Maand: oktober 2023

Via SOTN zie daar de vele links en afbeeldingen, google translate

TITANENSTRIJD

Geplaatst op 28 oktober 2023 door State of the Nation

FacebookTwitterenPinterestRedditE-mailAfdrukkenDeel

Christelijk Rusland versus zionistisch Khazaria

~ Het goed verborgen achtergrondverhaal ~

SOTN Noot van de redactie: Het volgende exposé biedt de meest relevante historische achtergrond voor wat er vandaag de dag over de hele wereld gebeurt. Want elke grote beweging en manoeuvre die nu snel plaatsvindt op het hele mondiale politieke schaakbord wordt aangestuurd door wat de Bloedige Britten eufemistisch ‘The Great Game’ noemden.

Het is echter van het allergrootste belang voor iedere zoeker naar waarheid om eerst te begrijpen wat werkelijk de drijvende kracht achter de transparant wanhopige en brutale poging van de Khazariaanse Cabal is om totale wereldheerschappij te bereiken. Als volgt:

Voor niet-ingewijden vertegenwoordigt het volgende verbijsterende verhaal letterlijk ‘de hele megillah’, geen woordspeling bedoeld. Het verklaart de verborgen hand achter de moorden op JFK, RFK en MLK; het legt uit wie de inside job van 9/11 werkelijk voor elkaar heeft gekregen. Op dezelfde manier had de bomaanslag in Oklahoma City alleen kunnen worden uitgevoerd en verdoezeld door de FBI in het licht van deze goed verborgen geschiedenis. Hoe had anders de Republiek-vernietigende Federal Reserve Act van 1913 illegaal kunnen worden aangenomen? Hoe is het Amerikaanse leger er in hemelsnaam ooit mee weggekomen door twee atoombommen op de Japanse burgerbevolking te laten vallen en daar als oorlogsheld uit te komen?

Wat nog belangrijker is: hoe hadden de echte daders anders meer dan drie jaar kunnen wegkomen met de overduidelijk neppe Covid Plandemic … en vervolgens de aanhoudende Covid-jab-genocide op klaarlichte dag kunnen uitvoeren … en vervolgens met succes de ongeëvenaarde massamoord tijdens prime time kunnen verdoezelen?! Er is maar één manier! Alleen een zeer samenhangende en diep corrupte criminele clan, die de top van de top van de wereldmachtspiramide bezet, had ooit een dergelijk mondiaal ontvolkingsplan kunnen begaan en verdoezelen. Wat betekent dat de verbluffende COVID CON alleen maar had kunnen plaatsvinden met de immense kracht van de Khazariaanse maffia – de maffia die alle andere maffia regeert – als de handhavingsarm.

De zeer veelzeggende afbeelding hierboven – “de hele megillah” – krijgt een nieuwe betekenis in het licht van het zeer radioactieve exposé dat hieronder is gepost. Over groot drama en boeiend theater gesproken, dramakoninginnen en theatrale virtuozen – niemand, maar dan ook niemand, doet het zo goed als de door de Khazaren gecontroleerde tsaren van Hollywood en de sultans van Silicon Valley . Alleen de Khazariaanse Cabal oefent het volledige commando en de volledige controle uit over de Mockingbird Media van de CIA . Natuurlijk zijn zowel de muziekindustrie als de professionele sport altijd hun speeltuin geweest van waaruit ze de massa sociaal konden ontwikkelen tot een pen van volgzame volgzaamheid … net zoals hun Tavistock Institute en talloze denktanks hun nieuwste mind control-programma’s voortdurend verbeteren.

Maar wat is eigenlijk die ultrageheime Khazariaanse geschiedenis, die eeuwenlang zorgvuldig verborgen is gehouden voor de mensheid? En wat is “de hele megilla” die de heel doelbewuste wereldwijde campagne van chaos, verwarring en conflicten verklaart die vandaag de dag overal woedt?! Zie: DE. GEHELE. MEGILLA.

Staat van de Natie

28 oktober 2023

NB De harde conclusies van het uiterst goed onderzochte exposé hieronder staan ​​niet ter discussie. De talrijke reguliere citaten en gezaghebbende verwijzingen schetsen een beeld dat zelfs door de allerbeste Talmoedische woordhandelaren en lexicon-gymnasten niet kan worden ontkend. Maar ze zullen proberen … … … ja, ze zullen proberen te ontkennen met al hun macht en brutaliteit.

VERBORGEN GESCHIEDENIS : Schiff Banking Family, Oekraïne geregeerd door Khazarianen en wortels van Russofobie

Wie wist dat de spinmeisters van de Mainstream Media voor de vijanden van Amerika werken?

David Dees Deel I 2006-2013

De erfenis van Adam Schiff, de corruptie van Oekraïne en degenen die het land controleren met nepnieuws

Ingezonden door Shoshoni SOTN Exclusief

Het belangrijkste besef dat het Amerikaanse volk op dit moment in de geschiedenis moet hebben, is dat er een Trojaans paard is vol oplichters, die zichzelf joden noemen, maar in werkelijkheid nep-joden zijn die bezig zijn ons land te vernietigen. Ze hebben hun status gebruikt om de Joodse religie te verdraaien door de Talmoed, in plaats van de Thora, als hun heilige boek aan te prijzen.

Zij zijn de gevaarlijkste en kwaadaardigste groep ‘ bedriegers ’ die de wereld ooit heeft gekend en ze zijn nu bezig de Verenigde Staten omver te werpen, net zoals ze Rusland ruim een ​​eeuw geleden omverwierpen en er een communistische staat van maakten. Deze [Khazariaanse] maffia, die vele eeuwen geleden haar vendetta tegen de hele planeet begon, beschouwt haar thuisland als het gebied rond de Zwarte Zee, de Wolga en het Kaukasusgebergte, wat het moderne land Oekraïne en de omliggende gebieden is.

Deze bedrieglijke Joden komen uit het oude rijk Khazaria. Tegenwoordig beheersen hun bloedlijnen de hele planeet en hun familienamen zijn Rothschild, Schiff, Soros en anderen. De enige manier om de motivaties en de methoden te begrijpen van deze kliek die ons land van binnenuit bedreigt, is door de geschiedenis te begrijpen van de belangrijkste spelers, die we in de gaten hebben gehouden, terwijl ze er alles aan doen om ons land en ons volk te vernietigen. op dagelijkse basis.

Hun verhaal is er een van wraak en verachtelijke haat tegen Rusland en nu tegen de Verenigde Staten van Amerika! Ze zijn van mening dat Amerika en Rusland nooit vrienden of bondgenoten mogen worden. Iedere moderne president die heeft geprobeerd vrede met Rusland te sluiten, werd genadeloos neergeschoten, vermoord of aangevallen terwijl hij op geen enkele andere manier vermoord kon worden. De volgende fragmenten komen uit twee boeken die het verhaal vertellen van deze nepjoden, die het jodendom en alles wat ze eeuwenlang hebben aangeraakt, hebben verdraaid en verontreinigd.

De volgende informatie laat ons zien hoe soortgelijke methoden door dezelfde groep werden gebruikt om de media over te nemen en valse verhalen over de Joodse onderdrukking in Rusland te creëren, met als doel het Russische volk omver te werpen. Bovendien helpen ze verklaren hoe de zaden van onze tweede Amerikaanse Burgeroorlog werden geplant en nu worden gevoed door hun kwade plannen. Als je wilt weten waar de bloedlijnen zitten achter de reptielen van het moeras van Washington, en de Wall Street Banks, en de mediamonsters achter alle schandalige leugens over onze huidige realiteit, hoeven ze niet verder te kijken dan het corrupte land van de VS. Oekraïne.

Het volgende fragment komt uit het boek van de Britse schrijver Arthur Koestler . “ DE 13E STAM – HET KHAZAR-RIJK EN HAAR ERFGOED .” De Amerikaanse uitgever is Random House, New York, NY

De geschiedenis vermeldt dat de Khazaren voortkwamen uit een mengsel van Mongolen, Turken en Finnen. Al in de derde eeuw na Christus waren ze herkenbaar in de voortdurende oorlogvoering in de gebieden van Perzië en Armenië. Later, in de 5e eeuw , behoorden de Khazaren tot de verwoestende hordes van Attila de Hun. Rond 550 na Christus begonnen de nomadische Khazaren zich te vestigen in het gebied rond de noordelijke Kaukasus, tussen de Zwarte en de Kaspische Zee. De Khazaarse hoofdstad Itil werd gesticht aan de monding van de Wolga, waar deze uitmondde in de Kaspische Zee, om het rivierverkeer onder controle te houden. De Khazaren eisten vervolgens een tol van 10% op alle vracht die Itil op de rivier passeerde. Degenen die weigerden werden aangevallen en afgeslacht.

Nu hun koninkrijk stevig verankerd was in de Kaukasus, begonnen de Khazaren geleidelijk een imperium van onderworpen volkeren te creëren. Steeds meer Slavische stammen, die vreedzaam waren vergeleken met de Khazaren, werden aangevallen en veroverd. Ze werden delen van het Khazar-rijk en moesten voortdurend hulde brengen aan het Khazar-koninkrijk. Eerbetoon door overwonnen volkeren is natuurlijk altijd een kenmerk van rijken geweest, maar niet op de manier van de Khazaren. De zogenaamde grote rijken van de wereld gaven altijd iets in ruil voor de eerbetoon die zij eisten. Rome maakte bijvoorbeeld burgers van degenen die zij veroverden; en in ruil voor de belastingen die ze heffen, brachten ze beschaving, orde en bescherming tegen aanvallen van potentiële indringers. Maar niet zo in het Khazar-rijk. De volkeren die onderworpen waren aan de Khazaren ontvingen slechts één ding in ruil voor hun eerbetoon, en dat was een wankele belofte: de Khazaren zouden zich onthouden van verdere aanvallen en plunderingen zolang de eerbetoon werd betaald . De onderdanen van het Khazar-rijk waren daarom niets meer dan de slachtoffers van een gigantisch beschermingsracket. De Khazar-opperheren werden daarom universeel en bitter gehaat in hun hele domein, maar ze werden ook gevreesd vanwege de meedogenloze manier waarop ze omgingen met iedereen die tegen hen in opstand kwam.

En zo breidde het Khazar-rijk zich uit totdat het grote delen bezette van wat nu Rusland en Zuidoost-Europa is. Tegen de 8e eeuw breidde het Khazar-rijk zich noordwaarts uit tot aan Kiev en westwaarts tot de Magyaren, de voorouders van het moderne Hongarije. Omstreeks 740 na Christus vond er een verbluffende gebeurtenis plaats. De Khazaren stonden onder voortdurende druk van hun Byzantijnse en islamitische buren om het christendom of de islam over te nemen; maar de Khazar-heerser, genaamd de Kagan , had gehoord van een derde religie genaamd JUDAÏSME . Blijkbaar om politieke redenen van onafhankelijkheid kondigden de Kagan aan dat de Khazaren het jodendom als hun religie adopteerden . Van de ene op de andere dag riep een geheel nieuwe groep mensen, de oorlogszuchtige Khazaren, zichzelf plotseling uit tot joden – adoptie-joden. Het Khazar-koninkrijk werd door historici uit die tijd beschreven als het ‘ koninkrijk van de Joden ’. Opvolgende Khazar-heersers namen Joodse namen aan, en tijdens de late 9e eeuw werd het Khazar-koninkrijk een toevluchtsoord voor Joden uit andere landen.

