20210811 Over dodelijke invloeden in onze geschiedenis 35

via in the bible

Dood van alle naties v.a. 1517

en deze 1917-1932

Ga verder naar: 1932-1945

Ga verder naar: 1945-1961

Ga verder naar: 1962-1995

NB.: de site werkte niet meer maar lijkt het weer te doen

Google translate gebruikt en niet aangepast

1965

Rabbi Menachem Mendel Schneerson stelt:

“Het verschil tussen een jood en een niet-jood komt voort uit de gangbare uitdrukking: ‘Laten we differentiëren.’

We hebben dus geen geval van diepgaande verandering waarin een persoon zich alleen op een superieur niveau bevindt. We hebben eerder een geval van ‘laten we onderscheid maken’ tussen totaal verschillende soorten.

Dit is wat er over het lichaam moet worden gezegd: het lichaam van een joods persoon is van een totaal andere kwaliteit dan het lichaam van [leden] van alle naties van de wereld … Het joodse lichaam ‘ziet eruit alsof het in wezen vergelijkbaar is met lichamen van niet-joden’, maar de betekenis… is dat de lichamen alleen vergelijkbaar lijken in materiële substantie, uiterlijk en oppervlakkige kwaliteit.

“Het verschil in innerlijke kwaliteit is echter zo groot dat de lichamen als totaal verschillende soorten moeten worden beschouwd. Dit is de reden waarom de Talmoed stelt dat er een halachisch verschil is in houding ten aanzien van de lichamen van niet-Joden [in tegenstelling tot de lichamen van Joden] ‘en hun lichamen zijn tevergeefs’… Een nog groter verschil bestaat met betrekking tot de ziel. Er bestaan twee tegengestelde soorten zielen, een niet-joodse ziel komt uit drie satanische sferen, terwijl de joodse ziel voortkomt uit heiligheid…

“Het lichaam van een joods embryo bevindt zich op een hoger niveau dan het lichaam van een niet-jood… We vragen daarom: waarom zou een niet-jood gestraft worden als hij zelfs een niet-joods embryo doodt, terwijl een jood niet gestraft zou moeten worden zelfs als hij een joods embryo doodt? Het antwoord kan worden begrepen door [gezien] het algemene verschil tussen joden en niet-joden: een jood is niet geschapen als middel voor een [ander] doel; hijzelf is het doel, aangezien de substantie van alle [goddelijke] emanaties alleen werd geschapen om de joden te dienen.”

(God spreekt de oudsten van Zion aan en hun geloof in hun eigen raciale superioriteit in Mattheüs 3:9 HSV: Breng dan vruchten voort in overeenstemming met de bekering, en denk niet dat u bij uzelf kunt zeggen: Wij hebben Abraham als vader; want ik zeg u dat God zelfs uit deze stenen voor Abraham kinderen kan verwekken. De bijl ligt zelfs al aan de wortel van de bomen; elke boom dan die geen goede vrucht voortbrengt, wordt omgehakt en in het vuur geworpen.)

“En denk niet dat je tegen jezelf kunt zeggen: ‘We hebben Abraham als onze vader.’ Ik zeg u dat God uit deze stenen kinderen voor Abraham kan verwekken. De bijl staat al aan de wortel van de bomen, en elke boom die geen goede vrucht voortbrengt, wordt omgehakt en in het vuur geworpen.”

Schneerson geloofde dat Joden een andere soort waren, veel superieur aan mensen, en dat het leven van een niet-Jood nul waarde heeft.

De dood van Schneerson in 1994 is een momentopname. Ter ere van hem wordt een herdenkingsmunt gemaakt en hij wordt “de meest invloedrijke Joodse leider van de 20e eeuw” genoemd.

1966

In het religieuze tijdschrift Judaism (winter 1966) schrijft Rabbi Eliezar Berkovits, voorzitter van de afdeling Joodse filosofie van het Hebreeuwse Theologische College:

“Wat betreft de dialoog in de puur theologische zin, niets is nuttelozer of zinlozer. Het jodendom is het jodendom omdat het het christendom verwerpt; en het christendom is het christendom omdat het het jodendom verwerpt. Wat gewoonlijk de joods-christelijke tradities wordt genoemd, bestaat alleen in christelijke of seculiere fantasie.”

De uitdrukking joods-christelijk is altijd een bedrog geweest, om christenen hun eigen gevangenismuren te laten bouwen.

