herbloggen zie onderstaande link (google translate niet aangepast)
Covid-19 heeft de volksgezondheid veranderd in een dodelijke, patiëntdodende experimentele onderneming
Door wmw_admin op 23 juni 2020, zie onderaan a,b,c
Alliantie voor de bescherming van menselijk onderzoek – 20 juni 2020
Dr. Meryl Nass heeft een horzelnest blootgelegd van door de overheid gesponsorde Hydroxychloroquine-experimenten die waren ontworpen om ernstig zieke Covid-19-patiënten in het ziekenhuis te doden. Op 14 juni th Dr. Nass eerst geïdentificeerd twee Covid-19 experimenten waarbij massieve, hoge toxische doseringen – vier keer hoger dan veilig van hydroxychloroquine werden gegeven aan ernstig zieke gehospitaliseerde patiënten op de intensive care.
Solidariteit werd uitgevoerd door de Wereldgezondheidsorganisatie, op 3500 Covid-19-patiënten in 400 ziekenhuizen, in 35 landen. De proef werd opgeschort na het frauduleuze Surgisphere-rapport in The Lancet dat 35% hogere sterftecijfers beweerde bij patiënten die Hydroxychloroquine kregen. Maar toen The Lancet het rapport introk, hervatte de WHO het Solidariteitsonderzoek. Meer dan 100 landen toonden interesse in deelname aan het proces.
Herstelexperiment gebruikte zeer vergelijkbare doses. Het werd gesponsord door de Wellcome Trust (GlaxoSmithKline) en de Bill and Melinda Gates Foundation en de Britse regering. Het experiment werd uitgevoerd aan de Universiteit van Oxford, waarbij 1.542 patiënten van deze 396 patiënten (25,7%) in de hoge dosis Hydroxychloroquine-arm stierven.
Update: Na Dr. Nass’ ontdekking publiekelijk werd verspreid, de WHO opgeschort de proef op woensdag 17 juni th .
Op vrijdag 19 juni th , Dr. Nass ontdekt een derde, “nog erger” Hydroxychloroquine experiment. REMAP richt zich op patiënten die beademd zijn of in shock zijn – dat wil zeggen bijna dood. Dergelijke patiënten kunnen nauwelijks toestemming geven. In plaats van te proberen hun leven te redden, worden ze gebruikt met meerdere hoge doses hydroxychloroquine en andere geneesmiddelen waarvan de combinatie gecontra-indiceerd is.
Let op: alle online protocollen zijn gestempeld ” Niet voor IRB (Institutional Review Board) inzending “,
Dit is een voortdurende medische gruweldaad die wordt uitgevoerd door artsen op 200 locaties in 14 landen : onder meer: Australië, België, Canada, Kroatië, Duitsland, Hongarije, Ierland, Nederland, Nieuw-Zeeland, Portugal, Roemenië, Spanje, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten van Amerika.
Aangezien alle medicijnen potentieel hoge gifstoffen zijn, waarom vraagt u zich dan af: ontwerpen en voeren invloedrijke academische artsen en internationale instellingen voor volksgezondheid experimenten uit die uiterst kwetsbare patiënten blootstellen aan giftige concentraties van het medicijn Hydroxychloroquin?
Zoals erkend door de Zwitserse arts Paracelsus, “de Hippocrates van de Renaissance”:
‘ Wat is er geen vergif? Alle dingen zijn vergif en niets is zonder gif. Alleen de dosis bepaalt dat een ding geen gif is. ‘Zijn inzicht is vandaag even relevant als in de 16e eeuw.
Dr. Meryl Nass is een arts die geïndividualiseerde geneeskunde beoefent in Maine, in overeenstemming met de eed van Hippocrates. Ze is al lang lid van het bestuur van de Alliance for Human Research Protection
Vrijdag 19 juni 2020
Nog erger dan ‘Herstel’, potentieel dodelijk onderzoek naar hydroxychloroquine bij patiënten die bijna dood zijn
Wat is erger dan het geven van potentieel dodelijke doses hydroxychloroquine aan ziekenhuisopnames met Covid-19?
De REMAP-Covid studie maakt gebruik van dezelfde dosis HCQ als de Recovery proef voor 6 dagen. Maar het is nog erger om de volgende redenen:
Je moet bijna dood zijn, ofwel op een beademingsapparaat of in shock, op drukmedicatie, om in de proef te worden opgenomen , volgens de proefdocumenten. In een lezing van professor Anthony Gordon worden HFNO, CPAP en NIV echter ook inclusiecriteria genoemd.
