voor ons, terwijl we in onze materiële vorm zijn, vertegenwoordigt het een fysiek onderscheid tussen goed en kwaad. We zijn hier op aarde, in deze materiële vorm, om dat onderscheid te verzoenen.
Todd Hayen is een geregistreerd psychotherapeut in Toronto, Ontario, Canada. Hij heeft een PhD in diepgaande psychotherapie en een MA in Consciousness Studies. Hij is gespecialiseerd in Jungiaanse, archetypische psychologie. Todd schrijft ook voor zijn eigen substack, die je hier kunt lezen