één op één herbloggen en niet aangepast
22 juni 2020
ONS CENTRAAL EUROPA MET VERENIGDE KRACHTEN VOOR EEN VADERRLAND EUROPA
Slavernij onder zwarten bestaat nog steeds in Mali – een zaak voor “Black Lives Matter”?
20 juni 2020
Terwijl “Black Lives Matter” en extreem links elk beeld willen omverwerpen dat zelfs van een afstand wordt geassocieerd met slavernij of kolonialisme, is er in Afrika een schandelijke realiteit waarvoor deze agitators blijkbaar blind zijn: slavernij bestaat in Mali onder zwarten tot vandaag.
Dit is wat een voormalige minister van Justitie van Mali zei over de slavernij, verkrachting en de verkoop van kinderen van bepaalde etnische groepen:
(Uittreksel 🙂 ‘Je hebt ons naar believen en verkracht onze vrouwen. Zelfs als een vrouw getrouwd is, moet de man het huis verlaten en de “meester” komt binnen en slaapt bij de vrouw. De “meester” neemt de geboren kinderen als zijn eigendom en geeft ze door aan zijn bondgenoten als huwelijksgeschenk. In Niger, Libië en Tsjaad worden zelfs de kinderen die zijn geboren uit Malinese kinderen als huwelijksgeschenk aangeboden in bepaalde etnische allianties. ‘
De hier genoemde ‘etnische groepen’ worden traditioneel geassocieerd met een bepaalde religie.
Dus daarnaast: Assa Traoré, die de straat op gaat voor ‘Black Lives Matter’ in Frankrijk, en een deel van haar familie komt ook uit Mali. Er is echter nooit van gehoord dat ze ook het lot van de zwarte slaven uit Mali heeft verzorgd.
Bron: MPI
en:
Tegenwoordig wordt de zogenaamde “Vluchtelingendag” ook in Italië gevierd, wat, als het echt aan vluchtelingen was opgedragen, ook logisch zou kunnen zijn. Afgaande op de gebeurtenissen van de afgelopen jaren is het meer een “Dag van de Nigeriaanse maffia”.
De Italiaanse Democratische Partij (PD) heeft de afgelopen jaren bijna 100.000 Nigerianen naar Italië gehaald. Onder Salvini was het aantal nieuwe Nigeriaanse migranten dat werd toegevoegd NUL.
Wie zou de Nigeriaanse maffia het liefst in de Italiaanse regering zien?
Het is bekend dat de Nigeriaanse maffia Italië nu militair heeft bezet.
“Groepen immigranten nemen hele delen van Italië over en bereiden zich voor op etnische guerrillastokken in Afrikaanse stijl. Groepen Nigeriaanse migranten die aanvankelijk met de Italiaanse maffiose aan prostitutie en drugshandel werkten, organiseren nu hun eigen paramilitaire bendes om Italië onder hun controle te houden ”, aldus het Times-artikel op 29 juni 2017 en later Publicatie van de “Guardian”. We hebben het over Nigeriaanse en Centraal-Afrikaanse criminele bendes die in Italië opereren en die door de Britse geheime dienst de codenaam “The Vikings” hebben gekregen.
De Britse bronnen melden: “De bendeleden verschijnen overal met machetes als wapen. Ze controleerden eerst de mensenhandel en gebruiken nu de Siciliaanse hoofdstad als landings- en sorteerpunt voor honderdduizenden illegale migranten die Italië binnenkomen. ”
Alle hypothesen zijn nu bevestigd door concreet nieuws, meest recentelijk de ontdekking van de orgelhandel met het centrum in Castel Volturno en de ontdekking van een cel van de Nigeriaanse maffia in het vluchtelingenkamp CARA Mineo.
Volgens de Engelse pers zou Italië al worden blootgesteld aan het risico van “territoriale tribalisatie”, dwz dat de migrantenbendes gebieden zouden kunnen overnemen, zoals nu al het geval is in Centraal-Afrika, dat wordt gekenmerkt door burgeroorlogen en tribale conflicten.