Mogelijk ontvangt u alleen HCQ of HCQ in combinatie met nog 2 geneesmiddelen, lopinavir / ritonavir. Maar lopinavir / ritonavir maakt, net als HCQ, vatbaar voor QT-verlenging, en het medicijnetiket vermeldt: “Vermijd gebruik in combinatie met QTc- of PR-interval verlengende geneesmiddelen.”
Patiënten die in shock zijn of beademd zijn, kunnen mogelijk geen toestemming geven om zich in te schrijven voor een klinische proef. Maar de onderzoekers van het onderzoek zijn van mening dat toestemming mogelijk niet vereist is : “Voor patiënten die niet bevoegd zijn om toestemming te verlenen, kan een toekomstige overeenkomst of toegang via afstand van toestemming of een vorm van uitgestelde toestemming worden toegepast, zoals vereist door een geschikte ethische beoordelingsinstantie . ‘
Voor patiënten die te ziek zijn om een pil door te slikken, wordt het medicijn via een voedingssonde toegediend. Dit kan voor patiënten een extra procedure met zich meebrengen.
Van het Covid-protocol pagina 23:
“De dosering is hydroxychloroquine, toegediend via de enterale route. Een oplaaddosis is belangrijk vanwege het grote distributievolume. De oplaaddosis is 800 mg, toegediend per 6 uur, tot 2 doses zijn toegediend. Vervolgens, te beginnen 12 uur na de eerste oplaaddosis, zal de dosis 400 mg zijn, 12 uur toegediend voor 12 doses. De toedieningswijze die de voorkeur heeft, is tabletten in hun geheel door te slikken, maar als een patiënt niet in staat is om te slikken, kunnen in water gedispergeerde tabletten worden toegediend via een enterale buis (een maagbuis met grote boring heeft de voorkeur). Er is geen dosisaanpassing vereist wanneer hydroxychloroquine wordt toegediend via een maagsonde. Er is geen dosisaanpassing nodig voor nierfunctiestoornissen of gelijktijdig gebruik van niervervangende therapie. Artsen moeten een dosisaanpassing overwegen in geval van leverfalen,
Dit is 2400 mg hydroxychloroquine in de eerste 24 uur, meer dan 1,86 g van de ‘base’, daarna 800 mg / dag gedurende nog 5 dagen of tot ontslag uit de ICU, of 6,4 g totaal. Bij de dosering wordt geen rekening gehouden met het gewicht, de nier- en leverfunctie.
De onwetende artsen die toxische doses rechtvaardigden door een beroep te doen op ‘distributievolume’ (dat is 40.000 liter), merkten niet op dat het hoge ‘distributievolume’ een artefact is dat verband houdt met het geneesmiddel dat zich in weefsel ophoopt in tegenstelling tot plasma. De geneesmiddelniveaus in de longen zijn 200-700 keer hoger dan in plasma. Bovendien leiden nier- en leverinsufficiëntie tot hogere plasmaconcentraties voor een bepaalde dagelijkse dosis en verhogen ze het risico op toxiciteit. “
WHO-adviseur Weniger meldde in 1979 dat een enkele dosis van 1,5-2 g chloroquine “base” “dodelijk kan zijn.” Een gedetailleerde bespreking van therapeutische en toxische doses chloroquine en hydroxychloroquine is te vinden in mijn artikel van 14 juni. Ik erken dat hydroxychloroquine iets minder giftig is dan chloroquine. Maar deze proef bestudeert de meest kwetsbare mensen, en als de proefonderzoekers niet zeker waren van de juiste dosis, hadden ze ‘ laag moeten beginnen en langzaam zijn gegaan ‘, zoals clinici wordt geadviseerd.
Het REMAP-studieprotocol erkent dat de combinatie van lopinavir / ritonavir en hydroxychloroquine het risico op ventriculaire aritmie verhoogt, maar stelt dat het risico wordt gematigd omdat patiënten die ziek zijn, op hartmonitoren zullen worden gecontroleerd met QTc-monitoring. Het zegt echter niet dat de meest waarschijnlijke aritmie in deze setting torsade de points is, wat erg moeilijk te behandelen is. Patiënten die al ernstig ziek zijn, zullen het waarschijnlijk niet overleven als het zich voordoet. Dus waarom zou u een dergelijke overmatige dosis hydroxychloroquine gebruiken bij deze of welke patiënt dan ook, en het risico nemen? Dat wordt niet uitgelegd.
De REMAP klinische proef loopt op 200 locaties in 14 landen . Ze omvatten: Australië, België, Canada, Kroatië, Duitsland, Hongarije, Ierland, Nederland, Nieuw-Zeeland, Portugal, Roemenië, Spanje, Verenigd Koninkrijk, VS.