Ondertussen bleef de brute overheersing van de Khazaren over andere volkeren onveranderd bestaan. Maar toen verscheen er een nieuwe factor op het toneel. Gedurende de 8e eeuw stroomden ze langs de grote rivieren: de Dnjepr, de Don en de Wolga. Zij waren de oostelijke tak van de Vikingen. Ze stonden bekend als de Varangians , of als de Rus . Net als andere Vikingen waren de Rus gedurfde avonturiers en felle strijders; maar toen ze in aanraking kwamen met de Khazaren, brachten de Rus vaak net als iedereen hulde. In het jaar 862 stichtte een Rus-leider genaamd Rurik de stad Novgorod, en de RUSSISCHE NATIE was geboren. De Russische Vikingen vestigden zich onder de Slavische stammen onder Khazar-overheersing, en de strijd tussen Vikingen en Khazaren veranderde van karakter.

Het werd een strijd van de opkomende natie Rusland voor onafhankelijkheid van de Khazar-onderdrukking .

Ruim een ​​eeuw na de stichting van de eerste stad van Rusland vond er opnieuw een gedenkwaardige gebeurtenis plaats. De Russische leider, prins Vladimir van Kiev, aanvaardde de doop als christen in het jaar 989. Hij promootte actief het christendom in Rusland, en zijn nagedachtenis wordt vandaag de dag door de Russen vereerd als “Sint-Vladimir”; en zo begon duizend jaar geleden de traditie van Rusland als christelijke natie.

De bekering van Vladimir bracht Rusland ook in een alliantie met Byzantium . De Byzantijnse heersers waren altijd bang geweest voor de Khazaren, en de Russen hadden nog steeds moeite om zichzelf te bevrijden. En dus vielen in het jaar 1016 gecombineerde Russische en Byzantijnse troepen het Khazar-koninkrijk aan. Het Khazar-rijk werd verbrijzeld en het koninkrijk van de Khazaren zelf raakte in verval. Uiteindelijk migreerden de meeste Khazar-joden naar andere gebieden. Velen van hen kwamen in Oost-Europa terecht, waar ze zich vermengden en trouwden met andere Joden. Net als de Semitische Joden zo’n duizend jaar eerder raakten de Khazar-Joden verspreid. Het koninkrijk van de Khazaren bestond niet meer .

Terwijl zij zich onder het Joodse volk bewogen en daar leefden, gaven de Khazar-Joden een duidelijke erfenis van generatie op generatie door. Eén element van de Khazar-joodse erfenis is een militante vorm van zionisme. Volgens de Khazar-joden zal het land dat door het oude Israël werd bezet, worden heroverd – niet door een wonder maar door gewapende macht. Dit is wat er vandaag de dag met het zionisme wordt bedoeld, en dit is de kracht die de natie heeft geschapen die zichzelf vandaag de dag Israël noemt. Het andere belangrijke ingrediënt van de Khazar-joodse erfenis is haat tegen het christendom en tegen het Russische volk als kampioenen van het christelijk geloof. Het christendom wordt gezien als de kracht die ervoor zorgde dat het oude zogenaamde koninkrijk van de Joden, het Khazar-koninkrijk, instortte. Nadat ze ooit een groot deel van het huidige Rusland hadden gedomineerd, willen de Khazar-Joden die overheersing nog steeds herstellen – en al een millennium lang proberen ze precies dat te doen.

In 1917 bereikten de Khazar- joden een belangrijke mijlpaal in de richting van de oprichting van hun eigen staat in Palestina. Datzelfde jaar creëerden ze ook de bolsjewistische revolutie in Rusland. Er volgde een christelijke holocaust, zoals de wereld nog nooit heeft gezien. De Khazar-joden hadden na meer dan 900 jaar opnieuw de controle over Rusland en zij begonnen het christendom te vernietigen door christenen te vernietigen – meer dan 100 miljoen van hen, en tegelijkertijd stierven ook ruim 20 miljoen religieuze joden. de handen van de Khazar-joden. Dit, mijn vrienden, is waar de Russische christenen mee te maken kregen in hun zestig jaar durende strijd om de atheïstische bolsjewieken omver te werpen; maar ze slaagden uiteindelijk in hun omverwerpingsprogramma, en nu bereikt de duizend jaar oude oorlog tussen de Russische christenen en de Khazar-joden een climax. Niet alleen de toekomst van Rusland en het christendom staat op het spel, maar ook die van het Joodse volk als geheel.

Op 19 augustus 1979 stierf rabbijn Joel Teitelbaum in New York. Hij stierf in de ochtend en werd dezelfde middag begraven. Op zeer korte termijn arriveerden toch ongeveer 100.000 Joodse mannen op tijd voor de begrafenis. Het is moeilijk voor te stellen hoeveel honderdduizenden mensen er niet op zo’n korte termijn zouden kunnen arriveren.

Een maand later, op 18 september, plaatsten zijn volgelingen een herdenkingshulde door middel van een betaalde advertentie in de New York Times, en dit sprak duidelijk in het voordeel van veel Joden. Er stond onder meer, citaat:

“Hij was de onbetwiste leider van alle Joden overal ter wereld die niet besmet waren met het zionisme ”

En citeer ook:

“Met een moed die in onze tijd maar al te zeldzaam is, noemde hij de zionistische staat ‘een werk van Satan , heiligschennis en godslastering.’ Het vergieten van bloed ter wille van de zionistische staat was weerzinwekkend voor hem.”

Deze woorden werden gesproken door orthodoxe joden die rouwden om hun gevallen leider. En de nieuwe christelijke heersers van Rusland zouden het daarmee eens zijn, want ook zij beschouwen de zionistische staat Israël als een vervalsing, een wrede en gevaarlijke hoax voor zowel christenen als joden. De Khazar-staat die duizend jaar geleden het ‘ Koninkrijk van de Joden ’ werd genoemd, was een parasiet die leefde van de eerbetoon van overwonnen volkeren.

Op dezelfde manier is Israël vandaag de dag voor zijn voortbestaan ​​afhankelijk van een nooit aflatende stroom van steun van buitenaf. Als er niets aan wordt gedaan, geloven de Russen dat de Khazar-joden het christendom zullen vernietigen door middel van het zionisme , en Rusland door het bolsjewisme ; dus zijn de christelijke heersers van Rusland in het offensief tegen hun vijanden van duizend jaar, de Khazaren .

Wij Amerikanen die onszelf christenen noemen, hebben er niet genoeg om gegeven onze ogen te openen in een poging ons eigen land te redden of ons geloof te verdedigen. Dus nu is ons land het slagveld geworden van de christelijke Russen en hun dodelijke vijanden – de bolsjewieken en de zionisten. Of we het nu leuk vinden of niet, we zijn verwikkeld in deze totale oorlog. Een van de meest onderdrukkende wapens die door de machthebbers tegen het Amerikaanse volk worden gebruikt, is hun heilige boek, de Talmoed genaamd.

De Talmoed en zijn leringen werden via mondelinge overlevering doorgegeven en zijn minstens zo oud als de tijd van Christus. In het Nieuwe Testament wees Jezus deze bedrieglijke Joden aan als de zonen van de Synagoge van Satan, de vader van leugens en leugenaars, en de oorspronkelijke wolven in schaapskleren. Jezus betaalde voor zijn eerlijkheid met zijn leven, vermoord door toedoen van de Farizeeën of de nep-joden van zijn tijd. De nepjoden vermoordden zijn lichaam en de Talmoed werd gemaakt om zijn nagedachtenis te vermoorden.

Dat is de reden waarom veel christenen wat er momenteel op onze planeet gebeurt, hebben geïdentificeerd als ‘ spirituele oorlogvoering’. De tactieken van deze hedendaagse Farizeeën zijn dezelfde als die zij sinds de oudheid hebben gebruikt . Jezus was een spirituele krijger en een originele klokkenluider, en het christendom werd de grootste ontwaking die de wereld ooit heeft gekend.

Tegenwoordig leven we in een paradox van twee concurrerende realiteiten. Beide partijen zijn ervan overtuigd dat ze absoluut perfect zijn en de andere kant is het tegenovergestelde. Dit duivelse plan van verdeel en heers doet precies wat Soros, Rothschild, Schiff en de andere monsters onder ons altijd hebben gepland. Er is geen sprake van winnen tenzij we stoppen met elkaar te bevechten en ons concentreren op degenen die aan de touwtjes trekken.

De volgende voorbeelden zijn leringen die ooit alleen mondeling werden overgeleverd, maar nu worden uiteengezet in de Talmoed, die de uitbuiting van niet-joden rationaliseert.

De ‘oudsten’ of ‘wijze mannen’ van Zion, vooral de joodse rabbijnen die de Talmoed volgen, beweren niet zulke dogma’s van ongelijkheid, bedrog of uitbuiting te volgen (om hun geloofsovertuigingen voor publieke controle te verbergen).

Zoals te verwachten is, verklaart de Talmoed met betrekking tot degenen wier leven in het hiernamaals verzekerd is:

Alle rabbijnen gaan naar de hemel

Er gaan geen “goyim” (niet-joden) naar de hemel

Joodse vrouwen zijn de voetbanken van Joodse mannen in de hemel

De rabbijnen verklaren dat stelen van de “goyim” of hen uitbuiten geen zonde is, want hoe kun je stelen van een niet-menselijke niet-jood? Aan de top van hun kwaadaardige hiërarchie van “de mensheid” staan ​​de oudsten en uitverkorenen van Zion; onderaan staan ​​de “goyim” schapen. Nu we zijn blootgesteld aan het economische beleid van zionistische bankiers wereldwijd, zien we dat dit in feite de manier is waarop de wereld wordt bestuurd door degenen die we de elite noemen en die allemaal een joodse achternaam lijken te hebben.

De kwaden zijn van zichzelf het meest vergevingsgezind. Het Joodse gebed dat wordt gereciteerd aan het begin van Jom Kipoer, het Joodse Nieuwjaar, werd bijna duizend jaar geleden veranderd in het tegenovergestelde van wat de bedoeling was.

Het Kol Nidre- gebed verklaart nu dat alle geloften (inclusief contracten, beloften en verplichtingen) die door een Jood zijn gedaan, slechts moeten worden nageleefd tot het gebed van volgend jaar. Met andere woorden: een Jood is moreel en ethisch vrijgesteld van eerlijke financiële transacties wanneer het nieuwe jaar aanbreekt. Het biedt elk nieuw jaar immuniteit tegen schuldgevoelens of geestelijke genoegdoening voor kwade praktijken en uitbuiting.

