herbloggen zie links
De hypocrisie van het collectief: ‘Cuties’ ( schatjes) houdt het Westen een spiegel voor
‘De naakte waarheid van westerse progressie en islamitische vrouwenonderdrukking in 2020’
Door: Chris Develing , 15 september 2020
Mijn eerste kennismaking met de Franse Netflixfilm Cuties werd gefaciliteerd door Amerikaanse conservatieve media. Bij het lezen van grote koppen over ‘de pedofilie van Netflix leek het me vooral een wat overdreven narratief. Een poos later zag ik op Facebook wat expliciete beelden voorbijkomen. Schokkend. Die conservatieven hebben groot gelijk, dacht ik. Ik besloot de film te kijken, mede om te bepalen of ik Netflix vaarwel moet zeggen. Na die anderhalf uur ben ik volgens velen waarschijnlijk links van het midden uitgekomen. Zelf zie ik het aloude conservatieve gelijk over seksualisering terug in de boodschap die filmmaakster Maïmouna Doucouré met Cuties lijkt te willen afgeven.
‘Waarom accepteren we dat porno voor hele jonge meiden toegankelijker is dan lessen over zelfrespect en gezonde relaties?’
Cuties is geen propaganda voor pedofilie, zoals sommigen beweren. Het is eerder de naakte waarheid van westerse progressie en islamitische vrouwenonderdrukking in 2020. Natuurlijk ben ik een aantal keer geschrokken van beelden met daarin halfnaakte meisjes van 11 die zich gedroegen als Cardi B. of, voor mensen van mijn generatie, Madonna. Wie op zo’n moment niet snel beseft dat een goede filmmaker – en de film is goed gemaakt – de kijker precies laat voelen wat hij voor ogen heeft, zal blijven hangen in de klacht dat dit een grensoverschrijdende film betreft op een filmpodium dat toch al niet te vertrouwen was. Dat is zonde, omdat ik denk dat de filmmaakster juist deze critici probeert te vragen waarom ze zo geschokt zijn.
Spoiler alert
In Cuties maak je kennis met Amy, een 11-jarig islamitisch/Afrikaans meisje dat opgroeit in een Franse buitenwijk. Ze leidt een bestaan waarin dromen worden geplet: onbevredigend, onwaardig. Haar moeder gaat gebukt onder het voornemen van haar echtgenoot om een tweede bruid uit Afrika mee te nemen. Amy weet al vroeg welke toekomst haar te wachten staat. Ze krijgt de kans om zich los te breken als ze in contact komt met een viertal stuurloze leeftijdsgenootjes die stuk voor stuk uitstralen dat er thuis niet voldoende naar ze wordt omgekeken.
Vroeg in de film zien we hoe het groepje op school pornografisch materiaal kijkt op het roze mobieltje van één van de meiden. Meteen daarna proberen ze hun eigen ‘pornografisch materiaal’ te maken door op het jongenstoilet stiekem het geslachtsdeel van een klasgenoot te filmen. Amy mag zich bewijzen door deze taak op zich te nemen. Het mislukt, maar haar moed werpt toch vruchten af. Ze mag met het dansgroepje omgaan. Deze scene zette mij op het spoor van de spiegel die de filmmaakster het Westen lijkt voor te houden. Waarom accepteren we dat porno voor hele jonge meiden toegankelijker is dan lessen over zelfrespect en gezonde relaties?
Nu Amy zich deels heeft losgebroken van haar afkomst zien we dat de nodige mentale problemen zich beginnen te openbaren. Ze raakt totaal geobsedeerd door haar nieuwe vriendinnen en wil koste wat kost bij de groep blijven. Hierdoor haalt Amy zich vreemde ideeën in het hoofd over wat het inhoudt om een echte vrouw te zijn. Maar zijn die ideeën wel zo vreemd?
Misschien niet, omdat de film laat zien wat Amy allerlei rijke idolen op YouTube heeft zien doen: expliciet seksuele dansbewegingen waarbij jonge vrouwen hun geslachtsdeel vastgrijpen terwijl ze sluw en aandoenlijk tegelijk in de camera kijken; gratis porno op haar gestolen mobieltje; half naakte vrouwen op straat. Niets van hun gedrag komt uit de koker van andere kinderen. Amy en haar dansgroep keken alles af van volwassen gedragingen die op 1001 aantrekkelijke manieren toegankelijk voor ze zijn gemaakt. De beschikbaarheid van deze invloeden is volgens de meeste mensen altijd de schuld van een ander, zo lijkt het. Maar zullen we het voor één keer bij onszelf zoeken? Ja, ook als je thuis een internetfiltertje hebt om je eigen kinderen te beschermen. Wanneer gebruikten we ons kiesrecht bijvoorbeeld voor het laatst om mensen te verkiezen die wetten over dit soort ‘vrijheden’ willen wegstemmen? De SGP wordt nog weleens uitgelachen als ze zich zorgen maken over Second Love, porno of seksueel getinte video’s, waardoor ik vermoed dat veel mensen zich met deze vraag geen raad weten.