Al hun online protocollen zijn gestempeld als ‘Niet voor IRB (Institutional Review Board) indiening’, wat je doet afvragen wat er is veranderd toen de proefarmen ter goedkeuring aan IRB’s werden voorgelegd.
Vijf UK chief medical officers schreef een “Geachte collega” brief , bedelen artsen om hun Covid inschrijven patiënten in klinische studies, met inbegrip van ‘Recovery’ en REMAP en ontmoedigen “off-label” behandelingen voor Covid buiten trials. Wisten ze dat ze behandelende artsen vroegen om het risico op overlijden voor hun patiënten aanzienlijk te verhogen? Weten ze dat het VK vanaf vandaag, 19 juni, meer doden heeft geleden door Covid-19 dan enig ander land ter wereld buiten de VS en Brazilië, met respectievelijk 5 en 3 keer de Britse bevolking.
Waarom wordt de volksgezondheid op zijn kop gezet? Dit is de derde grote, multicenter klinische studie van hydroxychloroquine die toxische doses test op Covid-patiënten. De Recovery and Solidarity- onderzoeken (met bijna identieke toxische HCQ-doses als REMAP) beëindigden abrupt hun hydroxychloroquine-onderzoeken in de afgelopen twee weken, toevallig toen mensen de buitensporige doses begonnen op te merken, vooral op Twitter. Wie of wat is bereid patiënten te verminken en te doden om het gebruik van hydroxychloroquine in Covid-19 te doden?
WGO- en VK-onderzoeken met mogelijk dodelijke hydroxychloroquine-dosis – volgens WHO-consultant,
gepost op 14 juni 2020
Het Solidariteitsonderzoek is een door de WGO geleid conglomeraat van vele nationale onderzoeken naar behandelingen voor Covid-19 . Volgens de WHO :
Op 3 juni 2020 zijn meer dan 3500 patiënten gerekruteerd in 35 landen, met meer dan 400 ziekenhuizen die patiënten actief rekruteren. In totaal hebben meer dan 100 landen zich aangesloten bij of interesse getoond in deelname aan de proef, en de WGO ondersteunt actief 60 van hen …
De hydroxychloroquine-arm van de Solidariteitsproeven herstartte de inschrijving van patiënten op 3 juni, nadat deze op 25 mei was stopgezet door de directeur-generaal van de WHO, Dr. Tedros Ghebreyesus, en de uitvoerende groep van de Solidariteitstest. (De hydroxychloroquine (HCQ) -arm van de onderzoeken werd stopgezet na publicatie van de Lancet Surgisphere-studie, die 35% hogere sterftecijfers beweerde bij patiënten die hydroxychloroquine kregen, maar de studie werd ingetrokken toen niemand kon verifiëren dat de Surgisphere-database bestond).
Hieronder staan de medicijnen die in Solidarity worden getest :
Remdesivir
Hydroxychloroquine
Lopinavir met Ritonavir
Lopinavir met Ritonavir plus Interferon beta-1a.
De doses waren echter niet gespecificeerd op de lijst van de te testen geneesmiddelen van de WHO, noch werden de werkelijke doses verrassend genoeg gespecificeerd in de WHO-raadpleging over de dosering van chloroquine (CQ) van 8 april. In plaats daarvan de introductie van het verslag van die bijeenkomst notities,
“Het voor de studie geselecteerde chloroquine- of hydroxychloroquine-schema omvat twee orale oplaaddoses (250 mg per tablet CQ of 200 mg per tablet HCQ), gevolgd door orale tweemaal daagse onderhoudsdoses gedurende tien dagen. Deze bijeenkomst kwam bijeen om de geschiktheid van de geselecteerde doses voor de proef te bespreken. ”
Vorige week werd ik geattendeerd op het feit dat de ICMR van India, het officiële medische onderzoeksbureau, de WHO had geschreven met de mededeling dat de doses hydroxychloroquine die in het Solidariteitsonderzoek werden gebruikt vier keer hoger waren dan de doses die in India werden gebruikt. Toen ontdekte ik dat Singapore aarzelde om deel te nemen aan de WHO-studie vanwege de dosis hydroxychloroquine.
De ‘Recovery’-studie in het VK was een onderdeel van de internationale solidariteitsconglomeratie van klinische studies. De proef beëindigde de HCQ-tak op 4 juni en rapporteerde geen voordeel . De sterfte in het ziekenhuis van de 1542 patiënten die hydroxychloroquine kregen, was 25,7%, of 396 mensen.