In een Direzione Investigativa Antimafia (DIA) -rapport uit 2016 werd de georganiseerde Nigeriaanse misdaad beschreven als ‘de meest wijdverbreide, bestaande uit verschillende onafhankelijke criminele cellen en met gedifferentieerde maar onderling verbonden operationele structuren in Italië en andere Europese en niet-Europese landen’ .
Toch hebben eerdere Italiaanse regeringen Nigerianen jarenlang in hotels gehouden in plaats van hen naar het land te verwijzen. Op deze manier heeft de Nigeriaanse maffia duizenden nieuwe leden gekregen.
Het zijn grote, vertakte groepen, georganiseerd volgens een clanmodel, waarvan de controle gebaseerd is op intimidatie, bedreigingen door zwarte magie en ontvoering.
Een voorbeeld zijn prostituees die niet alleen worden geslagen, maar ook onderworpen aan voodoo-rituelen om volledige controle over hen te krijgen, wat in veel gevallen extra bedreigingen inhoudt voor hun familieleden die in Nigeria zijn gebleven.
Bron: VoxNews
Top 8 zwarte slavenhouders
Wat niet vaak wordt geleerd, is dat er veel zwarte mensen waren die niet alleen deelnamen aan de slavenhandel, maar er ook vaak veel profijt van hadden.
Ze bezaten slaven als eigendom om hun eigen economische welzijn te verbeteren door gratis arbeid voor hun plantages.
Velen waren biraciale kinderen van voormalige blanke meesters en werden of bevrijd of werden in een testament eigendom achtergelaten. Het Amerikaanse Zuiden is berucht om het gebruik van slaven op hun grote plantages, en veel van de zwarte slavenhouders op deze lijst komen uit South Carolina en Louisiana.
8. Nat Butler
Sommigen werden beschouwd als slavenmagnaten (voor het bezitten van meer dan 50 slaven), maar anderen verdienen hun plaats gewoon voor hun unieke verhalen.
Nat Butler bereikt deze lijst voor de bijzondere vorm van manipulatieve wreedheid die hij aan zijn medemensen toonde. Niet alleen nam hij deel aan de handel, maar hij bedroog ook actief slaven om weg te rennen, zodat hij ze terug kon verkopen aan hun meesters. Butler haalde een slaaf over om zich op zijn terrein te verstoppen. Butler zou dan met de eigenaar van de slaaf spreken om uit te vissen wat de beloning was voor het terugbrengen van hem.
Als de beloning hoog was, zou hij de slaaf gewoon terugbrengen voor het geld. Als de prijs laag was, zou Butler de slaaf kopen en hem dan doorverkopen aan slavenhandelaren in het zuiden met winst. Hij kreeg een slechte reputatie in zijn district voor zijn intrigerende acties, en velen probeerden hem te verwonden en zelfs te vermoorden uit wraak.
7. Justus Angel And Mistress L. Horry
Justus Angel en Mistress L. Horry waren rijke zwarte meesters die elk 84 slaven bezaten, of 168 samen.
Ze waren gevestigd in het Colleton District (nu Charleston County) in South Carolina in 1830. Omdat de meeste slavenhouders slechts een handvol slaven hadden, werden Angel en Horry beschouwd als economische elite en werden ze slavenmagnaten genoemd.
De slaven waren gewoon arbeid voor Angel en Horry, en ze beschouwden hen als eigendom, ze jaagden op weggelopen slaven en straften wangedrag. Hoewel er geen bewijs is dat ze hun slaven harder behandelden dan andere slaveneigenaren, stonden ze erom bekend dat ze hen strikt voor zakelijke doeleinden bezaten.
Ze kochten, verkochten en verhandelden ze als eigendommen, en zich misdragende slaven werden streng gestraft omdat ze de winst belemmerden.