Opmerkelijk genoeg was het oorspronkelijke gebed uit de Thora bedoeld om de verplichting te bevestigen om alle geloften na te komen tot het laatste gebed (de “laatste verzoening”) in iemands leven. Maar die moraal was veel te bindend voor de uitverkorenen, en dus keerden ze de inhoud en betekenis van het gebed om. De oudsten van Sion hebben bij elke stap de boosdoeners aan de top verontschuldigd, terwijl ze eindeloze ‘morele’ wetten en principes hebben opgelegd aan hun mindere broeders en de ‘goyim’.

Moraliteit wordt door de heersers van deze wereld feitelijk gezien als schapenmoraal; het is een praktische set geleiders, hekken en staven om de schapen effectief te hoeden. Dat is de reden waarom we nooit zien dat boosdoeners als Barack Obama, Hillary Clinton, George Bush, James Comey, Robert Mueller, Nancy Pelosi, Schiff, Nadler, Brennan, Clapper en de lijst maar door, worden gearresteerd en gestraft voor hun eindeloze misdaden tegen de mensen van de planeet. Heiligheid, eerlijkheid of zelfs fundamentele moraliteit is een gruwel voor de uitverkorenen van Zion en de oude bloedlijnen van hun Khazariaanse bekeerlingen. De waarheid is als kryptoniet voor degenen die dit kwaadaardige rijk tot op de dag van vandaag dienen. (Ed.: Kryptoniet is een fictief mineraal uit de stripverhalen en films over Superman. Het zou afkomstig zijn van Supermans geboorteplaneet Krypton. Wikipedia)

Houd er rekening mee dat de auteur van het volgende fragment geen onderscheid maakt tussen de Jiddisch sprekende Talmoedische Joden uit het oude Khazaria en werkelijke Joden die Hebreeuws spreken en wier heilige boek de Thora is. Zij zijn meer dan enig ander volk door de geschiedenis heen het slachtoffer geworden van deze satanische poppenkast van deze kwaadaardige bekeerlingen tot het jodendom.

Dit is het verhaal van de voorouders van Adam Schiff en de financiers van de Russische revolutie. De bolsjewieken of nep-joden die de aanstichter ervan waren, hebben een miljoen Russische christenen vermoord, waaronder tsaar Nicolaas en zijn hele familie, voordat het werd stopgezet en de Russisch-orthodoxe kerk door de Russische staat werd hersteld. Wat de bolsjewieken creëerden na hun gewelddadige omverwerping van het Russische volk was een ‘goddeloze staat van atheïstisch communisme ’. Dit is wat Adam Schiff, George Soros, Rothschild en anderen voor Amerika hebben gepland als ze nu niet worden tegengehouden!

Het volgende is een fragment uit: The Jewish Religion: Its Influence Today

door Elizabeth Dilling. Hoofdstuktitel; Joden en de communisering van Rusland

Zeer weinig mensen zijn zich bewust van de mate waarin Joden verantwoordelijk waren voor de Communisatie van Rusland, eerst door het organiseren van de mislukte revolutie van 1905, en vervolgens de latere en succesvolle Bolsjewistische Revolutie van 1917. Beide werden zwaar gefinancierd door externe Joodse financiële en bancaire instellingen. huizen, en resulteerde er uiteindelijk in dat Joden de controle overnamen van wat de Russische Sovjetregering was geworden. Tegelijkertijd hielpen Joodse machinaties in de Verenigde Staten, Duitsland en elders de weg vrij te maken voor de overname.

Deze Joodse controle bestaat nog steeds, ondanks propaganda die het tegendeel beweert en bedoeld is om niet-Joden te misleiden.

Lang vóór de revolutie van 1905 hadden de joden een haat ontwikkeld tegen het christelijke en tsaristische Rusland, vanwege de oppositie van het Russische volk en de Russische regering tegen het joodse talmoedisme.

In zijn inleiding op de vertaling van de Talmoed uit 1903 beschrijft Rodkinson bijvoorbeeld de herhaalde aanklachten van de Talmoed gedurende vele eeuwen door bijna elk land, de pausen en anderen, en stelt hij ook (zie bewijsstuk 11): ‘Wat er nog steeds is gebeurd het resultaat? De Talmoed bestaat vandaag de dag en er ontbreekt geen enkele letter in. Het is waar dat de vervolgingen ertegen nog niet ten einde zijn; beschuldigingen en laster door zijn vijanden, onder de nieuwe naam antisemieten, zijn nog steeds tegen het land gericht, terwijl de regering van Rusland wetten maakt tegen en de rechten beperkt van de natie die zich aan de Talmoed houdt.”

Een van de belangrijkste Joodse samenzweerders die plannen hadden om Rusland te communiceren was Jacob Schiff, die hoofd werd van het enorm machtige New Yorkse Joodse bankiershuis van Kuhn, Loeb en Co.

Kijk eens naar de lovende schets van Jacob Schiff, in het Jewish Communal (Kehillah) Register van New York City, 1917-1918, waarvan Kehillah lid was van het Uitvoerend Comité (zie producties 210 , 212 , 214 , 215 ) . Daar wordt vermeld hoe de in Duitsland geboren Schiff naar Amerika kwam en contacten legde met een bankhuis. “In 1873 keerde hij terug naar Europa, waar hij contacten legde met enkele van de belangrijkste Duitse bankiershuizen” en “De firma Kuhn-Loeb & Co. bracht de grote Japanse oorlogsleningen van 1904-1905 op de markt, waardoor de Japanse overwinning op Rusland…’

In de laatste paragraaf ( Bewijsstuk 215 ) wordt beweerd: “ De heer Schiff heeft zijn rijkdom en invloed altijd in het beste belang van zijn volk gebruikt. Hij financierde de vijanden van het autocratische Rusland. [Dit werd geschreven in 1918, nadat de bolsjewistische revolutie veilig was gesteld] … en gebruikte zijn financiële invloed om Rusland van de geldmarkt van de Verenigde Staten af ​​te houden .” Er wordt gezegd dat “alle facties van het Jodendom” hem hiervoor prezen.

“Vandaag schat Jacobs kleinzoon, John Schiff, een vooraanstaand lid van de New Yorkse samenleving, dat de oude man ongeveer $20.000.000 heeft verloren voor de uiteindelijke triomf van het bolsjewisme in Rusland.” (Cholly Knickerbocker in zijn societynieuwscolumn in de Hearst Press, 3 februari 1949, verschenen in de NY Journal-American en andere kranten.)

De Joodse bankiers

De grote joodse bankmonopolies zijn door het huwelijk als een tapijt met elkaar verweven. Merk drie dingen op over de Rothschilds in bewijsstuk 298 , afkomstig uit de Jewish Encyclopedia van 1905:

Van de 58 Rothschild-huwelijken tot die datum was precies de helft, oftewel 29, met neven en nichten geweest. Deze verschijnt in de rechterkolom.

Dat de Rothschilds “de eersten waren die gebruik maakten van journalistieke methoden om de belangstelling van het publiek voor hun leningen te wekken. Ze hebben echter consequent het geheim van hun eigen activiteiten verborgen gehouden!”

Een belangrijke reden waarom Rusland tijdens de Eerste Wereldoorlog instortte en onder de rode hak ging, komt ook in dit bewijsstuk naar voren, namelijk: “De afgelopen jaren hebben de Rothschilds consequent geweigerd iets te maken te hebben met leningen aan Rusland, vanwege de anti-joodse wetgeving van dat imperium.” (Dit was 1905.)

De Joodse bankiersfamilie Warburg International is ook nauw verbonden met de Schiffs en Rothschilds. James Paul Warburg zegt in zijn schets in Who’s Who in American Jewry – 1938-9 :

“Geboren in Hamburg, Duitsland, 18 augustus 1896 … voorouders van vaderskant zijn zes generaties lang bankiers geweest als leden van het bankhuis van MM. Warburg & Co., opgericht in Hamburg, 1798 … grootvader van moeders kant, Solomon, oprichter van het internationale bankhuis van Kuhn, Loeb & Co … Kwam naar de VS, 1902 … “

Paul M. Warburg was getrouwd met Jenny Nina Loeb, moeder van James Paul. Jacob Schiff was, nadat hij naar de VS was gekomen, getrouwd met Theresa Loeb, de zus van Nina, en dochter van de oprichter van Kuhn, Loeb. Schiffs dochter, Frieda, trouwde met Felix M. Warburg, een in Hamburg geboren bankier die leiding gaf aan het gezamenlijke landbouwwerk voor het jodendom in Rusland om hen na de Rode Revolutie aan de macht te houden. Hun dochter, Carola, trouwde met Walter M. Rothschild. Felix M. Warburg en Paul M. Warburg uit Kuhn, Loch & Co., partners van Jacob Schiff, waren broers van Max Warburg uit Hamburg, Duitsland, de pay-off man, die aan de macht was bij de Kaiser, die geld naar Lenin sluisde en Trotski tijdens de Eerste Wereldoorlog om de Russische regering te ondermijnen en te vernietigen.

[pagina 80] Jacob Schiff ontving zijn bankopleiding in het bedrijf van zijn vader, aangezien hij een Rothshild-agent en medewerker was. De kelder van de twee-op-een-rij-huizen van Schiff en Rothschild, die ik bezocht in Frankfort aan de Main, Duitsland, was één gemeenschappelijke kamer, met een gezamenlijk ‘ontsnapping’ die voorheen verder had geleid dan een gettomuur. De kleine hut aan de achterkant was de plek waar koningen, met de hoed in de hand, Joodse leningen kwamen halen. De oorspronkelijke naam van Bauer was veranderd voor “Red Shield” (Rothschild) en er hing een Red Shield als adresbord aan de voorkant van het huis.

Buiten het Schiff-huis, gebouwd langs dezelfde gemeenschappelijke muur, hing een scheepsbord met de vermelding “Schiff”. Elk huis had ongeveer de breedte van een hal. De kamer achter de Rothschild-keuken was een kleine synagoge toen ik daar in 1934 was. Een Jood met een doodskop was de gids, die de toegangsprijzen inde voor het bezichtigen van de huizen, waarbij het Rothschild-huis de belangrijkste attractie was. Een goktafel was het belangrijkste meubelstuk in de voorkamer op de bovenverdieping van het Rothschild-huis. Twee kamers op elke verdieping vormden het huis.

“Toen de Kehilla [dat wil zeggen de Joodse gemeenschap] van New York in 1909 werd georganiseerd, berustte de controle bij een groep Duitse Joden, waaronder Jacob Schiff, president van Kuhn, Loch and Co., een afdeling van de Bleichroeder Mendelssohn Bank, aangesloten bij de grote “D”-banken in Duitsland: Deutsche Bank, Disconto Gesellschaft, Dresdener Bank, Darmstadter Bank . (Uit Waters Flowing Eastward, door L. Fry, uitgegeven door de RISS van Parijs, opgericht door monseigneur Jouin.)

“In Duitsland waren onder meer de Mendelssohns … en de Bleichroeders … die bankiers waren van keizer Willem I, Bismarck en de vroege industriëlen … Frankfort, de ‘moederstad’ van Joodse bankiers … produceerde zijn Lazards, Speyers, Sterns , Dreyfuses en Sulzbachs, en ook Jacob H. Schiff naar het buitenland sturen.” (De joden van Duitsland, Marvin Lowenthal, Longmans Greenand Co., NY, 1936).

