Van anderweltonline.com/ google translate
De NAVO-legers zijn niet ontworpen voor nationale defensie 31 DECEMBER 2022
Door Peter Haisenko
De oorlogshandelingen op het grondgebied van Oekraïne werken als een katalysator voor de waarheid. Hoewel de technisch zeer complexe systemen van de NAVO-legers nauwkeurig zijn, zijn ze in de praktijk onbetrouwbaar. De vraag rijst of deze wapens eigenlijk wel bedoeld zijn voor de nationale defensie.
Tijdens de Koude Oorlog accepteerden slechts weinigen serieus dat de NAVO-legers op het slagveld zouden moeten concurreren met die van het Warschaupact. Er werden getallenspelletjes gespeeld wie meer tanks en vliegtuigen had. Nucleaire afschrikking stond voorop, en daarom kwamen deze legers nooit rechtstreeks met elkaar in botsing. Als je nu kijkt naar wat er in en rond Oekraïne gebeurt, krijg je de indruk dat westerse wapens daar helemaal niet voor bedoeld zijn. Vooral de Duitse. De Panzerhaubitze 2.000 faalt zodra hij gevechtsachtige reeksen van vuur moet afvuren. Het Puma-infanteriegevechtsvoertuig gaf tijdens manoeuvres de geest. En allemaal. De algehele operationele capaciteit van alle wapensystemen in de Bundeswehr is alarmerend. De munitievoorraden duren slechts enkele dagen.
Als we kijken naar de oorlogen die de VS en de NAVO de afgelopen decennia hebben gevoerd, valt op dat ze telkens hebben gefaald als het ging om oprukken met grondtroepen. Zolang de NAVO bestaat, is er nog nooit een NAVO-land aangevallen. Bijgevolg is de NAVO nooit getest op haar vermogen of bereidheid om een lidstaat te verdedigen die wordt aangevallen door grondtroepen. De VS zelf is nooit aangevallen. Hawaii? Hawaï maakte in 1941 geen deel uit van de Verenigde Staten. Het werd bezet door de VS. Het Amerikaanse leger is ontworpen voor overzeese operaties, en alleen tegen landen die zichzelf niet effectief kunnen verdedigen. De vloten van vliegdekschepen en landingsvaartuigen vormen samen met een enorme luchtmacht de ruggengraat van het Amerikaanse leger. Maar ze hebben ook meer (langeafstands)bommenwerpers die niet echt goed zijn om hun eigen territorium te verdedigen. Kortom, het Amerikaanse leger en dus dat van de NAVO is een apparaat dat nooit heeft moeten bewijzen dat het de landsgrenzen van zijn leden kan of wil verdedigen.
De NAVO is goed in het uitvoeren van misplaatste operaties
Dit militaire apparaat is bij uitstek geschikt om verre landen tot puin en as te bombarderen. Onnodig te zeggen waar hij dit al heeft aangetoond. Ik noem alleen de Joegoslavische oorlog als voorbeeld. Er werden wapens afgeleverd, waarmee de Joegoslaven elkaar afslachtten. Uiteindelijk werd Servië gebombardeerd. Civiele en minder militaire doelen werden geraakt, maar ook daar vond geen echte landroof plaats. Het was genoeg om Servië te “straffen” met bombardementen. Geen enkel land dat met geweld door het westerse leger is ‘gedemocratiseerd’, doet het daarna beter, maar er waren overal dode lichamen, in de miljoenen. De VS/NAVO hebben nog nooit een land ingenomen dat ook maar enigszins goed versterkt was. Dat dachten ze tenminste voordat ze begonnen, en als dat een misrekening was, het ging flink mis. Zie Vietnam.
Tijdens de Koreaanse oorlog ontmoetten Amerikaanse en Sovjet-wapensystemen elkaar voor het eerst. Het bleek dat de Sovjet-straaljagers minstens gelijk waren aan de Amerikaanse. Het was de enorme massa bommenwerpers die de VS in staat stelde Noord-Korea bijna volledig te vernietigen. Op de grond leden de VS echter enorme verliezen en kwamen ze verschillende keren dicht bij een totale nederlaag. Het is dankzij China en ook dankzij de diplomaten van Moskou dat er een staakt-het-vuren kon worden bereikt en dat de VS aan zo’n totale vernedering zijn ontsnapt. Twintig jaar later herhaalde dit proces zich in Vietnam. Nog eens 40 jaar later ontmoetten Amerikaanse en Russische gevechtsvliegtuigen elkaar in Syrië. De VS beseften al snel dat ze ook daar niet met de Russen moesten rotzooien. Zo was het, dat de VS met Rusland zijn overeengekomen om elke directe confrontatie met elkaar te vermijden. Dat geldt vandaag de dag nog steeds. Amerikaanse troepen zijn niet ter plaatse opgetreden tegen Syriërs.