6. Weduwe C. Richards en zoon P.C. Richards
In 1860 bezaten de slavenhouders, blank of zwart, gemiddeld ongeveer één tot vijf slaven. Ongeveer 28 procent van de vrije zwarte bevolking in New Orleans bezat destijds slaven, waarvan minstens zes met 65 of meer.
C. Richards en haar zoon P.C. komen boven deze zes andere slavenhouders uit door meer dan twee keer zoveel slaven te bezitten.
De weduwe en haar zoon exploiteerden samen een grote suikerplantage en bezaten meer slaven dan alle andere zwarte slaveneigenaren in Louisiana in 1860, met als hoogtepunt 152.
5. The Pendarvis Family
In de jaren 1730 was de familie Pendarvis een van de meest prominente in het zuiden, met de grootste rijstplantages in de Palmetto regio en meer dan 123 slaven. Ze domineerden Colleton County (nu het Charleston-gebied) en werden een van de rijkste slavenhoudersgezinnen in South Carolina.
Wat ironisch is, is dat deze familie van rijke eigenaars van zwarte slaven per ongeluk hun rijkdom heeft gekregen toen er een testament werd opgesteld dat de nalatenschap van Joseph Pendarvis aan zijn onwettige kinderen en zijn slavin Parthena schonk.
Ondanks de eigen afkomst van de familie, bleven alle Pendarvis-landgoederen gebruik maken van slavenarbeid toen ze de Palmetto-regio overnamen.
4. Marie Therese Metoyer
Marie woonde in het Koninkrijk Kongo toen ze haar toekomstige echtgenoot ontmoette, die diep verliefd op haar werd.
In een tijd waarin het interraciale huwelijk als verkeerd en immoreel werd beschouwd, trouwde Marie met een blanke Fransman genaamd Claude Metoyer en verhuisde met hem en hun kinderen naar Louisiana.
Omdat hun huwelijk niet werd goedgekeurd door de samenleving, bleef Marie technisch gezien een slaaf van haar man. Jaren later en na zes kinderen werd Marie uiteindelijk bevrijd en scheidden zij en haar man.
Claude vertrok naar Frankrijk, waar hij met een Franse vrouw trouwde. Marie bleef echter niet met niets achter en begon een plantage die aanvankelijk in tabak handelde. Onder Marie’s leiding bloeide de Metoyer-familie op en groeide de plantage. Uiteindelijk bezaten ze meer slaven dan welke andere familie in hun provincie dan ook, met een aantal dat in 1830 op 287 stond.
Er is niet veel bewijs van harde behandeling van hun eigen slaven, maar de Metoyers waren berucht om het feit dat ze extra slaven kochten om de zwaarste taken op de plantage uit te voeren en ze vervolgens terug te sturen nadat het werk klaar was.
Dit voorkwam dat ze hun eigen slaven het vuile werk lieten doen.
3. Antoine Dubuclet
Antoine Dubuclet werd als vrij man geboren van vrije ouders en erfde een grote suikerplantage genaamd Cedar Grove van zijn vader. Onder zijn vader was de plantage klein en bevatte slechts enkele slaven. Onder Antoine’s leiding groeide de plantage en in 1860 bezat hij meer dan 100 slaven en had hij een van de grootste suikerplantages van Louisiana.
Hij was extreem rijk, meer nog dan zijn blanke buren. Zijn plantage was $264.000 waard, terwijl het gemiddelde inkomen van zijn buren in het zuiden slechts rond de $3.978 lag. Nadat hij met een rijke zwarte vrouw was getrouwd, breidde zijn land zich uit en na haar dood werd Dubuclet beschouwd als de rijkste zwarte slaveneigenaar in Louisiana.
Hij werd verkozen en diende als staatsschatbewaarder tijdens het Reconstructietijdperk, als de enige zwarte man die het ambt voor meer dan één termijn bekleedde.