1966

Georgetown-professor Carroll Quigley publiceert de 1300 pagina’s tellende Tragedy and Hope waarin hij uit de eerste hand kennis deelt over het zionistische complot om alle naties omver te werpen. Hij zegt: “Ik weet van de werking van dit netwerk omdat ik het twintig jaar heb bestudeerd en begin jaren zestig twee jaar toestemming heb gekregen om de papieren en geheime documenten te onderzoeken…

…Voor het eerst in haar geschiedenis loopt de westerse beschaving het gevaar intern te worden vernietigd door een corrupte, criminele heersende kliek die is gecentreerd rond de Rockefeller-belangen, waaronder elementen van de Morgan, Brown, Rothschild, Du Pont, Harriman, Kuhn -Loeb, en ook andere groeperingen. Deze junta nam de controle over het politieke, financiële en culturele leven van Amerika in de eerste twee decennia van de twintigste eeuw.

… De Council on Foreign Relations is de Amerikaanse tak van een samenleving die zijn oorsprong vindt in Engeland … [en] … gelooft dat nationale grenzen moeten worden uitgewist en een wereldregering moet worden ingesteld.

… Elke centrale bank probeerde haar regering te domineren door haar vermogen om staatsleningen te controleren, buitenlandse valuta te manipuleren, het niveau van economische activiteit in het land te beïnvloeden en coöperatieve politici te beïnvloeden door daaropvolgende economische beloningen in de zakenwereld.

… Het verschil tussen een stabiele samenleving en een onstabiele is dat de beperkingen in een onstabiele van buitenaf zijn. In een stabiele samenleving wordt de overheid uiteindelijk overbodig; de beperkingen op de acties van mensen zijn intern, ze zijn zelfgedisciplineerd.”

1966

Onder het communistische bewind zijn af en toe ‘zuiveringen’ nodig om de totale controle te behouden. Na verloop van tijd, als mensen beginnen te beseffen dat iedereen wordt bedrogen en gebruikt als slaven ten behoeve van een klein aantal aan de top, groeit de ontevredenheid. De zuiveringen elimineren, of verstikken op zijn minst, dergelijke ontevredenheid. Bovendien groeit onder een systeem van totale corruptie en machtsovername tegen elke prijs wrok onder de heersende klasse, aangezien degenen met minder macht en privileges jaloers zijn op degenen met meer.

In China wordt, om een zuivering op gang te brengen, de bewering uitgezonden door Mao Zedong dat “burgerlijke” elementen de regering en de samenleving hadden geïnfiltreerd, en dat er een gewelddadige “klassenstrijd” nodig is om hen te verwijderen, met de vermelding:

“Die vertegenwoordigers van de bourgeoisie die stiekem in de partij, de regering, het leger en verschillende culturele sferen zijn een stel contrarevolutionaire revisionisten. Als de voorwaarden eenmaal rijp zijn, zullen ze de politieke macht grijpen en de dictatuur van het proletariaat veranderen in een dictatuur van de bourgeoisie.”

Honderden scholen worden gesloten. Boeken worden verbrand. Er worden massabijeenkomsten gehouden om de mensen te propageren tegen wie de staat op dat moment de vijand is.

Miljoenen Chinezen worden opgepakt, gemarteld en publiekelijk geëxecuteerd. Velen hebben hun huis of land in beslag genomen. Hoge functionarissen die zich tegen Mao hadden verzet, hoe klein ook, worden gemarteld en vermoord.

Om de rijke geschiedenis van het volk uit te wissen (een marxistische favoriete tactiek) en elke band met de realiteit te verbreken, worden standbeelden afgebroken, straten hernoemd en zelfs de namen van mensen veranderd.

Maar liefst 20 miljoen mensen die geen misdaad hebben begaan, worden tussen 1966 en 1976 vermoord. De periode staat bekend als de ‘Culturele Revolutie’. In een later boek, Scarlet Memorial , beschrijft auteur Zheng Yi het wijdverbreide kannibalisme dat in deze periode plaatsvond.

Mao wordt zwaarder terwijl tientallen miljoenen verhongeren en hun toevlucht nemen tot kannibalisme.

Yi onthulde de verschrikkingen van honger en kannibalisme.

Wat is dat toch met altijd maar één man aanbidden. Wordt het publiek op iets of iemand voorbereid?

Kinderen waren eigendom van de staat. Ze werden op de vroegst mogelijke leeftijd gehersenspoeld en gemilitariseerd.

Menigten wilden hun landgenoten niet martelen. Maar als ze niet genoeg opwinding en enthousiasme toonden, zouden ze de volgende zijn.

1966

Als onderdeel van een inlichtingenoperatie om het Illuministische occultisme in de Amerikaanse cultuur te introduceren en de jongere generaties te infiltreren, richt CIA-agent Howard Levey (alias Anton Lavey om zijn identiteit te verbergen) The Church of Satan op.

Hij gaat verder met auteur The Satanic Bible en The Satanic Rituals.