De VS voeren proxy-oorlogen
Nu benadrukken de VS en de NAVO in Oekraïne dat ze absoluut een direct gewapend conflict met Rusland willen vermijden. Kiev zal voor hen oorlog voeren tegen Rusland, waarbij NAVO-wapens worden geleverd totdat de voorraden zijn uitgeput en aan de laatste Oekraïner. We kunnen uit het verleden leren dat er nooit een direct gewapend conflict is geweest tussen de Sovjet-Unie/Rusland en de NAVO/VS.
Er kunnen twee redenen zijn: de afschrikking door de NAVO is zo overtuigend, of de Sovjet-Unie/Rusland heeft nooit de intentie gehad om een NAVO-land binnen te vallen. En ook niet anders, want in 1980 vroeg Kabul officieel aan Moskou om tussenbeide te komen om te helpen. Het moet hier nogmaals duidelijk worden gezegd: de Sovjet-Unie viel Afghanistan niet aan of viel Afghanistan niet binnen, ze stuurde haar leger op verzoek van Kabul omdat ze de situatie niet alleen aankonden. Het was dan weer de VS en niet te vergeten Engeland, die de situatie escaleerde met wapenleveranties. Sovjet- en Amerikaanse/NAVO-troepen hebben elkaar ook nooit rechtstreeks in Afghanistan ontmoet.
De VS konden alleen overleven met geplunderde technologie
In termen van rakettechnologie was de Sovjet-Unie altijd superieur aan de VS. Zonder het gevangengenomen team uit Duitsland onder leiding van Wernher von Braun zou het vele jaren hebben geduurd voordat de VS de Sovjet-Unie hadden ingehaald, als dat al het geval zou zijn. Tot op heden worden aanmeermanoeuvres in de ruimte uitgevoerd met behulp van in Rusland ontwikkelde protocollen. Iedereen, ook de Amerikanen. Na 1990, toen de bouw van het ISS zou plaatsvinden, beseften de VS dat ze dit project niet konden uitvoeren zonder Russische technologie, Russische vaardigheden en Russische ervaring. Dus vroegen ze om samenwerking in Moskou en kon het project van start gaan. Ook hier is gebleken dat men alleen vanuit een sterke positie met de VS kan omgaan. En dat zelfs toen Rusland echt op de bodem zat. Ondanks alle sancties krijgen de VS nog steeds raketmotoren uit Rusland. Het werkt gewoon niet zonder hen.
Laten we teruggaan naar de toestand van de NAVO-legers. Ja, ze hebben zeer moderne en geweldige wapensystemen. Maar wat ze kunnen doen als ze op de juiste manier worden gebruikt, wordt gedemonstreerd in de Oekraïne. En niet te vergeten de oorlog in Georgië in 2008. Ik constateer dat het Europese Hof van Justitie oordeelde dat niet Rusland verantwoordelijk was voor deze gebeurtenis. Wat daar gebeurde, schokte de VS tot op het bot. Georgië stuurde gevechtsvliegtuigen van Amerikaanse makelij tegen de Russische luchtmacht, moderne F 16’s, die door de Russische piloten uit de lucht werden geveegd zonder ook maar één verlies te lijden. Dit ondanks het feit dat Amerikaanse elitepiloten in een aantal Georgische vliegtuigen zaten. Dit droeg er ook toe bij dat de VS later elk direct conflict met de Russische luchtmacht in Syrië vermeed. Zoals gezegd,
De NAVO voert geheime operaties uit
NAVO-wapens zijn behoorlijk effectief in Oekraïne. Men mag echter niet over het hoofd zien dat er NAVO-soldaten actief zijn. Verborgen natuurlijk. De hulp bij satellietverkenning en andere middelen doen de rest om de oorlog te verlengen. Maar terwijl de Amerikaanse HIMARS-raketlanceersystemen redelijk effectief zijn, vooral voor willekeurige beschietingen, d.w.z. nauwelijks gerichte beschietingen van woonwijken, falen de Duitse houwitsers te snel en in rijen. Ja, ze zijn nauwkeurig zolang ze werken. De oude “Marders”, die hier al lang buiten gebruik zijn en een product uit de jaren zestig zijn, werken nog, maar er is nauwelijks munitie meer. Dit probleem geldt nu voor alle NAVO-wapens die vanuit het Westen aan Oekraïne zijn geleverd. Je moet dus aannemen dat de NAVO helemaal niet voorbereid is op een echt gewapend conflict met Rusland. Waarschijnlijk net zo weinig als tegen China.