2. William (April) Ellison
In 1862 was William Ellison een van de grootste slavenhouders in South Carolina en een van de rijkste. Hij werd als slaaf geboren en kreeg de naam april, na de maand waarin hij werd geboren.
Hij had meer geluk dan de meesten en werd gekocht door een blanke slaveneigenaar, William Ellison, die de tijd nam om hem op te leiden. Toen hij 26 jaar oud was, werd hij door zijn meester bevrijd en begon hij met de bouw van zijn uitgestrekte katoenplantage.
Als vrij man liet hij zijn naam veranderen in William Ellison, die van zijn vroegere eigenaar.
Wat Ellison zo verachtelijk maakt en hem de nummer twee op deze lijst oplevert, is hoe hij zijn rijkdom verzamelde. Ellison stond erom bekend dat hij een groot deel van zijn geld verdiende als “slavenfokker”. Het fokken van slaven was illegaal in veel zuidelijke staten, maar Ellison verkocht in het geheim bijna alle in bezit geboren vrouwen, en hield er een select aantal paar voor de toekomstige fokkerij.
Hij hield van de jonge mannen, omdat ze nuttig werden geacht op zijn plantage. Ellison stond bekend als een harde meester, en zijn slaven waren bijna uitgehongerd en extreem slecht gekleed.
Hij hield een raamloos gebouw op zijn landgoed met als specifiek doel zijn misdragende slaven te ketenen.
1. Anthony Johnson
Niemand op deze lijst heeft de geschiedenis van de slavernij zo beïnvloed als Anthony Johnson. Het gerucht gaat dat hij de eerste zwarte man is geweest die in Virginia is aangekomen en ook de eerste zwarte knecht in Amerika.
Hij was ook de eerste zwarte man die zijn vrijheid kreeg en de eerste die land bezat. Als een echte pionier van primeurs kon Johnson het daar niet bij laten. Ironisch genoeg werd hij de eerste zwarte slaveneigenaar, en het was zijn rechtszaak die de slavernij in Amerika verhardde.
In 1635 werd Johnson bevrijd en kreeg hij een plantage van 250 acre waar hij meester was over zowel de zwarte als de blanke knechten. In 1654 klaagde Johnson zijn buurman aan in een zaak die de geschiedenis van Amerika voorgoed zou veranderen.
Johnson’s knecht, John Casor, beweerde dat hij een gepensioneerde bediende was die enkele jaren met de voorwaarden van zijn contractuele knechtschap voor Johnson had gewerkt en nu voor Johnson’s buurman, Parker, werkte.
Johnson klaagde Parker aan, verklaarde dat Casor zijn knecht “voor altijd” was, en de rechtbank besliste in zijn voordeel.
Casor moest terug naar Johnson, en de zaak legde in Amerika het principe vast dat een persoon voor de rest van zijn leven een andere persoon kan bezitten.
Waarom reparaties voor slavernij belachelijk zijn – Deel 1
De recente gruwelijke dood van de geboeide zwarte George Floyd aan de knie van een blanke misdadiger in uniform is op veel manieren gebruikt en misbruikt. ( lijkt er steeds meer op dat het en vrijmetselaarshoax was) Waarschijnlijk het meest buitensporig zijn de vernietiging van beelden die centraal staan in het erfgoed van de westerse beschaving, en de hernieuwde vraag naar herstelbetalingen voor slavernij.
Deze vraag is om verschillende redenen belachelijk. Voordat we verder gaan, zullen we raceagitator Lee Jasper citeren, volgens wie de trans-Atlantische slavenhandel de grootste misdaad in de geschiedenis was. Iedereen die tegen die stelling in wil gaan, kan dat elders doen. Met de ADL misschien? Hoewel het waar is dat slavenhandel samen met prostitutie hoogstwaarschijnlijk het oudste beroep ter wereld is en zelfs nog meer oneervol, en hoewel het waar is dat veel blanken die naar de Nieuwe Wereld werden gestuurd, weinig beter waren dan slaven, niets van dat alles en niets anders kan de trans-Atlantische slavenhandel verontschuldigen of verzachten, maar hier is het eerste bezwaar tegen herstelbetalingen.