Het Recovery Trial Study Protocol merkt op dat het gedeeltelijk wordt gefinancierd door de Wellcome Trust en de Bill and Melinda Gates Foundation en door Britse overheidsinstanties. Het protocol geeft de gebruikte doses hydroxychloroquine weer, op pagina 22. Twitter-gebruikers begonnen een doseringsprobleem op te merken, met hashtag #Recoverygate.
Het citaat uit het WHO-rapport over dosering, 4 alinea’s geleden, lijkt opzettelijk vaag of zelfs misleidend te zijn, aangezien de werkelijke dosis die wordt gebruikt in de Solidarity and Recovery-onderzoeken 12 tabletten is gedurende de eerste 24 uur (800 mg startdosis, 800 mg zes uur) later, 400 mg 6 uur later, 400 mg 6 uur later), daarna 400 mg elke 12 uur gedurende nog 9 dagen. Dit is 2400 mg gedurende de eerste 24 uur en een cumulatieve dosis van 9,2 gram gedurende 10 dagen.
Hoewel ik de WHO HCQ-dosering niet kon vinden op de WHO-website, waren co-Principal Investigators of the Recovery trial, Drs. Peter Horby en Martin Landray beweerden dat ze de WHO-dosering volgden. Landray vertelde ook aan het tijdschrift Paris Soir dat hij dezelfde dosis hydroxychloroquine gebruikte als voor amebiasis. Het geaccepteerde gebruik voor HCQ bij amebiasis is echter alleen voor een leverabces en alleen dan tijdens de zwangerschap , wanneer andere geneesmiddelen niet kunnen worden gebruikt. Die dosis is 600 mg per dag gedurende 2 dagen, daarna 300 mg per dag, minder dan de helft van de hersteldosis. Professor Horby zei dat Paris Soir de opmerkingen van Landray verkeerd interpreteerde, maar Paris Soir zei dat Landray had bevestigd wat hij hen in een e-mail had verteld.
We weten ook uit een officieel Belgisch richtlijndocument van 8 juni dat hoge doses niet alleen werden gebruikt door Recovery in het VK, maar ook door de Discovery-studie in de EU en door de WHO.
We weten ook dat in Brazilië zowel een hoge als een lage dosis werd getest, en op 17 april werd de arm met hoge doses voortijdig stopgezet vanwege een teveel aan sterfgevallen. De proef met lage doses gaat door in Brazilië.
Hoe wordt het medicijn hydroxychloroquine normaal gebruikt? Voor chronisch dagelijks gebruik bij systemische lupus erythematosus of reumatoïde artritis, ontvangen patiënten gewoonlijk dagelijks tussen 200 en 400 mg. Bij acute Q-koorts mag aan het begin van de behandeling dagelijks 600 mg worden gegeven.
We weten ook uit de informele raadpleging van de WHO van 13 maart over de mogelijke rol van chloroquine dat de Gates Foundation de farmacokinetiek van het geneesmiddel had bestudeerd, en van de 25 deelnemers aan deze bijeenkomst waren er 5 afkomstig van de Gates Foundation.
De enige behandelingsdosis die in hun rapport werd genoemd , was in een paragraaf over preventieve doses. Er stond: “Hogere doses zouden worden overwogen voor behandeling, dwz 10 mg / kg base, gevolgd door 5 mg / kg tweemaal daags gedurende zeven dagen.”
Wat is de “basis”? Een dosis van 200 mg chloroquine of hydroxychloroquine bevat 155 mg ‘basis’- medicijn.
De typische persoon van 70 kg zou, als deze suggestie was opgevolgd, 700 mg base of 900 mg hydroxychloroquine krijgen als oplaaddosis. Over het algemeen verwijst een oplaaddosis alleen naar een eerste dosis, niet naar meerdere aanvullende doses binnen 24 uur, maar het kan mogelijk naar meer verwijzen.
Wat is een giftige dosis? Alle experts zijn het daarmee eens. “… chloroquine heeft een kleine toxische tot therapeutische marge “, aldus de Toxicologische Noodsituaties van Goldfrank . Het is zeer veilig bij correct gebruik bij de juiste patiënten, maar een beetje meer kan mogelijk doden. Prof. Nicholas White, die beide WHO-consulten over de chloroquines bijwoonde, heeft dit genoemd.