Na al deze overwegingen kom ik tot de conclusie dat de NAVO-legers eerder theaterlegers zijn. Bijna “Potemkin-legers”. Namelijk legers die er gevaarlijk uitzien maar nooit bedoeld waren om daadwerkelijk in het veld te vechten tegen Rusland of de Sovjet-Unie. Dit is de enige manier om te verklaren waarom met name Duitse wapens zo snel kapot gaan bij intensief gebruik. Je moet je in de positie van de fabrikant verplaatsen. Waarom zou je de moeite en kosten nemen om wapens te produceren die echt bestand zijn tegen intensief gebruik als het helemaal niet gepland is? Wanneer is het tonen van de wapens als afschrikmiddel genoeg? Wetende dat Rusland nooit zal aanvallen en de Sovjet-Unie ook niet? Ze zijn als het ware de placebo-wapens voor het verhaal van de dreiging van een aanval vanuit het Oosten.
De NAVO weet dat ze liegen als ze het hebben over “agressief Rusland”.
Als je nu kijkt naar de inventaris van wapens en munitie, en ook naar het feit dat de productielocaties voor vervanging pas over een paar jaar weer kunnen leveren, is het constante gepraat over ‘agressief Rusland’ een duidelijke leugen. tegen beter weten. Als men werkelijk geloofde in een naderende agressie van Rusland, dan zou men dit deel van het militair-industriële complex niet op deze manier hebben afgesloten. En toch geven NAVO-landen ongeveer tien keer meer uit aan hun leger dan Rusland aan zijn leger. Waar gaat dit geld eigenlijk heen? Maar het kost wat als je wereldwijd zo’n 1.000 militaire bases onderhoudt.
De NAVO heeft nooit hoeven te bewijzen dat ze in staat is haar veronderstelde taak uit te voeren. Het heeft nooit de territoriale integriteit van een van zijn lidstaten hoeven te verdedigen. De vraag moet dus worden gesteld of de betekenis en het doel van de NAVO niet meer in overeenstemming is met wat haar eerste secretaris-generaal, de Engelsman Lord Ismay, zei bij de oprichting van de NAVO: “Keep the Russians out, the Americans in, and the Germans down.’ Houd de Russen buiten, de Amerikanen binnen en de Duitsers beneden. Het is precies deze taak die de NAVO vanaf het allereerste begin heeft vervuld en dat tot op de dag van vandaag doet. Opgemerkt moet worden dat deze allereerste secretaris-generaal niet eens melding maakt van territoriale verdediging als taak voor de NAVO. Is het een wonder dat ze niet is toegerust voor de taak? Maar om een dergelijke leugen van de eeuw te kunnen herkennen, zijn bijzondere gebeurtenissen nodig, zoals de gebeurtenissen in Oekraïne, waaraan onze leiders niet meer dan hulpeloze gebeden kunnen wijden.
Als je geïnteresseerd bent in hoe de NAVO werd opgericht op 4 april 1949 en de daaropvolgende oprichting van het Warschaupact, dan raad ik je aan om het achtste deel van Reinhard Leube’s werken te lezen: “Continental Drift ” . Leube werpt daar niet alleen licht op, maar geeft ook informatie over het ontstaan van de twee Duitse staten. Er zijn enkele “aha-momenten” voor degenen die dachten dat ze het verhaal al kenden. Bestel hier uw exemplaar van “Kontinentaldrift” rechtstreeks bij de uitgever of koop het in uw boekhandel.
U kunt hier een recensie van dit werk zien