Als de slavenhandel niet had plaatsgevonden, zouden de mensen die vandaag om herstel vragen, niet zijn geboren omdat de hele geschiedenis van de wereld anders zou zijn geweest. Denk er eens over na, als je vader hoestte tijdens seks, zou je niet bestaan. Hoe verder we teruggaan in de tijd, hoe groter de invloed van een triviale handeling op het heden. Henry VIII werd geboren op 28 juni 1491, maar als zijn vader Henry VII hoestte tijdens seks, zou Elizabeth van York in plaats daarvan een andere dochter hebben kunnen baren, of een jongen die, hoewel genoemd naar zijn vader, een ander kind zou zijn geweest. Denk eens aan het effect dat deze ene aberratie zou hebben gehad. Er zou geen ontbinding van de kloosters zijn geweest, geen scheuring in de kerk, geen Elizabethaans tijdperk, oorlogen die werden uitgevochten, zouden misschien niet zijn uitgevochten, en andere die niet waren uitgevochten, zouden dat wel zijn geweest.
Een andere reden waarom het herstelargument belachelijk is, is wie wie betaalt? Condoleezza Rice is bijvoorbeeld de afstammeling van zowel een slaaf als een slavenhouder. Ze beweert 51% Afrikaans, 40% Europees en 9% Aziatisch te zijn. Ontvangt ze reparaties voor haar zwarte kant en betaalt ze reparaties voor haar witte kant?
Nog een ander argument tegen herstelbetalingen is hoe ver terug moeten we dit nemen? De Romeinen bezetten Groot-Brittannië van 43 tot 410 n.Chr., Ongeveer even lang als de trans-Atlantische slavenhandel. Moeten Britten “herstelbetalingen” krijgen van Italianen, en dan alleen diegenen die hun afkomst konden herleiden tot die tijd? Hier is er een voor de feministen. Volgens hen staan vrouwen al sinds de oudheid onder de duimen van mannen. Misschien moeten vrouwen herstelbetalingen krijgen en misschien ook speciale rechten?
Maar de belangrijkste en belangrijkste reden waarom het herstelbetalingen voor het slavernijargument gebrekkig is, is omdat het niet de blanken zijn die de zwarten moeten betalen, maar de zwarten die het aan de blanken moeten betalen, omdat ze hen de twintigste eeuw in sleuren, ongeacht het lijden van hun voorouders . Bekijk deze film uit 1925; het toont de zwarte Afrikaan zoals hij leefde vóór de komst van de blanke man. In The Land Of Giants And Pygmies is verre van uniek, er zijn veel films uit deze periode en er gaan boeken terug die een heel ander verhaal vertellen dan het verhaal waarmee zwarten, vooral Amerikaanse zwarten, al decennia lang worden gepropageerd.
Laten we eens kijken naar een van de belangrijkste propagandateksten: Roots . Van dit boek dat in 1976 door de journalist Alex Haley werd gepubliceerd, werd een tv-miniserie gemaakt. Hoewel Haley Roots als roman schreef , beweerde hij dat het gebaseerd was op zijn onderzoek naar zijn Afrikaanse afkomst. Vooral de miniserie werd gepresenteerd als een dramatisering van historische gebeurtenissen. In werkelijkheid was het allesbehalve.
Haley’s boek was deels vervorming en deels plagiaat van twee boeken. Margaret Walker (foto) was een vrouw van letters. In 1966 publiceerde ze Jubilee , een roman die losjes gebaseerd was op het leven van haar overgrootmoeder, die een slaaf was. In 1967 publiceerde de blanke auteur Harold Courlander een roman genaamd The African ; hij heeft een rechtszaak aangespannen tegen Haley die is afgehandeld voor $ 650.000.