En, zegt dezelfde bron:

“Tegen het einde van die periode speelde het huis Warburg in Hamburg niet alleen een belangrijke rol in de financiën maar ook in het lot van Duitsland. Max Warburg was adviseur van de regering op de Vredesconferentie van Versailles. Carl 1. Mel-choir, een ander lid van de firma … leidde de financiële afdeling van de Wapenstilstandscommissie in 1918-1919 en was een van de zes Duitse afgevaardigden naar Versailles .”

Elders in dit document zult u, via documenten van het ministerie van Buitenlandse Zaken, de rol opmerken die de bankfirma MM Warburg speelt bij de financiering van de Rode Russische Revolutie. En toen Max Warburg in 1939 vanuit Hamburg hierheen kwam, plaatste het Amerikaans-Joodse Comité hem in zijn “Naoorlogse” commissie voor de reorganisatie van de wereld, die op zijn beurt de propagandaclaque voor de daaropvolgende Verenigde Naties oprichtte.

En zo hebben Kuhn, Loch en internationale bankiers, de ‘Prinsen van het Jodendom’, door de decennia heen, de wereld hervormd in de richting van het uiteindelijke doel: de Joodse werelddictatuur, die nu zo snel tot stand komt.

De keizer

Keizer Wilhelm van Duitsland en zijn regering werden tijdens de Eerste Wereldoorlog door Joden zoals Max Warburg gebruikt om geld naar Rusland te sluizen om onvrede binnen het Russische leger en de Russische marine te kweken, en om de weg vrij te maken voor de uiteindelijk succesvolle bolsjewistische revolutie.

Toen keizer Wilhelm zich realiseerde dat hij tot een instrument van het jodendom was gemaakt, was dat nadat de Eerste Wereldoorlog voorbij was en hij hout aan het zagen of hakken was in Doorn, Nederland. Het was te laat.

Dearborn Independent van Henry Ford publiceerde dit artikel, 9 juli 1921:

“Het is een zeer veelbetekenend feit dat, net als in Washington, de meest constante en bevoorrechte bezoekers van het Witte Huis Joden waren, dus in Berlijn was de enige particuliere telefoonlijn naar de Kaiser eigendom van Walter Rathenau [die later de grondwet van het Witte Huis schreef]. de naoorlogse, door joden gecontroleerde Weimar ‘Republiek’. Zelfs de kroonprins kon de keizer alleen via de gewone telefoonverbindingen bereiken.

“Het was een familiebedrijf, deze internationale campagne. Jacob Schiff zwoer Rusland te vernietigen. Paul M. Warburg was zijn zwager; Felix Warburg was zijn schoonzoon. Max Warburg uit Hamburg, bankier van de bolsjewieken, was dus de zwager van de vrouw en dochter van Jacob Schiff.

“Max Warburg vertegenwoordigt de familie in haar geboorteland. Max Warburg heeft net zoveel te maken met de Duitse oorlogsregering als zijn familie en financiële collega’s te maken hadden met de Amerikaanse oorlogsregering.”

De Joden hadden verschillende doelstellingen in de oorlog, en een daarvan was ‘Rusland verkrijgen’.

Zoals in de pers over de hele wereld is verteld, ontmoetten de broeder uit Amerika en de broeder uit Duitsland elkaar in Parijs als regeringsvertegenwoordigers bij het bepalen van de vrede. Er waren zoveel Joden in de Duitse delegatie dat deze bekend stond onder de term ‘koosjer’, ook wel ‘de Warburg-delegatie’, en er waren zoveel Joden in de Amerikaanse delegatie dat de afgevaardigden uit de kleine landen van Europa naar de De Verenigde Staten als Joods land dat door ongehoorde vrijgevigheid een niet-Jood tot president had gekozen… De Joden hadden verschillende doelstellingen in de oorlog, en een daarvan was ‘Rusland krijgen’… In dit werk was Max Warburg een factor. In een door de regering van de Verenigde Staten gepubliceerd bericht wordt vermeld dat zijn bank een bank is waarvandaan fondsen naar Trotski werden doorgestuurd voor gebruik bij de vernietiging van Rusland.

Altijd tegen Rusland, niet om Duitse redenen, maar om Joodse redenen, die in dit specifieke geval samenvielen. Warburg en Trotski – tegen Rusland! Terwijl Otto Kahn, een andere partner in Kuhn, Loch & Co. ‘pro-Duitse propaganda’ aan de kaak stelde, speelde zijn partner Paul de Duitse symfonie-snaar! Het is een groot internationaal orkest, deze Joodse financiële onderneming; het kan de Star Spangled Banner, Die Wacht am Rhein, de Marseillaise en God Save the King in één harmonieuze weergave spelen, waarbij onderdanige aandacht wordt besteed aan de vooroordelen van elk.

Zo sprak de Ford-krant in 1921. [pagina 81]

Joden in de Russische Revolutie van 1905

Het New York Communal Register van 19 17-18 ( Bewijsstuk 228 ) verhaalde de acties van het American Jewish Committee in de VS om Russisch-Joodse revolutionairen te beschermen. In 1909 waren zoveel Rode revolutionaire criminelen naar dit land gevlucht vanwege de Joodse oorlog tegen het Christelijke Rusland, dat het Comité er alles aan deed om twee van hen, Pourea en Rudovitz, hier te houden.

“Het Comité waardeerde de invloed van hun zaak op een groot aantal Joden die hadden deelgenomen aan de Russische Revolutie [dat wil zeggen van 1905] en die in dit land een asiel hadden gezocht of zouden kunnen zoeken, en er in samenwerking met anderen in waren geslaagd de de poging van Rusland .”

Tot de ‘anderen’ waarnaar wordt verwezen, behoorde onder meer minister van Buitenlandse Zaken Elihu Root, die ondanks het feit dat ‘geen substantieel bewijs werd voorgelegd aan de schuldige magistraat dat de tegen Pourea aangeklaagde strafbare feiten politiek waren [hij daarom volgens de wet kon worden uitgeleverd] vertraging opliep bij het nemen van een besluit over de totdat het in het voordeel van Pourea veranderd kon worden.” (Rootbrief aan Jacob Schiff – zie productie 245 ). De socialistische jood Samuel Gompers was ook een van degenen die tussenbeide kwamen voor Pourea (zelfde bewijsstuk ).

Rutenberg en de Russische Revolutie

We zien in Bewijsstuk 224 hoe in het Joodse Kehillah-rapport van 1917-18 wordt gepocht op Pinchas Rutenberg als een van de grondleggers van het Amerikaans-Joodse Congres en dat hij de rechterhand was van de Joodse premier Kerenski tijdens de Russische Revolutie van 1917.

Treurend om de dood van zijn oprichter, Pinchas Rutenberg, verklaarde de publicatie van het American Jewish Congress, The Congress Weekly (16-01-42) in een artikel, “Rutenberg’s Mission to America:”

Zijn rol bij de geboorte van het Amerikaans-Joodse Congres was enorm. De jonge Russische intellectueel, met andere woorden revolutionair, maakte al snel zijn invloed voelbaar in de ondergrondse raad van de Sociaal-Revolutionaire Partij. Rutenberg was de man die in 1905 leiding gaf aan de revolutionaire activiteiten van de beruchte pater Gapon en vervolgens in het vonnis zat en zijn executie bewerkstelligde.

“In Italië kwam hij tijdens de Eerste Wereldoorlog in contact met Vladimir Jabotinsky, oprichter van het Joodse Legioen. In 1915 kwam hij in New York in contact met de vertegenwoordigers van de Sociaal-Revolutionaire Partij aldaar, Dr. Chaim Zitlowsky en Dr. Samuel Ellsberg, die nu geïnteresseerd waren in de Poale Zion-partij, Palestina en de Joodse rechten.”

Vader Gapon

Het bovenstaande incident met Pater Gapon is typerend voor het toegepaste jodendom. Het dramatische gebed dat Gapon richtte tot de tsaristische regering met de dreiging dat als het niet werd ingewilligd, we hier op het plein voor uw paleis zullen sterven, gecombineerd met muiterijen en stakingen waarbij meer dan 2.000.000 mensen betrokken waren, wordt verteld in William Henry Chamberlins The Russische Revolutie 1917-1921 (1935).

We lezen: “Gapon zelf twijfelde aan de wijsheid van het bijeenbrengen van grote massa’s … om deze petitie te presenteren” (Deel I, p. 48). Toch werd Gapon naar voren geschoven als leider. Toen “toen de demonstranten weigerden de bevelen op te volgen om zich te verspreiden en naar huis te gaan, stroomden er salvo’s geweervuur ​​over hen heen … 22, 1905] worden geschat op tweehonderd tot vijftienhonderd.”

Dat de Jood Rutenberg “de revolutionaire activiteiten van de beruchte pater Gapon bestuurde, vervolgens oordeelde en zijn executie bewerkstelligde”, wordt niet vermeld door historicus Chamberlin, die twaalf jaar lang correspondent was in Rusland voor de links georiënteerde Christian Science Monitor. en schrijft nu voor de nieuwe Joodse lijn “Anticommunistische” Human Events. Hij is ook redacteur van het tijdschrift New Leader van de partij van de Socialistische Sociaal-Democratische Federatie.

Rutenberg werd in 1937 gekozen als een van de 120 leidende joden ter wereld, samen met Litvinov (Finkelstein), de Sovjetcommissaris, en rabbijn Louis Finkelstein, hoofd van het Jewish Theological Seminary of America. Hij stierf in Palestina in 1942, zeer betreurd, nadat hij de Palestine Electric Corporation had opgericht, waarbij hij gebruik maakte van enorme waterrechten, uitgegeven onder Britse bescherming, voor gebruik door het Jodendom.

Meer Joodse manipulaties in de VS

Geen enkele hoek van de aarde was te afgelegen om voor het jodendom te manipuleren. We nemen nota van activiteiten van het American Jewish Committee ( Bewijsstuk 228 ) met betrekking tot: “De Joden op de Balkan”, na 1913. En onze regering werd opnieuw gebruikt om druk uit te oefenen op Joodse macht.

Bewijsstuk 229 laat zien hoe de beperking van de immigratie uit Rusland na 1906 door het American Jewish Committee werd bestreden, zodat de stroom revolutionairen niet zou worden beteugeld. De alfabetiseringstest werd uitgevochten zodat analfabete joden hier zouden kunnen zwermen – zoals zij deden. Van de drie wetsontwerpen op de alfabetiseringstest, zo wordt ons verteld, heeft president Taft er één veto uitgesproken en president Wilson twee, onder druk van het American Jewish Committee. En toen een van hen werd aangenomen, ondanks het veto, slaagde het Comité erin een clausule aan te nemen die uitsluitte… degenen die naar dit land kwamen om religieuze vervolging te vermijden, ongeacht of deze werd veroorzaakt door openlijke daden, onderdrukkende wetten of door regeringsrelaties. .”

De roep van ‘vervolging’ is altijd gebruikt om de misdaden te verhullen van de enige mensen op aarde wier religie hen leert dat moord, slavernij en bedrog van alle andere volkeren een heilig recht is.