Hij wordt door Hollywood en de pers geprezen als een genie en een ‘kunstenaar’ en gekarakteriseerd als een grappige en vermakelijke kerel.

Hij maakt de ronde in de talkshow en het tv-circuit ’s avonds laat.

Levey is een medewerker van CIA/NSA-agent Michael Aquino, een zwarte magiër die bedreven is in psychologische oorlogsvoeringstechnieken.

Aquino zal later de Tempel van Set stichten, een andere satanische kerk.

Aquino zal zijn eigen Church of Satan beginnen, evenals het schrijven van de paper over mind control: From PSYOP to MindWar: The Psychology of Victory

1967

Het Midden-Oosten is nu de meest gewelddadige regio op aarde, aangezien ‘Israël’ in alle richtingen aanvalt, leiders vermoordt of afzet die zich er op enigerlei wijze tegen verzetten, de CIA gebruikt om zionistische bedrijven te helpen natuurlijke hulpbronnen te stelen en terreuraanslagen pleegt tegen burgers om aan te zetten tot angst.

Naarmate de Amerikaanse sociale uitkeringen om Israël overeind te houden toenemen, neemt ook de haat tegen de Verenigde Staten in het Midden-Oosten toe.

De pers in het westen bestookt de bevolking met pro-Israëlische propaganda en legt dissidenten het zwijgen op met wilde beschuldigingen van antisemitisme jegens iedereen die enige vorm van zionistische wreedheid in twijfel durft te trekken.

Nadat Israël in 1966 Syrië en Jordanië heeft aangevallen, en na jaren van agressie en aanvallen op Egypte, sluit de Egyptische president Gamal Abdel Nasser de Straat van Tiran af voor de Israëlische scheepvaart.

Als reactie daarop valt Israël Egypte aan, vernietigt honderden geparkeerde Egyptische vliegtuigen, bijna de hele Egyptische luchtmacht en doodt 100 piloten. Er volgt een oorlog met aan de ene kant Israël en aan de andere kant Egypte, Jordanië en Syrië.

Bekend als de Zesdaagse Oorlog, doodt Israël met zijn veel superieure militaire macht geleverd door de VS, meer dan 20.000 Arabische troepen, terwijl het er minder dan 1.000 verliest. Tijdens de chaos steelt Israël nieuwe Palestijnse gebieden in Gaza en de Westelijke Jordaanoever, en het gebied van de Golanhoogten van Syrië.

De pers, die standaard marxistische omgekeerde taal gebruikt, portretteert Israël als het slachtoffer van niet-uitgelokte aanvallen van “antisemitische” Arabieren, en de internationale steun voor Israël neemt aanzienlijk toe.

De immigratie van Joden naar Israël neemt toe naarmate de perspropaganda het Israëlische “nationalisme” in andere westerse landen aanwakkert.

In zijn boek Zionism: The Real Enemy of the Joden citeert BBC Middle East-correspondent Alan Hart veel citaten die aantonen dat de oorlog een daad van Israëlische agressie was, niet van verdediging, precies het tegenovergestelde van de propagandacampagne in de pers.

De Israëlische stafchef Rabin stelt in 1968:

“Ik geloof niet dat Nasser oorlog wilde. De twee divisies die hij op 14 mei naar de Sinaï stuurde, zouden niet voldoende zijn geweest om een offensief tegen Israël te ontketenen. Hij wist het en wij wisten het.”

Mordecai Bentov, een lid van de Israëlische oorlogsregering zegt:

“Het hele verhaal van het gevaar van uitroeiing is tot in elk detail verzonnen en achteraf overdreven om de annexatie van nieuw Arabisch grondgebied te rechtvaardigen.”

De Israëlische generaal Haim Bar-Lev zegt:

“We werden niet bedreigd met genocide aan de vooravond van de Zesdaagse Oorlog, en we hadden nooit aan een dergelijke mogelijkheid gedacht.”

De Israëlische generaal Ezer Weizmann, hoofd operaties tijdens de oorlog en neef van Chaim Weizmann, zegt:

“Er was nooit gevaar voor vernietiging. Deze hypothese is nooit in een serieuze vergadering overwogen.”

Generaal Matetiyahu Peled, Chef van het Logistiek Commando tijdens de oorlog en een van de 12 leden van de Israëlische Generale Staf, zegt:

“De stelling volgens welke het gevaar van genocide in juni 1967 boven ons hing, en volgens welke Israël vocht voor haar fysieke overleving, was niets anders dan een bluf die na de oorlog werd geboren en getogen .”

In een radiodebat zei Peled ook:

“Israël was nooit in echt gevaar en er was geen bewijs dat Egypte enige bedoeling had om Israël aan te vallen.” Hij voegde eraan toe dat “de Israëlische inlichtingendienst wist dat Egypte niet voorbereid was op oorlog.”