Haley’s boek portretteerde de zwarte Afrikaan als een redelijk beschaafd leven voordat hij uit het donkere continent werd weggerukt en veroordeeld tot een leven van slavernij. De realiteit is dat veel Afrikanen door hun eigen verwanten daadwerkelijk als slaaf werden verkocht, en er was geen beschaving die de naam waardig was waar de Afrikaan vóór hem geen interactie had met de blanke of de Arabier. Haley’s boek had eerder Onkruid moeten heten dan Roots .
We kunnen hier zeker van zijn omdat de Afrikaan geen geschreven taal had, en algemeen wordt erkend dat beschaving in een zin van betekenis niet kan bestaan zonder een, omdat kennis niet van generatie op generatie kan worden overgedragen. Volksverhalen kunnen dat wel, maar een blauwdruk van zelfs een vrij eenvoudig mechanisch apparaat is een nee-nee zonder een geschreven taal. Het boek NEGRO CULTURE IN WEST AFRICA uit 1914 … door George W. Ellis documenteert het Vai-volk van Liberia. In de Inleiding , Frederick Starr schrijft : “Het was een van de Vai dat de enige praktische en eigenlijk-gebruikte script voor het schrijven van een Afrikaanse neger taal is geproduceerd”.
Deze schrijftaal is uitgevonden door Momoru Doalu Búkere die in de vorige eeuw werd geboren. Een zendeling leerde hem lezen. Swahili en andere Bantu-talen hadden geen geschreven schrift voor de komst van de blanke man. Erger nog, de Afrikaan heeft het wiel nooit uitgevonden. Dit is iets waar Melissa Harris-Perry rekening mee moet houden elke keer dat ze aan hun toetsen gaan zitten om hun lege polemiek tegen racisme te pennen. Alles in hun wereld, van de Kool-Aid in hun koelkast tot het gas in hun auto, is het resultaat van wit genie en zij zijn de culturele toe-eigenaars.
Waarom reparaties voor slavernij belachelijk zijn – Deel 2
door TheDarkManAvatar
Helaas is Haley verre van de enige zwarte auteur die deze onzin heeft verkondigd. Twee boeken die in de jaren zeventig zijn gepubliceerd als wetenschappelijke werken zijn het vermelden waard. In 1973, Walter Rodney gepubliceerd Hoe Europa onderontwikkeld Afrika , terwijl bondskanselier Williams publiceerde de eerste uitgave van zijn belachelijk boek De vernietiging van de Zwarte Beschaving het volgende jaar. Dit maakt deel uit van de marxistische fantasie van Europa die de rijkdom uit Afrika zuigt. Hier is een simpele weerlegging. De huidige bevolking van Afrika is ongeveer 1,2 miljard; in 1900 was het slechts 140 miljoen. Was die enorme bevolkingsgroei te danken aan westerse geneeskunde of Afrikaanse medicijnmannen? Verdere opmerkingen zijn overbodig.
Voordat we Afrika verlaten, volgt hier een opmerking van de ontdekkingsreiziger Samuel Baker, die in 1866 schreef: “de instelling van slavernij … is inheems in de bodem van Afrika, en … is NIET AAN DE AFRIKAAN DOOR DE WITTE MAN GEGEVEN, zoals het is momenteel gerapporteerd, maar … is altijd het eigenaardige kenmerk van Afrikaanse stammen geweest … Het was tevergeefs dat ik probeerde met hen te redeneren tegen de principes van de slavernij: ze dachten dat het verkeerd was als zij zelf de patiënten waren, maar stonden altijd klaar om zich over te geven wanneer het overwicht van de macht aan hun zijde lag ”.
Dus hoe is de huidige situatie in het Westen tot stand gekomen? De wereld waarin we vandaag leven is het resultaat van relatief weinig creatieve hersenen; van de anonieme uitvinder van het wiel tot Tim Berners-Lee, vader van het WorldWideWeb.