In mijn tijd sprak men over de Lambada als de verboden dans, omdat deze te seksueel zou zijn. Hoewel dat verhaal een broodje aap is, konden de meesten wel begrijpen waarom er gesteggel over was. De laatste dans in Cuties is minstens vijftig tinten grijzer. Ze grijpen zichzelf bij het kruis, vingers in de mond, zwoele blik naar het publiek en ga zo maar door. Oftewel, de normaalste zaak van de wereld voor carrièrebewuste meiden van 18, maar opeens een probleem als blijkt dat kinderen van 11 ook YouTube-wijs kunnen zijn.
‘Schokkende beelden zijn bij uitstek geschikt voor het creëren van conservatieve veranderingen’
De scène waarin het publiek (niet toevallig vooral moeders met kleine kinderen) Amy’s ‘smerige’ dans afkeurt, maakt dan ook iets zichtbaar dat ik de hypocrisie van het collectief noem. Want als je nooit echt moeite had met de toegankelijkheid en legaliteit van gratis porno op het internet, prostitutie een vrouwenrecht vindt, nooit een probleem maakte van sexy dansjes op MTV, vrouwonterende teksten op FunX regelmatig door de vingers zag bij het zien van je swingende dochter, et cetera, verspeelde je dáármee het recht om deze film te bekritiseren.
De meiden dansen met volle overgave de meest vulgaire moves die ze kennen, juist omdat ze van YouTube leerden dat je dán de meeste likes krijgt. Amy was immers al een lokale heldin dankzij haar steeds pornografischer wordende Instagramaccount. De afkeurende blikken uit het publiek verbazen Amy dan ook. ‘Dit is toch wat iedereen mooi vindt?’, lijkt ze te denken.
Het is deze afwijzing die Amy terugwerpt naar haar culturele en religieuze normen en waarden. Een basis die ze verachtte maar opeens niet meer zo verstikkend voelt als een paar maanden geleden, toen ze zo verlangde naar de vrijheden die ze buiten zag. Ze barst in tranen uit en rent het podium af, terug naar huis. Daar wachten nieuwe oordelen haar op bij de deur.
Ja, sommige beelden gaan echt te ver. Daarom is het terecht dat men een onderzoek overweegt naar de handelingen die deze jonge actrices hebben moeten uitvoeren. Maar schokkende beelden zijn bij uitstek geschikt voor het creëren van conservatieve veranderingen. De progressiviteit van winst maken uit slavenarbeid werd in de negentiende eeuw aan de kaak gesteld met lange verhandelingen over het leed dat slaven in Verweggistan ondergingen. De publieke opinie nam een vaart toen de afschaffingsbeweging afbeeldingen van hun littekens begon te vertonen en de elite werd gevraagd slavenschepen te bezoeken waar het slavenbloed nog van het hout droop. Schokkende beelden van de realiteit zijn een uiterst effectief middel dat de activist de macht geeft om de verontwaardigde te confronteren met zijn hypocrisie: ‘U vindt dit schokkend? Heeft u hier niet zelf voor gekozen toen u stemde, toen u wegkeek en wegwuifde?’
Deze controversiële film legt de vinger op de hypocrisie van het collectief, omdat er een collectieve plicht bestaat die verder reikt dan onze eigen voordeur, waar we denken dat internetfiltertjes onze kinderen beschermen. We hebben collectief gefaald. Ook als u, het individu, nooit voorstander was van de genoemde ‘progressie’. Want deze negatieve invloeden bepalen op dit moment meer dan u weet het leven van onze schoolgaande jeugd. De immorele seksualisering van onze samenleving moet, net als de in de film behandelde vrouwenonderdrukking vanuit een misplaatste overtuiging van wat God behaagt, drastisch worden herzien. Cuties legt dat bloot middels een offer dat ik sinds het zien van de film steeds beter denk te begrijpen.