Generaal Chaim Herzog, voormalig directeur van de militaire inlichtingendienst, toekomstige Israëlische ambassadeur bij de VN en president van zijn staat, zegt:

“Er was geen gevaar voor vernietiging. Noch het Israëlische hoofdkwartier noch het Pentagon – zoals de memoires van president Johnson bewezen – geloofden in dit gevaar.”

Peled stelt ook:

“Al die verhalen over het enorme gevaar waarmee we werden geconfronteerd vanwege onze kleine territoriale omvang, een argument dat werd uiteengezet toen de oorlog voorbij was, zijn nooit in onze berekeningen meegenomen. Terwijl we doorgingen met de volledige mobilisatie van onze troepen, kon niemand bij zijn volle verstand geloven dat al deze kracht nodig was voor onze ‘verdediging’ tegen de Egyptische dreiging. Deze kracht zou voor eens en voor altijd de Egyptenaren op militair niveau verpletteren….

Doen alsof de aan onze grenzen geconcentreerde Egyptische troepen in staat waren om het bestaan van Israël te bedreigen, is niet alleen een belediging voor de intelligentie van iemand die in staat is dit soort situaties te analyseren, maar is in de eerste plaats een belediging voor het Israëlische leger.”

Premier Menachem Begin stelt later:

“In juni 1967 hadden we een keuze. De concentraties van het Egyptische leger in de nadering van de Sinaï hebben niet bewezen dat Nasser echt op het punt stond ons aan te vallen. We moeten eerlijk zijn tegen onszelf. We besloten hem aan te vallen.”

Na de Zesdaagse Oorlog worden meer dan 300.000 Palestijnen en 100.000 Syriërs uit hun huizen verdreven, de meesten gedwongen te voet te vertrekken.

In zijn boek Righteous Victims merkt auteur en Israëlische historicus Benny Morris op:

“In drie dorpen ten zuidwesten van Jeruzalem en in Qalqilya werden huizen vernietigd “niet in de strijd, maar als straf … en om de inwoners te verjagen …

In Qalqilya, ongeveer een derde van de huizen werd met de grond gelijk gemaakt en ongeveer 12.000 inwoners werden verdreven, hoewel velen toen kampeerden in de omgeving …

“In totaal ging ongeveer een kwart van de bevolking van de Westelijke Jordaanoever, ongeveer 200.000-250.000 mensen, in ballingschap. … Ze liepen gewoon naar de oversteekplaatsen van de Jordaan en gingen te voet naar de oostelijke oever. Het is onduidelijk hoeveel er werden geïntimideerd of gedwongen door de Israëlische troepen en hoeveel vrijwillig, in paniek en angst vertrokken. Er zijn aanwijzingen dat IDF-soldaten met luidsprekers rondlopen en Westbankiers bevelen hun huizen te verlaten en de Jordaan over te steken.”

De zionisten confisqueren nieuw grondgebied onder valse voorwendselen, op dezelfde manier waarop ze het oude grondgebied kregen.

Gamal Abdel Nasser probeerde Israël te weerstaan en ontdekte dat de VS in de zak van Israël zit.

1967

Israël valt de Verenigde Staten opnieuw aan. Na vier jaar eerder de Amerikaanse president te hebben vermoord, vindt tijdens de Zesdaagse Oorlog een aanval plaats op een Amerikaans oorlogsschip in internationale wateren nabij het Sinaï-schiereiland.

Israëlische straaljagers en torpedoboten, allemaal geleverd door de belastingbetalers van de Verenigde Staten, schieten op de USS Liberty, waarbij 34 leden van de Amerikaanse marine omkomen en 170 anderen gewond raken.

De aanval is bedoeld als een valse vlag, die aan Egypte moet worden toegeschreven om de VS in de oorlog te trekken (net zoals de zionisten hadden gedaan in WW1 en WW2).

Nadat ze verschillende keren van dichtbij over het schip waren gevlogen en de Amerikaanse vlag hadden geobserveerd vliegend, keren de Israëlische straaljagers terug samen met de torpedoboten en openen ze het vuur, terwijl de bemanning van het schip in “stand-down-modus” en onvoorbereid was.

Na een eerste aanval keert een tweede golf vliegtuigen terug en laat napalmbommen los boven het schip.

Vervolgens schieten Israëlische torpedoboten verschillende torpedo’s af.

Vervolgens schieten ze met machinegeweren op bemanningsleden terwijl ze reddingsboten voorbereiden.

Het doel om het schip tot zinken te brengen mislukt, waardoor de mogelijkheid wordt geëlimineerd om de Egyptenaren de schuld te geven van de aanval, aangezien er overlevende bemanningsleden zijn die getuige zijn geweest van de aanval door Israël. Dit dwingt een vernederd Israël om de VS excuses aan te bieden.