In het New York Jewish Communal Register wordt ons verteld dat het American Jewish Committee het “een van zijn belangrijkste functies achtte om elke inspanning te richten op de oplossing van de paspoortkwestie.” ( Bewijsstuk 230 ) Deze “oplossing” was bedoeld om Rusland, dat probeerde in Rusland geboren Rode Joden, die naar de VS kwamen om het staatsburgerschap te verkrijgen om als Amerikaans staatsburger naar Rusland terug te keren, te beletten [pagina 82] hun immuniteit te gebruiken om de Rode Revolutionaire omverwerping van de Russisch-christelijke regering te sturen.

Rusland had zijn consuls opgedragen om alle aanvragers van een paspoort om Rusland vanuit de VS binnen te komen te informeren, en als het in Rusland geboren Joden waren, hen geen inreisvisum te geven. De Verenigde Staten zaten destijds vol met revolutionairen die in Rusland gezocht werden, en die op die manier als Amerikaans staatsburger probeerden aan de Russische wet te ontsnappen. Het doel van het American Jewish Committee was eerst om de Russische regering omver te werpen, en later om de Rode Slagers te steunen terwijl zij de christelijke bevolking tot slaaf maakten.

Let op de schijnheilige “Hearts and Flowers”-houding van de commissie ( Bewijsstuk 231 ) over Rusland “weigert het Amerikaanse paspoort te erkennen in de handen van Amerikaanse burgers van het Joodse geloof.” En wat is dat heilige ‘geloof’? Een criminele samenzwering tegen de hele mensheid, tegen alle beschaafde wetten, tegen alle wederkerigheid, een code die die van gangsters goedaardig doet lijken.

Verdrag met Rusland verbroken

Tegenwoordig wordt maar al te vaak niet vermeld dat een verdrag op grond van artikel 6 van de Amerikaanse grondwet de “hoogste wet van het land” wordt; en rechters in elke staat zullen daardoor gebonden zijn; ondanks alles in de grondwet of wetten van welke staat dan ook dat het tegendeel beweert.”

Daardoor kunnen in één klap alle staatswetten en de grondwet zelf juridisch nietig worden verklaard door een verdrag.

In onze tijd is dit gebeurd. Het Handvest van de Verenigde Naties, dat door bijna 100% van de Senaat werd geratificeerd, werd als verdrag de hoogste wet van het land, ondanks alles in de grondwet of de wetten van welke staat dan ook dat het tegendeel beweerde. De machinerie om onze vrijheden teniet te doen is daarom aanwezig.

Dat het hoogste Amerikaans-Joodse Comité zich in 1917-1918 terdege bewust was van deze bepaling in de Grondwet, toen het New Yorkse Kehillah-rapport werd uitgegeven, blijkt duidelijk uit de tekst. Het wederzijdse handelsverdrag van 1832 met Rusland moest worden verbroken. Het had Rusland enige zeggenschap gegeven over de mensen uit de VS die het via zijn grenzen moest toelaten. Rusland behield een zekere soevereiniteit die het Rode Revolutionaire Jodendom uit Rusland, gewapend met Amerikaans staatsburgerschap, niet kon tegenhouden. De Joodse bende moet de vrijheid hebben om naar Rusland terug te keren en de Joodse revolutie omver te werpen.

In de New Yorkse Kehillah-tekst staat ( Bewijsstukken 231 , 232 ):

“De commissie besloot, na serieuze overweging, de president de intrekking van het verdrag met Rusland aan te bevelen, en stuurde op 18 mei 1908 een brief naar president Roosevelt. Dit was het begin van de poging van de kant van de organisatie om onze regering ertoe te brengen effectieve actie te ondernemen om de controverse te beëindigen. Met hetzelfde doel voor ogen werd ook correspondentie gevoerd met president Taft, aangevuld met persoonlijke interviews met de president en met de ministers van Buitenlandse Zaken, Root en Knox. [Schiff leidde deze delegatie.]

“Het effect van de beëindiging van het verdrag was de verklaring van het nationale beleid van de Verenigde Staten dat het geen verdere discriminatie van Amerikaanse burgers met het Joodse geloof zou tolereren. Aangezien verdragen volgens de grondwet de hoogste wet van het land zijn, bestaat er met de beëindiging van het verdrag niet langer een wet die volgens de bewering van de Russische regering vatbaar was voor de ongrondwettelijke constructie dat onze regering discriminatie van Amerikaanse burgers op grond van deze wet zou toestaan. van ras of religie.

“De actie van president Taft en van het Congres van de Verenigde Staten werd vervolgens goedgekeurd door alle grote politieke partijen van het land, op een platform dat zij in 1912 en opnieuw in 1916 hadden aangenomen.”

Meer over de achtergrond van deze pre-revolutionaire activiteiten van het American Jewish Committee, dat onder leiding stond van Jacob Schiff, werd behandeld in de Henry Ford Dearborn Independent, in een artikel uit januari 1921 getiteld: “Taft probeerde ooit Joden te weerstaan ​​en faalde .” Om te citeren:

“Dhr. Taft kwam ooit in opstand tegen de Joden, werd krachtig afgedaan als ongunstig voor de Joden, werd door de Joden hardhandig geslagen over een kwestie waarover hij een krachtig standpunt had ingenomen, en heeft sindsdien laten zien dat hij zijn lesje heeft geleerd door de Joden tegemoet te komen in hun verlangens…

De grootste hoax in de moderne tijd was de propaganda tegen Rusland als vervolger van de Joden .

“Eeuwenlang heeft Rusland haar eigen problemen gehad met de Joden en is, zoals de wereld weet, eindelijk op de grond gevallen voor de Joodse macht die eeuwenlang heeft gewerkt om haar te ondermijnen … De grootste hoax in de moderne tijd was de propaganda tegen Rusland omdat de vervolger van de Joden. Rusland wijdde een groot deel van het meest begunstigde deel van het land aan de Joden en was altijd laks in de wetten die Joden verboden zich in andere delen van het land te vestigen, zodat de Jood in heel Rusland een ondergronds systeem kon creëren die de graanhandel controleerde, de publieke opinie controleerde en de regering van de tsaar volkomen verbijsterde. De roep van ‘vervolging’ ontstond omdat het de joden niet werd toegestaan ​​de boeren zo veel uit te buiten als ze wilden. Sindsdien hebben ze dat voorrecht echter verworven.”

Er worden rapporten van Amerikaanse ministers geciteerd waaruit blijkt dat terwijl in Sint-Petersburg 1500 Joden bij de politie waren geregistreerd, er 30.000 daar illegaal opereerden. Joodse redacteuren en schrijvers oefenden macht uit over ‘de leidende kranten van Sint-Petersburg en Moskou’, en de drankhandel was volledig in Joodse handen.

“Bij elke gelegenheid ontdekte de regering van de Verenigde Staten dat Joden hun moeilijkheden overdreven met als doel overheidsactie af te dwingen… De Joden beweerden dat hun leven in Rusland een hel was… Momenteel, na jaren van ondergronds werk en openlijke propaganda tegen Rusland in de dagelijkse In de pers nam de agitatie, totdat de Amerikaanse opvatting tegen Rusland vrijwel onherstelbaar was vastgelegd, de vorm aan van de ‘Russische paspoortkwestie’… De Joden eisten niets minder dan dat de Verenigde Staten alle verdragsbetrekkingen met Rusland zouden verbreken. Ze eisten het.”

Hoe Jacob Schiff, Louis Marshall, Adolph Krauss en rechter Henry M. Fogle (leden van het Uitvoerend Comité van het American Jewish Committee) op 15 februari 1911 president Taft in het Witte Huis binnenliepen, wordt beschreven . Ze hadden de conferentie opgeëist en waren aan de lunchtafel van het Witte Huis gedineerd, maar Taft stond erop hun zijn conclusies voor te lezen dat het handelsverdrag van 1832 met Rusland niet mocht worden verbroken als een uitzonderlijke gunst aan de Joden, ondanks zijn gevoelens ten gunste van het Jodendom.

Jacob Schiff was woedend. “Dit betekent oorlog!”, riep hij uit.

“Bij het verlaten van het Witte Huis weigerde Jacob Schiff de hand van de president te schudden, maar hij werd erdoor geborsteld met een air van beledigde macht… De president wist ook niet wat er achter dit alles zat… Het betekende dat Duitse Joden de tussenpersonen zouden zijn in de handel tussen Rusland en de Verenigde Staten [als het verdrag zou worden verbroken] … De Frankfort-bankiers en hun familieleden in de Verenigde Staten wisten wat dat betekende … de relatie betekende macht over Rusland – en Jacob Schiff leefde om Rusland omver te werpen.”

“De neutraliteit van de Verenigde Staten werd aan flarden gescheurd door een beweging die op Amerikaans grondgebied werd georganiseerd en gefinancierd voor de omverwerping van een bevriende natie, en de organisatoren en financiers waren Joden!” … De Verenigde Staten zouden worden gebruikt als koevoet om de muren neer te slaan.

Toen de Joodse ambassadeurs het Witte Huis verlieten, vlogen de orders vanuit Washington en New York naar alle delen van de Verenigde Staten, en begon de Joodse ‘zeurderige’ beweging. In elke stad was er een centrum. Het richtte zich op elke vertegenwoordiger en senator; geen enkele functionaris was echter te gemeen of te onbelangrijk om opgeroepen te worden. Amerikaanse redacteuren kunnen zich deze drang herinneren: deze verliep precies op dezelfde manier als die welke vandaag de dag tegen de pers wordt gevoerd. De Joden hebben de afgelopen twee maanden het absolute bewijs geleverd dat zij de meerderheid van de Amerikaanse pers controleren.

“Jacob Schiff had op 15 februari gezegd: ‘Dit betekent oorlog!’ Hij had opdracht gegeven om een ​​grote som geld voor dat doel te gebruiken… Op 13 december van datzelfde jaar – bijna tien maanden tot een dag nadat het Jodendom de oorlog had verklaard aan de conclusies van president Taft – gaven beide kamers van het Congres president Taft de opdracht Rusland op de hoogte te stellen van het feit dat het verdrag met Rusland zou worden beëindigd. Frankfurt-on-Main had gewonnen!

“Negen jaar later, bij het schrijven van dit artikel, wordt opgemerkt dat Taft toespraken houdt voor de Joden, nadat de ‘Joodse’ pers van de Verenigde Staten president Taft met Joodse onvoorwaardelijkheid had uitgescholden. Het zou een eye-opener zijn als er bij elke toespraak die William Howard Taft houdt voor zijn Joodse cliënten kopieën zouden kunnen worden verspreid van de opmerkingen die negen jaar geleden door diezelfde Joodse cliënten over president Taft waren gedrukt … Twee regeringen waren verslagen … en de De vreugde waarmee het Jodendom de gebeurtenis begroette, is ook bekend.”

Er wordt opgemerkt dat Taft dat vreemde fenomeen was – een president van één ambtstermijn – en de vraag werd opgeworpen dat dit een gevolg zou kunnen zijn van zijn ongehoorzaamheid.