Lees meer van Chris Develing https://tpo.nl/author/chrisdeveling/, https://deovolentenl.nl/
Lees van De waakzame burger een iets ander verslag
Cuties’ van Netflix gaat over het normaliseren van de seksualisering van kinderen. En niets anders.
“Cuties” werd geprezen en verdedigd door talloze experts in de massamedia. Dit is precies wat ze prijzen.
Gepubliceerd 15 september 2020 Door Waakzame burger google translate gebruikt en niet aangepast.
Toen de promotie-poster van Cuties werd uitgebracht, werd deze met verschillende gradaties van shock en afschuw onthaald. Met trots gepromoot door Netflix, vertoonde de afbeelding vier 11-jarige meisjes in schrale outfits die poseerden in allerlei seksuele posities. Dat het woord “Cuties” in grote letters onder de afbeelding stond, hielp niet.
Netflix gaf ook een korte samenvatting van de film … en het klonk als de beschrijving van een kabel-softcore p * rn-film.
“Amy, 11, raakt gefascineerd door een twerkende dansploeg. In de hoop zich bij hen aan te sluiten, begint ze haar vrouwelijkheid te ontdekken en de tradities van haar familie te trotseren. “
De oproepen tot het verwijderen van deze nog niet uitgebrachte film kregen meteen veel steun. Netflix bood vervolgens zijn excuses aan, veranderde de poster en stuurde zelfs een nieuwe beschrijving in.
Toen de film eenmaal was uitgebracht, verdedigden verschillende massamedia-bronnen de film onmiddellijk heftig en verklaarden ze dat de poster deze niet correct vertegenwoordigde.
Een filmrecensie van The Independent door een man die er echt van hield om kinderen te zien twerken. ( seksueel dansen)
Anderen probeerden de film te verdedigen door te stellen dat deze was gemaakt door een zwarte vrouwelijke regisseur alsof dat feit de feitelijke inhoud van de film veranderde. Ten slotte, in een schijnbaar wanhopige poging om deze film te verdedigen, vonden enkele bijzonder giftige artikelen een manier om van deze film een ”liberale” versus “conservatieve” kwestie te maken. Maar dat is het niet.
Zo publiceerde vertegenwoordiger Tulsi Gabbard – een democraat – een vernietigende tweet waarin hij de film aan de kaak stelde en de film zelfs “child p * rn” noemde.
Degenen die de film verdedigen, zeggen dat de critici simpelweg niet de tijd namen om de film te bekijken en de boodschap ervan te begrijpen.
Dus ik keek ernaar. Ik had het niet moeten hebben. Niemand zou dat moeten doen. Ik deed het omdat het mijn taak is om populaire cultuur te analyseren.
Door de jaren heen heb ik een groot deel van de zeer giftige en ziekmakende films en muziekvideo’s bekeken, maar geen van hen deed me lichamelijk ineenkrimpen en terugdeinzen van afgrijzen zoals Cuties deed. Op sommige punten dacht ik zelfs na over gedachten als “de mensheid heeft een nieuw dieptepunt bereikt”, “we zijn afgedwaald van God” en “wat is er mis met deze mensen?”. Het feit dat dit ding bestaat, dat een heleboel mensen er daadwerkelijk aan hebben gewerkt, dat het deel uitmaakt van de “populaire cultuur” en dat het zelfs wordt geprezen door de massamedia, is even zorgwekkend als verbijsterend.
Omdat, bijvoorbeeld, die eerste poster die de film promootte het absoluut vertegenwoordigde. Daar gaat de film over. De obscene dansscènes zijn de “actiescènes van de film”. De rest van het verhaal bestaat uit zwakke, zwakke “berichten” die bedoeld zijn om de degeneratie die we op het scherm zien te rechtvaardigen.
Maar deze film gaat niet alleen over dansende jonge meisjes. Het is een crescendo van steeds explicietere scènes die specifiek lijken te zijn gemaakt om pedo’s te prikkelen. Tegelijkertijd zal Cuties waarschijnlijk in de gaten worden gehouden door jonge meisjes die zich misschien identificeren met de “Cuties” en deze zelfs verafgoden. Met andere woorden, deze film gaat over het overbruggen van de kloof tussen kinderen en “kinderliefhebbers”.
Dat gezegd hebbende, een foto zegt meer dan duizend woorden. En deze film moet worden ontleed omdat de ware aard ervan moet worden blootgelegd. Het gaat over het normaliseren van de seksualisering van kinderen (de geheime obsessie van de elite) en het onderdeel maken van de populaire cultuur.