Een paar neponderzoeken dienen als dekmantel, die de Amerikaanse marinerechter ‘een oppervlakkig onderzoek’ noemt.

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Dean Rusk zegt:

“Op het moment van de aanval voerde de USS Liberty de Amerikaanse vlag en de identificatie was duidelijk aangegeven in grote witte letters en cijfers op de romp. … De ervaring leert dat zowel de vlag als het identificatienummer van het vaartuig goed zichtbaar waren vanuit de lucht … Er is dan ook alle reden om aan te nemen dat de USS Liberty werd geïdentificeerd, of in ieder geval haar nationaliteit werd vastgesteld, door Israëlische vliegtuigen ongeveer een uur eerder de aanval….

Ik was nooit tevreden met de Israëlische uitleg. Hun aanhoudende aanval om Liberty uit te schakelen en tot zinken te brengen, verhinderde een aanval per ongeluk of een schietgrage lokale commandant… Ik geloofde ze toen niet, en ik geloof ze tot op de dag van vandaag niet.’

De USS Liberty Veterans Association, bestaande uit veteranen van het schip, stelt dat onderzoeken van het Amerikaanse Congres en andere onderzoeken van de VS niet echt onderzoeken naar de aanval waren, maar eerder een doofpotaffaire.

Ze stellen dat het onderzoek haastig werd uitgevoerd, in slechts tien dagen, hoewel de president van de Amerikaanse marine, schout-bij-nacht Isaac Kidd, zei dat het zes maanden zou duren om correct te verlopen.

De zionistische pers bericht niet over het verhaal, waardoor het Amerikaanse publiek niet weet dat het ooit heeft plaatsgevonden.

Veel van de overlevende bemanningsleden schrijven later boeken of creëren websites om het publiek te informeren over de oorlogshandeling.

Een latere tv-documentaire Dead in the Water laat zien hoe de aanval een “gedurfde truc van Israël was om een Egyptische aanval te vervalsen” om Amerika een reden te geven om de oorlog tegen Egypte aan te gaan.

Het laat zien hoe president Lyndon B. Johnson betrokken was bij de planning en zelfs zogenaamd nucleair bewapende vliegtuigen lanceerde voorafgaand aan de valse vlag, om Caïro aan te vallen vanaf een Amerikaans vliegdekschip in de Middellandse Zee. De vliegtuigen waren al in de lucht en werden pas net op tijd teruggeroepen, toen duidelijk was dat de Liberty niet was gezonken en overlevenden het complot zouden kunnen onthullen.

In 1968 betaalde Israël $ 3,34 miljoen aan de Verenigde Staten als “compensatie” voor de moorden, ongeveer $ 98.000 per genomen leven.

Dat jaar, 1968, betaalden de Verenigde Staten aan Israël sociale uitkeringen van in totaal $ 106 miljoen. Dus de VS ontvingen een restitutie van 3% op hun jaarlijkse gift aan “Israël”.

1967

Jacob Rubenstein (alias Jack Ruby om zijn identiteit te verbergen), die Lee Harvey Oswald (de man die de schuld kreeg van de moord op president John F Kennedy) had vermoord, zit in de gevangenis voor de moord.

Rubenstein zegt dat hij belangrijke informatie over de zaak heeft om te delen met de Warren Commission (de cover-up commissie van het Congres) en hij verzoekt herhaaldelijk om met de commissie te spreken, maar wordt genegeerd.

Ten slotte kent een hof van beroep Rubenstein een nieuw proces toe. Rubenstein belooft tijdens het proces nieuwe informatie te verstrekken over extra samenzweerders. Weken nadat hij het nieuwe proces heeft gekregen, wordt hij plotseling ernstig ziek en sterft.

De sheriff van Dallas, plaatsvervangend Al Maddox, stelt dat Rubenstein hem voor zijn dood had laten weten dat hij was vergiftigd.

Het is duidelijk dat de Warren Commission niet geïnteresseerd is in het horen van nieuw bewijs wanneer leden van de commissie bij de misdaad betrokken waren.

1967

Wanneer uit peilingen blijkt dat minder dan de helft van het Amerikaanse publiek de mediaversie van de moord op JFK gelooft, gebruikt de CIA de uitdrukking ‘samenzweringstheorie’.

Een verzoek van de Freedom Of Information Act uit 1976 onthult dat de CIA in 1967 de term had gecreëerd en de media ( waarvan alle inhoud door de CIA was uitgegeven ) een propagandablitz liet uitvoeren om de term in de publieke psyche te drukken. Het wordt samen met de term ‘samenzweringstheoreticus’ gebruikt om iedereen te beledigen en te bespotten die de belachelijke zionistische persversie van de moord op JFK niet gelooft. Alle onafhankelijke gedachten of discussies over het onderwerp worden het doelwit van intense spot. Alleen hersenloze regurgitatie van het “officiële verhaal” is toegestaan.