“De president had echt gedaan wat hij kon om te voorkomen dat het Joodse plan doorging. Op 11 februari 1911 weerstond hij hen van aangezicht tot aangezicht. Op 13 december 1911 sloegen ze hem met de zweep. En toch gebeurde er het jaar daarop, 1912, iets merkwaardigs; De hoge functionarissen van de B’nai B’rith gingen naar het Witte Huis en spelden daar op de borst van president Taft een medaille die hem markeerde ‘als de man die gedurende het jaar het meest had bijgedragen aan het welzijn van de Joodse zaak’. Er is een foto van president Taft die in de zuidelijke portiek van het Witte Huis staat, te midden van een groep prominente Joden, en de president draagt ​​zijn medaille. Hij lacht niet…

‘Dat is het verhaal van William Howard Tafts pogingen om de Joden te weerstaan, en hoe ze hem hebben gebroken. Het is waarschijnlijk de moeite waard om te weten, gezien het feit dat hij een van die ‘heidense fronten’ is geworden die joden gebruiken voor hun eigen verdediging.

In elke fase van het overnamespel voor het Talmoedisme werden de Verenigde Staten gebruikt als uitvalsbasis voor “de synagoge van Satan” om het christelijke Rusland onder druk te zetten .

Propaganda overspoelde dit land, waardoor mijn generatiegenoten de overtuiging kregen dat de zwakke tsaar met zijn in de minderheid zijnde, in overvloed gefinancierde vijanden een zwarte slangenzweep hanteerde over kleine ‘engelen’-joden, die moesten lijden alleen maar omdat ze ‘mensen van het Boek’ waren. ” Dat werd ons geleerd voor een bedrag van miljoenen dollars uitgegeven door het American Jewish Committee en anderen.

Je hoeft alleen maar Joodse boeken te lezen als Dubnow’s History of the Joden van Rusland en Polen, uitgegeven door de Jewish Publication Society of America van het American Jewish Committee, zodat het eigen volk kan zien hoe elke wet werd genegeerd toen de Talmoedisten opstonden om te moorden en te verdringen. hun weg naar volledige meesterschap en slachting in Rusland.

Ford “verontschuldigt zich” aan het Jodendom

Zelfs een van de rijkste en machtigste mannen ter wereld was niet immuun voor Joodse macht en intimidatie. De ongekwalificeerde kruip, zelfs de onjuiste verklaring dat hij niet op de hoogte was van de inhoud van zijn Dearborn Independent, verscheen boven de handtekening van Henry Ford, op 30 juni 1927, ongeveer zes en een half jaar nadat het bovenstaande artikel verscheen. De verontschuldiging was gericht aan Louis Marshall als hoofd van het American Jewish Committee.

De bekende theoloog Dr. James M. Gray, hoofd van het Moody Bible Institute, schreef over deze verontschuldiging van Ford ( Moody Monthly, september 1927):

“Deze bekentenis is naar onze mening een nieuwe schakel in de keten van profetie. Toen we het lazen, waren we onder de indruk dat de grote miljonair verder ging dan de omstandigheden van de zaak van hem vereisten. Met andere woorden: wij geloven niet dat de redacteur van de Independent , de krant van de heer Ford, zo dwaas of slecht was als de bekentenis van de eigenaar hem doet lijken. Wij geloven dat hij goede redenen had om enkele dingen over de Joden te publiceren die hij wel publiceerde… De druk die op de heer Ford werd uitgeoefend om zijn bekentenis af te leggen was op zichzelf zulk een ondersteunend bewijs. Deze druk kwam van Joden over de hele wereld, en toen hij daarmee geconfronteerd werd, raakte de heer Ford in paniek.

Hij is een van de rijkste mannen ter wereld, en zich uiteraard bewust van de macht die geld met zich meebrengt; maar hij kreeg het gevoel dat de Joden meer geld en dus meer macht hebben dan hij, en dat in een dergelijke zaak hun geld en hun macht snel tegen een tegenstander kunnen worden gemobiliseerd, met verpletterende gevolgen…’

Dr. Gray wist waar hij het over had, omdat hij zelf aan Joodse bedreigingen was blootgesteld. Maar hij weigerde zijn bewering te herroepen dat de Protocollen van Zion het programma van het Talmoedische Wereldjodendom vertegenwoordigen.

Ik kende dokter Gray. Van mijn boek The Red Network zijn grote aantallen verkocht in de Moody Bookstore. Ik sprak in de Moody Church en via de Moody-radio. Helaas heeft de opvolger van Dr. Gray veel zaken beslecht ten gunste van het Jodendom.

De Russische Revolutie – Onderdrukte documenten van het ministerie van Buitenlandse Zaken

Een groot deel van de bevestiging van de Joodse hand in de succesvolle communicatie van Rusland tijdens de revolutie van 1917 is vervat in officiële documenten van de Amerikaanse regering – namelijk Papers Relating to the Foreign Relations of the United States, 1918, Russia, bestaande uit drie delen en gepubliceerd in 1931. (Zie bewijsstuk 243 ) Inbegrepen zijn veel communicatie tussen de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Lansing, de Amerikaanse ambassadeur in Rusland Franciscus en verschillende consulaire functionarissen, waarin de gebeurtenissen werden beschreven toen een ‘gematigd’ regime Rusland overnam onder leiding van de joodse premier Kerenski, die vervolgens werd vervangen in een enkele maanden door de bloedige bolsjewieken, geleid door joden als Trotski (echte naam Bronstein), Zinovjev (echte naam Hirsch Apfelbaum), Kamenev en Sverdlov. Bewijsstukken 244 tot en met 260 ( 244 , 245 , 246 , 247 , 248 , 249 , 250 , 251 , 252 , 253 , 254 , 255 , 256 , 257 , 258 , 259 , 260 ) zijn fragmenten uit deze overheidsdocumenten.

In alle kranten van het ministerie van Buitenlandse Zaken, waarvan de meeste niet zijn gereproduceerd, wordt het beeld geschetst van Rusland in een staat van economische ineenstorting, terwijl soldaten en matrozen worden betaald om door het jodendom te demonstreren tegen de christelijke regering, gebeurtenissen die worden gevolgd door de laatste Rode Kruis-beweging. overnemen.

Deze documenten zijn tegenwoordig verborgen voor het publiek, en als u niet gelooft dat dit zo is, probeer dan kopieën te bemachtigen, of ze zelfs in een openbare bibliotheek te vinden. De huidige joodse lijn is dat Sovjet-Rusland ‘antisemitisch’ is, en dat het georganiseerde jodendom er niet naar verlangt dat ons volk kennis neemt van de ware oorsprong en het begin van het antichristelijke communistische Rusland.

De revolutie begint

Op 15 maart 1917 trad de Russische tsaar Nicolaas II onder revolutionaire druk af en benoemde groothertog Michael tot regent, totdat zijn zoon meerderjarig werd.

Hier niet weergegeven is de mededeling van de volgende dag van minister van Buitenlandse Zaken Lansing die ambassadeur Francis vertelde een beroep te doen op Miljoekov, minister van Buitenlandse Zaken van de nieuwe regering, en te verklaren dat de regering van de Verenigde Staten de nieuwe regering van Rusland erkent. Waarop ambassadeur in Rusland Franciscus antwoordde dat hij regelingen had getroffen om zijn gehele staf “in volledig uniform” uit te zenden om het revolutionaire regime te erkennen.

Ook hier weggelaten zijn berichten over het premierschap van Prins Lvov, een sop voor de royalty-aanbiddende Russen.

Alle partijfuncties van links hadden gezamenlijk de revolutie overwonnen en dit interim-regime zou inderdaad van korte duur zijn.

Vier dagen na de troonsafstand van de tsaar verklaarde ambassadeur Franciscus: “Financiële hulp nu vanuit Amerika zou een meesterzet zijn, van onmetelijk belang voor de Joden dat de revolutie zou slagen.” (Staatsdepartement – ​​Bewijsstuk 244 )

Kom Kerenski binnen

Het premierschap van prins Lvov duurde slechts twee maanden. Om te citeren uit het vierdelige rapport uit 1920 van de New York State Committee Investigating Subversive Activity (onder leiding van senator Clayton R. Lusk): “Naast de voorlopige regering, eerst onder leiding van Prins Lvov, vestigden de socialistische en anarchistische elementen van de bevolking van Petrograd een Sovjet van soldaten-, werklieden- en matrozenafgevaardigden…

De president was aanvankelijk Tcheidze [mensjewistische leider] en de vice-president Kerenski [leider van de socialistische Sociale Revolutie Partij]. In mei 1917 dwongen de Sovjet [Kerenski’s] het aftreden van het eerste kabinet af… Kerenski volgde toen Prins Lvov op, de eerste premier van de voorlopige regering, die een zwak en weifelend karakter bleek te zijn.” (Deel 1, Pagina 218)

Kerenski was ‘zwak en weifelend’, niet omdat hij niet wist dat de Lenin-Trotski-revolutie werd gefinancierd door de Kuhn-Loeb-cabal en die hem zou volgen. Uit de documenten van het ministerie van Buitenlandse Zaken blijkt dat hij elke zet van tevoren kende en er niets aan deed. Ongeveer vijf maanden nadat Kerenski premier van Rusland werd, namen de bolsjewieken het roer over. Het verwoestende Rode werk van de Joodse Kerenski tijdens zijn ambtsperiode wordt gedeeltelijk als volgt beschreven in het bovenstaande NY State Lusk Report: “De liberale decreten van de Voorlopige Regering hadden de discipline van het leger en het uiteenvallen van het eens zo machtige Russische leger vernietigd. machine werd compleet.” (Pagina 219) “Kerenski’s sociaal-democraten verspreidden honderdduizenden pamfletten onder Russische soldaten” waarin ze erop aandrongen “dat de soldaten hun officieren ongehoorzaam moesten zijn en hun wapens moesten neerleggen.” (Pagina 215) Het “snelle succes” van de laatste revolutie werd “door Lenin in grote mate toegeschreven aan een toevallige samenwerking tussen strijdende groepen en facties.” (Pagina 217) [Opmerking: Lenins echte naam was Ulyanov. Zijn vader was van Mongoolse afkomst, zijn moeder een Duitse jodin.]

Kronstadt

De grote muiterij van de matrozen van Kronstadt van 16 tot 17 juli 1917 wordt in moderne encyclopedieën beschreven als een Rode Revolutionaire gebeurtenis. Kronstadt is een eiland 34 kilometer van Petrograd (nu Leningrad), in de Golf van Finland.

Op 16 juli 1917 is Kerenski van het front thuisgekomen als de ministers van de Kadettenpartij van Miljoekov aftreden. En de volgende dag , 17 juli 1917, zien we dat de bolsjewistische onrust wordt gebruikt als “de ogenschijnlijke klacht” voor Kerenski om “twee regimenten aan het front” te demobiliseren. Voer Trotski (Bronstein) in.