De overgrote meerderheid van die creatieve hersenen was van blanke mannen; er zijn ook blanke vrouwen geweest en anderen hebben aanzienlijk bijgedragen; de Arabieren gaven ons bijvoorbeeld het concept van nul in de wiskunde, zonder welke we weinig of geen vooruitgang zouden hebben geboekt. De Chinezen bedachten een vorm van drukken voor de westerse drukpers, maar de realiteit is dat de moderne beschaving niet had bestaan zonder de blanke man. Hier komt het concept van White Supremacy echt vandaan.
Betekent dit dat zwarten op hun knieën moeten gaan zitten voor blanken, zoals sommige gehersenspoelde blanken momenteel zwarten doen? Natuurlijk niet! Al onze voorouders hebben geleden, en het voorrecht dat we vandaag allemaal bezitten is geen raciaal voorrecht, maar het voorrecht dat niet alleen is gebaseerd op het genie van de blanke man, maar ook op de industrie en het lijden van al onze voorouders. Dit is onze gemeenschappelijke culturele erfenis. Nogmaals, een bescheiden statistische vergelijking zal dit illustreren.
Tussen 1700 en 1750, toen Groot-Brittannië misschien wel het meest geavanceerde land ter wereld was, waren er 10,5 sterfgevallen per duizend vrouwen tijdens de zwangerschap. Dit daalde van 1800 tot 1850 tot 5 doden per duizend .
Tussen 2013 en 2017 waren er 72 sterfgevallen tijdens de zwangerschap per honderdduizend levendgeborenen in Louisiana, Amerika’s ‘minst gezonde staat’. Dat is nog veel, maar het is dramatisch lager dan de voorgaande cijfers. Wie was er bij haar volle verstand liever in 1850 een zwangere blanke vrouw geweest dan een zwangere zwarte vrouw vandaag?
Hoewel het waar is dat er een grote en groeiende zwarte onderklasse is in de Verenigde Staten, hebben ook veel blanken problemen. Deze zijn niet geworteld in zogenaamd racisme en nog minder in slavernij, maar in economie en slecht sociaal beleid. De voormalige presidentiële hoopvolle Andrew Yang behoort tot een groeiend aantal technocraten die het echte probleem en de oplossing hebben geïdentificeerd: het universele basisinkomen . Amerikaanse zwarten moeten afscheid nemen van de giftige Black Lives Matter-beweging, wat niet meer is dan een front voor het marxisme. Het afbreken van de standbeelden van Zuidelijke slaveneigenaren is geen oplossing voor hun problemen, en het vernietigen van de grote historische monumenten van Amerika zal de gewone blanke Amerikanen alleen maar minder geneigd maken zich bij hen aan te sluiten wanneer ze een echt onrecht ondergaan, zoals de moord op George Floyd.
Column Paul Cliteur: Slavernijverleden en individuele schuld
In een moderne democratische rechtsstaat kan een individu alleen schuldig zijn op basis van zijn eigen optreden. Niet op basis op het optreden van zijn vader, zijn moeder, een familielid of een voorouder. Kinderen van NSBers zijn zelf geen NSBers. Kinderen van een moeder die in de prostitutie heeft gewerkt zijn zelf geen prostituees. Individuele verantwoordelijkheid en individuele schuld vormen een vast uitgangspunt van het moderne denken.
Maar onder invloed van een uit Amerika overgewaaide agressieve identiteitspolitiek worden wij nu verleid dit principe van individuele schuld los te laten en collectieve schuld als uitgangspunt te hanteren. Althans als het om de onderwerpen gaat die deze identiteitspolitiek ons wil opdringen, zoals collectieve schuld over een slavernijverleden.
Maar daar moeten we niet in meegaan. Althans niet wanneer het excuses door onze regering betreft, gedaan namens de gehele Nederlandse bevolking.