Dus hier is een blik op Cuties . Zie voor de foto’s de link hieronder
Tradities slecht
Amy is een 11-jarig meisje dat in Frankrijk woont met haar moeder, een immigrant uit Senegal die ook een vrome moslima is. Amy lijkt niets leuk te vinden aan haar afkomst.
Amy kijkt verveeld als moslimvrouwen om haar heen praten over hoe promiscue meisjes naar de hel gaan.
Thuis staat Amy’s familie op het punt aanzienlijk te veranderen, aangezien haar vader met een tweede vrouw trouwt. En ze zal bij hen intrekken. Amy ziet haar moeder pijn en keert zich tegen haar vader. Ze keert zich ook tegen haar cultuur als geheel.
Amy’s grootmoeder vertelt haar: “Ik zal je leren een vrouw te zijn”. Blijkbaar betekent dat het hakken van een berg uien voor de tweede bruiloft van haar vader.
In een symbolische scène instrueert ‘Tata’ Amy om een grote kom op haar hoofd te dragen – zoals in Senegal al eeuwenlang wordt gedaan. Ze weigert echter omdat ze het waarschijnlijk beschamend vindt.
In een poging om in opstand te komen tegen haar cultuur en de definitie van vrouw-zijn, gaat Amy in de tegenovergestelde richting. Met dit uitgangspunt gaat Cuties … veel te ver.
Te ver gaan
Het duurt maar een paar minuten om de film te veranderen van “dat is een interessant uitgangspunt” naar “waar kijk ik in godsnaam naar?”. Terwijl Amy haar ochtendgebed verlaat, ziet ze een meisje dansen op luide muziek.
Een ongemakkelijk aantal seconden danst en buigt dit meisje voorover terwijl ze een leren broek draagt.
Omdat kijkers haar alleen terug zien, is het moeilijk haar leeftijd te bepalen.
Dan draait het meisje zich om en realiseren we ons dat het in wezen een baby is.
Amy ontmoet dan de vrienden van het meisje: hyperactieve, grofgebekte en vroegrijpe 11-jarige meisjes die ook een dansgroep vormen genaamd Cuties. Amy wordt al snel meegesleurd in de hijinx van de meisjes. Ze bevatten allemaal enkele rare seksuele scenario’s.
Amy wordt door haar vrienden gestuurd om een foto te maken van de geslachtsdelen van een jongen terwijl hij bij een urinoir is.
Een meisje speelt met een gebruikt condoom. Ziek.
Op een gegeven moment wil Amy de meisjes bewijzen dat ze zich bij hun dansgroep kan aansluiten. Dus laat ze haar dansbewegingen zien.
Er is iets heel verontrustends aan het zien van een meisje met een babygezichtje dat allerlei seksuele bewegingen doet. Op een gegeven moment gaat ze zelfs op de grond liggen en bulten op de vloer.
Later leert Amy de meisjes dansen. Een muzikale montage (die speciaal lijkt te zijn gemaakt om pedo’s te prikkelen) volgt.
Amy leert de meisjes hoe ze hun rug moeten buigen en hun kont uit moeten steken.
Ze leert ze ook een sletterig gezicht te maken door een vinger in hun mond te steken. Een ander meisje grijpt haar nog onontwikkelde borsten.
Die montage was helemaal niet nodig voor het verhaal. Het was eigenlijk een videoclip die zich richtte op de fantasieën van pervers die het waarschijnlijk in slow motion of zoiets zullen bekijken. En de film blijft ze geven wat ze willen.
Op een gegeven moment worden de meisjes betrapt door bewakers nadat ze in een lasergame hebben ingebroken. Om uit de problemen te komen, beginnen de meisjes suggestief te dansen.
Een bewaker staart naar de meisjes met een vrolijke blik op zijn gezicht. Hij laat ze gaan en zegt zelfs dat ze snel terug moeten komen. Dit zou een “grappige” scène moeten zijn.
Deze scène heeft twee berichten: 1) Pedo’s die graag naar geseksualiseerde kinderen kijken, zijn geen probleem 2) Zich gedragen als een stripper is een geweldige manier voor jonge meisjes om te krijgen wat ze willen en uit de problemen te komen.
Die scène met een pedo wordt gevolgd door een andere muziekvideo-achtige montage. En deze keer kijken ze rechtstreeks in de camera.
Nog een andere reeks op maat gemaakt voor pervers.