In moderne tijden worden de termen onmiddellijk door de media gebruikt om het debat te verstikken wanneer een zionistische operatie het publiek niet genoeg voor de gek houdt. Mensen zijn zo grondig gehersenspoeld door deze decennialange operatie, dat ze liever een vreselijke dood sterven dan dat ze worden beschouwd als een ‘samenzweringstheoreticus’. Ze verwerpen nu al het harde bewijs van een misdaad, hoe gruwelijk ook, als het niet overeenkomt met de persversie van de gebeurtenissen, om te voorkomen dat ze worden gebrandmerkt als een “samenzweringstheoreticus”.

Bijna zonder uitzondering, als de pers de term ‘samenzweringstheorie’ in de moderne tijd gebruikt, betekent dit dat de ’theorie’ de waarheid is of veel dichter bij de waarheid dan hun versie van een gebeurtenis.

1967

In zijn boek Judaism And The Vatican legt Leon De Poncins uit hoe de eenvoudige uitdrukking joods-christelijk de loop van de geschiedenis heeft veranderd door de enige twee strijdende krachten op aarde (christendom en jodendom) als verenigd voor te stellen, met de woorden :

“De huidige uitdrukking ‘ Joods-christelijk’ is een dwaling die de loop van de universele geschiedenis heeft veranderd door de verwarring die het in de geest van de mensen heeft gezaaid...

want door het fundamentele onderscheid tussen joods en christelijk messianisme af te schaffen, probeert het twee ideeën samen te brengen die radicaal tegengesteld zijn .

Het verbindt in één adem twee ideeën die volkomen onverenigbaar zijn, het probeert aan te tonen dat er geen verschil is tussen dag en nacht of warm en koud of zwart en wit, en introduceert zo een fataal element van verwarring op een basis waarop sommigen, niettemin , proberen een beschaving op te bouwen.”

1968

Martin Luther King, Jr. wordt vermoord.

King, een christelijke predikant, heeft gepleit voor eenheid tussen zwarte en blanke Amerikanen in een tijd waarin de communistische beweging wanhopig heeft gewerkt om verdeeldheid en haat tussen rassen te creëren . De pers heeft elke politieke kwestie gepresenteerd als een zwart-wit-scheiding, om de rassen elkaar de schuld te laten geven van maatschappelijke problemen veroorzaakt door de zionistische heerschappij van de centrale banken en het oprukkende marxisme.

De FBI begint King te volgen en af te luisteren.

Nadat ze op heterdaad zijn betrapt, beweren ze dat ze vermoedden dat King banden had met ‘communisten’ als excuus om hem te volgen.

(De gebruikelijke bewering dat in dit stadium het communisme wordt bestreden, rechtvaardigt elke vorm van misbruik van regeringsmacht, net zoals de nep-oorlog tegen het terrorisme in de 21e eeuw zal doen. Sorry, ik wist niet dat zij je vrouw was (Je kunt haar terugkrijgen. Ik vocht tegen het communisme.)

King houdt talloze toespraken waarin hij oproept tot raciale harmonie, tot geweldloze protesten tegen onrecht, en voor het zoeken naar gemeenschappelijke grond. Deze methoden van conflictoplossing staan lijnrecht tegenover de gewelddadige revolutionaire tactieken en verdeel- en heersstrategieën van het marxisme.

King hekelt de communistische infiltratie van de zwarte gemeenschap en stelt:

“We moeten niet toestaan dat onze creatieve protesten ontaarden in fysiek geweld… de strijdbaarheid die de negergemeenschap heeft overspoeld, mag ons er niet toe brengen alle blanken te wantrouwen, want veel van onze blanke broeders… zijn gaan beseffen dat hun lot verbonden is met ons lot. Ze zijn gaan beseffen dat hun vrijheid onlosmakelijk verbonden is met hun vrijheid. We kunnen niet alleen lopen.”

Ik heb een droom dat op een dag… de zonen van voormalige slaven en de zonen van voormalige slavenhouders samen zullen kunnen zitten aan de tafel van broederschap… dat… kleine zwarte jongens en zwarte meisjes hij in staat zal zijn om de handen ineen te slaan met weinig blanke jongens en blanke meisjes als zussen en broers.”