Nu Kerenski voor het gemak ‘naar het front is vertrokken’, valt Trotski de menigte toe. De Kozakken, die anti-Joods zijn, zijn niet in staat de overhand te krijgen. ( Bewijsstukken 247 , 248 )

Chamberlin beschrijft in zijn The Russian Revolution 1917-21 de mars van 20.000 matrozen die uit Kronstadt stapten en door Petrograd marcheerden, waarbij ze huizen binnenschoten en mensen doodden onder het voorwendsel dat ze waren aangevallen. De brullende bloedige dagen van 16 en 17 juli lieten de mensen hulpeloos achter door de handen van de bloeddorstige demonstranten: “De stad was dus werkelijk overgeleverd aan de genade van de demonstranten”, zegt Chamberlin (Deel 1, pagina 173). Hij zegt ook:

“De matrozen van Kronstadt marcheerden door de hoofdstraten van Petrograd… Ze braken prompt huizen binnen waaruit schoten hadden moeten komen en doodden met weinig ceremonieel iedereen die ze ervan verdachten te schieten… ‘vijf mensen werden gedood en zevenentwintig raakten voor zijn ogen gewond’ in de Sadovajastraat”, lees een rapport van ene Kantorovitch.

Terrorist Trotski (echte naam Bronstein), die later tijdens de Rode Terreur de ogen uit zou steken en zijn slachtoffers in stukken zou hakken op sadistische Talmoedische wijze, zou volgens ambassadeur Francis “groot enthousiasme hebben gewekt door gewelddadige maatregelen te bepleiten.” (Buitenlandse Zaken – Bewijsstuk 248 ).

Kronstadt was een repetitie in de aanloop naar de rijpe tijd voor een overname, in november 1917, enkele maanden later.

Trotski had in New York gewoond en was redacteur van de Russische communistische krant Novy Mir (Nieuwe Wereld) , gefinancierd door het communistische Garland Fund, geleid door de rabbijnse beschermeling van Jacob Schiff, rabbijn Judah Magnes, en vooraanstaande communisten als William Z. Foster en Roger W. Dunn, Sidney Hillman, Norman Thomas en anderen, die dienden op het Rode Revolutionaire slagveld in dit land.

De Amerikaanse president Woodrow Wilson hoorde op 15 maart 1917 van het aftreden van de regering van de tsaar en juichte dit toe. Het voorwendsel van handlangers als Alexander Kerenski en andere joden was toen dat een ‘democratische’ revolutie succesvol was geweest en dat de ‘mensheid’ daarvan zou profiteren; de zwakke tsaar, onder de duim van zijn joodse bankiers en occulte Raspoetin, was een door de joodse financiën bereikte overvaller voor joodse machtsdoelstellingen.

De geleerde, Jennings Wise, heeft geschreven (Woodrow Wilson, Apostle of Revolution):

“Woodrow Wilson heeft het, ondanks de inspanningen van de Britse politie, voor Leon Trotski mogelijk gemaakt om Rusland binnen te komen met een Amerikaans paspoort.” (pagina 647)

In document 5 (Buitenlandse Zaken – Bewijsstuk 254 ) zien we dat Lenin in juni 1917, vlak voor de revolutionaire repetitie van Kronstadt, 315.000 mark kreeg. Zoals in de notitie van onze ambassadeur staat: “Kronstadt, de marinebasis, was het zenuwcentrum van waaruit L’s [Lenins] activiteiten tijdens de zomer uitstraalden…”

Het geld was afkomstig van de “Diskonto Gesellschaft” Bank (dezelfde bijlage ), een van de door joden gecontroleerde Duitse “D Banken” die de bolsjewistische overname hielpen financieren. Door naar de Universal Jewish Encyclopedia (‘Finance, Joden in’) uit 1943 te verwijzen, kun je zien dat de zogenaamde ‘D’-banken van Duitsland allemaal door Joden werden gerund, inclusief de Diskonto Gesellschaft en Deutsch Bank, die allemaal deel uitmaakten van de samenzwering. .

In september 1917 krijgt Kronstadt bericht dat het bevel om paspoorten en 207.000 mark te geven “volgens bevel van uw heer Lenin is overhandigd aan de personen die in uw brief worden genoemd. De selectie werd goedgekeurd door Zijne Excellentie de ambassadeur.” Ira Nelson Morris was destijds de joodse Amerikaanse ambassadeur in Zweden.

Joodse financiering lang gepland

Zoals documenten 1 en 2 ( Bewijsstuk 251 ) laten zien, waren de revolutionaire opzet en de bankkredieten allemaal klaar om te functioneren in 1914, en document 3 ( Bewijsstuk 252 ) noemt specifiek de Diskonto Gesellschaft en Deutsch Banks in deze samenzwering van 1914. Bewijsstuk 253 , van 23 februari 1915, rapporteert het werk van de revolutie, waarbij “W [Warburg] voornamelijk vanuit Stockholm werkt”, waar de joodse Ira Nelson Morris van juli 1914 tot 1922 ambassadeur van de VS was. Het “Rijnlandse Industriële Syndicaat” (Document 5, Bewijsstuk 253 ) adviseert de Nya Banken in Stockholm en de Stockholmse vertegenwoordigers van twee van de door joden gerunde “D” Banken van Duitsland dat zij geld moeten geven voor revolutionaire propaganda tegen Rusland.

Ambassadeur Francis heeft gedetailleerde documenten (Bewijsstuk 251 ) waaruit blijkt: Dat, in naam van de Duitse regering, agentschappen waren opgericht in Finse grenssteden als Lulea, Haparanda en Varda, ook in Bergen en Amsterdam. Dat: “er worden zeer nauwe en absoluut geheime relaties gelegd met Finse en Amerikaanse banken. In dit verband verzoekt het ministerie de Zweedse Nya Banken in Stockholm, het bankkantoor van Furtsenburg, aan te bevelen; het commerciële bedrijf Waldmar Hansen in Kopenhagen, dat nauwe betrekkingen onderhoudt met Rusland.”

Franciscus voegt eraan toe: “Let op: dit is een schets van de fundamentele financiële structuur, begonnen in februari 1914, vijf maanden voordat de oorlog uitbrak en nog steeds in werking is; merk een terugkeer op in daaropvolgende Lenin-berichten, steden Lulea en Varda, eveneens een verwijzing naar Amerikaanse banken. Olof Aschberg; een van de hoofden van de Nya Banken, kwam een ​​maand geleden naar Petrograd en pochte dat NB [Nya Banken] de bolsjewistische bank was.”

De Guarantee Trust Co. uit New York wordt genoemd, en ‘Furstenberg’, onder de naam Ganetski, en Aschberg worden genoemd als interne groepsleden die geschikt zijn om de bolsjewistische staatsbank te leiden.

Als u naar de kaart van Zweden kijkt, ziet u misschien dat in het noorden, waar Zweden zich bij Finland voegt en de Botnische Golf eindigt en beide kusten spoelt, een klein grensstadje Haparanda ligt en ten zuiden daarvan Lulea, eveneens aan de Golf. met Rusland, van vandaag, een korte trektocht naar het oosten door Finland. Die werden gekozen vanwege de wapenleveringen aan de bolsjewieken. De imperiale en “D”-banken van Duitsland, in het politieke zadel, onder één hoedje met de Joodse Amerikaanse ambassadeur in Zweden, Ira Morris, en de Rode Revolutionaire Joden, gewapend met eindeloze fondsen, hebben de klus overgenomen. Het Joodse netwerk raakte overal.

Fürstenberg in Stockholm

Stockholm was in die tijd een gezellige plek voor de Reds, waar de Amerikaanse Joodse Ambassadeur vriendelijk stond tegenover de doelstellingen van het Jodendom. Daar worden het ‘bankkantoor van Furstenberg’ en de ‘Zweedse Nya Banken in Stockholm’ genoemd in document 1, bewijsstuk 251 , en dat was 14 februari 1914. Document 8, bewijsstuk 254 , is geschreven aan ‘Mr. Furstenberg” en is afkomstig van de vertegenwoordiger van de Deutsche, een van de Duitse “D” Banken, in Zwitserland. Hij schrijft Fürstenberg op 16 juni 1917 om hem te vertellen dat bolsjewistische pamfletten ter waarde van 32.000 frank (Zwitserse franken waren in ruilwaarde de hoogste van allemaal) zijn verzonden en hij zou graag willen weten wanneer ze aankomen. In alle rapporten wordt ‘maximalistisch’ gebruikt, wat bolsjewistisch betekent.

Furstenberg richt zich, in goed goedgekeurde communistische stijl, zijn brief in document 9, bewijsstuk 254 , aan Raphael Scholnickar als: “Beste kameraad:”, waarin staat: “Het kantoor van het bankhuis M. Warburg heeft … een rekening geopend voor de onderneming van Kameraad Trotski.” De wapens zijn gekocht en verzonden en een “persoon die bevoegd is om het door kameraad Trotski geëiste geld te ontvangen.”

Ambassadeur Francis merkte op dat deze communicatie Trotski verbond “met bankier Warburg en met Furstenberg.”

Furstenberg was in die tijd een drukke Jood en stuurde vrolijke berichten. In document 10, bewijsstuk 255 , wordt aan de bolsjewistische militaire leider Antonov in Haparanda verteld dat “ het verzoek van kameraad Trotski is uitgevoerd” en dat een trouwe bolsjewistische “Sonia” hem “400.000 kronen” zal komen overhandigen.

We zien ook de notitie van ambassadeur Francis (document 10, bewijsstuk 255 ):

“Deze brief van Scheidemann, de Duitse socialistische leider, verbindt hem met Furstenberg-Ganetski, met de Nya Banken en met het subsidiëren van de Russische revolutie. Trotski publiceerde tijdens de zomer een artikel. Een andere krant sprak voor Lenin. Vorwarts lijkt te verwijzen naar het socialistische orgaan in Berlijn…’

Elders ( Bewijsstuk 253 ) zien we de naam van Max Warburg, van MM Warburg bankiers uit Hamburg, en gerelateerd aan de Kuhn, Loeb Warburgs uit de VS.

Zoals eerder vermeld, kwam Max Warburg later, in 1939, uit Duitsland en was lid van het American Jewish Committee “Peace Committee”, dat de Verenigde Naties, het Handvest en het propagandanetwerk ervan opstelde en organiseerde, dat in 1945 in San Francisco werd voltooid (zie American Jewish Year Book, ‘Report of American Jewish Committee’, over ‘Institute on Peace and Post-War Problems’, blz. 751, deel 43, 1941-2).

Merk op dat Warburg in dit bewijsstuk 253 wordt aangehaald als een van de drie joodse bankiers Rubenstein, Max Warburg en Parvus, die samen met de Russische revolutionairen Zenzinov en Lunacharski manoeuvreerden. Ambassadeur Francis merkte op dat “Parvus en Warburg beide voorkomen in de documenten van Lenin en Trotski.”

De bolsjewieken nemen het over

Terwijl het leger uiteenviel, was premier Kerenski voortdurend op de hoogte van wat er zou volgen en was hij druk bezig met koetjes en kalfjes toen in november 1917 de machtsovername door de Rode moordenaars plaatsvond.