De WHO huurde in 1979 een consultant in om de toxiciteit van hydroxychloroquine te onderzoeken. De consultant, H. Weniger, bekeek 335 afleveringen van vergiftiging bij volwassenen door chloroquine-geneesmiddelen. Weniger op pagina 5 merkt op dat een enkele dosis van 1,5-2 gram hydroxychloroquinebase “dodelijk kan zijn. “
De Recovery-studie gebruikte 1.860 gram hydroxychloroquine-base (gelijk aan 2400 mg hydroxychloroquine) in de eerste 24 uur voor de behandeling van reeds erg zieke, in het ziekenhuis opgenomen Covid-19-patiënten, een potentieel dodelijke dosis.
De dosis die in het herstelonderzoek wordt gebruikt, wordt niet aanbevolen voor de behandeling van een medische aandoening, die ik bevestigde met het handboek van Goodman en Gilman over farmacologie, het etiket van het medicijn en de online medische encyclopedie UptoDate.
Deze buitensporige dosis wordt blijkbaar nog steeds gebruikt in WHO-solidariteitsproeven in landen over de hele wereld. Het lijkt erop dat de Solidarity-onderzoeken niet de voordelen van HCQ op Covid-19 testen, maar eerder testen of patiënten toxische, niet-therapeutische doses verdragen.
De WHO Solidarity-proeven verzamelen slechts beperkte informatie over bijwerkingen om patiënten snel te laten inschrijven en clinici veel papierwerk te besparen. Er is nog geen informatie verstrekt over doodsoorzaken in de voltooide hydroxychloroquine-arm van de Recovery-studie, waarbij 396 patiënten stierven.
Het ontwerp van de Solidariteitsstudie dat door de WHO wordt gebruikt, kan onduidelijk maken of sterfte het gevolg is van medicijntoxiciteit (in dat geval zou men verwachten dat de doodsoorzaak aritmieën zijn zoals torsade depoints, neuropsychiatrische effecten of hypoglykemie) versus Covid-19.
Het WHO- rapport van zijn bijeenkomst over doseringen van chloroquine ,
“Hoewel het overwicht van mening overging naar een redelijk baten-risicoprofiel voor de interventie, was er enige scepsis over wat werd beschouwd als een” minimalistische verzameling van veiligheidsgegevens “die momenteel in het protocol is opgenomen.”
Het hoge doseringsschema dat wordt gebruikt in de Solidariteitsonderzoeken heeft geen medische rechtvaardiging. Het proefontwerp, met zijn beperkte verzameling van veiligheidsgegevens, kan het moeilijker maken om toxische geneesmiddeleneffecten te identificeren, vergeleken met standaard geneesmiddelenonderzoeken. Dit is volkomen onethisch.
Overmatige dosering maakt het onmogelijk om het eventuele therapeutische voordeel van HCQ te beoordelen.
Door het medicijn alleen aan in het ziekenhuis opgenomen patiënten te geven, is het tijdsbestek waarin HCQ naar verwachting het meeste voordeel zal opleveren, wanneer virale titers stijgen, verstreken.
Opsommen:
HCQ wordt gegeven in niet-therapeutische, toxische dosis
HCQ wordt te laat in het ziekteverloop gegeven om de waarde ervan tegen SAR-CoV-2 te bepalen.
Beperkte veiligheidsgegevens in de Solidariteitsonderzoeken dienen om onderzoeksonderzoekers en sponsors te beschermen tegen openbaarmaking van bijwerkingen, waaronder overlijden
Ik vermoed dat de WGO opzettelijk misleidend is over de gekozen doses.
De te trekken conclusies zijn beangstigend:
a) De WHO en andere nationale gezondheidsinstanties en liefdadigheidsinstellingen hebben enorme klinische onderzoeken opgezet om te verzekeren dat hydroxychloroquine geen voordeel zal opleveren, vermoedelijk in het voordeel van zijn veel duurdere concurrent (en) en vaccins in ontwikkeling.
b) Daarbij hebben deze instanties en liefdadigheidsinstellingen samengespannen om het aantal doden in deze proeven te verhogen.
c) Door dit te doen, hebben ze samengespannen om miljarden mensen de kans te ontnemen om tijdens een grote pandemie mogelijk te profiteren van een veilige en goedkope drug. Dit kan leiden tot een verlenging van de pandemie en tot veel meer gevallen en sterfgevallen.
Mijn aanbeveling is dat de WHO onmiddellijk stopt met het gebruik van dit doseringsschema, proefpersonen klinisch geschikte doses geeft en vollediger veiligheidsgegevens verzamelt. Ik zou de WHO eraan willen herinneren dat als de toestemmingsformulieren patiënten niet informeren dat de dosis HCQ die ze kunnen krijgen veel hoger is dan voor enige andere indicatie, de WHO mogelijk gerechtelijk vervolgd kan worden voor verwondingen opgelopen tijdens de schijn van een klinische proef.