King’s vreedzame christelijke boodschap resoneert met zwart-witte Amerikanen en is rampzalig voor het zionistische programma in de Verenigde Staten. Er is niets gevaarlijker voor de zionisten dan een zwarte leider die pleit voor bijbelse principes en vreedzaam samenleven. Ze hebben onvermoeibaar gewerkt om het christendom te ontwortelen en alleen zwarte leiders te promoten die militant, communistisch ingesteld, anti-blanke en anti-eenheid zijn en hebben gewerkt om alle zwarte leiders in diskrediet te brengen en te belasteren die de ‘haat’-benadering niet ondersteunen. Een verenigd Amerika zal bijna onmogelijk te ontmantelen zijn.

Op 38-jarige leeftijd wordt King doodgeschoten buiten zijn motelkamer in Memphis, TN.

Om raciale spanningen aan te wakkeren, wordt een blanke vermeende “racist” genaamd James Earl Ray aan het publiek voorgesteld als de moordenaar. De pers doet er alles aan om het publiek ervan te overtuigen hoe verschrikkelijk raciale relaties zijn en hoe verdeeld zwart en wit zijn.

De strategie werkt en helpt zwarte vijandigheid tegen blanken aan te wakkeren.

Een paar dagen nadat de pers had beweerd dat Ray de moord had bekend, zegt Ray dat hij erin geluisd is en dat hij King niet heeft vermoord.

Een pakket met een pistool dat naar verluidt de vingerafdrukken van Ray droeg, was handig op de plaats delict achtergelaten, samen met een richtkijker, iets wat zeker nooit zou gebeuren als Ray de moordenaar was, maar waarschijnlijk zou gebeuren als iemand Ray als de moordenaar probeerde te beschuldigen.

Zelfs de familie van King verwerpt het marxistische handelsmerk “deranged lone gunman”-theorie.

Zijn weduwe, Corretta Scott King, zou verklaren:

“Er is overvloedig bewijs van een grote samenzwering op hoog niveau bij de moord op mijn man, Martin Luther King, Jr.”

Lloyd Jowers, die een restaurant bezat in de buurt van de motelkamer waar King verbleef, beweert dat hij deel uitmaakte van een samenzwering om King te vermoorden en dat Ray was opgezet en niet de moordenaar was. 25 jaar na Kings dood wordt een civiele rechtszaak aangespannen tegen Jowers. Een jury is unaniem van oordeel dat Jowers deel uitmaakte van een samenzwering om King te vermoorden, en dat bij het moordcomplot ook ‘anderen, waaronder overheidsinstanties’ betrokken waren. De zionistische pers negeert het verhaal.

King is een groot probleem. Zwarte Amerikanen moeten communistisch ingesteld zijn om als wapen tegen blanken te worden gebruikt, anders valt het plan in duigen. James Earl Ray was patsy.

1968

Maurice Pinay publiceert De geheime drijvende kracht van het communisme waarin hij stelt:

“Van alle revolutionaire systemen die door de hele menselijke geschiedenis zijn ontworpen om onze beschaafde waarden te vernietigen, is het communisme zonder twijfel de meest geperfectioneerde, meest efficiënte en meedogenloze.

Alle revolutionaire stromingen van joodse oorsprong hebben het christendom in zijn verschillende aspecten met een bijzondere eenzijdigheid aangevallen. Het communisme, voortgekomen uit dezelfde revolutionaire gedachtegang, probeert het christendom uit te bannen met het doel het van de aardbodem te laten verdwijnen, zonder dat er ook maar het minste spoor overblijft.

De destructieve woede van dit satanische streven kan alleen gebaseerd zijn op de essentie van het nihilisme en de meest kwaadaardige, met haat vervulde afwijzing van alles wat tot nu toe bestond.

Vanuit internationaal oogpunt kan het doel niet duidelijker zijn:

door middel van geweld wereldheerschappij te bereiken door een onbeduidende minderheid, die

de rest van de mensheid vernietigt door middel van materialisme, terreur en, indien nodig, door de dood…”

1968

Robert F. Kennedy, de broer van de onlangs vermoorde president John F Kennedy, wint een voorverkiezingen en lijkt op weg naar het presidentschap. Op 5 juni wordt Kennedy doodgeschoten.

Een “gekke eenzame schutter” wordt aan het publiek voorgesteld als de moordenaar. Om extra sympathie voor het zionisme te krijgen, zou de moordenaar een “Palestijn” zijn die Kennedy neerschoot omdat hij Israël steunde.

(Zie Amerika, we zitten hier allemaal samen in, tegen Palestina.)

Later blijkt dat er voor, tijdens en na de schietpartij 3 CIA-agenten aanwezig waren. Kennedy’s familie houdt vol dat hij is vermoord als onderdeel van een grotere samenzwering. Sirhan, Sirhan, de vermeende schutter beweert dat hij zich helemaal niets herinnert van de schietpartij of de nasleep ervan .