Op de dag van de Staatsgreep, 7 november 1917, communiceerde ambassadeur Francis met Lansing, vertelde hem dat de secretaris van de ambassade, Sheldon Whitehouse, Kerenski had ontmoet terwijl hij zich haastig uit Petrograd haastte, en erkende dat de bolsjewieken de stad in handen hadden. en de ministers van zijn regering zouden worden gearresteerd (pagina 224). Vanaf dat moment luiden de berichten als volgt: “Alle ministers gearresteerd, behalve Kerenski.” “Bolsjewieken namen bezit van het Winterpaleis waar alle ministers behalve Kerenski waren gevestigd, alle ministers behalve Kerenski in de Petrus- en Paulusvesting.” Tegenstrijdige berichten duiden op Kerenski’s veilige uitgang, waarbij geen haar van zijn hoofd wordt geschaad. Kerenski trok zich later terug in New York, waar hij een goed leven kon leiden nadat hij zijn rol in de Russische Rode Revolutie had gespeeld.

Uit de documenten van het ministerie van Buitenlandse Zaken blijkt duidelijk dat ambassadeur Franciscus het ‘Duitse geld’ dat de bolsjewieken financierde aanvankelijk alleen maar als dat zag en als niets meer. Hij voelde echter dat er een algemene Europese revolutie in gang werd gezet. En zijn informatie kwam uit de bestanden van “Kontrerazvedka, de geheime dienst van de regering georganiseerd onder Kerenski.”

Hierover verklaarde ambassadeur Franciscus in februari 1918:

“Als dat zo is, rijzen er onvermijdelijk vragen op waarom K [Kerenski] afgelopen juli geen bewijsmateriaal tegen Bolsjeviki heeft gebruikt.” “Veel aanwijzingen leiden naar Stockholm en Kopenhagen.”

De Universal Jewish Encyclopedia schept op over de joden die de bolsjewistische revolutie in Rusland hebben geleid:

“De politieke revolutie van maart 1917 bracht de volledige emancipatie van de Russische Joden teweeg.” (Pagina 670, “Sovjet-Rusland”)

“Individuele revolutionaire leiders van Joodse afkomst – zoals Trotski, Zinovjev, Kamenev en Sverdlov – speelden een opvallende rol in de revolutie van november 1917, die de bolsjewieken in staat stelde bezit te nemen van het staatsapparaat.”

De grote meerderheid van de Joden waren socialisten, socialistische bundisten en socialistische mensjewieken, zo wordt ons verder geïnformeerd, die allemaal hadden gewerkt aan de omverwerping van de christelijke regering van Rusland.

Het daaruit voortvloeiende ‘antisemitisme’

Uit de strijd tussen de christelijke elementen en de bolsjewistische joden en hun dupes volgde het volgende, zoals dezelfde bron stelt:

“Overal waar de burgeroorlog werd uitgevochten, identificeerden de Blanken (De Witten en de Roden) de Joden met de Bolsjewieken en kozen ze uit voor de aanval … vanaf het begin werd het antisemitisme streng veroordeeld door de Bolsjewieken … Het herstelproces dat op gang kwam met het einde van de burgeroorlog werd bevorderd door het Nieuwe Economische Beleid (NEP) dat in het voorjaar van 1921 werd aangenomen … In 1924 was bijna een derde van alle winkels in Moskou eigendom van Joden.” (pagina 674, Encyclopedie)

Van onze ambassade in Rusland kwam het rapport van: “afschuwelijke omstandigheden; een ware slachting… Mannen worden zonder vorm van proces doodgeschoten.” (21 september 1918) En ‘een bloedig delirium regeert nu in Moskou en Petrograd.’ (25 september 1918, pagina 694; Ministerie van Buitenlandse Zaken)

In Bewijsstuk 260 hebben we een typisch rapport van mensen ter plaatse, een mededeling van de Amerikaanse consul-generaal in Moskou (Summers) aan de minister van Buitenlandse Zaken, 2 mei 1918: “Joden overheersen in de plaatselijke Sovjetregering; Het anti-Joodse gevoel groeit onder de bevolking, die de neiging heeft tegemoetkomende Duitsers als bevrijders te beschouwen.”

In een ander rapport van het ministerie van Buitenlandse Zaken uit deze periode ( Bewijsstuk 261 ) wordt opgemerkt: “Vijftig procent van de Sovjetregering in elke stad bestaat uit Joden van het ergste type, van wie velen anarchisten zijn.”

Het mysterieuze Oudendyke-rapport

Studenten van de communistische beweging zullen ongetwijfeld het verhaal tegenkomen van hoe M. Oudendyke, de Nederlandse minister in Rusland ten tijde van de Russische Revolutie, de Britse en Franse regeringen had gewaarschuwd dat het communisme Joods is; maar dat deze waarschuwing zorgvuldig was verwijderd uit de officiële Britse papieren over dit onderwerp. Oudendyke had destijds de Britse zaken in Rusland overgenomen.

Er kan worden beweerd dat een dergelijk rapport nooit heeft bestaan. Toch is het hier, gedrukt in 1931 als onderdeel van de documenten van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, en weergegeven als bewijsstukken 256 tot en met 259. Het Oudendyke-rapport is lang. Ik heb het niet allemaal weergegeven, maar voldoende zodat de context van zijn waarschuwing duidelijk is.

Het communiqué van Oudendyke ging naar verschillende regeringen, waaronder de onze, en omvatte:

“ Het gevaar is nu zo groot dat ik het mijn plicht acht om de aandacht van de Britten en alle andere regeringen te vestigen op het feit dat als er niet onmiddellijk een einde wordt gemaakt aan het bolsjewisme in Rusland, de beschaving van de hele wereld zal worden bedreigd. Dit is niet overdreven… Ik ben van mening dat de onmiddellijke onderdrukking van het bolsjewisme de grootste kwestie is die de wereld momenteel aangaat, zelfs niet met uitsluiting van de oorlog die nog steeds woedt, en tenzij, zoals hierboven vermeld, het bolsjewisme onmiddellijk in de kiem wordt gesmoord, zal het zich zeker in de toekomst verspreiden. de ene of andere vorm in Europa en de hele wereld, zoals die wordt georganiseerd en beheerd door Joden die geen nationaliteit hebben en wier enige doel het is om voor hun eigen doeleinden de bestaande orde der dingen te vernietigen. ” ( Bewijsstukken 258 , 259 )

Er werd geen gehoor gegeven aan de profetische waarschuwingen van Oudendyke. Hoe Joodse druk werd uitgeoefend om de geallieerde strijdkrachten die met de anticommunistische blanken in Rusland vochten, te verwijderen, is nog een ander verhaal. De Bloedige Trotski en Lenin werden bewapend en gefinancierd om de klus te klaren die door de Joodse Kerenski was geïnitieerd, en Rusland ging onder sadistische totalitaire antichristelijke, door de Joden gecontroleerde slavernij, met nog meer landen die zouden volgen, tot nu toe wordt de hele wereld bedreigd.

De Joden glunderen

Bij de viering van de triomf van het jodendom in 1917, in Carnegie Hall in New York (NY Times, 24-3-2017), werd trots verteld hoe Jacob Schiff de communistische propaganda had gefinancierd die zich verspreidde onder 50.000 Russische oorlogsgevangenen in het door joden gefinancierde Japan. die hen terugstuurde om te proberen de Rode Revolutie van 1905 in hun Russische thuisland te overwinnen.

Niet alleen worden de connecties van Schiff met de Japanse oorlog tegen Rusland geprezen in zijn Kehillah-schets ( Bewijsstuk 214 ) en de banden van zijn agenten elders opgetekend ter ondersteuning van elke fase van het Talmoedische plan, ook zijn eigen woorden getuigen van zijn daden.

Zoals uit de mededelingen van het ministerie van Buitenlandse Zaken blijkt, waren Schiff en zijn joodse cohorten ten tijde van de bijeenkomst in Carnegie Hall bezig met het financieren van de bloedige terroristen Trotski en Lenin om de klus te klaren die onder Kerenski was ingesteld en bevorderd.

Om verder het NY Times- rapport uit 1917 te citeren:

Een autoriteit op het gebied van Russische aangelegenheden, George Kennan, vertelde over een beweging van de Society of the Friends of Russian Freedom, gefinancierd door Jacob H. Schiff, die zich ten tijde van de Russisch-Japanse oorlog had verspreid onder 50.000 Russische officieren en manschappen in Japanse gevangenissen. kampt met het evangelie van de Russische revolutionairen… ‘De beweging werd gefinancierd door een New Yorkse bankier die jullie allemaal kennen en liefhebben,’ zei hij, verwijzend naar de heer Schiff, ‘en al snel ontvingen we anderhalve ton Russische revolutionaire propaganda. Aan het einde van de oorlog keerden 50.000 Russische officieren en manschappen terug naar hun land, vurige revolutionairen!’

“Dhr. Parsons stond toen op en zei: ‘Ik zal nu een bericht voorlezen van White Sulphur Springs, gestuurd door de heer naar wie meneer Kennan verwees.’ Dit was de boodschap:

“ ‘ Wilt u tegen de aanwezigen op de bijeenkomst van vanavond zeggen hoezeer ik het betreur dat ik er niet in ben geslaagd om samen met de Vrienden van de Russische Vrijheid de werkelijke beloning te vieren van waar we deze lange jaren op hadden gehoopt en waar we naar hadden gestreefd…’ ”

Dit werd gevolgd door de vrome hoop op een ‘ goede regering en grondwet die het Russische volk permanent geluk en vrede zullen verzekeren’, en de handtekening: ‘Jacob H. Schiff.’

Door wat volgde weten we wat Schiff bedoelde met een ‘echte regering’.

Het verslag van de New York Times over de grote viering van de Russische Revolutie in Carnegie Hall had als ondertitel:

“Rabbi Wise Ready for War – vertelt hoe Jacob H. Schiff de revolutiepropaganda in het leger van de tsaar financierde.”

Om te citeren:

“Toen prees de rabbijn de Russische revolutie… ‘Ik kan niet vergeten,’ vervolgde de rabbijn, ‘dat ik lid en leraar ben van een ras waarvan de helft in het domein van de tsaar heeft geleefd, en als een Jood, ik geloof dat van alle prestaties niets nobeler is geweest dan de rol die de zonen en dochters van Israël hebben gespeeld in de grote beweging die zijn hoogtepunt had bereikt in het vrije Rusland.” (Opmerking: voor “vrij ”, lees “Rode Dictatuur” .”)

Tot aan zijn sterfdag nam rabbijn Stephen Wise, een onvermoeibare Rode, nooit af in zijn enthousiasme voor de Sovjet-slavenstaat, de moordenaar van zoveel miljoenen christenen.

“Aan het einde van de bijeenkomst werden foto’s van de revolutionaire leiders op het scherm getoond”, berichtte de NY Times.

Shoshoni Staat van de Natie 20 januari 2020

Dit bericht is geplaatst in SOTN Speciaal

zie bij bewust over de babylonische talmoed

zie bij bewust over de khazariaanse maffia

zie bij bewust over de Khazaren

zie bij bewust over Khazaria

zie bij bewust artikelen Elizabeth Dilling