In deze scène dragen de meisjes ‘sexy’ outfits en blijft de camera inzoomen op hun billen en sletterige gezichtsuitdrukkingen. Nogmaals, die scène was totaal niet nodig voor het “verhaal”.
Later krijgt Amy ruzie met een ander meisje op school die haar broek naar beneden trekt en haar oude gebruikte slipje laat zien. Ik wed dat pedo’s die scène geweldig vonden. Vervolgens steelt Amy geld van haar moeder en koopt een hoop ondergoed voor zichzelf en haar vrienden. De film geeft zich vervolgens over aan nog een montage.
De meisjes rennen rond met beha’s en strings over hun kleren heen.
Zonder enige reden eindigt de ondergoedscène met close-ups van de meisjes die s-t-gezichten trekken.
Op een gegeven moment steelt Amy de mobiel van haar oudere neef. Als hij haar betrapt, smeekt Amy hem de telefoon terug te geven. Als hij weigert, begint ze zich uit te kleden.
Amy trekt haar korte broek uit in het bijzijn van haar neef.
Daarna sluit ze zichzelf op in de badkamer, maakt een foto van haar blote geslachtsdelen en publiceert die op sociale media.
Toen ze deze waanzin zagen gebeuren, beginnen Amy’s moeder en grootmoeder te geloven dat ze bezeten is door een boze geest. Dus laten ze Amy een soort zuiverend ritueel (of exorcisme) ondergaan waarbij ze water naar haar gooien. Hoewel deze scène op een bepaald niveau symbolisch zou moeten zijn, gaat het uiteindelijk over een natte Amy die zich bezighoudt met door duivels bezeten twerken.
Amy is in haar ondergoed terwijl ze koortsachtig “danst”. De camera zoomt natuurlijk in op haar achterste. Ik moet de pedo’s geven wat ze willen.
Na al deze waanzin culmineert de film met de Cuties die een dansroutine uitvoeren in een park om een wedstrijd te winnen. Minuten lang voeren de meisjes de ene suggestieve beweging na de andere uit.
De meisjes spreiden hun benen meerdere keren, raken hun geslachtsdelen, bulten op de vloer en doen allerlei gezichten. Het is echt een dieptepunt in de populaire cultuur.
Op dit punt heeft Amy een openbaring, begint te huilen en rent naar huis. Uiteindelijk zien we haar touwtje springen met een paar meisjes, wat aangeeft dat ze weer kind wil worden. Deze scène bracht mensen ertoe om te zeggen “zie je, deze film was tegen de seksualisering van kinderen”. Deze conclusie van vijf minuten werd echter voorafgegaan door anderhalf uur volledige seksualisering.
Tot slot
Sommigen vragen zich misschien af waarom ik zoveel schermafbeeldingen moest posten en me bezig moest houden met zulke grafische beschrijvingen. Nou, dat komt omdat deze film op Netflix staat zodat iedereen deze kan bekijken. En miljoenen keken ernaar. Niet alleen dat, maar het wordt ook daadwerkelijk geprezen door de massamedia en het heeft prestigieuze prijzen gewonnen. Het doel van dit artikel was om precies het soort inhoud te laten zien dat deze mensen prijzen en verdedigen. Dit is waar de massamedia momenteel voor staan. Ze vechten met hand en tand om deze film op Netflix te houden (ondanks massale petities ertegen) en ze willen dat het deel blijft uitmaken van de populaire cultuur.
Deze site ( van de Waakzame burger)documenteert al jaren de duidelijke agenda van seksualisering van kinderen. Dit is waar we vandaag zijn. Cuties vertegenwoordigt nog een extra stap in het normaliseren ervan.
Waarom bestaat deze agenda? Simpel gezegd, de occulte elite zit vol pedofielen. Ze willen dat hun “levensstijl” wordt genormaliseerd. Ze willen geseksualiseerde kinderen in massamedia zien. En om die kloof te overbruggen, moedigen ze kinderen ook aan om zichzelf te seksualiseren. De beloning: er cool uitzien en aandacht trekken. Dit is waar Tik Tok om draait.
Kortom, Cuties staat op Netflix omdat het inspeelt op de agenda van de elite. Als dat niet het geval was, zou je niet eens weten dat het bestaat.
al eerder over Cardi B:
over de muziekindustrie
https://djmarkdevlin.blogspot.com/2018/12/musical-truth-volume-1-free-pdf-copy-in_17.html
https://djmarkdevlin.blogspot.com/2019/04/musical-truth-volume-2-free-dutch.html