Het verslag van Sirhan herinnert aan de verklaring van George Estabrooks uit 1943:

“Ik kan een man hypnotiseren – zonder zijn medeweten of toestemming – om verraad te plegen tegen de Verenigde Staten…”

De zionisten slaan twee vliegen in één klap. Sirhan Sirhan werd gekozen voor de baan omdat hij Palestijn is. Dit helpt de Amerikaanse dupes ertoe aan te zetten de genocide van Israël in het Midden-Oosten te blijven financieren.

1969

Een communistische terroristische groepering die zichzelf The Weather (en later The Weather Underground) noemt, bombardeert een herdenkingsstandbeeld in Chicago dat de Haymarket-affaire van 1886 herdenkt, waarbij communisten 7 politieagenten hadden gedood. De bom blaast het beeld aan stukken en verbrijzelt tientallen ramen in de buurt. Het incident is georganiseerd door William “Bill” Ayers.

Twee dagen later reorganiseert de groep en slaat de ramen van alle gebouwen en auto’s in een gebied van vier blokken in om een conflict met de politie te veroorzaken, met het idee dat agenten in de chaos kunnen worden gedood en niemand verantwoordelijk kan worden gehouden.

Deze moorden zouden zijn ter herdenking van de 1886-moorden.

Wanneer de politie botst met de relschoppers, wordt niemand gedood, maar raken 28 agenten en 68 relschoppers gewond. Twee dagen later, op 11 oktober, verzamelt de groep zich opnieuw en slaat ramen in. Stadsadvocaat Richard Elrod, ironisch genoeg een democraat, is verlamd na een verwonding die hij opliep tijdens een poging de gewelddadige menigte in bedwang te houden.

Een paar maanden later, tijdens het bouwen van een grote bom gevuld met spijkers om een politie-evenement aan te vallen, worden 3 van Ayers’ communistische kameraden gedood wanneer de bom voortijdig ontploft.

Gehersenspoelde rijke kinderen met meer kansen en privileges dan alle mensen in de geschiedenis van de wereld, woeden tegen de denkbeeldige machine.

1970

Zionist Richard Perle wordt ontdekt als een verrader van de Verenigde Staten en een Israëlische spion. Terwijl hij werkt aan het personeel van de Amerikaanse senator Henry Jackson, wordt Perle opgenomen terwijl hij geheime informatie geeft aan Israëlische agenten. De zionistische controle over de Amerikaanse regering is zo compleet dat Perle niet eens van enige misdaad wordt beschuldigd, zijn baan behoudt en later de assistent-minister van Defensie van de VS wordt.

Spioneren voor buitenlandse regeringen. In plaats van op te hangen, promotie naar de hoogste veiligheidsposten.

1970

In de jaren 70 zullen marxistische terreurgroepen honderden terroristische aanslagen plegen in de Verenigde Staten, zo veel dat Amerikanen ongevoelig worden voor en gewend raken aan de aanslagen. Bomaanslagen tijdens deze periode zijn gericht op bedrijven, parken, politiebureaus, gerechtsgebouwen, banken, legerbases, penitentiaire inrichtingen, verschillende overheidsgebouwen, het Pentagon en het Amerikaanse Capitool. Het merendeel van de aanslagen wordt gedaan door de Weather Underground, die verantwoordelijk was voor het regelen van de rellen in Chicago.

1971

Nadat de centrale bank van de Federal Reserve in de jaren zestig opzettelijk een snelle inflatie heeft gecreëerd en de inflatie bijna 6% bereikt, kondigt de zionistische president Richard Nixon aan dat de Amerikaanse dollar van de goudstandaard zal worden verwijderd en tekent hij executive order #11615.

Om de publieke verontwaardiging af te weren, doet Nixon alsof het een tijdelijke maatregel is. De maatregel is eigenlijk permanent bedoeld en zal nooit ongedaan worden gemaakt.

Het belang van het verwijderen van de link tussen de Amerikaanse dollar en goud is dat de zionistische centrale bank nu vals geld kan drukken. In plaats van beperkt te zijn tot het afdrukken van slechts een bedrag dat wordt gedekt door goudreserves, kan de Fed nu een onbeperkte hoeveelheid geld drukken, waardoor de waarde van alle dollars bij elke volgende gedrukte dollar daalt. De waarde van de dollar zal snel dalen. Huizen die $ 5.000 waard zijn, zullen binnen 50 jaar voor $ 500.000 worden verkocht. De prijs van voedsel, energie en andere grondstoffen zal ook omhoogschieten. Inmiddels is de pers zal doorgaan met het bevorderen rasoorlog als de oplossing, om de aandacht af te leiden van de olifant in de kamer.

Is er iets blijvender dan een tijdelijk overheidsprogramma?